48
ΑΠΌ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΊΑ ΣΤΗΝ ΟΥΤΟΠΊΑ
1.3.3.
Η ουτοπία του Μοντερνισμού | Ville Radieuse Τη δεκαετία του 1920, ο Le Corbusier μετά τα δύο οραματικά πολεοδομικά έργα το Ville Contemporaine (εικ. 44) και το Plan Voisin (εικ. 40) σχεδιάζει το Ville Radieuse. Εμπνεόμενος από τον Arturo Soria y Mata, παρουσιάζει το νέο όραμά του για την ιδανική πόλη όπου προωθεί την ιδέα του δομημένου χώρου ως σχέδιο κοινωνικής μεταρρύθμισης. Σε αντίθεση με τα πρώτα έργα, η Λαμπερή Πόλη έχει γραμμική ανάπτυξη και βασίζεται σε ένα αφηρημένο σχήμα ενός ανθρώπινου σώματος με κεφάλι, πόδια και χέρια (εικ. 43). Ο σχεδιασμός διατηρεί τις αρχικές προθέσεις των ψηλών πολυκατοικιών, της ελεύθερης μετακίνησης και των άφθονών χώρων πρασίνου (Baldwin, χ.χ.). Στην ουτοπική πόλη τα κτίρια που στηρίζονται στις πιλοτές απελευθερώνουν όλο τον χώρο του εδάφους για τους πεζούς: ένας οριστικός διαχωρισμός του αυτοκινήτου από τον πεζό (“Fondation Le Corbusier”, χ.χ.). Στη Ville Radieuse όλα είναι συμμετρικά και τυποποιημένα. Στο κέντρο, η επιχειρηματική ζώνη συνδέεται με τις οικιστικές και τις εμπορικές ζώνες μέσω υπόγειας κυκλοφορίας (Kohlsted, 2018).
εικόνα 39. Η κυκλοφορία των ανθρώπων διαχωρίζεται απο την κυκλοφορία των μηχανοκίνητων. Le Corbusier, Ville Radieuse, 1930
Το όραμα του Le Corbusier είναι μια ουτοπική ιδέα που θέλει να αντιμετωπίσει τις ανθυγιεινές και μολυσμένες πόλεις του εικοστού αιώνα, αποτελώντας το μοντέλο των νέων, «φωτεινών» σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Όμως, από την έντονη κριτική σε όλες τις πολεοδομικές προτάσεις του αρχιτέκτονα προκύπτει ότι οι πόλεις είναι κάτι περισσότερο από ένας κάννα-
