gły pracować zdalnie, z domu, a więc w dużym stopniu specjaliści różnych dziedzin, naukowcy i nauczyciele. Można więc traktować zebrany materiał jako swoiste dla społeczeństwa informacyjnego cyfrowe dokumenty osobiste. Aby nadać strukturę wpisom badacze zaproponowali zestaw prostych pytań dotyczących życia codziennego w pandemii: Jak wygląda teraz mój dzień? #dzień, jak teraz pracuję? #praca, jak wyglądają moje kontakty z dalszą rodziną i znajomymi? #kontakty, jak wyglądają moje relacje z osobami, z którymi obecnie mieszkam? #dom, jak robię teraz zakupy? #zakupy, jak spędzam czas wolny? #czaswolny, czym dla mnie jest czas pandemii? #pandemia. Większość wpisów jest połączona z tymi pytaniami, niekiedy zdarzało się, że pojawiały się nowe wątki, które badani sami w sposób spontaniczny dodawali do tej listy. Z Pandemia Stories PL pochodzi 320 zdjęć. Łącznie, analizom w ramach trzeciego etapu naszych badań poddaliśmy zatem 793 zdjęcia i towarzyszące im komentarze, stanowiące ok. 115 stron A4 znormalizowanego maszynopisu. Pierwszy wniosek dotyczący trzeciego etapu badań to przechylenie struktury próby w stronę osób lepiej wykształconych, mieszkańców wielkich miast, głównie kobiet. Taka struktura wynika z faktu, że zaproszenia do naszych badań od samego początku były rozpowszechniane internetowo, a więc w dużej mierze opierały się na sieciach społecznościowych członków 26