Gazet van Zurenborg Editie 4 - 2023

Gazet van Zurenborg – Stanleystraat 21 – 2018 Antwerpen

Edito

Jörg Pyl

hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

Een zomer op grootmoeders wijze

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS

Bankrekening: BE26 0013-8738-4229 www.gazetvanzurenborg.be

P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21

2018 Antwerpen

Raad van Beheer VZW

Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik van Woensel

Contact hoofdredactieteam gazetvanzurenborg@telenet.be

Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever

Jörg Pyl: jorg.pyl@hotmail.com

 03 236 65 36 - 0472 81 13 35

Redactiesecretaris

André Dejonghe: andredejonghe@outlook.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Bart Cartuyvels, Toon De Boeck, Dieter Dedecker, Bart De Graeve, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Axel Devroe, Renée Dufait, Lucy Elliott, Greta Folders, Jeannine Führing, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Herman Kok, Jerry Koninckx, Malinee Lebegge, Annelies Oeyen, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Marcel Praet, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Bernard Soenens, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Nicolas Van Herck, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Miguel Van Steenkiste, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks, Evelien Wouters.

Lay-out & Pre-press

Pascale Holemans pascale.holemans@skynet.be

Advertenties

Jochanan Eynikel advertenties@gazetvanzurenborg.be

Administratie en facturatie

Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be

 0468 29 43 65

Drukker

Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208

Distributie

De zomer is de maand waarin de komkommers op hun best zijn. Maar ook in de zomer van dit jaar bestond het nieuws uit meer dan banaliteiten. Net voor her zomerverlof overleed dichteres Johanna Pas aan een slepende ziekte, niet zonder in haar laatste levensjaar nog behoorlijk wat gedichten te hebben nagelaten. Het is ironisch dat zij uitgerekend in haar laatste levensjaar de erkenning kreeg die zij al zo lang verdiende. Men mag er niet aan denken welk oeuvre zij bijeen geschreven had, mocht zij niet zo genadeloos uit het leven zijn weggerukt. Wellicht zou zij tot een Emily Dickinson van de lage landen uitgegroeid zijn.

Verder werden er in de Pretoriastraat twee nieuwe struikelstenen geplaatst om de slachtoffers van de gruwel van de nazi’s te herdenken. Maar het blijkt dat er in deze wijk nog meer plaats is voor meer Struikelstenen. Wie de boeken van professor Van Goethem en Olyslaegers gelezen heeft, kan er zich iets bij voorstellen. Dit thema zal nog meer aan bod komen, vermoeden we.

Maar niet elk nieuws is droevig nieuws. Enkele nieuwe initiatieven zagen het daglicht. Zo reed er voor de eerste keer Zurenborg Koers rond de Dageraadplaats, een wedstrijd voor leden van caféploegen. Daarnaast zijn er aanvragen voor straatfeesten ingediend waar vroeger nog niet aan gedacht werd.

De Statiestraat wordt stilaan een groeigebied voor interessante out-of-the-box-initiatieven, zoals nu Shedidid maar er zag ook een coworkingplaats het daglicht, waarover meer in onze volgende editie.

2023 is ook een Art Nouveau-jaar, maar helaas viel er in Antwerpen weinig van te bemerken, tenzij de publicatie van een nieuw boek van Alex Elaut en een nieuwe stadswandeling. Het bleef stil in arm Antwerpen.

Uiteraard zijn er evenementen die regelmatig terugkomen. Na een onderbreking door covid kon men weer luisteren naar de balkonconcerten in de Transvaalstraat op Pinksterdag. De Fehsta in het Groen Kwartier was een schot in de roos. Ook de vijfde editie van Poëzievensters ging succesvol van start met meer dan honderd nieuwe gedichten aan de ramen. Verder

noteren we de midsummerparty onder de vijf bruggen als voorbereiding voor de Pride op 10 augustus, de Zomer van Antwerpen met Muziek in de Wijk op de Dageraadplaats. Helaas vonden die twee laatste evenementen geen plaats in deze krant, want redacteurs gaan ook op vakantie (of ze komkommers gingen telen, hebben ze er niet bij verteld).

De Gazet Gekaapt was ook met vakantie, en de grenzeloze liefde ging op zoek naar nieuwe horizonten. Na de zomer gaan we opnieuw op zoek naar de internationale pijlen van Cupido.

In het weekend van 22 tot 24 augustus vindt het jaarlijks graffitifestival Meeting of Styles weer plaats. Verder nog stoepverkoop in de Transvaalstraat en rommelmarkt op de Dageraadplaats. Kortom, het gewone leven gaat verder zijn gang. Gaat helaas ook zijn gang, de oorlog in Oekraïne. De informatie lijkt hoe langer hoe onduidelijker, niemand weet hoe die gaat aflopen en wat de gevolgen voor dat geplaagde land en ook voor het westen, voor ons dus, zullen zijn.

Dan is er nog de zomer, een oude vintage zomer zoals we die lang niet meer gehad hebben, met eenentwintig regendagen in juli. Augustus kondigde zich niet veel beter aan, een kwakkelzomer op oma’s wijze op zijn Belgisch. Maar liever dat dan de verschroeiende hitte van de landen rondom de Middellandse Zee. Maar misschien krijgen we na vijftien augustus nog eens ouderwetse warme hondsdagen. Wie weet, en dan zal er ook geklaagd worden.

Het is onze gazet, jullie gazet, de gazet van ons allemaal

Medewerkers gezocht

Centen hebben we niet, bij Gazet van Zurenborg werken alleen vrijwilligers. Je bent verzekerd, dat wel, en de Gazet vergoedt je kosten. We bieden wel duurzame vriendschap, eeuwige roem en jaarlijks een nieuwjaarsreceptie, waarover ze maanden later op de hoeken van de straten van Zurenborg nog spreken.

Beginnende redacteurs en fotografen krijgen richtlijnen mee en we geven ze feedback.

Overtuigd? Goesting? Schrijf een mail naar: onze redactiesecretaris andredejonghe@outlook.be en/of de hoofdredacteur jorg.pyl@hotmail.com

• 2180 Kalmhout

Hans Dresselaers Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen

 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com

Website www.gazetvanzurenborg.be

Om een gazet te maken, moet je schrijven: artikelen, interviews, gedichten, cursiefjes... Geschreven door mensen met een vlotte pen. Ben jij zo iemand, neem dan stante pede contact.

Wil je op een andere manier aan de gazet meewerken, foto’s maken, ze bussen? Hetzelfde devies: laat het ons weten.

Schrijf je maar één artikel per jaar, maak je maar één foto per jaar (maar dan liefst een geweldige)? Geen punt, we sluiten je in onze armen. Maar vijf artikels per nummer en een stuk of tien foto’s mag ook natuurlijk.

EEN ZONNIGE ZONDAGMIDDAG IN ZURENBORG

De tweede editie van de balkonconcerten in de Transvaalstraat is achter de rug. Na een verplichte pauze door covid, kon dit evenement terug opgestart worden en werd

de ploeg

die alles organiseerde versterkt.

Gazet van Zurenborg blikte terug met één van de medewerkers, Michael De Wit. (Jan HOLVOET )

Michael De Wit: “Zoals veel mensen heb ik enorm genoten van deze unieke momenten in onze wijk. Na het succes van de eerste concerten, die Gerda en Kathleen hadden georganiseerd, met de hulp van vzw Transvaal, was ik blij deze keer mee te kunnen helpen. Wij hadden wat familie uitgenodigd, en hebben genoten van de muziek, van de zon, van de sfeer. Wij hebben onze straat op een andere manier leren kennen, hebben nieuwe buren leren kennen, nieuwe vrienden gemaakt.”

Zijn er dingen voor verbetering vatbaar?

Michael De Wit: “Als je naar het resultaat kijkt dan valt er niet veel te verbeteren. Maar er valt altijd na te denken. Veel mensen hadden graag programma’s gekregen, om te weten wie de artiesten waren, wat ze zongen. Dat is niet zo gemakkelijk, veel artiesten veranderen hun programma op het laatste moment. Er was ook vraag naar publieke toiletten, wat zeker realiseerbaar is. Misschien moeten wij nog eens nadenken over de openingstijden van de bar. Het publiek is dorstig, maar dit mag niet gaan ten koste van de muziek. En we moeten er rekening mee houden dat veel mensen geen heel programma volgen maar slechts langskomen voor een uurtje.

Ook over de communicatie moeten wij eens nadenken. De Gazet van Antwerpen wou vooraf een stukje over onze concerten schrijven, wat wij geweigerd hebben uit schrik voor een overrompeling.

Anderzijds waren er nog steeds Zurenborgers die niet op de hoogte waren van de activiteit, ondanks een flyer-campagne, twee berichten op Hoplr en een op Facebook. Misschien moeten wij wat verder dan uitsluitend in onze buurt flyeren. Of affiches ophangen. “

Dus komt er nog een volgende editie?

VIA IMMOBILIEN is UW professionele partner voor UW residentieel vastgoed in Antwerpen.Vanuit ons kantoor te Wilrijk verkopen wij reeds meer als 15 jaar karaktervolle woningen in de Antwerpse Zuidrand en vanaf juni bedienen wij ook onze talrijke klanten via ons nieuw kantoor in de Theaterbuurt, vlakbij de Bourla schouwburg. Door onze ‘hands on’ aanpak, jarenlange ervaring, kennis van de markt en passie voor vastgoed staan wij garant voor een succesvolle verkoop.

Misschien herkent U makelaar Paul Voerman op de foto?

Hij woont namelijk in de Kreeftstraat, vlak aan de Dageraadplaats en is een trouwe genieter van het divers aanbod aan handelszaken in onze buurt. Ongetwijfeld is hij de aangewezen persoon om de waarde van uw woning te schatten voor verkoop en de juiste kandidaat-kopers aan te trekken als nieuwe buren in onze geliefde wijk.

Sinds 2006 staat hij dagelijks in contact met kopers en verkopers van vastgoed in Antwerpen.

Aarzel niet Paul aan te spreken. Graag deelt hij zijn kennis en ervaring over de steeds in beweging zijnde vastgoedmarkt.

Naast verkoop van residentieel vastgoed, kunt u ook terecht voor het beheer van uw opbrengsteigendom.

‘Verhuren’ is een werkwoord, en dat doen wij graag voor U.

De wetgeving omtrent verhuren wordt steeds strenger, vereist een consequent dagelijks technisch beheer, en de juiste selectie van kandidaat-huurders.

Wenst U hierover meer te weten?

Kom eens langs op kantoor, of bel Paul voor een afspraak.

GRATIS WAARDEBEPALING

VAN UW EIGENDOM

• Maak kennis met onze aanpak

• Samen hebben wij meer als 30 jaar ervaring

• Steeds tot uw dienst.

Kantoor Centrum Antwerpen Theaterbuurt – Botanique Leopoldstraat 27 2000 Antwerpen

Kantoor Zuidrand Antwerpen

Elsdonck

Prins Boudewijnlaan 318

2610 Wilrijk

Contact Kantoor: 03 290 09 09

GSM Paul: 0489 034 000

Email: paul@viaimmobilien.be

Michael De Wit: “Daar was groot enthousiasme voor. Wij hebben geopteerd voor 2025, zo wordt het een Balkon Biënnale. Het blijft in de maand mei, maar wellicht niet meer in een lang weekend. En de focus blijft op klassieke muziek, met uitstapjes naar chanson, musical, close harmony, film…maar steeds met professionele zangers, niet versterkt. De klassieke gevels van onze straat vragen om klassieke muziek. “

En jij gaat dit trekken?

Michael De Wit: “Ik ga dat doen, samen met veel straatgenoten. Er zijn veel nieuwe, jonge, gezinnen komen wonen in de Transvaalstraat en wij hopen daar nieuw bloed te vinden. En ik wil van de gelegenheid profiteren om alle medewerkers te bedanken, Carla in de eerste plaats, maar ook Eddy, Hilde, Inge, Sander, Tim… En wij hopen dat Gerda en Kathleen de ziel van hun project blijven bewaken. En artiesten blijven zoeken voor ons.”

Alex Elaut brengt in nieuw boek de Antwerpse Art Nouveau in kaart

Dat het sinds 2013 op 10 juni de jaarlijkse Wereld Art Nouveau Dag is, komt omdat die dag de sterfdatum is van zowel Antoni Gaudi als zijn Hongaarse evenknie Ödön Lechner, overleden in respectievelijk 1926 en 1914. Twee dagen eerder, op 8 juni, werd het nieuwste boek van Alex Elaut voorgesteld, ‘Art Nouveau Architectuur in Antwerpen’. (Marcel SCHOETERS)

ontstonden uit de stadsuitbreiding na het slechten van de Spaanse Omwalling. Je vindt ook huizen en gebouwen op het Zuid, in de wijk rond de Markgravelei, maar ook in Oud-Borgerhout, Deurne, 2060 (de Marbaixstraat en de straten rond het Sint-Jansplein) en zelfs aan de andere kant van de Ring.

VOORGEVEL

Vaak blijft de stijl in Antwerpen beperkt tot de voorgevel. Een doorgedreven verderzetting ervan in de inrichting en het meubilair blijft meestal achterwege. Voor de klassieke indeling werd de traditionele enfilade (achter elkaar geplaatste kamers) aangehouden.

Kenmerkend voor de Art Nouveau is dat de architecten kleur in de gevel wisten te brengen. Dat deden ze onder meer door het gebruik van natuursteen – op Zurenborg vaak breuksteen - en het aanbrengen van versieringen in friezen en medaillons. Zowel in het boek als tijdens de voorstelling gaf Alex Elaut de ruimte aan twee specialisten ter zake.

woonde o.m. in de Van Diepenbeeckstraat 88 en de Lange Leemstraat 15. Het voormalige atelier van Gauchie in de Brusselse Frankenstraat, in de schaduw van de Cinquantenaireboog, is een AN hotspot.

De voorstelling vond plaats in de tot ontspanningsruimte omgebouwde kapel van het WZC Nottebohm in de Biartstraat. Elaut herinnerde eraan dat 2023 het jaar van de Art Nouveau is, omdat het eerste huis in die revolutionaire stijl in 1893 in Brussel werd gebouwd.

In Antwerpen geldt het huis ontworpen door Alexis Van Mechelen op de Mechelsesteenweg 193 als eerste voorbeeld, hoewel Van Mechelen een jaar eerder al duidelijk naar de stijl verwees in de Zwartzustersstraat 44. “Antwerpen telt meer dan 200 Art Nouveaugebouwen, maar is geen lid van het Art Nouveau Network. Brussel wel en ook Mons, dat maar één AN-gebouw heeft”, zegt hij.

