Protezy wyobraźni Michał Szurek
Komputer – pomoc czy przeszkoda w nauczaniu matematyki? Niniejszy artykuł nie zawiera wypracowanej, przemyślanej i jedynie słusznej teorii dydaktycznej dotyczącej posługiwania się w nauczaniu szkolnym urządzeniami, które w latach 40. XX wieku nazywano mózgami elektronowymi, potem maszynami matematycznymi, a obecnie – wprost z łaciny – komputerami. Takiej teorii po prostu nie ma i być nie może, przynajmniej obecnie, to jest w czasach, kiedy jesteśmy świadkami tak szybko zachodzących zmian. Już za chwilę szkoły zapełnią się uczniami, którzy dożyją XXII wieku. A jeszcze niedawno przez „wiek poprzedni” rozumieliśmy automatycznie dziewiętnaste stulecie, na początku
26
T E M AT N U M E RU
którego największa prędkość poruszania się człowieka zależała od rączości konia. Dlatego też nieprędko skończy się „dłubanie przy oświacie”. Ale z tego samego powodu nie możemy udawać, że komputerów nie ma i nauczać jak za króla Ćwieczka, i w dodatku – według modelu prusko-rosyjskiego, który, ze wszystkimi wadami i zaletami, wciąż panuje w Europie. Truizmem jest, że przygotowujemy naszych uczniów do pracy w zawodach, których jeszcze nie ma, a w każdym razie – powinniśmy ich przygotować. Po omacku, na wyczucie, przeskakując kłody rzucane nam pod nogi przez instytucje, które powinny raczej je usuwać.
R E F L E KS J E 2 / 2 0 2 0
