Wiet is weer een thema in de Belgische media
Legaliseren dan maar? Door: Karel Michiels
Wiet is weer een thema in de Belgische media. Niet alleen door de aangekondigde nultolerantie van de nieuwe regering, maar ook omdat steeds meer onderzoekers en professoren een ander beleid voorstaan, en voorzichtig pleiten voor legalisering.
De opdracht voor het rapport van criminoloog en 'coördinator van de Algemene Cel Drugs' Bryce De Ruyver stamt nog uit de vorige regeerperiode en werd gemaakt in opdracht van het ministerie van volksgezondheid. Dat de resultaten nu juist bekend worden, is een gelukkig toeval. Gelukkig voor wie wiet gunstig gezind is dan wel, want De Ruyver komt in zijn boek De Derde Weg: een pleidooi voor een
Noodklok Een paar jaar later (2011) luidde Bryce De Ruyver opnieuw de noodklok. ’90 tot 95% van de commerciële cannabisteelt is gelinkt aan die zware mannen uit Nederland,’ zei hij. Het ging dan wel om de harde criminaliteit die zich rond de Nederlandse cannabisteelt heeft ontwikkeld, en die ook niemand ontkende. Maar De Ruyver weet even goed als Ivo Opstelten of al die andere moraalridders dat
Ruyver heeft een punt. Alleen een te repressief beleid voeren, haalt weinig uit.’
Persoonlijke frustratie En ja hoor, prompt ontstak de Grote Leider in woede. Over andere thema's op de politieke agenda rept hij met geen woord, maar als zijn persoonlijke frustratie ter sprake komt, reageert hij als een stier op een rode lap. 'Geen sprake van onderzoek, zelfs niet voor medicinaal gebruik.' En daarmee was de discussie gesloten. Geen regeringslid of
België is bij lange na geen dictatuur, maar in dit debat wordt officieel nog maar één mening geduld, die van Bart De Wever. evenwichtig cannabisbeleid tot de vaststelling dat legaliseren misschien wel eens de enige juiste keuze kunnen zou kunnen zijn. ‘Er zijn nu eenmaal mensen die graag een jointje opsteken,' zegt hij. 'Moeten zij dat blijven in de illegaliteit doen? In een beleid dat de volksgezondheid laat primeren, de rechtshandhaving versterkt en de economische belangen probeert weg te houden, kan er plaats zijn voor een beperkt, gereguleerd aanbod.’
Perverse redenering Wacht eens even: Bryce De Ruyver, was dat niet de man die ooit in het geweer kwam tegen de Nederlandse coffeeshops? Toen (2007) nog 'veiligheidsadviseur' van de premier, verklaarde hij dat 'de voordelen van het coffeeshopbeleid door de jaren heen grotendeels zijn weggevallen. Coffeeshops zijn al lang niet meer de enige plaats waar cannabis te krijgen valt. Straat- en huisdealers pikken meer dan hun graantje mee. In de drugspanden - een fenomeen dat we sinds 2003 ook kennen in steden als Antwerpen, Gent en Bergen, is er van enige scheiding der markten absoluut geen sprake.' Ik vond dat toen een zeer perverse redenering. Liever dan de coffeeshops te gedogen, stuurde De Ruyver de blowers de straat op, de ‘drugspanden’ in. Het illegale circuit als excuus om geen wetten te hoeven veranderen.
66
die criminele activiteiten er net gekomen zijn omdàt de teelt illegaal is. 'Maar ja, het vergt natuurlijk enige moed om uit het eigen gelijk te stappen,' schreef ik toen in dit blad, 'en de anderen tegemoet te komen. Die moed is in de huidige, door populisten opgejaagde politiek ver te zoeken.'
Knuppel in het hoenderhok Goed, De Ruyver lijkt die moed nu toch gevonden te hebben. Jammer dat de nieuwe regering zijn bevindingen naast zich neer zal leggen, kort aan de leiband gehouden door de Grote Leider Bart De Wever, baas van de grootste partij, burgemeester van Antwerpen en fervente wiethater. Maar Bryce De Ruyver heeft de knuppel wel in het hoenderhok gegooid. 'Legaliseren dan maar?' titelde De Standaard amper twee weken nadat de nieuwe nultolerantie werd aangekondigd. Er kwamen debatten en opiniestukken, en ook de populairste politica van het land werd om haar mening gevraagd, Maggie De Block, minister van volksgezondheid en dus lid van de regering. 'Het voorstel is minstens het onderzoeken waard,' reageerde ze. 'We moeten erover samen zitten met Justitie en met Binnenlandse Zaken. Ook met de deelstaten. Zij zijn verantwoordelijk voor preventie.' En het regeerakkoord dan, vroeg de journalist van De Standaard? ‘Het gedoogbeleid zal worden verstrengd, ja. Maar De
volksvertegenwoordiger die zich nog geroepen voelt om een uitspraak te doen over wiet. België is bij lange na geen dictatuur, maar in dit debat wordt officieel nog maar één mening geduld, die van Bart De Wever.
Positieve gevolgen Maar de harde lijn van BDW heeft ook positieve gevolgen. Het verzet groeit. Op Facebook en Twitter is wiet breder dan ooit bespreekbaar. Dokters en hulpverleners laten genuanceerde geluiden horen. Er zijn zelfs plannen om de BCCB nieuw leven in te blazen, de Belgische Cannabis Consumenten Bond. Die organisatie maakte cannabis midden jaren 90 bespreekbaar in het land, onder leiding van de felste weed warrior die we hier ooit gekend hebben, Denise Aerts. Als de nieuwe mensen ook maar een fractie van haar liefde, energie en overtuigingskracht hebben, voorspellen we de BCCB een glorieus tweede leven.