Uit het boek blijkt nog eens duidelijk dat Art Nouveau zich niet beperkt tot Zurenborg, dat nog wel een uitgesproken rol toebedeeld krijgt. De stijl duikt op in alle wijken die

Dr. Mario Baeck legde uit dat de opdrachtgevers voor de huizen voor de polychromie op de gevels de keuze hadden uit drie oplossingen. De duurste daarvan was mozaïek, in steentjes of glas, dat het best bestand is tegen de tand des tijds, hoewel er daar nu meer dan 100 jaar later ook restauratiewerk aan te pas moet komen.

Tegels zijn mogelijk nog sterker, maar hadden als nadeel dat de naden altijd zichtbaar bleven. De goedkoopste oplossing was de sgrafitto-techniek, waarbij de motieven in een natte onderlaag werden gekrast en daarna geschilderd. Daar zijn er veel van verdwenen, maar de laatste jaren begint het tij toch te keren. Zo is de bekende varkenskop in de Cobdenstraat 34 momenteel verdwenen, maar hij komt in volle glorie terug.

GAUCHIE Het ontwerp daarvan is van de meest beroemde sgraffito-ontwerper, Paul Gauchie, die weliswaar in Ath is geboren, maar zijn jeugd heeft doorgebracht in Antwerpen, waar hij ook zijn opleiding heeft doorlopen. Hij

Het hoofdstuk over Gauchie in het boek is van de hand van Tom Peeters. Op Zurenborg zijn ook de friezen op het gebouw van De Lijn aan de Draakplaats en in de Grotehondstraat van zijn hand. Ze werden in 2003 gerestaureerd. Uit diepgaand onderzoek blijkt dat heel wat huizen op de Cogels-Osylei oorspronkelijk met Gauchie-friezen waren versierd.

WANDELING

De Antwerpse architecten die Art Nouveau-woningen hebben ontworpen, tekenden net zo goed voor Neo-Rococo, Eclecticisme en andere stijlen. Helaas is er heel wat afgebroken. Een deel van het uit 5 huizen bestaande complex ‘De 5 Werelddelen’ van Frans Smet-Verhas, beter bekend als ‘Het Bootje’ op de hoek van de Plaatsnijdersstraat en de Schildersstraat bij voorbeeld en het door Gauchie versierde Hotel Mertz & Cie op de hoek van de Plaatsnijdersstraat en de Beeldhouwersstraat.

Een bijzonder moment tijdens de boekvoorstelling was toen Mevrouw Christina De Jongh het originele lastenboek voor het huis ‘Boreas’ in de Transvaalstraat overhandigde aan het Vlaams Architectuur Instituut (VAI). Het huis staat momenteel te koop, maar het is 70 jaar lang in de familie geweest.

Eén dag na de presentatie van het boek werd het startschot gegeven van de nieuwe wandeling ‘Art Nouveau langs de IJzeren Weg’, langs beide kanten van de spoorlijn tussen de Stanley- en Cuperusstraat en de Oostenstraat.(*) Enkel voor groepen te boeken.

(*) Zie: https://experienceantwerp.be/nl/ aanbod/stads wandelingen/architectuur/ antwerpse-stadsgidsen/art-nouveau-langsde-ijzeren-weg/

INFO:

Alex Elaut, Art Nouveau

Architectuur in Antwerpen

Drukkerij Uitgeverij EPO-Berchem

ISBN-nummer 978946478246

€ 28

“ Antwerpen, met meer dan 200 gebouwen, is geen lid van het Art Nouveau Network. Mons, met één gebouw, wel.”

Van beuk tot tafelblad

Alles van waarde is weerloos

Antwerpen heeft zojuist een prijs gewonnen: Europese Stad van de bomen 2023. Dit is een award voor haar duurzaam en ecologisch beheer van bomen in een stedelijke omgeving. Dat klinkt erg vreemd, omdat er in de Boomgaardstraat onlangs een oeroude beuk werd geveld. Hoe valt dat te rijmen of wat liep hier dan mis? (Yo VAN DEN BULCK )

Een junimorgen in de Boomgaardstraat. Ter hoogte van nummer 60 zit een oude man op een rollator aan de voordeur. Zijn blik is gericht op de overkant, waar met groot materieel een reuzegrote boom wordt geveld. Ik vertraag om de situatie te overzien, maar het is vooral de blik van de man die mij zal bijblijven. Eindeloos triest maar gelaten volgt hij het gebeuren. Wat zou hij nu denken? Waarschijnlijk woont hij er al heel lang en heeft hij de boom altijd al als zijn uitzicht gehad. Zijn panorama is voorgoed veranderd, verarmd.

DRIE BOMEN

Onlangs las ik ergens dat iedere persoon een park op minder dan 700 meter van zijn woning zou moeten

Pita Amon

hebben en bovendien een uitzicht zou moeten hebben op minimum drie bomen. Deze man kan blijkbaar niet meer op eigen kracht naar het park. Hij had echter wel een boom in zijn gezichtsveld en wat voor een.

De blik van de man blijft me achtervolgen. Als ik hem een weekje later aantref op zijn vertrouwde plekje aan de deur, twijfel ik niet. John Cassiers is 89 en woont hier sinds de jaren zeventig. “De boom was ziek,” vertelt hij, “maar niet zomaar. Er werd hier de laatste jaren naarstig gebouwd aan een nieuw woonzorgcentrum. Lang geleden stond hier een ziekenhuis met een dodenhuisje. Hier was vroeger dan ook een aanvoer van de doden die daarbinnen op een blauwe steen werden gelegd.“

De stad beloofde een nieuwe boom maar dat vindt John Cassiers maar een heel magere troost, zeker op zijn leeftijd. Bovendien kan een jonge boom slechts een fractie van de lucht zuiveren van een grote statige beuk.

HOUT

Enkele dagen later moet er een foto genomen worden van het stuk afgezaagde stam dat er nog ligt als een stille getuige. Daar is een man heel

16.00-23.00u

Vrijdag 16.00-01.00u

Zaterdag 16.00-01.00u Zondag 16.00-22.00u

hard in de weer met allerlei meet- en zaagattributen. Een beetje verder staat een heuse grote plaat. Op de vraag of hij weet hoe oud de boom was, antwoordt hij:

”Natuurlijk weten we het exact als we de ringen tellen, maar ik schat deze beuk rond de honderdvijftig jaar.” Hij probeert het hout te redden en er iets mee te maken. Ondertussen komen zijn echtgenote en dochter erbij. Ze zijn blijkbaar heel begaan met deze eeuweling. Ze hebben de boom door dik en dun verdedigd, zo goed en kwaad ze konden.

WERKEN

Het begon redelijk hoopvol. De bouw van het nieuwe wooncomplex moest een beetje achteruit vanwege de boom. Dan werd er een veilige zone afgebakend, waarmee de werklieden rekening moesten houden om de boom te beschermen. Matthias Frateur, de bewoner van nummer 66 zag met eigen ogen hoe een dertigtonner de omheining opzijschoof en ongegeneerd over de wortels reed. Er volgden dan ook twee droge zomers, waarin de boom een acuut watertekort leed. Maar de doodsteek was de zwamvorming. Toen Matthias dat zag, wist hij dat de beuk ten dode was opgeschreven. Mevrouw verduidelijkt me dat haar man er tafelbladen van maakt. “Hoe fantastisch dat iemand nog dagelijks zal eten op het blad, zodat er toch nog een klein sprankeltje hoop is dat het allemaal niet voor niets was.”

TAFEL

Plots bedenk ik dat ik al een tijd naar een nieuwe tafel op zoek ben. Een hele moeilijke klus want na ongeveer acht jaar gezocht te hebben naar de ideale stoelen, is de vervanging van deze tafel van onze dochter, die ze nu opeist een stressvolle bezigheid. De tafel moet mooi zijn en ook groot want na een kleinkind nu zullen er ongetwijfeld nog volgen. En de stoelen moeten erbij passen. Ik ben direct opgetogen en we wisselen gegevens uit, zodat Matthias mij kan contacteren. Wanneer ik zijn naam zie, val ik bijna om van verbazing. Ik vraag of zijn papa leraar was en of hij de kleine Matthias was op wie we als laatstejaarsstudenten humaniora allemaal wilden babysitten?

TOEVAL

Ja hoor, zijn papa was mijn leraar Esthetica bij de Ursulinen en Matthias groeide op tot boomverzorger. Hoe klein is de wereld ineens en waarom droom ik al om aan een tafel te zitten, gemaakt van deze eeuwenoude boom, die dan achter de hoek een nieuw leven kan beginnen, ver van alle graafmachines en die veilig kan genieten van een rustige “oude dag”, zij het zonder bladeren en als tafelblad?

Bedekt of Van Vijgenblad tot Peniskoker

Dr. Philip Van Kerrebroeck uit de Cogels Osylei is zowat zijn hele productieve leven gefascineerd door antropologie, maar besloot, naast fluitist, toch maar uroloog te worden. Zo’n verbindingen in een persoon leidden tot een fascinatie voor een bijzonder antropologisch fenomeen: het bedekken of daardoor soms ook accentueren van de geslachtsstreek of schaamstreek, zowel bij vrouwen als bij mannen. (Wim VERZELEN)

Ik praatte met een bevlogen man met een fascinerende hoeveelheid kennis die uitvoerig en boeiend kan vertellen, zoals ook blijkt uit zijn opvallend boek vol verrassende illustraties, gedegen beschrijvingen en analyse van de context. Een boek dat prikkelt en veel onbekends opheldert.

PENISKOKER ALS PASPOORT

Ieder van ons heeft daarbij wellicht de reflex om meteen aan peniskokers te denken en daar stopt het dan. Maar er is zo ontzettend veel meer te bekijken en te vertellen over alles wat te maken heeft met bedekking ‘onderaan’. Philip Van Kerrebroeck heeft zo een bijzonder boeiende wereld opengelegd in dit boek, zowel in een Nederlandstalige als in een Engelstalige versie. En wat we spontaan menen te weten over die peniskoker wordt dan door zo’n publicatie meteen afgedaan als een fabel. Peniskokers zijn er niet om mee te pronken, peniskokers bevestigen vooral het behoren tot een specifieke etnische groep. Tijdens het interview vertelde hij het verhaal van een Nederlands onderzoeker die ooit ritueel geïnitieerd was bij de Dani, een etnische groep in westelijk Nieuw-Guinea en er later met vrienden terugging. Bij die gelegenheid werd een groot feest georganiseerd en de geïnitieerde Nederlander had een peniskoker omgebonden als teken van verbondenheid. Maar bij het felle dansen rond zijn verwelkoming, kwam zijn peniskoker los. Hij stortte op de grond en bleef liggen. Grote ontsteltenis bij zijn vrienden die dachten dat hij een of ander toeval had gekregen. Maar zijn reactie was gewoon: “Niets aan de hand, geef mij mijn peniskoker terug, want zonder ben ik niet meer één van hen en durf ik me niet meer vertonen.”

VERTEKEND

Bij Philip Van Kerrebroeck in de Cogels-Osylei waan je je meteen in een andere wereld, een verzameling artefacten die hoofdzakelijk fallussymbolen zijn en ook ‘schaamlapjes’ die je verbazen en nieuwsgierig maken, vooral omdat er zoveel interessante aspecten aan zijn, die raken aan waarden en gevoelens in het leven van individuen en gemeenschappen.

Dat vijgenblad waar we dan Adam en Eva mee bedekken, is zo universeel voor ons, maar geldt zoiets universeels ook in andere culturen?

Het zegt veel over cultuur, ook sociologie: hoe mensen met elkaar omgaan, tribale verbanden, zowel in Westerse als in niet-Westerse culturen. “Wat mij opgevallen is,” benadrukt Philip Van Kerrebroeck, “is dat heel veel literatuur geschreven is vanuit de Westerse opvattingen en ideeën van de koloniale tijd. Dit gebeurde soms bewust, soms onbewust, ook door antropologen, meestal westerlingen, al is daar nu wel verandering in gekomen. Onze westerse blik is zo vertekend. Neem nu de Kama Sutra. Die beslaat zeven volumes en gaat over verschillende aspecten van het hele leven. Alleen het derde deel gaat over seksualiteit. Dr. Alka Pande, vrouwelijke auteur uit India en schrijfster van “The Kama Sutra, Spirituality and Eroticism in Indian Art” (met een tentoonstelling in Parijs, 2014) maakte mij duidelijk hoe puur selectief en veralgemenend wij kijken naar niet-westerse antropologische fenomenen. Voor ons gaat die Kama Sutra alleen over seks en standjes.

SINT AUGUSTINUS

Naaktheid is voor natuurvolkeren niet verbonden met seksualiteit, maar primair met vruchtbaarheid. De Westerse visie is heel sterk bepaald door Sint Augustinus die de eerste was om ons schaamte aan te praten en daarvoor het verhaal van Adam en Eva ge(mis)bruikte.”

Philip Van Kerrebroeck: “Voor nietWesterse culturen die nog niet door het christendom of de islam beïnvloed werden, was er een veel spontanere houding tegenover naaktheid, zeker in Afrika, maar ook in Zuid-Amerika. Over de oorspronkelijke bevolking van Noord-Amerika is uiteindelijk weinig gedocumenteerd (en nadien vertekend door de kolonisering). Azië is een ander verhaal want het bedekken van het naakte lichaam is daar eerder gereglementeerd op basis van respect, niet zozeer ten gevolge van schaamte. Respect voor elkaar en daarom gekleed te zijn is dus de norm. Toch is er in bepaalde landen een grote vrijheid wat betreft het beleven van naaktheid ook tegenover vreemdelingen. Ik denk aan een voorbeeld uit Japan over een Vlaamse studente, die door haar gastgezin uitgenodigd werd, om in de badkamer samen te komen en elkaar daar naakt te ontmoeten en te baden als leden van hetzelfde gezin. Zo werd ze compleet opgenomen. In Japan heb je natuurlijk ook de bijzonder gesublimeerde cultuur van geisha’s. In India is respect naar elkaar toe heel dominant en dus het bedekken van de naaktheid, maar een heilige man (sadhu) mag naakt figureren”. “Schaambedekking heeft bij ons echter een heel andere betekenis gekregen. De bedekking wordt

bepaald door de schaamte van de persoon of uit savoir-vivre, het niet-creëren van een ongemakkelijk gevoel bij anderen, die zich geschokt zouden kunnen voelen.

In niet-westerse omgevingen gaat het juist niet om bedekken, maar om de aandacht te vestigen. Vandaar komt de aandacht voor kleur en vormen om op te vallen, wat niets te maken heeft met schaamte. Zo’n peniskoker is een code binnen het tribale verband zoals al bleek.

