Natasja Alers (DJ Trish Trash) tekst: Arjan van Sorge // foto’s: Maarten Nauw
AMSTERDAMMER NATASJA ALERS IS NIET ALLEEN KUNSTENAAR, MAAR ORGANISEERT DAARNAAST OOK FESTIVALS EN CONCERTEN, EN DJ-T MET DEGELIJK OUDERWETS VINYL. EEN BEZIGE BIJ DUS, DIE ALLES OOK NOG EENS PUUR AMBACHTELIJK DOET.
Ambachtelijk is echt een kernbegrip bij Natasja Alers (Den Haag, 27): “Dat heb ik deels van huis uit meegekregen, mijn ouders hadden een boekhandel en cd-winkel, en er waren kruideniers en kappers in de familie, ambachtelijke beroepen eigenlijk. Die fascinatie voor ambacht begon bij mij met kunst, maar als kind maakte ik ook al mijn eigen radioprogramma’s. Ik had mijn eigen Michael Jackson radio. Ik luisterde niet naar Kinderen Voor Kinderen maar naar Michael Jackson, op de basisschool ben je dan een raar figuur.”
“Van huis uit heb ik geleerd om te doen wat ik belangrijk vind, en wat mijn hart me op dat moment ingeeft. Ik ben vrij impulsief, dus dat kan van alles zijn!” De liefde voor kunst en muziek is altijd al sterk geweest
bij Natasja, vandaar dat ze nu knutselt met klei, festivals en concerten organiseert, en als DJ Trish Trash draait met vinyl. “Ik houd niet van snelle processen, of dat net zoals in deze tijd alles heel snel gaat, met media bijvoorbeeld. Ik gebruik het wel want het is heel handig, maar ik zie ook de waarde van analoge media in, van handmatig posters maken bijvoorbeeld.”
Natasja leeft een bepaalde leefstijl, ze doet precies wat ze wil. “Ik wil niet op een com-
18
puter naar MP3’s luisteren, of makkelijk een laptop meenemen als ik ergens ga draaien. Dan wil ik in de regen op mijn fiets mijn platen in de fietstas meenemen, met het risico dat ik of mijn platen kunnen beschadigen. Dan kom ik nat en bezweet daar aan en dan ga ik platen opzetten, dat geeft me een kick! Ik ben een echte liefhebber ja.”
Dat ambachtelijke maakt wel dat iets een heel proces is. “Net zoals met draaien, dan wil ik dat het geluid goed is, dat het echt is, niet dat het alleen maar bootlegs zijn, dan draai ik met originele platen, met collectors items. Ik wil ze niet aan de muur hangen als een museumstuk. Het zijn misschien platen van veertig jaar oud, maar ik neem ze gewoon mee. Ik sjouw me een breuk en ben er heel voorzichtig mee, niemand mag er aan-
komen. Ook geen vrienden. Als er een band komt logeren bij mij thuis is het eerste wat ik zeg: kom alsjeblieft niet aan mijn platen! Die zijn me echt heilig.”
Ze groeide op met cd’s en cassettebandjes, en luisterde via haar oudere broer en zijn vrienden vanaf haar elfde jaar naar rock en grunge van bands als Guns ’n Roses, Nirvana en Megadeth. Met DJ-en begon ze wat later, in Amsterdam. “Een vriend vroeg me voor een punkavond, maar ik had nog
nooit plaatjes gedraaid. Toen ben ik in een café gaan oefenen met vinyl, na twee keer kwam ik in een andere kroeg en de DJ daar was zo dronken, zijn platen lagen op de grond en hij stond er zelfs op. Ik kon het niet aanzien! Ik ben hem gaan helpen en nam het op een gegeven moment over, en zo heb ik drie uur gedraaid met zijn platen die ik niet kende. Allemaal sixties en garage platen, obscuur en duur. Nummers van twee minuten maximaal. Later kreeg ik daar vaste dagen en vanaf toen is het snel gegroeid.”
“Ik draai heel breed, van sixties tot nu, maar allemaal alternatief. Als het maar goed is! Er is zoveel goede muziek, maar mensen kennen veel niet. Sommige nummers zijn onwijs catchy, echt killer songs, maar de bands zijn obscuur.” Haar hang naar eigenheid en originele muziek zorgde er ook voor dat Natasja op een gegeven moment zelf van alles ging organiseren: “Ik heb een jaar in
