HIGHLIFE DOSSIER
Langdurige mysterieuze vermissingen (Deel 2) Tekst & research: Mike de Leede
Langdurig vermist, maar nooit vergeten. En soms ineens weer even actueel. Door opnieuw speurende coldcase-teams, misdaadjournalisten, gepensioneerde rechercheurs en burgers. Of verbeterde opsporingstechnieken. In het augustusnummer van Highlife plaatsten we vier vermissingen die nog steeds niet zijn opgelost. Nu, in ons Kerstnummer, de laatste vier Mysterieuze Vermissingen, die om oplossing smeken. Weet jij misschien waar deze spoorloos verdwenen Nederlanders zijn? Of wat hen overkomen is?
Mysterie Wim Quak (ruim 23 jaar spoorloos) Vermist sinds: 21 juni 1991. Signalement bij vermissing: Grijs kalend haar, groene ogen, brildragend. Lengte 1.76 meter, gezet postuur (80 kilo). Litteken van vleeshaak op buik. Naast navel twee dikke moedervlekken, kromme linkerpink. Tatoeage op linkerarm: twee witte duifjes met hartjes, tekst: Mum & Dad. Trouwring met inscriptie: Anneke 22-6-1962. Wim Quak is 54 jaar oud en werkt al 38 jaar als kok/hofmeester bij rederij Koninklijke Nedlloyd. In januari 1992 lonkt zijn pensioen. Hij verheugt zich erop en maakt met vrouw Anneke plannen om voorgoed aan wal te blijven. Financiële of gezondheidsproblemen kent het echtpaar uit Oostvoorne niet. De toekomst lacht hen toe. Tot Wim op zijn laatste zeereis voor zijn pensionering (van Liverpool naar Puerto Rico) op 21 juni 1991 op het containerschip Neerlandia 80 mijl uit de kust van Engeland ineens vermist raakt.
Vakantie Anneke is toevallig ook aan boord; ze zouden samen in de Cariben vakantie gaan vieren. Ze heeft Wim nog tot 17.00 uur geholpen met aardappels pitten in de kombuis. Rond 18.30 uur kan ze hem ineens niet meer vinden. Er wordt nog gezocht op plekken waar het schip
54
gevaren heeft. Maar Wim komt niet boven water. De kapitein van het schip gedraagt zich uiterst vreemd tegenover Anneke. Nog geen etmaal eerder is in de haven van Liverpool Wim’s kombuis binnenstebuiten gekeerd door Engelse douane, op zoek naar Colombiaanse cocaïne van zijn voorganger, die zich verdacht gedroeg. Er werd niets gevonden. Saillant detail: op 3 januari 1994 betrapt de douane in de haven van Amsterdam twee mannen die met 20 kilo coke van boord van de Neerlandia komen: Heinekenontvoerder Jan Boelaard (die bij de achtervolging één van de douaniers doodschiet) en een Javaans bemanningslid van het schip. De rederij heeft nooit aangifte gedaan van Wim’s vermissing. En Anneke moet een advocaat nemen om uiteindelijk iets van zijn pensioen terug te zien. Pas in 2004 is Wim via het KLPD officieel als vermist opgegeven. Maar zijn kleding, om DNA veilig te stellen om te vergelijken met dat van aangespoelde lichamen van onbekende personen, is nooit opgehaald.
Moord April 2009, 18 jaar na dato, doet Anneke via haar advocaat Job Knoester bij justitie Amsterdam aangifte van vermoedelijke moord. Op aandringen van oud-rechercheur Dick Gosewehr en politiepsycholoog Harrie Timmerman, die beiden
gerechtelijke dwalingen, onopgeloste moordzaken en slecht gerechercheerde vermissingen onderzoeken. “Mijn man had geen enkele reden om zichzelf iets aan te doen,” verklaart Anneke tegenover justitie. “Op de dag dat hij verdween, was het rustig weer. Mijn man kan niet per ongeluk overboord zijn gevallen; de balustrade was te hoog. Ik denk dat hij om het leven is gebracht en dat zijn lichaam overboord is gegooid. Het motief moet iets met cocaïnesmokkel te maken hebben. Wim had bij het opruimen van de kombuis iets ontdekt. Daarna werd zijn werk overgenomen door Javaanse bemanningsleden en moest Wim zich bij de kapitein melden. Daarna heb ik Wim nooit meer gezien.”
Geen aanwijzingen… Vrijwel direct stort zich een CCT van de politie Rotterdam op de zaak. Om half juni 2010 via het Openbaar Ministerie (OM) naar buiten te treden met uiterst onbevredigende onderzoeksresultaten: Er zijn geen aanwijzingen gevonden voor een misdrijf. Al wordt wel uitgesloten dat Wim uit vrije wil is verdwenen... Anneke’s advocaat legt zich uiteraard niet bij deze onderzoeksresultaten neer. “Dit smeekt om een second opinion!”
