Jezelf laten invriezen na je overlijden
Leven na de dood Door: Feije Wieringa
Trygve Bauge is mogelijk bekender onder z'n bijnaam: the frozen dead guy. Dat zit zo: in 1989 stierf de vader van deze opmerkelijke Noor. In plaats van hem te begraven, stopte Bauge hem in een kist met ijsblokken, transporteerde hem vervolgens naar het stadje Nederland in Colorado om hem daar te bewaren in een soort fles met vloeibare stikstof. Een vloeistof die koud genoeg is om organisch materiaal duizenden jaren intact te houden.
In 1993 kon hij het geld voor de stikstof niet meer opbrengen, en werd vader Bauge weer 'gewoon' op ijs gezet. De Noor was één van de eersten die een poging deed tot cryonisme, wat inhoudt dat een (dood?) lichaam wordt ingevroren met het idee dat de wetenschap in de toekomst zover zal zijn gevorderd dat de dode dan ontdooid kan worden. Waarna de herrezen ijsman als een gezond mens - ook ziekten worden in de toekomstvisie van de cryonisten iets uit het
onsterfelijk worden. Je zou het ook kunnen zien als een variant op het thema: leven na de dood. Veel belangstelling was er nog niet, maar toch namen enkele gefortuneerde gelukzoekers de gok en in plaats van een oven of een graf werd het een bad vloeibare stikstof. Uiteraard werden die mensen voor gek verklaard, maar inmiddels is er toch wel iets in de opinie veranderd en kun je je zelfs verzekeren van een plaats in een tijdelijke diepvries stolp voor een prijs die niet
gesproken langzaam is veranderd. De laatste decennia heeft men mensen die
Dood gaan we allemaal. Toch? Maar wanneer ben je eigenlijk dood? verleden - verder kan leven. Als je de naam Tryvge Bauge intikt, vind je talloze artikelen over het bizarre verhaal van deze cryonist, dus gaan we hier niet in op de details, maar op het, voor velen, onbekende fenomeen van cryonisme. Zelfs mijn tekstverwerker merkt het woord aan als niet bestaand.
Vloeibare stikstof De eerste man die serieus het idee van cryonisme lanceerde, was een Amerikaanse fysicus, Robert Ettinger. Hij schreef in 1964 een boek dat The Prospect of Immortally heet. Cryonisme is dus een stap op de weg van de mens naar het ultieme eindpunt:
eens zo gek veel hoger is dan een uitvaart met alles erop en eraan.
Dood? Dood gaan we allemaal. Toch? Maar wanneer ben je eigenlijk dood? Tot voor kort was die vraag eenvoudig te beantwoorden. Hield je een spiegeltje voor iemands mond zonder dat het besloeg, dan was die iemand dood. Maar inmiddels ligt dat toch een tikkeltje gecompliceerder. In een artikel dat de journalist/cryonist Henry Sturger enige jaren geleden voor de Haagse Post schreef, staat daarover, kort samengevat, het volgende. De geschiedenis heeft aangetoond dat het begrip dood medisch
'klinisch' dood waren verklaard toch weten te reanimeren. Inmiddels wordt de term 'klinisch dood' steeds minder vaak gebruikt. We spreken nu over een 'tijdelijke hart- en ademstilstand', en mensen die dat is overkomen, worden over het algemeen gewoon als levend beschouwd. Sturger voegt daar trouwens een nogal lugubere passage aan toe: 'Als je die lijn doortrekt dan zou het kunnen dat mensen die volgens de standaarden van deze tijd al een uur dood zijn worden gereanimeerd. Het is zelfs mogelijk dat wij bezig zijn om mensen te begraven of cremeren die volgens toekomstige medische inzichten nog helemaal niet dood zijn.' Iets om wakker van te liggen. De ultieme angst van Edgar Allan Poe...
Proeven Natuurlijk worden er proeven gedaan. Niet met mensen, maar met dieren. Als je moeite hebt met vivisectie kun je dus beter stoppen met lezen. Er zijn honden gereanimeerd die ruim een kwartier 'klinisch' dood zijn geweest en er is zelfs een kat een uur na zijn overlijden gereanimeerd. Het gaat hier niet om Broodje Aap verhalen, maar om gedocumenteerde en gecheckte expe-
68