“Hoe groter de peniskoker, hoe belangrijker in de pikorde (!)”. Maar dat is dus klinkklare onzin.

Ze zijn puur functioneel en hebben niets te maken met status of belang. Deze visie getuigt van een te gemakkelijke westerse lezing.

Vanuit de kolonialisatie heeft men wel komaf gemaakt met een aantal gebruiken en zijn ook lokale heersers daarin meegegaan. Zo zijn de kleurrijke ‘schaamschortjes’ (al is dat een ongelukkige vertaling) bij de Kirdi in Kameroen op een gegeven moment verboden. Ze werden dan maar gedragen boven een ‘gewoon’ rokje. Soms wordt er iets overheen gedragen, een schelp over de penis, die wel verborgen zit in een boxershort”.

SCHAAMBUIDELS

Bij ons was dat wel fundamenteel anders in de 16de en 17de eeuw wanneer je de zogenaamde schaambuidels ziet verschijnen. Dat is uitdrukkelijk een suggestie van mannelijkheid en macht, alleen

Thaise en Vlaamse gerechten geserveerd in een huiselijke sfeer. Kom zeker onze heerlijk cocktails proeven. Reserveren op 03/235.98.42 - informatie op mays.be

Alles wat u wilde weten maar niet durfde vragen

Het zegt veel over cultuur, ook

toegelaten voor de hogere stand. Al was de katholieke invloed op dat moment wel zeer dominant, alleen op dit punt, niet voor heren van een hogere stand. (Bij Bruegel zag je bij zijn boerenvolk wel ook schaambuidels! WV) Het katholicisme heeft onze visie op schaambedekking zwaar getekend, alhoewel er ook beelden bestaan van een naakte Christus aan het kruis. Dat is een apart verhaal in het boek van Philip Van Kerrebroeck. Binnen de oudere visie voor Augustinus werd Christus afgebeeld als naakte mens, maar na Augustinus moet de Christusfiguur bedekt worden met een lendendoek. Toch waren er kunstenaars die ermee speelden en een geprononceerd lid, zij het nog altijd zedig, suggereerden onder de lendendoek. Wat mij daarbij ook is bijgebleven, is hoe daar wisselend mee wordt omgegaan, Zo heb ik uit een middeleeuwse vertelling het verhaal van een dorp in ZuidFrankrijk waar elk jaar in de processie de pastoor naakt voorging, om op die manier de menselijkheid te vieren.

Iets over de begrippen?

Philip Van Kerrebroeck: “Wij hebben het in het Nederlands meestal gemakshalve over schaambedekking, maar in het Frans en in het Engels gebruikt men cache-sexe. Dat is de meest gangbare internationale omschrijving. Cache-sexe komt uit de vroegere antropologische literatuur van Franse oorsprong en het heeft wellicht zijn algemene aantrekkingskracht te danken aan het feit dat er ‘sexe’ in voorkomt. Deze term wordt ook in het Nederlands gebruikt want het is uiteindelijk een technisch omvattend begrip voor antropologen.”

INITIATIERITUELEN

Geen verschil tussen mannen en vrouwen, altijd bedekking?

Philip Van Kerrebroeck: “Je hebt wel etnische groepen waar mannen meer gedecoreerd zijn en andere waar vrouwen dat meer zijn, bv. in Nieuw-Guinea, in het oostelijk gebied. Daar zijn allerlei individuele dorpen die absoluut geen contact hebben met elkaar. Ieder dorp

heeft andere gebruiken. Ze hebben ook allemaal verschillende peniskokers. De basis is hetzelfde maar telkens is er onderscheid, want het gaat om het behoren bij de leefgemeenschap. Terwijl in die dorpen dan vrouwen een heel simpel raffiarokje hebben. Daar speelt dan iets anders. Als ze nog niet geslachtsrijp zijn, hebben ze een ongekleurd rokje. Daarna wordt de onderrand van het rokje gekleurd in een felle kleur.

In de meeste gevallen zijn alle objecten die gedragen of gebruikt worden tegelijk verbonden met initiatierituelen en met de connotatie van seks en met het toebehoren tot de samenleving.

Peniskokers kunnen ook statuselementen bevatten of talisman zijn (bv. door assemblage met vleermuisvleugels verdrijven ze boze geesten) of nog meer om een rangorde te illustreren Zo zijn er kokers die in een bepaalde stam alleen mogen gedragen worden na tien keer koppensnellen. Dit is een duidelijk signaal voor een vrouw bij haar keuze voor een partner en zo staat iemand in een hogere hiërarchie natuurlijk. In Afrikaanse context zijn er dan mannen die rokjes dragen. Je hebt ook etnische verbanden waarbij zowel de mannen als de vrouwen heel opvallend verschijnen. De variatie is groot”.

RITUELEN “Maar in het geheel moeten we voorzichtig blijven met interpretatie want heel wat literatuur rond cache-sexe is niet zomaar betrouwbaar. Mensen die veldwerk gedaan hebben, hadden soms veel fantasie en zijn gemakkelijk gaan interpreteren vanuit een westerse visie. Het is nodig dat verschillende bronnen kunnen bevestigd worden.

Cache-sexe heeft ook te maken met rituelen, met besloten gebruiken, met geheime genootschappen soms, een westerling wordt daar buiten gehouden. Ze verzinnen wel een verhaaltje waar wij blij mee zijn. Ook dat is niet denkbeeldig.

Vanuit de Papoea-cultuur en in Afrika vinden ze het prachtig om westerlingen of mensen van andere tribale verbanden op het verkeerde been te zetten.

De antropologen gingen zelf veel invullen, kijk maar naar de beroemde Margeret Mead, die dingen rond seksualiteit puur zou hebben verzonnen.

Er zijn ook veel dingen weggegooid tijdens de koloniale tijd, gewoon omdat ze letterlijk als ‘verwerpelijk’ werden aangezien”.

VIJFTIG JAAR VERZAMELEN

U heeft anders nog wel een schitterende collectie?

Philip Van Kerrebroeck: ”Dat is het resultaat van vijftig jaar verzamelen. Er zitten zeldzame dingen tussen. Ik ben begonnen als student in Leuven met een vader historicus die mijn nieuwsgierigheid aanwakkerde. Ik had al wat interesse, vond in Antwerpen etnografische objecten en kocht daar mijn eerste stuk. Professioneel (urologie) werd ik erdoor aangezet om daarbij de klemtoon te leggen op meer seksueel getinte artefacten.”

En het ethisch element?

Philip Van Kerrebroeck: ”Ja, daar valt ook veel over te zeggen. Meer en meer wordt er steeds meer kritiek op etnische verzamelingen geuit. Deels terecht, maar ook deels onterecht. Daar zitten twee aspecten aan. Enerzijds kan je zeggen: dit zijn objecten die in een bepaalde cultuur gemaakt zijn, hun plek hadden en

die op een gegeven ogenblik koopwaar geworden zijn (wegens ter plekke geen interesse meer). Vaak ook letterlijk gedesacraliseerd zijn en zo ook geen lokale waarde meer hebben. De mensen ginder zitten er niet mee. Anderzijds zijn het ook geen kunstobjecten maar eigenlijk gebruiksvoorwerpen. Peniskokers, verzameld vanuit de verste dorpen, zijn gekocht of geruild. Het gaat vanuit dat perspectief nooit om echt culturele verarming. Er zijn natuurlijk ook objecten die meegenomen zijn tegen de zin van de eigenaar, gestolen of geroofd misschien ook wel. “

die op een gegeven ogenblik koopwaar geworden zijn

MEER INFO

Philip Van Kerrebroeck Bedekt. Van vijgenblad tot peniskoker. Een antropologische geschiedenis van de schaamlap.

Uitgeverij Sterck & De Vreese, € 34,90 Nederlands Hardcover 9789056159979

28 februari 2023 - 264 pagina's

Illustratie uit boek

Illustratie uit boek

Twee nieuwe struikelstenen

Zondagmiddag 18 juni om 13 uur werden er opnieuw struikelstenen in onze wijk gelegd, deze keer voor het huis in de Pretoriastraat 98. Nadat de eerste stenen nog zonder toestemming van de stad waren gelegd, kan het sinds 2018 met toestemming. Bovendien had ondertussen een gedeelte van de joodse gemeenschap haar verzet opgeborgen. (Jörg PYL)

Het was een stille en ingetogen plechtigheid waarbij de stenen voor Salomon Seewald en Fradel Schenkel werden gelegd. Bij deze ceremonie waren de dochter, de kleindochter en haar nichten en neven aanwezig die ten zuiden van Brussel wonen.

Salomon Seewald en Fradel Schenkel

De Poolse Jood Salomon Seewald immigreerde in 1924. Fradel Schenkel, met wie hij in België huwt, kwam ook uit Polen. Salomon Seewald, handelaar van beroep, schrijft zich samen met zijn vrouw in december 1940 in het jodenregister van Antwerpen in, maar in januari 1941 verhuist het koppel naar Profondeville bij Namen, omdat zij zich in Antwerpen niet meer veilig voelden. Ze zijn 37 en 34 jaar oud wanneer ze daar worden aangehouden en geïnterneerd in de Dossinkazerne op 7 oktober 1942. Gelukkig konden ze nog net hun dochtertje in veiligheid brengen. Drie dagen later worden ze met transport 13 gedeporteerd en ze keren niet meer terug. (Bron Dossinkazerne)

Gered door nonnen

Dochter Helen was negen maanden oud toen haar ouders in Profondeville door de nazi’s opgepakt werden. Gelukkig konden zij haar toen bij de nonnen in veiligheid brengen. Na drie jaar zoeken vond haar oom haar terug en voedde hij haar met zijn eigen kinderen op. Na de steenlegging deed zij haar verhaal in het Frans. Daarna bleef zij samen met haar dochter en nicht onbeweeglijk staan met de blik gericht op de struikelstenen, terwijl haar neef voor de vertaling zorgde. Uit schroom voor het emotionele moment, nam de fotograaf geen foto van dit indrukwekkend tafereel.

Donkere wolken

Haar neef die achteraf haar toesprak kort vertaalde, voegde eraan toe: “Ik heb hierbij een heel dubbel gevoel. Enerzijds ben ik opgelucht dat er eindelijk een gedenkteken voor Salomon Seewald en Fradel Schenkel komt, anderzijds voel ik me angstig, omdat we in Europa steeds meer rechtse regeringen aan de macht zien. Mogelijk is hierdoor de beweging tot herdenking van de slachtoffers versterkt, als tegenzet tegen de algemene verrechtsing.”

De plechtigheid werd enkele keren onderbroken door improvisaties van Joachim Badenhorst (Antwerpen 13 oktober 1981) op klarinet en saxofoon.

Het project ‘Stolpersteine’ is bedacht door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Hij besloot om door het aanbrengen van de tegels in de trottoirs de herinnering aan de deportatie, moord of zelfmoord van nazislachtoffers levend te houden. De stenen zijn van beton en hebben een afmeting van 10 x 10 cm. Op de kop zit een messing plaatje, waarin de naam, geboortedatum, deportatiedatum, plaats en datum van het overlijden zijn “gestanst” (uit het metaal geslagen).

Gunter Demnig noemt zijn stenen “sociale sculpturen”.

In mei 2023 werd de honderdduizendste struikelsteen in Europa gelegd.

Als je weet hebt dat er zich in jouw huis ook een dergelijk drama afgespeeld heeft, kan je bij de

Stichting Stolpersteine, in casu www.stichting-stolpersteine.nl de inscriptie doorsturen en de steen bestellen. Die stichting heeft zelf richtlijnen (max tien regels, naam in grote letters, andere tekst kleiner). Ze willen dat de stenen zo sober en eenvoudig mogelijk zijn. De richtlijn zegt: geen geboorteplaats, ook geen beroep, maar als het over verzetslieden gaat, kan je dat wel vermelden.

Alvorens over te gaan tot bestelling en plaatsing moet er toestemming gevraagd worden aan de stad Antwerpen op de site hieronder, waar de modaliteiten opgesomd staan.

Wie toch liever via Demnig gaat, kan zich beter aansluiten bij Wim Kenis uit de Galifortlei 244 in Deurne, het adres waar zijn grootoom Jan De Ridder tijdens de oorlog woonde. Hij is door de Duitsers gedeporteerd wegens verzetsdaden.

www.stolpersteine.eu/en/home stichting-stolpersteine.nl www.gunterdemnig.de www.antwerpen.be/nl/overzicht/ vergunningen/veelgestelde-vragen/ struikelsteen-aanvragen

Om nooit mee te vergeten, opdat deze gruwel zich nooit meer herhaalt

Bachfestival Antwerpen 2023 ademt tijdloze barok

Dat Johann Sebastian - de pater familias van de Bach-clan - een veelzijdig componist en virtuoos muzikant was, dat konden we tijdens de twee vorige edities van het Bachfestival Antwerpen ten volle beleven. Dat de erudiete bolleboos tot op de Emmanuel, barok lijkt hipper dan ooit! Vanwaar dit barok 'around the clock'? Emmanuel Van Kerckhoven: “Er gaat dit jaar alleszins bijzondere aandacht uit naar de door ons zo geliefde, uitgesproken expressieve stijlperiode. Zeker ook dankzij 'Barokke Influencers', het Antwerpse Stadsfestival dat in woord, klank en beeld de barok als orgelpunt tussen traditie en vernieuwing lauwert. Het hoeft geen betoog dat BACH in de STAD - de organisator van het Bachfestival Antwerpen - dit standpunt onomwonden deelt. We willen mee een licht werpen op hoe het erfgoed van barokmuziek doordringt in de twintigste eeuw, in onze hedendaagse, diverse samenleving. Hoe Bach en zijn tijdgenoten rasechte 'influencers' zijn dus. Hoe zij impact maken, om het wat 'bon ton' te zeggen. Het grote publiek kan dit zelf ontdekken tijdens de nieuwe editie van het Bachfestival Antwerpen, van 17 tot en met 23 september. Een editie met een gouden randje, want het is exact 300 jaar geleden dat Bach tot cantor werd benoemd in 'zijn' Thomaskirche in Leipzig. Bovendien componeerde hij ook in 1723 het onvolprezen Magnificat.”

De vorige edities openden met een indrukwekkende cantate. Wordt deze trend verdergezet?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Zeker. Bach is een waar feest op zich, dus daarbij hoort intrinsiek een feestelijke aftrap van het festival, op 17 september. Een spectaculaire openingscantate, begeleid door evocatieve pauken en schallende trompetten, leent zich daarvoor bij

dag van vandaag een rasechte inspirator is, dát zet het programma 2023 in de verf. Emmanuel Van Kerckhoven, artistiek directeur van BACH in de STAD, geeft (woorden voor) tekst en uitleg. (Karen KETS)

uitstek. Het publiek mag zich aan een overdadige zintuiglijke smaakbom verwachten, met veel spreekwoordelijk tromgeroffel.”

