DNA ‘Van iedere medewerker die een opleiding succesvol afrondt word ik heel blij’
Column
PAUL Paul Oosterlaken is directeur van Kiremko uit Montfoort. po@kiremko.com
Het thema van deze uitgave. Dan word je gevraagd om een column te schrijven en moet ik gaan nadenken over de vraag wat nu eigenlijk mijn/ons DNA is. Vanuit mijn rol als directeur van Kiremko werk ik dagelijks met een grote groep introverte techneuten die eigenlijk de hele dag niets anders willen dan lekker technisch knutselen. Die zich niet willen bezighouden met de administratieve rompslomp die nu eenmaal noodzakelijk is om een bedrijf op de rails te houden, en bij voorkeur ook nog een beetje winst maakt om de toekomst veilig te stellen. Ontwerpen, maken, installeren en opstarten. Dat is wat ze willen en dát zit in hun DNA. Toch moeten wij iedereen keer op keer laten zien dat de werkzaamheden die ze niet leuk vinden, de administratieve rompslomp, noodzakelijk zijn om succesvol te zijn. Eén van de taken die je als directie uitvoert is het HR beleid in samenspraak met de HR manager. Je beoordeelt de medewerkers, je speurt naar potentie om medewerkers te laten groeien, je gaat het gesprek aan met de medewerkers om ze in te laten zien dat een extra opleiding hen verder kan brengen. Dat iedere medewerker zich moet voorbereiden op de veranderende omstandigheden in de maatschappij. Niemand weet of zijn/haar baan over vijf of tien jaar nog bestaat. De technologische ontwikkelingen gaan razendsnel. Ach-
terover leunen en denken dat het wel los zal lopen kan niet. Dan word je op een dag wakker en is je baan in rook opgegaan. Nu kan het uiteraard gebeuren dat je medewerkers opleidt, die na hun opleiding ergens anders gaan werken. Ik vind dat uiteraard wel jammer, maar het is een logisch gevolg van medewerkers opleiden en naar een hoger niveau brengen. De financiële schade is prima af te dekken en tijdens de opleiding hadden we een prima gemotiveerde medewerker, die bereid was om in zichzelf te investeren. Daar tegenover staat dat medewerkers van andere bedrijven daar worden opgeleid. Die komen dan soms weer bij ons terecht en zo ontstaat er een soort van evenwicht. De afgelopen jaren heb ik ontdekt dat ik veel voldoening haal uit het vooruithelpen van mensen. Niet door ze een zak geld cadeau te doen, maar door ze te laten inzien dat ze zich moeten scholen om vooruit te komen. Uiteraard hoort daar wel hulp bij, omdat ze het vaak alleen niet redden. Deze hulp kan bestaan uit coaching, hulp bij selectie van een opleiding, financiering van de opleiding, tijd om te studeren of hulp bij de studie. Van iedere medewerker die een opleiding succesvol afrondt word ik heel blij. Hoewel ik opgeleid ben als werktuigbouwer en eigenlijk net zo’n introverte techneut ben als het gros van onze medewerkers, heb ik ontdekt dat het vooruithelpen van mensen meer in mijn DNA zit dan fröbelen met techniek.
ONDERNAMEN LOPIKERWAARD HERFST 2020 | 29
