KATEGORIA LITERACKA – II nagroda
Karolina Wójcik Zespół Szkół Ekonomicznych im. Jana Pawła II w Gorlicach Nauczyciel prowadzący: Monika Przybyło
Kolaż refleksji Trzeba mi wielkiej wody, tej dobrej i tej złej (…) oceanów mrukliwych i strumieni życzliwych1. Francuski filozof Jean Chavalier twierdził, że „żyjemy w świecie symboli, a świat symboli żyje w nas”2. Czy woda jest symbolem? Oczywiście. I to symbolem o bardzo szerokim znaczeniu3. Pojawia się w muzyce dawnej i współczesnej (wystarczy wspomnieć wzruszającą Rzekę Anity Lipnickiej), w filozofii Heraklita z Efezu czy Talesa z Miletu, w religii, literaturze i malarstwie. Woda to złowieszcza, groźna siła, przed którą ratują się Deukalion i Pyrra oraz Noe z rodziną4. Żywioł, którego niszczycielską moc przedstawiali Gustave
1
A. Osiecka, Wielka woda, [w:] taż, Najpiękniejsze wiersze i piosenki, Warszawa 2010, s. 250.
2 W. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa 1991, s. 7. 3 Por. Żywioły. Motyw wody w literaturze, kulturze i sztuce, red. I. Hubicka, S. Pavlenko, K. Arciszewska-Tomczak, Gdańsk 2020, s. 7. Irena Hubicka we wstępie zwraca uwagę, że woda to symbol o rozbudowanym potencjale interpretacyjnym, m.in. fons et origo, źródło i warunek istnienia, praprzyczyna życia, pramateria. 4 J. Parandowski, Mitologia, Londyn 1992, s. 48–49; Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Poznań 1991, s. 29 (Rdz 7, 6–24).
51