En zo is de toon meteen gezet?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Dat mag je wel zeggen. Het Haagse Castello Consort vervolgt diezelfde dag in 'Before Bach' met gezwinde 17de-eeuwse muziek uit de Lage Landen. Ontluisterend weetje: deze zou zowaar in ons eigenste Museum Plantin-Moretus zijn gedrukt. Het zwierige gezelschap brengt ook een nieuw orgel mee; een bijzonderheid hierbij is dat het van dezelfde makelij is als dat van de Sint-Norbertuskerk op de Dageraadplaats. Het is een zogenaamd 'positief' orgel, een groter orgel dat dus verplaatsbaar is, in typische Italiaanse stijl. Ook de sackbut - een voorloper van de trombone - en verschillende gamba's en violen zullen het podium verrijken.”

Dat belooft! Na al die heftigheid een rustpunt, misschien?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Het meer intimistische werk van luitist Thomas Langlois - in 2023 door Klara verkozen tot een van 'De Twintigers' - zal daags erna, in het festivalluik 'Bach en Luit', op een meer ingetogen manier beslist menig gevoelige snaar raken. Het publiek kan hierbij ook kennismaken met de theorbe, een opmerkelijk buitenbeentje uit de luitfamilie.”

Bekend maakt bemind! En wat volgt er nog aan fijnbesnaards?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Een

huzarenstuk! De uitvoering van alle koralen uit het Klavierübung III, door Johannes Lang, als organist van de Thomaskirche in Leipzig een echte klasbak. Bach componeerde deze pareltjes toen hij zelf in Leipzig verbleef. Dichter bij de bron en de meester kunnen we niet komen. Hiermee dient zicht op 19 september een echte buitenkans aan voor het publiek!”

En mikken jullie net als bij de vorige edities op een 'breed' publiek?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Absoluut. Barokke muziek is hemels. Maar Bach en zijn tijdgenoten spreken de taal van universele emotie. Die taal kan op haar beurt werkelijk iedereen aanspreken, en beklijven. Voor zij die minder voelen voor de ietwat meer formele setting van een kerk of museum kan het beiaardconcert uitgevoerd op het baroktopstuk van de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwetoren een waardig alternatief bieden: op 20 september zal 'A' binnenstad baden in 'Bach op Beiaard'. Dat wordt gezellig genieten in alle ongedwongenheid, onder meer op de mooie binnenplaats De Hofkamer (Oude Beurs 27 Antwerpen).”

Gemoedelijkheid troef! En staat er ook weer iets voor het jongere volkje op stapel?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Zeker, en ook dat is dus een constante.

Na het beiaardconcert volgt in de namiddag een interactieve kindervoorstelling in Museum Vleeshuis, met veel zachtheid 'Bach Beregoed' gedoopt.

Daags nadien dan geeft 'Bach en Bruisend Jong' - letterlijk - opnieuw plaats aan jong talent: maak je op voor een bruisend orgelconcert op het barokorgel in de kerk op de Dageraadplaats. En breng gerust je 'bokes' mee! Instant 'quality time' gegarandeerd. Voor jong en minder jong.”

Een goede tip is dat, Emmanuel. Nu, uit goede bron vernam ik nog dat Bach zelfs The Beatles zou hebben beïnvloed? Euh...qua haartooi wellicht?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Goede gok, maar ook hier gaat het wel degelijk over een muzikale kruisbestuiving. Een illustratie hiervan wordt op vrijdag ten beste gebracht, dan verwelkomen we immers 'Bach en Beatles'. De Nederlandse grootmeester organist Aart Bergwerff van de Grote Kerk in Breda speelt speciaal voor het Antwerpse publiek improvisaties van Louis Van Dijck - de gevierde Nederlandse jazz en klassiek pianist zaliger. Bespiegelingen op thema's van The Beatles welteverstaan. Opmerkelijk is dat deze improvisaties een analoge ritmiek, harmonie en sfeer kennen als de muziek van Bach. Voor de nostalgici onder de lezers: The Beatles - onder impuls van coryfee Paul McCartney - haalden voor hun 'Blackbird' Song de mosterd ook bij... jawel: grootmeester Bach himself.” Mijn gedacht! Kan het nog mooier worden?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Jawel, we gaan voor de ultieme overtreffende trap: magnifiek! We sluiten het Bachfestival 2023 immers af met Bachs kleurrijke jubelzang 'Magnificat', vakkundig begeleid door een resem strijkers, koper- en houtblazers met ware knaldrang. Laat je in vervoering brengen, laat je meevoeren. Laat het hemelse grijpbaar worden!”

PRAKTISCHE GEGEVENS

BACH in de STAD bachindestad.be

Bachfestival Antwerpen: bachindestad.be/bachfestival

Barokke Influencers: barokkeinfluencers.be

Van buitenaf bekeken

“’t Was gelijk een dorp”

“Op de hoek van de Ramstraat en de Dageraadplaats, bij de poelier, hing er buiten aan de haak een ree te verbloeden”. Zo begint Ludo Bekkers zijn verhaal hoe hij zich het plein en de hele wijk herinnert, waar hij bijna zeventig jaar gewoond heeft. In de Ramstraat is hij geboren, op 4 februari 1924, 99 is hij nu. Eenmaal getrouwd heeft hij in de Lange van Ruusbroecstraat

Het plein

gewoond, tot een jaar of dertig terug. Gazet van Zurenborg is hem op gaan zoeken voor een terugblik op een lang leven, een loopbaan van 42 jaar op wat oorspronkelijk NIR heette, Nationaal Instituut voor de Radio-Omroep, en nu VRT, en een wijk, die hem nauw aan het hart ligt. (Guy POPPE)

De Dageraadplaats, dat was duidelijk Ludo’s lang leven. “’t Was gelijk een dorp, het leefde op zichzelf”. Hij laat me een rechthoek op een papier tekenen en begint één voor één de winkels op te sommen, die hij daar tijdens zijn jeugd gekend heeft. Hier en daar laat zijn geheugen hem in de steek maar de oplijsting is indrukwekkend. Te veel handelszaken om ze allemaal op te noemen maar er zitten verrassingen tussen. Zoals Delhaize Frères, op de hoek van de Korte Altaarstraat, geëxploiteerd door twee mannen, de voorbode van het warenhuis. En patissier Vanderbeek, “gekend in heel de stad”. Ik zoek het later op: verleden jaar heeft de familie de zaak, sinds 1939 in Mechelen gevestigd, gesloten, nadat ze 256 jaar als banketbakker actief geweest is!

Dat dorp van toen, het is voorbij Dit is al wat er bleef voor mij Een ansicht en herinneringen

Ik was een kind, hoe kon ik weten Dat dat voorgoed voorbij zou gaan (uit “Het Dorp”, van Wim Sonneveld)

De Zure “Mijn moeder heeft nog de houten kapel gekend, die later (noot: in 1901) plaats geruimd heeft voor de kerk”

Twee keer per jaar was er “foor”, een grote kermis in het voorjaar, op het hele plein rond de kiosk en de telefoonpaal, en een kleine in de herfst. “De woonwagens stonden in de omliggende straten. De eigenaar van de paardenmolen, houten paarden, niet eens geverfd, duwde het tuig met de hand voort. Die molen draaide gewoon rond, ging niet eens op en neer.”

Scheidingslijnen

De Ramstraat, dat was daar pico bello tijdens Ludo’s jeugd, daar groeide geen gras tussen de kasseien. ‘Het was voor de vrouwen een point d’honneur om elk sprietje te verwijderen en wie er niet meedeed, dat was een vuil plot; wij speelden in het midden van de weg op de kasseien, als in een dorp”. ’s Middags stond er warm eten op tafel en daarna konden de vrouwen de stad in om er met vriendinnen een koffietje te drinken. “Er was grote sociale controle, die van straat tot straat verschilde; de Draakstraat en de Kleine Beerstraat, dat waren entiteiten op zich, gericht op ’t stad. Zowel tram 9, 11 als 16 reden er doorheen”. De Lijn denkt daarover tegenwoordig anders is de gedachte die bij me opwelt maar dat zeg ik niet hardop, ik wil Ludo’s stroom aan herinneringen niet onderbreken.

Het Zomerhof bestond toen al. Er zijn zekerheden in het leven. Daarnaast, aan de kant van de Arendstraat, verkocht Aters confectie. In het uitstalraam een plaasteren buste met “soutiens pour dames” “En wij lachen”. Een winkel met handgemaakte hemden daarnaast. “Dat kon gedijen op Zurenborg, de klanten kwamen uit de hele stad”

Enkele huizen voorbij de poelier, naast een goudwinkeltje, was er een winkel met binnen een ton met zuurkool. “Ze verkochten er ook augurken, voor ons waren dat exotische producten”. Aan de overkant lag er een stuk vage grond, waarop ze later het parochiehuis gebouwd hebben, nu

En of het dorp grenzen had. Je had de vaart, de huidige Plantin en Moretuslei. “In de jaren twintig zijn er met die gasverlichting ontelbare paarden en karren daarin gereden”. De spoorweg was de scheidingslijn. “In de Cogels-Osylei woonde het chique volk, Franstalig. Dat is een geschiedenis apart. Met hen hadden we geen relaties, die zaten apart in de kerk, onderling trouwen was uit den boze.” Die kerk, Sint-Norbertus, was overheersend in de wijk. Een pastoor met vier onderpastoors, elk voor een deel van de buurt. Met een druk kerkelijk leven, een vroegmis om 6u., de hoogmis en het lof. “Heel veel mensen deden mee, de pastoor had een kudde, de anderen waren ketters.” Hoe lang is het geleden dat Ludo voorstelde om de grotendeels ongebruikte ruimte te delen met andere religieuze stromingen? “Een vrouw heeft me gevraagd of ik op mijn hoofd gevallen was”, vertelde Ludo me achteraf grinnikend.

Rond de Dageraadplaats woonden er middenklasse en joden, “bourgeois”, zegt Ludo, dat was een duidelijk sociaal verschil. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft hij “het

drama met de joden” meegemaakt (noot: in augustus/ september 1942 heeft de Antwerpse politie drie razzia’s gehouden in de jodenbuurt). Het lawaai ’s nachts en het geroep dat hem wakker maakte, de boodschap “achter het gordijn blijven”. Joden, die uit hun huizen geranseld werden en weggevoerd met verhuiswagens van Arthur Pierre. Ludo steekt zijn vinger op: “De Antwerpse politie wist ze wonen!”. Schuin tegenover hem in de Ramstraat woonde Jonas Pačuk, die nog twee dagen te leven had. Ook hem namen ze mee. “Kom ik hem na de oorlog toch wel tegen in de Oostenstraat, nog even ziekelijk als toen.” Een lichtpunt in een macaber verhaal. “We hebben in Mechelen (noot: in de Kazerne Dossin) de namen teruggevonden van wie er naar de gasovens gevoerd is.”

De laatste dertig jaar kwam Ludo nog

wel eens in de wijk, “ik heb er graag gewoond”. Zijn zoon Kris, die er ooit een krantenwinkel had, woont er nog. “Maar de afgang en de nieuwe opgang heb ik niet meegemaakt. De verloedering en leegstand zijn wel een goede zaak geweest voor jongeren om er een huis te kunnen kopen”

Kunstzaken

“In 1934/35 luisterde ik naar de live uitzendingen met Mon de Goeyse en Gust de Muynck, mijn oor tegen de radio, en ik zei: dat wil ik ook doen.” Tijdens de oorlog zette Ludo’s vader hem na zijn retorica aan het werk op de bank, waarvan hij agentschaps_ directeur was, om te voorkomen dat de nazi’s zijn zoon in Duitsland tewerk zouden stellen. Maar de microbe blijft Ludo bekruipen, hij schrijft zich in voor het examen van regisseur op de gewestelijke omroep en slaagt. Hij begint met de presentatie van programma’s als Voor

Zieken en Herstellenden. De overstap naar televisie volgt, wanneer hij een zieke regisseur moet vervangen. Geleidelijk aan krijgt hij wetenschappelijke én artistieke programma’s toevertrouwd. Zijn loopbaan sluit Ludo af als producer op de dienst cultuur.

Ludo’s mooiste herinnering? De happening, die hij organiseerde met de Amerikaan James Lee Byars, “een kunstenaar op zich, gekleed in het zwart, met een zwarte hoed en een rood hemd”. In 1968 had Byars een tentoonstelling in Antwerpen “en hij had een vreemd plan: bellen met mensen overal in de wereld, World Question Center noemde hij dat.” In de ruwbouw van het omroepgebouw aan de Reyerslaan in Schaarbeek nodigde Ludo hem uit om zijn plan ten uitvoer te leggen. Byars telefoneerde en sprak met honderd briljante geesten, als componist

John Cage, schrijver Simon Vinkenoog en beeldend kunstenaar Marcel Broodthaers, die aanschoof in de geïmproviseerde studio. “We draaiden een film en er was een debat op Radio2.” Ludo is nooit vies geweest van experimentele kunst.

Asperges “Zaterdag heb ik asperges à la flamande laten aanrukken uit het restaurant vlakbij”, vertelt Ludo me nog. “De geuren van de kathedraal. De overweldigende 16de eeuw in Antwerpen”, het recente boek van Wendy Wauters, lag op zijn leestafel. De discussie over de aanpak van het journaal, Terzake en De Afspraak hebben we uiteindelijk maar zo gelaten. Hij is niet goed meer ter been, Ludo Bekkers, maar het gesprek liep als een trein, alsof we weer samen met de trein van Meiser naar Berchem spoorden, veertig jaar terug.

Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be

te ondernemen. Dit initiatief geniet de steun van de Stad Antwerpen en de bedrijfswereld. (Yo VAN DEN BULCK)

Zaraï De Pelsmacker strijkt neer in mijn tuin. Fotografe Dani Van Remoortel is er dan al. We zijn drie vrouwen die voor dit artikel zullen zorgen. Vrouwen, sisters, womenpreneurship en diversiteit, daar zullen we het over hebben.

CONCEPTSTORE

De Statiestraat is behoorlijk veranderd op de dertig jaar dat ik hier woon. Ik kan nu kiezen tussen een Syrische en een Turkse kruidenier. Tibetaans of Sri Lankees eten of Marokkaans gebak en de keuze uit een tiental kapperszaken en evenveel kerken geven de diversiteit weer die ik zag ontstaan. Ik prijs mij gelukkig het beste uit zoveel culturen te kunnen proeven, juist achter de hoek. Onlangs zag ik heel veel leuke dingen in de etalage van een hoekpand. Ik wierp een blik naar binnen, zag lieve dames en meer had mijn nieuwsgierigheid niet nodig om hier het fijne van te weten te komen.

