België
Drugscontroles in de trein Door: Karel Michiels
Tenzij het reizigersprotest alsnog iets heeft opgeleverd, rijdt er sinds december geen gewone trein meer tussen Brussel en Amsterdam. Wedden dat de drugcontroles op de nieuwe Fyra niet afgeschaft worden?
Ooit reed hij helemaal van Parijs naar Amsterdam. De reizigers op de trein waren een ratjetoe van Fransen, Belgen, Nederlanders en een handvol mensen uit andere landen. Studenten, zakenlui, backpackers, gewone toeristen en, jawel, ‘drugstoeristen.’ Geen
een weg door alle wagons. Ook al had ik niets op zak, mijn hart sloeg toch een keer over. Wat als mijn kleren nog naar wiet zouden ruiken? Als ik ergens een takje over het hoofd had gezien? Hoe sterk is het reukvermogen van zo’n drugshond eigenlijk?
Brussel stopt en waar je dus maar moeilijk uit het gezichtsveld van de agenten (en de geuromgeving van de honden) kunt blijven. Die trein dat is sinds een tiental jaar de Thalys. Dat is in essentie een private trein dus, uitgebaat door een private onderneming en niet door de staat. Is dat ook de reden dat ik op die trein nog nooit agenten heb gezien? Gelden er voor private treinen op dat vlak
Dat kunnen al die muffe kantoorklerken zich natuurlijk niet voorstellen, dat sommige mensen een spontaan leven leiden. gemakkelijkere verbinding met de Amsterdamse coffeeshops dan de trein. Als je wil, kun je gewoon het station uitlopen, jointje roken in de buurt, en met de volgende trein weer terug.
Drugscontroles En als je iets wil meenemen naar huis? Iedereen wist dat er regelmatig drugcontroles waren op de trein van Amsterdam naar Brussel en Parijs. Ik heb het zelf een keer meegemaakt. In Roosendaal stonden twintig agenten te wachten op het perron, met twee honden erbij. Wie uitstapte, werd gecontroleerd, voor de rest mocht niemand de trein verlaten. De honden snuffelden zich
Nu was de kans dat je een controle meemaakte wel bijzonder klein. Om het uur een trein, twaalf treinen per dag, 365 dagen per jaar: stel je voor wat een gigantische politiemacht je zou moeten optrommelen om die allemaal systematisch te controleren. Soms waren (zijn) er ook drugacties in het Centraal Station van Antwerpen, waar mensen meestal op hun uiterlijk beoordeeld worden. Of het moest zijn dat de hond een geheim signaal geeft aan zijn baasje bij elke verdachte geur die hij/zij opmerkt.
Private trein Zulke controles heb ik ook al in Parijs gezien, op het lange smalle perron waar de trein uit
andere regels dan voor het ‘openbaar vervoer’? Hebben agenten misschien een speciale vergunning nodig om de Thalys te kunnen uitkammen? Of misschien is het gewoon toeval, en is er nog nooit een trein gecontroleerd waar ik op zat. Maar die agenten op het perron van Paris Nord weerhouden mij er wel van om ‘iets mee te nemen’. Ik vind het geen nachtje cel en een strafblad waard. De Fransen zijn nog altijd redelijk paranoïde als het over drugs gaat.
Protest van reizigers Toen de oude trein tussen Brussel en Parijs werd afgeschaft, was er ook enig protest van de reizigers, maar lang niet zo veel en zo luid (internet stond nog in de kinderschoenen) als nu, met de afschaffing van de ‘Beneluxtrein’ tussen Brussel en Amsterdam. Kaartjes worden dubbel zo duur, je moet op voorhand reserveren en de stops in Dordrecht en Den Haag vallen weg.
Muffe kantoorklerken Ik vind die noodzakelijke reservatie misschien wel even erg als die dramatische prijsverhoging. We worden alsmaar meer in een burgerlijk en vooral controleerbaar
74
