Olympus Has Fallen
Noord-Koreanen bestormen Witte Huis Door: Rob Tuinstra
Gevoel voor timing kan de makers van Olympus Has Fallen niet ontzegd worden. Terwijl de spanningen rond Noord-Korea steeds verder opliepen, ging de film in maart in de VS in première. En met succes; alleen al in het eerste weekend haalde de studio 30 miljoen dollar binnen. In Nederland is de film vanaf 9 mei te zien.
Liefhebbers van actiefilms zullen veel plezier aan Olympus Has Fallen beleven. In de VS is de film regelmatig als een Die hard-kloon betiteld. Dat is op zich niet erg, want de klassieker Die Hard is natuurlijk geen slechte
prima bioscoopavond tegemoet gaat. Fuqua verraste immers in 2001 met het geweldige Training Day, en maakte sindsdien meer solide actiefilms als Shooter, Brooklyn’s Finest en Tears of the Sun. En met de Schot
Grote waarde Echte diepgang is in dit soort films natuurlijk niet te verwachten. Het verhaal is dan ook simpel. Mike Banning (Butler) zat ooit bij de speciale bewakingsdienst van de Amerikaanse president, maar werd daar ontslagen nadat hij zijn taak ernstig veronachtzaamd had. Maar wanneer een groep terroristen uit Noord-Korea tijdens
Onder de bezielende leiding van Butler loopt de bodycount al snel op. inspiratiebron. Daar komt bij dat je met een flitsende regisseur als Antoine Fuqua aan het roer er zeker van kunt zijn dat je een
Gerard Butler (300, RocknRolla, Law Abiding Citizen) in de hoofdrol sla je ook geen verkeerd figuur.
een verrassingsaanval het Witte Huis weet te bezetten en de Amerikaanse president gijzelt, blijkt Banning toch van grote waarde. Hij bevindt zich namelijk ergens in het gebouw zonder dat de terroristen dat weten, waardoor hij voor een mogelijke bevrijdingsactie van groot belang is. Inderdaad, dit script is een totale Die Hardkloon, maar dat mag de pret niet drukken, want onder de bezielende leiding van Butler loopt de bodycount al snel op. Zoals eerder gezegd, verwacht geen meesterwerk; dit is gewoon rechttoe rechtaan keiharde actie met veel bruut geweld en de bekende komisch bedoelde oneliners. Enige punt van kritiek is dat het Amerikaanse patriottisme er weer eens van af druipt. Maar ach, we zijn ondertussen wel wat gewend vanuit Hollywood. Dus verstand op nul, en lekker genieten.
48