SheHUB

Eenmaal binnen word ik omringd door vrouwelijke warmte, die ontstaat uit de opgestelde waren, gemaakt door en voor vrouwen. Verzorgingsproducten, juwelen en accessoires maar ook een indrukwekkende tafel met boeken van en voor vrouwen en kinderen. Een zwarte pop steekt mijn ogen uit, maar het is vooral de aanwezigheid van jonge vrouwen met en zonder hoofddoek en van diverse origine die me een instant thuisgevoel geven, thuis in de wereld. Ik voel me hier goed omringd.

SheDIDIT

Zaraï De Pelsmacker (27) studeerde Bestuurskunde, Publiek Management en Internationaal Recht alvorens tijdens corona terecht te komen als vrijwilliger bij Micro Startups. Ze leert er de circulaire economie kennen en begint stilaan zicht te krijgen op wat ze als carrière het allerliefste zou doen.

Ze mag zich ondertussen She Hub manager noemen. Haar troetelkind is SheDIDIT met als ondertitel: “Where diversity meets womenpreneurship”. Naast een programma van tien weken voor jongeren (15-26) bieden ze ook een one-on-one business coaching programma aan. Naast het organiseren van events doen ze aan community building. De conceptstore is dus eigenlijk maar het topje van de ijsberg.

ZARAÏ

Dit concept om vrouwen, al of niet lang of net in België te steunen en te begeleiden bij het ondernemen, wordt voor de helft gesubsidieerd door onze stad. De rest komt uit de bedrijfswereld zelf. Voor de vrouwen die hier een opleiding volgen, is het gratis. Ze volgen als jongere eerst wekelijks gedurende tien weken les. Ze leren onder andere soft skills zoals presenteren en omgaan met hun eigen talenten.

Intenser is de one-on-one coaching die vier maanden duurt. In wekelijkse sessies wordt het persoonlijke traject samen uitgestippeld en begeleid. Hier wordt hen aangeleerd hoe het gekozen product het beste op de markt gebracht wordt, enkel online of in een winkel, hoe Instagram en Tik Tok de producten kan promoten.

Maandelijkse events bestaan uit workshops en netwerking. In de Community Building kan het gaan over storytelling, de talentpool of de webshop oprichten. Stilaan komt de kandidaat-onderneemster door de begeleiding van zeven coaches tot een concreet persoonlijk concept. Ze krijgt ook de kans om gebruik te maken van de conceptstore. Gedurende drie maanden kan ze haar product er verkopen, zonder de vaak te hoge kosten van het huren van een commercieel pand. Ze zorgt in de winkel zelf voor de presentatie en kan aan zeer lage prijzen een meubel of tafel huren. Na drie maanden is er een feedback met de verkoopcijfers voor ze er echt alleen voor staat. Er kan een aanpassing nodig zijn van het concept of vooralsnog gekozen worden voor enkel online verkoop.

VERHUIS

Momenteel is er een zomersluiting van de conceptstore.

Na de zomer zal het nieuwe adres Statiestraat 5 zijn. Een grotere plek waar nog meer workshops zullen plaatsvinden en meer events.

FAB Store.

Saloua El Massaoui (42) kreeg na de coaching en begeleiding de kans haar product in de winkel te koop aan te bieden. Ze maakt oorbellen maar ook armbandjes, ringen en speldjes. Bij navraag vermeldt ze vooral dat de SheHUB haar een veilige omgeving heeft geboden om haar producten te testen. Het is als maker moeilijk om alle stappen naar de verkoop alleen te zetten.

Begin mei dit jaar richtte ze samen met een andere onderneemster een pop-upstore op in Deurne, de FAB Store. Ze organiseert nu ook workshops vanaf vier personen om samen oorbellen te maken.

U vindt alle info op haar zeer mooi ogende instagrampagina (atelier Niyaah).

BOOST

Dit is een fantastisch initiatief om de aanwezigheid van talent bij onze vrouwelijke diverse onderneemsters te begeleiden en in goede banen te leiden. Het is een boost voor de economie, voor onze stad en misschien is het voor de dames net dat stukje dat nodig is om de stap in de zakenwereld te zetten.

www.shedidit.be/shemeansbusiness Hello@shedidit

In de Statiestraat in Berchem huist een organisatie die vrouwen die sinds kort of al langer in ons land wonen, ondersteunt om zelfstandig

Kunstcollectief ‘Nuff Said vierde vijftienjarig bestaan met festival

Zonovergoten Feshta lokte veel

volk naar het Groen Kwartier

‘Nuff Said werd in 2008 in Antwerpen boven de doopvont gehouden door bezieler Mourad Bekkour. Intussen is het kunstcollectief ook actief in verschillende andere steden waaronder Turnhout, Genk en Rotterdam. Daar worden vrijwel maandelijks muziek, straattheater en comedy geprogrammeerd, van jong

talent maar ook van gevestigde namen en met grote nadruk op diversiteit. Dat brengt de teller op vijftien jaar en dat was een gelegenheid om op 25 juni uit te pakken met een gratis familiefestival in het Groen Kwartier.

(Luc PANDELAERS)

Vraag de gemiddelde Zurenborger waar hij ook nog wel zou willen wonen en de kans is groot dat hij opteert voor het Groen Kwartier. Want dat is zo een beetje een miniZurenborg, maar dan zonder auto’s en met (veel) meer groen. Er is daar ook op korte tijd een hechte gemeenschap gegroeid, met veel gezamenlijke activiteiten van de bewoners. Bewijzen daarvan zijn er overvloedig te vinden in hun fraai uitgegeven wijkkrant Het Kwartiertje (ook digitaal te lezen op issuu.com/ het kwartiertje).

Ook het aangrenzende PAKT zorgt daar letterlijk voor leven in de brouwerij. Die voormalige industriële site is uitgegroeid tot een creatieve hotspot voor jong culinair en creatief talent. Inclusief een stadsboerderij, een koffiebranderij en een microbrouwerij! Kenners beweren dat je daar nog de originele sfeer van de hippe Kreuzbergwijk in Berlijn kunt proeven.

De ideale plaats dus om een divers familiefestival te organiseren. En divers was het. De Bombadil Street

Band strooide kwistig met feestelijke ritmes uit heel de wereld met streepjes tarantella, samba, tango, klezmer, wals en mars broederlijk naast en door elkaar.

Sultanats, B’net Chaabi, een groep van zes vrouwen die Marokkaanse volksmuziek brengen, kregen iedereen aan het dansen.

Een hoogtepunt was voor mij de clownsact Chiringuito Paradise van het duo Sitting Duck. Een hilarisch mengsel van baldadige slapstick en briljant gejongleer rond twee onhandige obers die voor het eerst hun strandbar openen. Net voor mij zaten twee jongetjes die het letterlijk in hun broek deden van het lachen.

https://nuffsaid.be

In de Wintergang was er een markt waar lokale kunstenaars en ontwerpers hun creaties toonden en aan de man brachten naast alternatieve standjes met een ruim aanbod aan onder meer meditatiekussens en heilzame theemengsels.

Verder kinderanimatie met de obligate sminkstandjes, diverse eetkramen en barretjes waar de meest diverse vormen van dorst gelaafd werden met water, streekbieren, cocktails, cava en aan Hotel August zelfs met champagne.

Mede ook door het tropische weer werd het een bijzonder geslaagd buurtfeest en de organisatoren zijn nu al van plan om er een tweejaarlijks evenement van te maken.

https://www.facebook.com/bombadilstreetband https://www.sittingduckband.be

GEK OP BAROLO

Italië bulkt van lekkernijen, zowel wijn als pasta, truffels en nog meer. Sinds einde vorig jaar is de Boomgaardstraat, dicht bij het Groen Kwartier, een speciaalzaak en webshop rijker. Uitbater is Pieter-Jan Bekkers, die een dikke boon heeft voor al dat lekkers uit Italië en vooral Piemonte. (Jan HOLVOET )

Pieter-Jan Bekkers, assistent teammanager bij Royal Antwerp FC, stak dit jaar ‘Den Dubbel’ op zak. Voor niet ingewijden, ‘Den Dubbel’ is de combinatie titel- en bekerwinst. De taak van de teammanager bestaat erin te zorgen dat de spelers niets te kort komen, zeker de nieuwe spelers: een appartement vinden, een auto, zorgen dat zij zich thuis voelen (en wie wil er nu niet dat voetballers gelukkig zijn).

Het gaat hem voor de wind. Sinds december heeft hij ook een Italiaanse wijn- en delicatessenhandel in de Boomgaardstraat, vlak bij het Groen Kwartier, Baroloco di Pepe.

Pieter-Jan Bekkers: “Tijdens het reizen ben ik verliefd geworden op Italië, vooral de regio Piemonte, zijn inwoners, zijn keuken en uiteindelijk zijn wijnen. Drie jaar geleden ben ik gestart met het invoeren van wijn, om mijn passie te kunnen delen met familie en vrienden. Wat begon als een kleine webshop is uitgegroeid tot een fysieke winkel. Ik kan rekenen op twee partners die geloven in dit verhaal en samen verder willen professionaliseren. “

Hoe ben je in dit mooie pand terechtgekomen?

Pieter-Jan Bekkers: “Een kameraad kocht dit pand en zei onmiddellijk, die ruimte vooraan, dat zou echt iets voor jou zijn. En dat is het inderdaad. De ligging is ideaal, de winkel niet té groot, er is een ruimte voor wijntastings. Wij willen daar het Italiëgevoel in eigen land creëren.

Hoe ben je in deze buurt terecht gekomen?

Pieter-Jan Bekkers: “Ik heb een band met Zurenborg: ik heb zeven jaar gewerkt in Café

Den Draak, later in Tranquillo en ben bevriend met de mensen van de Zure, het Zeezicht, Petit-Boeuf. Veel van hen zijn nu klanten van mij. En de bewoners van het Groen Kwartier zien mij nu als hun buurtwinkel.”

Baroloco is dus geen bar?

Pieter-Jan Bekkers: ” Als je wijn komt kopen, kan je wel proeven van een fles die openstaat, maar het is geen bar.

Wat wij wel aanbieden zijn ‘Thirsty Thursdays’, opendeurdagen, thema-avonden en winetastings.

Alle wijnen komen van Italiaanse wijnboeren met wie wij nauw contact onderhouden en die zelfs vrienden zijn geworden. Mijn passie voor Italiaanse wijnen wil ik met mijn klanten delen.”

Zijn er ook andere Italiaanse delicatessen te verkrijgen?

Pieter-Jan Bekkers: “Naast Italiaanse wijnen verkoop ik nog een hele reeks Italiaanse producten zoals pasta, truffel, paddenstoelen, hazelnootproducten. Ik werk ook samen met lokale, Antwerpse ateliers: bier van Gistgeest, Otter Cider, Figa Kombucha, koffie van Andy Roasters. En als ‘Antwerpman’ in hart en ziel kon ik natuurlijk niet zonder MM Antverpia van Toby Alderweireld, die de lekkerste pastis, gin en amaretto maakt.”

Dat klinkt allemaal hemels. Tenslotte, vanwaar komt de naam Baroloco di Pepe?

Pieter-Jan Bekkers: “Barolo is voor mij de lekkerste wijn van Piemonte, de wijn die mij het verschil leerde kennen tussen wijn drinken en wijn proeven. En loco, dat is Spaans voor gek,

dat ben ik, een beetje, om met deze zaak te beginnen.”

MEER INFO: www.baroloco-Di-Pepe.be of Instagram baroloco_di_pepe

https://baroloco.webshopapp.com/ Boomgaardstraat 220, 2018 Antwerpen

Foto's: Gerda HUYGEN , Jerry KONINCKX, Luc PANDELAERS

IN DE WIJK

Koers voor caféploegen plaats. De deelnemers reden samenwerking tussen Zurenborg Sport en het District Antwerpen. organisatoren hopen dit evenement volgend jaar te herhalen.

Een gesprek met Dabin Lee

Een Koreaanse juwelenontwerpster met een liefde voor Zurenborg

De kans is groot dat je Dabin Lee en haar schattige viervoeter 'Boerie' al bent tegengekomen tijdens één van hun vele wandelingen in onze wijk. Deze goedlachse Koreaanse juwelenontwerpster woont in Zurenborg en runt haar eigen juwelenwinkel in de bruisende Kloosterstraat in Antwerpen, samen met haar studiegenoot Josefine Mass. We gingen met haar in gesprek over haar creaties en haar liefde voor Zurenborg. (Malinee LEBEGGE )

door op de gezellige Dageraadplaats. We hebben elkaar leren kennen tijdens onze studies aan de Academie. Hij is beeldhouwer en restaurateur. We zijn allebei dol op de prachtige architectuur in Zurenborg en de sfeervolle cafés die de buurt rijk is. De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk en ik voel me altijd veilig op straat. Mijn favoriete straat om doorheen te slenteren is absoluut de betoverende Transvaalstraat. Als mijn Koreaanse familie op bezoek komt, is dit de eerste plek die ik hen toon.”

MASS LEE

Kun je ons wat meer vertellen over je werk?

Hoe ben je in Antwerpen beland?

Dabin Lee: “In 2012 kwam ik naar Antwerpen om te studeren aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, waar ik me specialiseerde in zilver- en goudsmeden. Deze academie staat internationaal hoog aangeschreven, ook in Zuid-Korea. Voordat ik me op juwelen richtte, studeerde ik mode en werkte ik in de mode-industrie in Londen. Maar mijn passie lag meer bij ambachtelijk werk, bij het creëren van dingen met mijn handen. Daarom koos ik uiteindelijk voor deze richting in Antwerpen.”

TRANSVAALSTRAAT

En waarom koos je specifiek voor Zurenborg?

Dabin Lee: “Zowel mijn vriend Ruben als ik zijn smoorverliefd op deze buurt. Ruben bracht als kind al vele uren

Dabin Lee: “Ik ben goudsmid en juwelenontwerpster in de diamantwijk. Daarnaast maak ik ook digitale tekeningen. Ik vind het heerlijk om creatief bezig te zijn. In 2020 heb ik samen met mijn studiegenoot, Josefine Mass, ons eigen juwelenlabel opgericht: ‘Mass Lee’. Onze winkel, gelegen in de levendige Kloosterstraat, is eveneens ons atelier. Aangezien Josefine uit Finland komt en ik uit Zuid-Korea, halen we onze inspiratie vooral uit onze diverse culturele achtergronden, onze reizen, de prachtige natuur en de kunstwereld. Ons doel is om conceptuele kunst draagbaarder, alledaagser en toegankelijker te maken voor een breed publiek. Natuurlijk hopen we dat ons juwelenlabel wereldwijd bekend zal worden.”

