Εν πλω
«Από τότε που ήλθατε στο καράβι...» Μερικές φορές συμβαίνει να έρχονται στη ζωή μας πράγματα λογικά ανεξήγητα και πέραν εκείνων που θεωρούνται συμπτώσεις, αν και είναι πολύ σημαντικά. Τη σημαντικότητά τους την αντιλαμβανόμαστε πολύ αργότερα και όχι πάντοτε, κακίζοντας τους εαυτούς μας για κάποια χαμένη ευκαιρία ή ευλογώντας την ώρα και τη στιγμή που την καταλάβαμε έγκαιρα και την αξιοποιήσαμε. Ένα απ’ αυτά τα συμβάντα είναι και κάτι που το θυμάμαι ακόμη, αλλά λόγω του κινδύνου της αυτοπροβολής, το διηγούμαι καμιά φορά σε πνευματικές και μόνο συντροφιές. Η Ναυτιλιακή Εταιρεία στην οποία εργαζόμουνα με έστειλε σε κάποιο από τα πλέον μεγαλύτερα και νεότευκτα πλοία της ως πλοίαρχο. Ήταν συνήθειά μου από παλαιότερες εμπειρίες μου να ενημερώνομαι αυτοπροσώπως και όχι πληροφοριακά μόνο, για όλα εκείνα που αφορούσαν τόσο την ασφάλεια του πλοίου όσο και τις δευτερεύουσες ανάγκες γενικά. Έτσι Από τον και αυτήν τη φορά, την επομένη του απόπλου, πλέοντας πλέον στα νέτα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΑΔΑΟ ζήτησα από τον υποπλοίαρχο μια φόρμα και μαζί του άρχισα να 46 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
