DJ4Way
Bass & Weed Op de afterparty van het 420 Festival op 20 april staat ook DJ4Way, een oude bekende voor veel coffeeshopbezoekers in Amsterdam. Al jarenlang werkt hij in coffeeshops, als DJ en dealer. Tijd voor een goed gesprek!
Miguel Rebelo De Andrade (1965) oftewel DJ4Way draait letterlijk en figuurlijk al heel wat jaartjes mee in het hoofdstedelijke blowgebeuren. “Sinds 1998 - ik hoor bij het huismeubilair.” Hij draaide een tijdje de muziek in De Rokerij, maar dat bestaat niet meer, dus laat hij nu vette grooves horen in onder andere DJ Café The Kashmir Lounge, in het rookvriendelijke Barney’s Uptown, en af en toe in eetcafé De Keet bij het Amstelstation. Binnenkort is dan ook nog coffeeshop Siberië aan de beurt. Alles bij elkaar is dat een paar keer per maand. “DJ-en is een hobby,
Weg! Miguel werd in een stad in Portugal geboren, maar het gezin verhuisde na een tijdje naar een plaats aan het strand. Vanaf 1985 woont hij in Amsterdam. “Ik ging weg uit Portugal vanwege militaire dienst, maar ook vanwege mijn uiterlijk, vanwege mijzelf - ik heb me er nooit echt thuis gevoeld. Al heel jong dacht ik, ik ga hier weg; vertrekken naar het buitenland was mijn droom. Op mijn zeventiende ging ik naar Zwitserland, maar na een jaar werd ik er uitgezet. Het is een moeilijk land. Hier in Nederland is het
tekst: Arjan van Sorge foto’s: Arjan van Sorge, Rob Tuinstra
Kans op een trekje “In Portugal wordt flink geblowd! We hebben goede kolonies gehad in Afrika, daar is alles begonnen. Wanneer ik zelf ging blowen? Ik wil het er niet eens over hebben, ik schaam me dood, ik begon veel te jong met blowen, rond 10 jaar. Er was een oudere zus, ik ging met hippies overal mee naar toe, en draaide ook toen al plaatjes. Wel andere muziek natuurlijk, Santana en Pink Floyd en zo. Als mensen knetterstoned waren en ik zag de resten van een puur jointje in de asbak, dan nam ik een trekje. Maar ik adviseer niemand om zo jong te beginnen. Ik heb nu zelf twee kinderen van ongeveer
Ik ben een wietroker, af en toe heb ik wat hasj, maar ik houd van mijn sativa. ik heb ook nog een gewone baan.” Dus staat Miguel soms ook met niet dansbare muziek in het restaurant van een Griekse vriend, en gaat hij terug naar z’n roots: punk en rock. Net zoals toen hij nog een programma had bij de legendarische Amsterdamse piratenzender Radio 100...
prima, ook al is Amsterdam de laatste tijd om dood te gaan. Je mag niks meer. Er zijn teveel mensen van buiten de stad gekomen, die verpesten het. Om tien uur ’s avonds beginnen ze al te zeiken als je je fiets op slot zet. Dan moet je niet in het centrum gaan wonen! Lawaai hoort bij een stad.”
de leeftijd waarop ik voor het eerst blowde, maar ze roken niet, ze vinden het niet eens leuk dat ik rook.”
Cannabisindustrie “Ik ben een wietroker, af en toe heb ik wat hasj, maar ik houd van mijn sativa. Twaalf jaar heb ik in de cannabisindustrie gewerkt, met zaden en in coffeeshops, als dealer voor de grotere shops in Amsterdam. Ik ben ook een beetje bekend in de States, daar ben ik niet zo blij mee. Bij de High Times Cannabis Cup van 2007 ben ik gekozen tot beste dealer van Amsterdam, en zodoende staat er een vrij groot gedeelte over mij op de video die op een compilatie op YouTube terecht is gekomen. Het is in Amerika blijkbaar ook op de nationale televisie geweest, dus dat wordt nog een leuk avontuur als ik daar ooit naar toe ga... Maar het trekt me niet echt.”
Wiet om te overleven Hoewel... Miguel bedenkt zich even, want op sommige plekken in Amerika is wiet al gelegaliseerd, en lijken ze zelfs verder dan
58