20 TO WATCH

En jullie zijn al goed op weg, nietwaar?

Dabin Lee: “Het Vlaamse design- en modecentrum, Flanders DC, heeft ons label ‘Mass Lee’ dit jaar opgenomen in hun veelbelovende lijst "20 to watch", en daar zijn we ontzettend trots op. De Britse zangeres Rita Ora is gestyled met onze juwelen. Maar ook bekende Vlamingen zoals Ella Leyers en Fien Germijns dragen onze stukken.”

Wat zijn je toekomstplannen?

Dabin Lee: “Op professioneel vlak wil ik natuurlijk dat 'Mass Lee' blijft groeien. Daarnaast ben ik me aan het verdiepen in het weven van wandtapijten, omdat ik het een erg interessante ambacht vind. Op privévlak is het ook erg druk, mijn vriend en ik vertrekken binnenkort naar Seoul om te trouwen. Het wordt een combinatie van een modern en traditioneel Koreaans huwelijk.” We willen het kersverse echtpaar van harte feliciteren en wensen hen alle geluk van de wereld!

MEER INFO: https://www.mass-lee.com/

Josefine Mass & Dabin Lee voor hun juwelierszaak Mass Lee; Foto: Malinee LEBEGGE

Impressies van de dagboeken van Leopold Flam

In de Gazet van februari stond een bijdrage van Kristien Hemmerechts over haar nieuwste boek: “Ik zal alles verdragen, ook mezelf”, dagboeken brieffragmenten van de filosoof Leopold Flam (1912-1995). Kristien Hemmerechts en Guido Van Wambeke maakten een selectie uit de vele fragmenten. Ondertussen heb ik dit boek kunnen lezen en was ik zeer geboeid! (Renee DUFAIT)

Wat kan je anders hebben dan sympathie voor iemand die schrijft: “Ik zal alles verdragen, ook mezelf”? De humor en de wanhoop die ik erin hoor, zijn voor mij ontroerend. Leopold Flam is 45 jaar als hij zich dit voorneemt en dan al 32 jaar aan het dagboekschrijven. Dit dagboek raakt me zo diep door de grote eerlijkheid. Het is wel het portret van een man vol tegenstellingen en wisselende stemmingen. Consequent is hij niet. Als lezer ben je getuige van zijn vlagen van agressie en bitterheid. Hij

is echter ook gevoelig voor schoonheid en kunst.

Zijn ouders waren ongeletterde leurders van Joods-Russische origine. Leopold groeit op in een donkere kelderwoning in de Arendstraat, kent honger en verwaarlozing. Hij wil studeren en de wereld rond zich begrijpen. Arbeider zijn gaat hem niet goed af omdat hij gelooft een andere missie te hebben. (Hij schrijft: “Alle inspanning die tegen mijn verlangen ingaat, is nutteloze

moeite.”) Hij wordt geminacht voor zijn afkomst en zijn Jood zijn maar hij kan doorzetten. Hij hoopt dat via het communisme er een betere wereld voor de arbeiders zal komen. Door zelfstudie en met de financiële steun van een jeugdvriend en van zijn jonge vrouw kan hij zich opwerken tot studiemeester, leraar, schrijver, inspecteur en later hoogleraar filosofie. Hij overleeft twee oorlogen, een gevangenschap en het concentratiekamp. Een collega

verwijt hem aan achtervolgingswaan te lijden, iets dat misschien niet te vermijden is als je zo veel meegemaakt hebt. Hij blijft een zeer eenzame persoon.

Zijn dagboek lezen is verrijkend en zo ook beantwoorden we postuum aan Flam’s verlangen: “Soms verbeeld ik me dat iemand deze regels zal lezen en met mij meevoelen en van mij zal houden!”

Rommelmarkt en stoepverkoop op 3 september in de Transvaalstraat en Waterloostraat

Zondag 3 september vindt de vierde editie van de garageverkoop plaats in de Transvaalstraat, en de Waterloostraat van 9 tot 17 uur. Wie zelf wil meedoen kan inschrijven via mindbox@mindbox.be voor 5 euro voor een plaatsje. Dat inschrijvingsgeld gaat naar "Kom op tegen Kanker" (jp)

Haar overlijden kwam ondanks haar ziekte toch nog erg onverwacht. Zaterdag voor Pinksteren gaf zij nog present op de opening van Poëzievensters 2023 en amper vijf dagen voor haar overlijden postte zij volgende bijdrage op Facebook.

“Het was donderdag 15 juni niet alleen de voorstelling van mijn flexibele dichtbundel in het Watlabsalon, het was ook exact 1 jaar geleden, vlak voor ik naar het concert van LP in de Roma zou gaan, dat mijn dokter me belde om te zeggen dat ik opnieuw kanker had.

Inmiddels zijn we een jaar verder en in de zomer van 2022 had ik niet

Johanna Pas overleden in haar slaap

Op 22 juni overleed Johanna Pas (1969 - 2023). In de wijk kennen wij haar als de uitbaatster van de boekenwinkel Kartonnen Dozen tot 2022, de tot vorig jaar enige LGBTQ+ boekenwinkel van de Benelux. Maar nog meer was zij een rasechte dichter. Zij werd net geen 54 jaar.

verwacht dat ik op diezelfde datum mijn derde bundel van 2023 zou voorstellen. Ik dacht dat ik er niet meer zou zijn.”

Mentale kracht

"Dat ik er nog ben, heb ik mede te danken aan de goede en betaalbare gezondheidszorg, aan mijn lief, maar ook aan de energie van mijn vrienden die me mee overeind houden en aan iedereen die me helpt de dingen af te werken die ik nog zo graag wil doen. Ze geven me elke dag een reden om op te staan. Ze maken, tussen de pijn en de vermoeidheid door, mijn wereld groter.

Mijn optimisme is niet grenzeloos, maar voorlopig stel ik me erop in dat de huidige therapie (poging 6) zal aanslaan en me nog wat extra maanden geeft om deze dingen te doen die me fysiek slopen, maar me de mentale kracht geven om door te gaan.”

Tarot poëziebundel

“Kort na haar laatste publieke optreden, de voorstelling van haar Tarot poëziebundel in Permeke, heeft ze moeten opgeven. Op 22 juni 2023 in de vroege ochtend, is zij in haar slaap overleden.” stond in haar overlijdensbericht.

Stille kracht en dichter

Johanna Pas heeft zich altijd ingezet voor de holebi-gemeenschap, niet door luid te roepen, maar als een stille kracht in de boekenwinkels 't Verschil en daarna Kartonnen Dozen hier op Zurenborg. Wie haar gekend heeft, herinnert zich haar als een uiterst beminnelijke en vriendelijke persoon met een ruime kennis van literatuur. Naast de queerboeken was er ook plaats voor literatuur met de nadruk op poëzie in haar winkel in de Draakstraat.

Die keuze lijkt logisch, want zijzelf was een uitstekende dichter. In het jaar voor haar overlijden kon ze nog drie boeken voorstellen: de dichtbundel Was, of hoe ik mijn huid verloor die in de vorige krant werd besproken, begin 2023 samen met Lies Colman en Koen Broos het boek Voor mij, alleen, geïnspireerd op de Belgische componist Lekeu en tot slot Kringen op het tafelblad, ultrakorte gedichten gelinkt aan de Tarot. (Alle bij Poëziecentrum )

Die laatste dichtbundel werd op 15 juni nog voorgesteld in Permeke. Haar andere dichtbundels waren Alleen met jou (2008) en Soms gaan bomen staande dood (2010) verschenen bij uitgeverij ’t Verschil.

Onder het pseudoniem Violante Juarez Oliveira verscheen (2016) bij uitgeverij Kartonnen Dozen de bundel De rug van een hand. Daarnaast was zij ook actief als literair vertaler.

Open over haar ziekte

Tot slot betekende de moed om de ervaringen over haar ziekte open te delen op Facebook een hart onder de riem van iedereen die kanker uit de taboesfeer wil halen.

Op vrijdag 30 juni werd afscheid van haar genomen in het muziekcentrum Trix. Haar laatste verzoek was geen sombere kleding te dragen, het echte verdriet zit immers vanbinnen.

www.johannapas.be

www.poeziecentrum.be Haar Facebookpagina zal nog een jaar blijven bestaan om herinneringen aan haar te delen.

Enkele weken na haar overlijden verscheen bij het Poëziecentrum nog postuum een vierde bundel, De onverwachteling*. In die dichtbundel geeft Johanna Pas een stem aan de onuitgenodigde gasten op deze wereld.

"Ik heb het schrijven nodig om de werkelijkheid in woorden te vatten, om te kunnen vatten wat me overkomt."

(Jörg PYL)

De zijspiegel

Laaghangende zon die als een spot pal schijnt op de verrezen kerk die gelukzalig glimt na haar facelift. Die zin kon ik toch niet laten liggen?

Ballen in de lucht In memoriam Johanna Pas Orpheus

Het zou een stil romantisch plaatje kunnen zijn geweest, voer voor een negentiende-eeuws impressionistisch schilder.

Maar die tijd zijn we lang voorbij.

Er speelde iets anders op het plein.

Gemengde groepjes jongens zijn bezig op het plein. Driftig bezig.

Het ene groepje naast het andere, opgewonden en fanatiek. Er schieten ballen heen en weer. Elk groepje heeft zijn eigen bal. Geel, rood, wit om uit elkaar te houden. Ze krioelen als losgelaten jonge honden en demonstreren hun al of niet aanwezig voetbaltalent, zowel met als tegen elkaar. Ballen gaan de lucht in, ballen gaan ongecontroleerd over de afrastering heen, die blijkt deze keer niet hoog genoeg. Een keer, nog eens en nog een keer.

Je zit op een terras, drinkt een biertje, maakt een praatje… bal.

De ballen die over de afrastering doken, stuiterden het terras op. Niet een keer, een paar keer achtereen.

En de barman voelt dat hij de rust van zijn klanten moet verzekeren. Doet dat onverwijld en grijpt in.

Vermanend, dan verwijtend, tot hij die ballen ook afpakt.

Het jonge grut is ontdaan, verwonderd, weet zich geen raad.

Een scène die zich generatie op generatie opnieuw afspeelt in straten, buurten. De ondertoon is steeds dezelfde, de spanning ook, de wederzijdse spiraal van tegengas ook.

De grens van escalatie hangt dan in de lucht, ook hier.

Een van de jongetjes is duidelijk niet gewend om met autoriteit om te gaan en kookt: “Mijn bal pak je mij niet af! Die is alleen van mij.” Je ziet de frustratie bijna letterlijk naar zijn hoofd opstijgen. Hij windt zich onnoemelijk op en stevent het café binnen. Zijn bal wil hij terug. Anderen kijken verbaasd toe hoe hij zijn drift ventileert.

Hij stuift het café weer uit, zonder bal. De drift is woede geworden, scherp

af te lezen uit de ogen van een twaalf, dertienjarige. Hij durft misschien niet thuis te komen zonder die bal die zijn moeder extra geld gekost heeft. Hij is in elk geval te wild geworden om zich nog in te houden, zoals dat in zijn persoon is gaan groeien. Hij wil ook niet afgaan in de ogen van zijn vriendengroep, van niemand eigenlijk. Hij wil zijn gelijk halen. Hij wil… Als hij de weg naar het plein weer oversteekt, loopt hij langs de stoelen waarvan hij er eentje driftig omgooit. Natrappen is dat in de ogen van de barman, zijn terechte furie uitwerken is het voor hemzelf. Verongelijkt, gekrenkt.

De barman heeft de politie gebeld, meen ik met een half oor te hebben opgevangen. Er gaat weer wat tijd voorbij, vliegt nog eens een bal over. Het is stil. Effectief, de politie komt voor rijden. Eerst demonstratief, denk ik. Zodat de jongens hebben gezien dat het menens is en ze dus wel zullen inbinden.

Maar na het ritje heen en weer komen twee politieagenten toch uit hun auto op de barman afgestapt: “U heeft ons gebeld.”

Ik vang verder hun gesprek niet meer op. Maar wellicht wordt er gepeild naar achtergrond en verwachting. Waar heeft dit relletje mee te maken?

Even later staan de agenten tussen de jongens. Ze smoren de wat kolkende sfeer, want jongens zijn hun ballen kwijt. Waarom kunnen ze niet met één bal spelen, en niet samen?

“Zo werkt dat niet meneer, we zijn verschillende groepjes, we spelen hier niet samen, we willen elk ons eigen spel, met onze eigen groep”.

“En dat leidt tot dit soort toestanden! Moet dat?”

“Ga excuses aanbieden!”

Bedremmeld sluipen er een paar het café binnen.

Wat later zie ik de barman met twee ballen terug het plein oplopen. En er wordt hier en daar op het terras becommentarieerd.

De tijd bleef voor mijn ogen even stilstaan. Behalve misschien dat de politie er toch wel heel snel is bijgehaald? Zou dit jaren geleden ook al het geval zijn geweest?

Wim VERZELEN

Was het de lier van Orpheus die ophield met zingen vlak voor de kust of waren het de roeispanen die omhoog stonden.

Het dodeneiland dat slecht slapen bezorgde naderde het nachtorkest dreef tot waanzin.

Op het strand vlak bij de poort die iedereen kent lag blinkend in de winterzon het lichaam van gisteren.

Ricardo ANEMAET

Theater TOL krijgt nieuwe artistiek leider LOT/TOL

Lot (Charlotte) Seuntjens uit de Raafstraat heeft een sterke band met Zurenborg. Bijna dertig jaar geleden kwam ze vanuit Nederland hier wonen. Eerst woonde ze op de Dageraadplaats, boven café Moeskop. Haar man Ad Moeskops opende dit café in 1995. Lot Seuntjens is actrice/kostuumontwerpster/regisseur/ manager en richtte 25 jaar geleden theater TOL op. Dit gezelschap brengt voorstellingen over heel de wereld en al die tijd was Seuntjens de artistiek leider van dit theatergezelschap. Maar nu vindt ze het tijd om de fakkel door te geven. (Jan HOLVOET )

Lot Seuntjens (57) werd geboren in Bladel nabij de Belgisch-Nederlandse grens (maar aan de verkeerde kant, n.v.d.r.) Ze studeerde in Utrecht aan de kunstacademie, maar maakte de opleiding niet af.

