Beeldverhaal:
Quarantaine zonder thuis
FIETSREIS
H
Wat kan je doen als het advies is om thuis te blijven, maar een thuis nou net hetgeen is dat je niet hebt? Het overkwam mij en mijn vriend, tevens reisfotograaf, Robin Patijn. We waren op een lange fietsreis van Georgië naar Japan en net gestopt in India toen de Wereldgezondheidsorganisatie corona uitriep tot een pandemie. Dezelfde dag vaardigde de Amerikaanse president Trump een algeheel reisverbod voor vluchten vanuit Europa af.
Het was duidelijk dat de situatie hier in India ook snel zou veranderen. Iedereen werd aangeraden naar huis te gaan en thuis te blijven. Dat wilden we ook wel, wij voelden ons heus niet verheven boven de regels. Het enige probleem was dat we geen huis hadden. Het enige thuis dat wij kenden was een anderhalf kilo wegende tent, achterop onze fiets. De meest voor de hand liggende oplossing was terugvliegen naar Nederland. Onszelf opsluiten op een kleine logeerkamer in een nog kleiner dorp. Maar na acht maanden leven zo vrij als de wind, voelde dat niet goed. De overgang, van iedere dag de hele dag buiten naar binnen in een land zonder wilde natuur, zou ons verstikken. Mentale corona.
54 | THEOPTIMIST.NL |ZOMER 2020
Er was nog een andere optie: een plek waar we nog nooit waren geweest, maar die als tussenstop gepland stond op onze reis. Het plan om enkele maanden op Bali te vertoeven als digital nomads konden we prima naar voren schuiven. We wilden hier toch al naartoe, niet als toerist maar als semipermanente bewoners. Hier lag ons toekomstige thuis. Halsoverkop stopten we met fietsen en na een nogal turbulente reis van ruim vijftig uur stonden we ineens op Bali. We keken onze ogen uit. Wat was het een contrast met het arme India en Nepal waar we net vier maanden doorheen hadden gefietst. De straten waren schoon en niet bewoond door zwervers en bedelaars. Nog nooit zagen we zulke mooi gedecoreerde en groene straten en wegen.
‘Wat was het een contrast met het arme India en Nepal.’
