IN MEMORIAM
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝ. ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ Έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας του Δημήτρη Καπράνου
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ, υπήρξε εμβληματική μορφή της Ελληνικής Ναυτιλίας. Υπήρξε ο επιφανέστερος εκπρόσωπος μιας παλιάς και μεγάλης ναυτικής οικογένειας. Υπηρέτησε πιστά μια εθνική ναυτιλία. Μια ναυτιλία οργανικά πάντοτε συνδεδεμένη με την Ελλάδα και την εθνική οικονομία της. Η πίστη του σε αυτή την εθνική αντίληψη της ναυτιλίας οδήγησε την “Ηπειρωτική” στην κορυφή της παγκόσμιας κρουαζιέρας. Ο Ανδρέας Ποταμιάνος υπηρέτησε πολύπλευρα τα εθνικά συμφέροντα και ιδιαίτερα στην κυπριακή τους διάσταση. Το 1964, σε στενή συνεργασία με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης Α. Γαρουφαλιά και τον Αρχηγό ΓΕΣ Στρατηγό Ιω. Γεννηματά, συνέβαλε στον αθόρυβο εξοπλισμό της Κύπρου, μεταφέροντας με τα καράβια του την μεταμφιεσμένη σε αλλοδαπούς τουρίστες ταξιαρχία υπεράσπισης της Μεγαλονήσου. Όταν ο Παπαδόπουλος του ζήτησε να φέρει πίσω στην Ελλάδα την Ταξιαρχία, απάντησε: “Ούτε έναν στρατιώτη δεν πρόκειται να μετακινήσω από την Κύπρο!”... Είδε μεταπτώσεις στην εφοπλιστική του σταδιοδρομία που θα μπορούσε να είχε αποφύγει αν δεν πίστευε και δεν επέμενε, μέχρις εσχάτων, στην ελληνοκεντρικότητα της ναυτιλιακής δράσης. Υπήρξε πάντοτε σεμνός και διακριτικός επιχειρηματίας, πιστός φίλος σε κάθε περίσταση και δεν ασχημόνησε ποτέ ως μέλος της σοβαρής εφοπλιστικής ελίτ. Θα τον θυμόμαστε ως εκπρόσωπο μιας καθαρά ελληνοπρεπούς επιχειρηματικότητας στενά πάντοτε δεμένης και με τον Πειραιά...
Μια κατηγορία μόνος του... Ο φίλτατος Ανδρέας, ανήκε -όπως επανειλημμένα του είχα πει- σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που “τους έχει φιλήσει ο Θεός”, όπως έλεγαν οι παλαιότεροι. Ήταν ένας από αυτούς. Ένας άνθρωπος προικισμένος με ταλέντα, ένας άνθρωπος που ζούσε έντονα την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία, ένας ικανότατος επιχειρηματίας, γρήγορος στις αποφάσεις του. Τον θυμάμαι να κάνει “ζέσταμα” στο σαλόνι του 7ου ορόφου, πηδώντας σαν εμποδιστής τις πολυθρόνες και τους καναπέδες, κάνοντας επί τόπου δέκα “κοιλιακούς” και δυο ανάποδες “τούμπες”, να σηκώνεται, να τινάζεται, να φτιάχνει το μαλλί και να μου λέει: “Τώρα είμαι μια χαρά, μπορώ να συζητήσω ακόμη και με εσένα!”... Υπεράνω όλων, όμως, είχε την Ελλάδα! Την Πατρίδα, το Έθνος! Έννοιες που εμφύσησε στους αδελφούς Γιώργο και Ανδρέα Ποτα-
μιάνο, η ακάματη μητέρα τους Ελένη, η αεικίνητη Ερυθροσταυρίτισα, η γυναίκα που αντιμετώπισε με θάρρος και αυτοθυσία τους Γερμανούς, η “αδελφή Ελένη”, που έκρυψε οικογένειες Εβραίων στο σπίτι της οδού Νίκης, η γυναίκα που έκλεινε κάθε παρουσία της σε κοινωνική εκδήλωση με τον Εθνικό Ύμνο! “Ελληνική Σημαία - Ελληνικό Πλήρωμα - Ελληνική Φιλοξενία” ήταν το τρίπτυχο στο οποίο στηρίχθηκε όλη η φιλοσοφία της “Ηπειρωτικής”, της μεγαλύτερης και πρωτοπόρου εταιρείας κρουαζιέρας στη Μεσόγειο, στα τέλη του ’50 και μέχρι τις αρχές του 1970, με τον Βυζαντινό Σταυρό στην τσιμινιέρα της (και όχι με το... τετράφυλλο τριφύλλι”, όπως είπε ένας από τους εκφωνήσαντες επικηδείους στην απέριττη νεκρώσιμη ακολουθία, στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας... Η Ελλάδα ήταν παρούσα σε κάθε σημείο των πλοίων, η Ελλάδα, που ταξίδευε μαζί με τους επιβάτες, στις αποσκευές τους, στα ταξίδια της επιστροφής τους. Και ήταν πολλές οι χιλιάδες των τουριστών που έρχονταν κάθε χρόνο για να κάνουν την κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά με ένα από τα δώδεκα(!) κρουαζιερόπλοια της εταιρείας! Τα πλοία που απέπλεαν από τον Πειραιά κάθε Δευτέρα και Παρασκευή και ποτέ Τρίτη! Για τον Ανδρέα Ποταμιάνο, η Τρίτη ήταν η “αποφράς ημέρα”, καθώς Τρίτη έπεσε η Κωνσταντινούπολη! Γι’ αυτό και η κηδεία του έγινε Τετάρτη! “Όχι Τρίτη, προς Θεού”, είπαν οι θυγατέρες του όταν τους έγινε η σχετική πρόταση ... SEPTEMBER 2021 SHIPPING 59