“Ik had na drie jaar het gevoel dat ik daar niets meer leerde en ik wilde graag aan de slag. Ik verhuisde naar Amsterdam en, lichtjes ADHD zijnde, deed ik mee aan allerlei stages en projecten omtrent film en theater. Met een vriend begon ik theaterkostuums te maken die gebaseerd waren op stripfiguren. Dit werk werd direct opgemerkt door het theaterinstituut in Amsterdam. We hebben toen mensen gevraagd om in die kostuums te kruipen en even later liepen onze kostuums daar rond als een levende expositie. Zo is mijn carrière als maker begonnen.”

ANTWERPEN

“In die tijd was ik een grote fan van het werk van Jan Fabre en eigenlijk had ik sowieso een grote affiniteit voor het Vlaamse toneel en dans. In een gesprek met Jan Fabre moedigde hij me aan om, net als hij, een eigen gezelschap op te richten.”

“Ik trok toen veel op met Ad en op een dag besloten wij in Antwerpen ons geluk te proberen. We huurden een woning in het centrum, waar we gingen wonen. Deze woning was in slechte staat en stond op de nominatie om afgebroken te worden. Maar tot de afbraak mochten we er verblijven. De huur was laag en er was voldoende ruimte, zodat ik daar verder kon werken aan mijn projecten. Een poosje later opende Ad zijn café op de Dageraadplaats en verhuisden we naar Zurenborg.”

GRATIS

“Ik wist altijd al dat ik als theatermaker niet in zalen wilde werken. Ik heb licht nodig en lucht. Ik wilde theater maken dat gebaseerd is op beeld, muziek, zang en dans. Teksttheater sprak mij minder aan. Om iets op te bouwen heb je drive nodig, maar ook veel geluk. En durf. Op een dag liep ik het toenmalige Militair Hospitaal binnen. Aan de eerste de beste militair die ik tegenkwam, vroeg ik of ik de ruimte mocht huren. Ik kreeg ze gratis. Met een paar mensen maakte ik een eerste voorstelling. De eerste dagen kwamen er alleen vrienden en wat familieleden kijken. En soms ook helemaal niemand. Dan stonden we daar voor niets. Op een avond kwam een journalist van De Morgen binnengewaaid. Hij schreef een lovende recensie in zijn krant en vanaf toen was het elke avond uitverkocht.”

HOOGTE

“Ik noemde het nieuwe gezelschap Theater TOL, Theater Op Locatie dus. Dat was in 1998. Dit soort toneel bestond toen vooral in Frankrijk, maar in Vlaanderen was dit nog nauwelijks bekend. Veel organisaties wisten dan ook niet wat ze met ons moesten aanvangen. Maar gelukkig kregen we ook kansen om ons te tonen. In Nederland hebben wij veel te danken aan het Oerol festival, in Antwerpen aan Zomer van Antwerpen. Onze eerste grote voorstelling in Antwerpen maakten wij in 2000, ter gelegenheid van de millenniumfestiviteiten. Voor deze voorstelling aan de Schelde zijn wij toen voor het eerst begonnen om in de hoogte te werken, met een hoge kraan. Aan die kraan hing een stalen kader (een truss) en daaraan hingen dansers die dansten op grote hoogte.

Daarna werden we plotseling in Griekenland uitgenodigd. Dit was onze eerste internationale reis. En ook in Griekenland waren de mensen enthousiast over hetgeen we brachten. Daarna ging de bal echt aan het rollen. Internationale festivals vormen immers netwerken. Ze weten snel wanneer er iets nieuws is. Hierdoor hebben we over heel de wereld kunnen reizen. Op ons hoogtepunt telden wij 90 medewerkers en speelden we soms op drie locaties tegelijk. Ik leefde van vliegtuig naar vliegtuig.”

COVID

“In 2020 kwam covid en viel de wereld stil. Wij hadden geen vangnet. Theater TOL heeft nooit structurele subsidies gekregen en had geen vaste medewerkers in dienst: iedereen was freelancer. Hierdoor ontvingen wij geen financiële steun van de overheid. Wij hebben toen zelfs een crowdfunding gestart om te overleven. Dankzij onze financiële buffer die we hadden opgebouwd en dankzij giften, hebben we covid kunnen overleven. Gelukkig konden wij in 2022 opnieuw opstarten. Tijdens de covidperiode had ik veel tijd om na te denken. Ik realiseerde me, dat ik de laatste jaren meer manager dan maker was. De machine moest immers blijven draaien. Ik zat altijd achter mijn laptop of tussen twee vluchten. Dat is spannend en heerlijk, maar ik wist ook dat ik dit niet tot mijn zevenenzestigste kon blijven doen. Ik verlangde ernaar om, net als vroeger, de tijd te hebben om nieuwe dingen te maken, te experimenteren, te creëren. Maar aan de andere kant, ik kon Theater Tol en zijn medewerkers ook niet zomaar in de steek laten.”

AFSPREKEN

“En toen kreeg ik een WhatsAppje van een van onze danseressen, Talitha de Decker. Of wij eens konden afspreken. Zij stelde voor om Theater TOL over te nemen. Samen met componist Benjamien Lycke wilde zij graag met Theater Tol verder gaan. En dat gaat dus gebeuren. Zij nemen de naam over, de infrastructuur en de talrijke medewerkers. Hun thuisbasis zal Gent worden.

De voorstellingen die deze zomer gepland staan, ga ik samen met hen begeleiden. Zo kunnen zij zich rustig inwerken en kan ik langzaam naar de achtergrond verhuizen. Vanaf december staan zij op hun eigen benen.”

NEW YORK

“Ad en ik verblijven veel in Spanje, in de natuur, dicht bij de zee en de woestijn. Ik ben eindelijk weer begonnen met schilderen. Ik maak grote abstracte schilderijen. Mijn werk is vooral te zien op Instagram, maar ik heb intussen ook al in een galerij in New York geëxposeerd. En ik droom ervan iets met film te beginnen. Ik ben altijd creatief bezig geweest en ik wil dat blijven, tot de laatste snik.”

Op 1 september wordt Lot’s favoriete voorstelling ‘Hotel Watercage’ nog één keer uitgevoerd tijdens Deurne Bevrijd in het Rivierenhof.

VERDERE INFO

www.theatertol.com

Zurenborgse INFADER debuteert met EP

De rockgroep INFADER met – Zurenborgse roots – brengt in september zijn debuut EP uit: Born in its Truest Form. Benieuwd naar het ontstaan van de groep en de muziek die ze maken, spraken we met frontman Michaël Denis. (Bart CARTUYVELS)

Michaël, alhoewel je er nu niet meer woont, heb je sinds lang een band met Zurenborg. Vertel!

Michaël Denis: “Ik heb op Zurenborg gewoond van mijn geboorte tot mijn 19 jaar in verschillende straten rond de Dageraadplaats, waarvan dertien jaar in de Ramstraat. Ik ben er naar school gegaan en mijn moeder Alexandra Cerceni woont nog steeds in de Velodroomstraat.”

Heb je de wijk zien veranderen in al die jaren dat je er gewoond hebt?

Michaël Denis: “In mijn vroegere herinneringen was de wijk wat ruiger en met de jaren is ze mooier, meer opgeknapt en hipper geworden. Ik draag de wijk een warm hart toe en vind het fijn om er te komen, maar in mijn muziek komt Zurenborg niet aan bod.”

CONSERVATORIUM

En hiermee zijn we bij jouw passie aanbeland: muziek. Je hebt muziek gestudeerd?

Michaël Denis: “Ik heb gestudeerd aan

het conservatorium van Antwerpen en ben gediplomeerd componist. Dat is mijn job. Buiten het schrijven van rockmuziek, geef ik les aan vier academies. Ik geef compositie – dat is ook wat ik gestudeerd heb – aan de academies van Schoten, Deurne en MA’GO Antwerpen en daarnaast ook klavierlabo aan de academie van Ekeren.

En dat brengt ons dan van je klassieke muziekopleiding naar INFADER. Van waar komt de naam?

Michaël Dennis: “De naam van mijn groep is gebaseerd op een muzikale term “fade in” d.w.z. van zacht naar luid gaan. In klassieke muziek zou men spreken van een crescendo. Ik vind dat een mooi idee: iets dat klein begint en telkens maar groeit, gestaag voortgaat. Dat reflecteert ook mijn intentie met de muziek en de groep, gestaag beginnen en blijven groeien. En dan zien waar we landen.

Een tweede betekenis is “invaden”, maar dan met een F. Voor mij staat dat voor de energie van de invasie

– hevig en direct – maar dan met wat meer nuance. INFADER staat dus voor de verpersoonlijking van die twee begrippen: het continue groeien en de genuanceerde versie van dat invasieve. Dat merk je ook in onze muziek. We durven wel van leer trekken met onze rockmuziek, maar er is ook ruimte voor zachte passages.”

Hoe heb je de groep opgestart? Ben je alleen begonnen met muziek schrijven en heb je dan muzikanten gezocht?

Michaël Dennis: “INFADER is begonnen als mijn soloproject en gaandeweg heb ik dan muzikanten gevonden om live mee te spelen.”

Je releaset in september een EP met vijf nummers. Heb je die allemaal in één keer opgenomen of hoe is dat gelopen?

Michaël Dennis: “Eerst heb ik de hele plaat gecomponeerd. In tegenstelling tot de meeste rockgroepen schrijf ik elk nummer

Sergie Van den Borne en Suzanne Janssens

Opticien - Optometrist

Dageraadplaats 12

2018 Antwerpen

tel : 03/235 16 35

optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN

MAANDAG 10 uur tot 13 uur

DINSDAG 10 uur tot 18 uur

WOENSDAG 10 uur tot 18 uur

DONDERDAG 10 uur tot 18 uur

VRIJDAG 10 uur tot 18 uur

ZATERDAG 10 uur tot 13 uur

EP MET VIJF NUMMERS

volledig uit, bijvoorbeeld voor het nummer Time Off is de partituur 23 pagina’s lang. Dan maak ik demo’s van elk nummer en als die klaar zijn, start het opnameproces van de plaat. We zoeken dan een producer en duiken de studio in voor de opnames.”

Opnametijd in een studio kost toch veel geld, zit er dan een plan achter?

Michaël Dennis: “Zeker: zo veel mogelijk mensen bereiken met onze muziek. De EP met vijf nummers gaat uitkomen in september en de muziek zal te beluisteren zijn op alle digitale platformen (Spotify, Apple Music, YouTube, ...). Voorlopig geen vinyl of cd. De opnames waren een serieuze investering, we gaan nog even wachten met de muziek op fysieke drager te zetten. Stel dat er na een aantal concerten vragen komen, dan wordt die stap zeker gezet.”

ALLE NUMMERS UITGESCHREVEN

Jij hebt het als frontman nu heel druk. Zijn de andere muzikanten ook zo geëngageerd in INFADER?

Michaël Dennis: “Alle muzikanten met wie we spelen, zijn minstens semi-professional, maar ik moet ook toegeven dat de bezetting nog

Kabuki

Sushi • Grill • Wok

Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23

Dageraadplaats 28

2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

wisselt hier en daar. We zijn nog aan het zoeken naar een vaste bezetting. De bassist maakt vast deel uit van de groep, maar de leadgitarist en de drummer wisselen nog van opname naar opname, van show naar show.”

Leg jij als muzikant met een klassieke opleiding de lat hoog voor je medemuzikanten?

Michaël Dennis: “Het is inderdaad wel iets ingewikkelder dan ‘Kom maar bij ons groepje spelen’. Er zijn een aantal basisvaardigheden die een muzikant moet hebben. Maar doordat alle nummers volledig uitgeschreven zijn, kan ieder die zelfstandig instuderen en komen we al snel tot een mooi resultaat als we samen repeteren. Met deze aanpak zijn we naar mijn weten uniek in de Belgische rockwereld.”

Nu de nummers gereleaset zijn en jullie als groep ingespeeld zijn, willen jullie gaan optreden. Waar en hoe kunnen we jullie aan het werk zien?

Michaël Dennis: “We pakken dat stap voor stap aan. We spelen een showcasefestival in Nederland op 22 juli. Daar gaan heel wat schrijvende pers en organisatoren aanwezig zijn. We hopen daar contacten te leggen en optredens te kunnen plannen. En wie weet, is er iemand bij de lezers van de Gazet van Zurenborg die optredens organiseert in Vlaanderen en ons wil boeken. Wij hebben er heel veel zin in!”

We wensen Michaël en zijn muzikanten veel succes met hun EP “Born in its Truest Form” en houden de lezers zeker op de hoogte van toekomstige optredens in de regio.

Wil je meer weten over INFADER:

Hun EP is te beluisteren op alle onlinekanalen (Spotify, YouTube, Apple Music, enz.)

Meer info en bio is te vinden op https://linktr.ee/infaderband Je kan de band contacteren via infaderband@gmail.com.

Midsummerparty op de Draakplaats

In de zomermaanden is de eventkalender van de stad rijkelijk gevuld met een divers aanbod aan activiteiten, waarbij zowel bezoekers als bewoners aan hun trekken komen. Er zijn echter ook jaarlijkse events die bij velen nog iets hoger op de sociale kalender staan en waar dus reikhalzend naar uitgekeken wordt. Op kalenders worden dagen gemarkeerd en data uit agenda’s uitgewisseld om er zeker van te zijn dat ze niet ingevuld zouden worden door één of andere onbenulligheid. Het jaarlijkse dansfeest ‘Midsummer Party ‘, georganiseerd door Café den Draak/ Het Roze Huis, is zo’n event. Voor één avond wordt de anders zo rustige Draakplaats ingenomen door een dansende mensenmassa. (Axel DEVROE )

De lokale verankering van het Roze Huis op de Draakplaats werd enkele jaren geleden trouwens door het stadsbestuur letterlijk in de schijnwerpers gezet. Na de renovatie van de spoorwegbrug worden de bogen van de spoorwegbrug nu ‘s nachts in de regenboogkleuren verlicht.

Bij een event dat vorige jaren zo’n 3500 à 5000 personen op de been bracht, horen natuurlijk ook specifieke uitdagingen. Voeg daaraan toe dat Zurenborg een echte woonwijk is en al snel wordt het idee geopperd om de openingsfuif naar de binnenstad te verplaatsen.

BINNENSTAD?

De Gazet van Zurenborg ging Hannes Peeters opzoeken. Als medeorganisator en al 12 jaar lang eigenaar van Café Den Draak is hij de ideale persoon om onze vragen over het ontstaan van de Midsummer Party en waarom deze in Zurenborg beland is, te beantwoorden.

Hannes, hoe is de Midsummerparty op de Draakplaats ontstaan?

Hannes Peeters: “Het Roze huis op de Draakplaats is het kloppend hart van de Holebi-beweging in Antwerpen en verbindt alle verenigingen in het Antwerpse. In dat opzicht alleen al is de Draakplaats de ideale plek om de Antwerp Pride in te dansen.

