Życie codzienne w czasach pandemii. Raport z trzeciego etapu badań.

Katalizatory Wszystkim więziom towarzyszą – obok zaspokajania naszych potrzeb społecznych – specyficzne wymogi i związane z nimi niewygody. Czas spędzany wspólnie z dziećmi na odrabianiu zadań domowych, ciągła współobecność domowników, poczucie „zlewania się” w jedność czasu wolnego i czasu pracy, jak i poddenerwowanie samą izolacją sprawiają, że wspomniane „niewygody” niejednokrotnie urastają w czasach pandemii koronawirusa do rangi komunikacyjnych barier, przyczyn domowych konfliktów, czy też początków końca (rozpadu) długoletnich więzi. Aby przeciwdziałać takim sytuacjom, poszukujemy katalizatorów zmian, jakie stara się na nas wymóc otoczenie. Każdy odnajduje swoją receptę, w postaci, np. opieki nad zwierzętami domowymi, majsterkowania (uciekając od nadmiarowej obecności najbliższych), zabaw i uprawiania sportu z dziećmi (poszukując rozgraniczenia czasu pracy od czasu relaksu), kontaktu z przyrodą (zwalczając przeciążenie informacyjne lub realizując potrzebę pobycia w samotności), ale także zwiększania swojej aktywności w mediach społecznościowych, gotowania czy robienia czegoś dla obcych sobie ludzi (np. zakupów). Niezależnie od obranej strategii, zadaniem każdej z nich jest niedopuszczanie do tego, aby zbyt mocne zacieśnianie więzi wypaliło uczestników. Pozwalają 186