14
Naar de plek van … Sabine Uitslag
DOOR DINAND WEBBINK
‘Ik was 23 toen ik mezelf in de spiegel aankeek en zei: Doe nooit iets waar je geen energie van krijgt. Daar heb ik mij aan gehouden, tot op de dag van vandaag’, vertelt Sabine Uitslag. Tegenover mij zit een vrouw die overloopt van ideeën, plannen en projecten. Ze vertelt over haar leven, dat is gevuld met het leiden van webinars, geven van mediatrainingen, maken van podcasts, voorbereiden van een theaterprogramma en zingen in een rockband. Om maar wat te noemen.
‘M ‘Als er één deur dichtgaat, gaan er tien weer open’
Sabine Uitslag
ensen denken dat het mij allemaal aan komt waaien, dat ik met een gouden lepel in mijn mond ben geboren’, zegt het in Westerhaar geboren voormalig Tweede-Kamerlid. ‘Nee hoor, die was gewoon van plastic. Van huis kreeg ik mee dat niets voor niets komt, dat het keihard werken is. Daarom zijn we hier, aan de rand van de Engbertsdijkvenen, een van de laatste stukjes veen in Overijssel. De veenarbeiders wisten als geen ander hoe hard het bestaan was. Dicht bij de natuur en afhankelijk van die natuur. Maar ook afhankelijk van elkaar, je moest het samen doen. Er was een grote gemeenschapszin. Die is er nog steeds. Dat verleden draag ik met mij mee, daar ben ik er trots op.
Alcoholische turfschipper Vroeger wandelde ik met mijn ouders door het veen. Ook nu kom ik er nog weleens, soms met mijn twee dochters. Het veenmuseum is voor mij een speciale plek. Die kleine plaggenhut, waar een heel gezin in een kleine ruimte in een in de grond gegraven gat woonde, dat maakt indruk. Dat is nog niet eens zo heel lang geleden. Iemand heeft een keer onze familiegeschiedenis uitgezocht, een stamboom gemaakt. Je denkt dan op prinsessen of beroemdheden te stuiten, maar helaas. Een van mijn voorouders was een alcoholische turfschipper. Toen hij verdronken was, was het eerste dat