Eerst vond de Pride in juli plaats en werd de openingsfuif hier onder de brug door het Roze Huis georganiseerd. Uiteindelijk werd de Antwerp Pride naar augustus verplaatst waardoor ook de openingsfuif mee opschoof. Het event is zo verder blijven groeien De bedoeling is uiteindelijk om het

startschot voor de opening van de Pride te geven en iedereen samen te brengen onder de regenboogbrug. De keuze is dus doelbewust omdat het event hier ook echt onder het Roze Huis ontstaan is.”

Het Roze Huis is het kloppend hart van de beweging

Hoort een dergelijk event niet thuis in de binnenstad?

Hannes Peeters: “(resoluut) Persoonlijk ben ik van mening dat het feest bij het Roze Huis hoort, hier onder de brug. Het Roze Huis is het kloppend hart van de beweging en dan is het fijn dat dit hier op het plein gehouden kan worden. En ook al is Zurenborg een woonwijk, het feit dat het hier kan én getolereerd wordt, is een mooi gegeven. We proberen de buren zo veel mogelijk te informeren en over het algemeen krijgen we weinig klachten uit de buurt.”

Het vergt natuurlijk wel wat planning.

“De Draakplaats de ideale plek om de Antwerp Pride in te dansen”

Hannes Peeters: “We zijn nu in januari begonnen. De planning van zo’n evenement is natuurlijk niet niks. Zo is er onder andere veiligheidsoverleg met de stad nodig waarbij alle diensten zoals brandweer, politie, De Lijn en de stad kijken wat de beste opties zijn en wat mogelijk is. En verder moet een planning opgemaakt worden, DJ’s en medewerkers gezocht worden en een alternatief scenario bij regenweer bedacht worden. Een scenario wat dit jaar misschien wel nodig zal zijn maar dan zijn de spoorwegbruggen natuurlijk wel heel handig. De laatste twee weken is het meestal paniek (lacht). Maar na zoveel jaar zit er wel al structuur in de planning.”

Volledige Draakplaats afgesloten

Vorig jaar was er naar schatting 5000 man. Hoe anticiperen jullie dit jaar op de hoeveelheid feestvierders?

Hannes Peeters: “Omdat het feest vorig jaar zowat uit z’n voegen dreigde te breken, wordt dit jaar de Draakplaats volledig afgesloten, worden de bussen omgeleid en wordt het verkeer tot 12u ‘s nachts afgesloten. En omdat tram 11 nu momenteel ook niet meer rijdt, zijn er dit jaar drie bogen beschikbaar om al het volk wat meer plaats en ruimte te geven zodat het voor iedereen ook gezellig blijft. De extra ruimte die dit jaar gecreëerd wordt, zal ervoor zorgen dat de massa wat meer kan uitdeinen en dat mensen niet op elkaar moeten gaan staan. En dat is aangenamer.”

Hoe ervaren jullie als organisator het feest zelf? Jullie organiseren tenslotte veel verschillende events; is deze speciaal?

Hannes Peeters: “Voor ons is het toch wel het hoogtepunt van het jaar. Het is altijd een mooi moment waarbij je niet alleen mensen bereikt van binnen de gay-scene of de LGBTQ+ gemeenschap maar ook van daarbuiten zoals buren, vrienden, collega’s van andere cafés... die allemaal mee komen vieren en deel willen uitmaken van het gegeven. Ik heb het gevoel dat er echt heel veel mensen gewoon komen om elkaar terug te zien, een dansje te doen, gezellig iets te drinken en zo het positieve Pride-gevoel te delen.”

Welk nummer moet er op de party zeker gespeeld worden?

Hannes Peeters: “(denkend) Ik ben nogal een grote fan van disco dus eender welke discoschijf is goed voor mij. Misschien wel wat cliché (lacht)”

Het mag gezegd zijn dat de Midsummer Party stevig in de programmatie van de Antwerp Pride is ingebed. Gevat tussen de officiële opening in OLT Rivierenhof op woensdag en de events op het Theaterplein op vrijdag en de parade en festiviteiten op de kaaien in het

“Ik heb het gevoel dat er echt heel veel mensen gewoon komen om elkaar terug te zien”

weekend, is het feest op de Draakplaats een fijn moment om elkaar vooraf terug te zien en de Antwerp Pride feestelijk in te zetten! En wees gerust, ook dit jaar zal de Draakplaats op 10 augustus voor

Wat is jullie hoogtepunt van de Antwerp Pride?

Hannes Peeters: “(lacht) De zondag van de Pride wanneer we het café sluiten en we zelf met ons team kunnen gaan feesten op de kaaien of bij collega’s in andere cafés. Voor de rest is de Midsummer Party de donderdag voor ons, en voor mij persoonlijk, echt wel het hoogtepunt. Vanaf de woensdag stap ik meestal op een roze wolk en blijf daar dan zowat heel het Pride weekend op zweven. ”

Chrisssy's

Chris Vissers Retoucheuse

Upcycling

info.chrisssys@gmail.com www.chrisssys.be 0485 39 33 66 Enkel op afspraak

de 11de keer deze transformatie ondergaan.

De Gazet van Zurenborg en z’n lezers wensen de organisatie en feestgangers alvast een spetterend feest toe!

WIE MEER INFO WIL

Wie meer info wil over de Midsummerparty of andere events, kan terecht op de Facebookpagina van Café den Draak of op de site van de Antwerp Pride. (www.antwerppride.com)

Voor wie vragen heeft omtrent seksuele oriëntatie, genderidentiteit en –expressie kan terecht bij het Roze Huis. (www.hetrozehuis.be)

Midsummerparty op donderdag 10 augustus vanaf 17u op de Draakplaats. Café Den Draak, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen

5000 aanwezigen op de Midsummerparty van vorig jaar.

Foto: Jörg PYL

De Roma! Op naar het nieuwe seizoen

Het nieuwe concertseizoen van De Roma start op 2 september met José James die nummers brengt van Erykah Badu. Het begin van een prachtig muzikaal najaar met

SLEAFORD MODS

ZONDAG 15 OKTOBER – 20:00

tal van grote én verrassende namen op de affiche. We stellen graag al enkele namen aan je voor.

Alle info en tickets via www.deroma.be.

Weinig bands die zo sterk hun woede tegen het systeem kunnen vertalen naar straffe muziek als Sleaford Mods. Het Britse duo dat bestaat uit Jason Williamson en Andrew Fearn maakt al een tijdje furore met hun opzwepende, maar vooral ook minimalistische vorm van postpunk. Zelf beschrijven ze het als "electronic munt minimalist punk-hop rants for the working class".

CITY AND COLOUR

VRIJDAG 13 OKTOBER - 20:00

en synths, zijn voor Joachim Liebens therapie. Ze vertellen het verhaal van een zoekende jongeman, omgeven door mist en twijfels, maar nooit zonder hoop. Ook bij de toehoorders raken de songs een gevoelige snaar, tot in de VS. Elke single is een schot in de roos en debuutplaat Dawn Of The Freak wordt door pers en publiek innig aan de borst gedrukt. Voeg daarbij de stomende livereputatie van The Haunted Youth en je weet dat deze Belgische band vertrokken is voor jaren.

THIS IS THE KIT WOENSDAG 20 SEPTEMBER - 20:00

vlotjestussen postpunk en free-jazz Een nieuwe sound is geboren. Intussen loste Black Country, New Road de torenhoge verwachtingen in met Ants From Up There, hun tweede studioalbum.

GÜNTHER NEEF

ZONDAG 24 SEPTEMBER – 20:00

iconische singer-songwriter Graham Nash brengt eind september met Sixty Years of Songs and Stories een avondvullende show waarin hij zijn nieuwe album NOW voorstelt én terugblikt op zijn rijke oeuvre. Graham Nash werd eind jaren zestig wereldberoemd met de AmerikaansBritse superband Crosby, Stills, Nash & Young. Het begin van een indrukwekkende carrière die hem maar liefst twee plekken opleverde in de Songwriters Hall of Fame. Geworteld in de sixties brengt hij in zijn songs als geen ander een positieve boodschap: "liefde is beter dan haat, vrede is beter dan oorlog, draag zorg voor je medemens en de planeet ..." De inspiratie van Nash is eenvoudig: met zijn muziek wil hij de wereld verbeteren.

DEXYS

ZONDAG 1 OKTOBER – 20:00

City and Colour is het project van singer-songwriter Dallas Green, een begrip in de Canadese muziekscene. Na zijn doorbraakalbum Sometimes (2005) en de fel bejubelde opvolger Bring me your love (samen met Gordon Downie van The Tragically Hip) timmert Green volop aan zijn zevende worp. Dat ook Love Still Held Me Near een pareltje wordt, staat na drie singles (Fucket It Up, Meant To Be en Underground ) als een paal boven water. Na een moeilijke periode in zijn leven – Green verloor in 2019 op een tragische manier zijn beste vriend – bezingt hij op het nieuwe album op onnavolgbare wijze de kwetsbaarheid en onzekerheid van het leven.

THE HAUNTED YOUTH

VRIJDAG 8 DECEMBER - 20:00

Van bij de doorbraak als winnaar van De Nieuwe Lichting van Studio Brussel met de debuutsingle Teen Rebel was het duidelijk dat Joachim Liebens met zijn band The Haunted Youth puur goud in handen had. In geen tijd kroonde hij zich tot de koning van de Belgische indiescene. De songs van The Haunted Youth, vaak over de struggle of life, maar verpakt in heerlijk dromerige gitaren

This Is The Kit is de band rond de multi-getalenteerde singer-songwriter Kate Stables. Met haar hartverwarmende, eerlijke nummers bouwde de Britse Parisienne sinds haar debuutalbum Krülle Bol uit 2008 een trouwe schare fans rond zich. Gezegend met een prachtige stem en ondersteund door een intrigerende banjo weet Kate Stables emotionele knopen te ontwarren en opmerkelijke verhalen te verweven. Ook haar meest recente album Off Off On (2020) is een prachtige distillatie van haar kunnen als singer-songwriter en haar kracht om via haar emotionele muziek mensen samen te brengen.

BLACK COUNTRY, NEW ROADVRIJDAG 27 OKTOBER - 20:00

Het verhaal van Black Country, New Road begint in 2018. Ontstaan uit het achtkoppige Nervous Conditions zet de band zich meteen in de markt als dé nieuwe ontdekking van de Londense underground. Corona gooit roet in het eten en zet de grote doorbraak even on hold, maar dan volgt For the First Time (2021). Die debuutplaat slaat in als een bom. Onder leiding van de charismatische frontman Isaac Wood schakelt de band

Muziek heeft altijd centraal gestaan bij de familie Neefs. Al in Günthers jeugd zorgden de radiogolven voor een warm gevoel in de huiskamer. Zowel Vlaamse klassiekers als innemende evergreens uit de wereld van de soul en de swing veroverden een plaats in het hart van de warmste stem van Vlaanderen. Ook live kan je opnieuw genieten van Günther Neefs. Met zijn straffe live band trekt hij naar de theaters met De Kracht van Muziek, zijn nieuwe show en gelijknamig nieuw album. Günther gidst ons met nieuw werk, songs uit Liefde voor Muziek en de mooiste klassiekers door meer dan 50 jaar muziekgeschiedenis.

GRAHAM NASH DONDERDAG 28 SEPTEMBER – 20:00

Met Come On Eileen loste Dexys in 1982 een instant klassieker op de wereld. Veertig jaar later is het nummer nog steeds een onverwoestbare hit die de dansvloer in geen tijd in vuur en vlam zet. Ook met Geno bewijst de band uit Birmingham dat er op hun soulvolle, catchy popsongs geen houdbaarheidsdatum staat. Ondanks de vele gedaanteveranderingen, doorspekt met enkele rustpauzes, die Dexys de voorbije decennia onderging, blijven ze trouw aan hun herkenbare sound uit de beginjaren. De innemende stem van frontman Kevin Rowland is daarin een vaste waarde.

GAVIN DEGRAW

WOENSDAG 11 OKTOBER – 20:00

Hoog bezoek in De Roma. De

De multi-platina bekroonde Amerikaanse singer-songwriter Gavin DeGraw keert na zes jaar terug naar België! Naast zijn vele hits stelt

De Roma! Op naar het nieuwe seizoen

hij in De Roma zijn jongste album Face The River (2022) voor. Gavin DeGraw vergaarde zijn eerste succes met zijn debuutalbum Chariot uit 2003. Dat de beroemde Amerikaanse tv serie One Tree Hill uit dat album het nummer I Don’t Want To Be als begingeneriek koos, lanceerde hem ook internationaal. Daarna volgden hits als Follow Through, Chariot, In Love With A Girl, Not Over You, Best I Ever Had en Who's Gonna Save Us, enkele live-albums, zes studioalbums en samenwerkingen met artiesten als Ryan Tedder (OneRepublic), Colbie Caillat en Billy Joel.

ANE BRUN

VRIJDAG 20 OKTOBER – 20:00

INHALER

ZONDAG 22 OKTOBER - 20:00

In 2019 scoorden Elijah Hewson (gitaar/zang), Robert Keating (bas), Josh Jenkinson (gitaar) en Ryan McMahon (drums) met My Honest Face dé oorwurm van het jaar. Sindsdien zijn ze niet meer weg te branden uit de charts. Recent scoorden ze met These Are The Days en Love Will Get You There twee immense hits

Met haar verstilde muziek waarin de donkerte van de lange Scandinavische winters doorklinkt, krijgt de Noorse singer-songwriter Ane Brun elk publiek muisstil. Bruns grote troef is haar volstrekt unieke stemgeluid: soms klinkt ze als Björk, dan weer als Kate Bush of Joni Mitchell, maar altijd als zichzelf. In de twintig jaar dat Ane Brun muziek maakt, schaarde ze wereldwijd een steeds grotere en trouwere groep fans achter zich. Haar intimistische songs, verfijnde gitaarspel en wondermooie stem grijpen onmiddellijk naar de keel en laten je niet meer los.

en ook hun nieuwste album Cuts & Bruises werd vol lof onthaald. Met hun aanstekelijke nummers en onuitputtelijke energie zorgen ze keer op keer voor kippenvel en onvergetelijke liveshows, En met nu al klassiekers zoals My Honest Face, It Won’t Always Be Like This en When It Breaks wacht hen een grote toekomst in de internationale rockscene.

WENDE

ZATERDAG 21 OKTOBER – 20:00

Wende is één van de meest veelzijdige artiesten in Nederland. Ze gaat

van pop naar elektronisch, naar jazz en klassiek, en combineert deze muziekstijlen al jaren in grensverleggende interdisciplinaire albums en voorstellingen. In September verschijnt haar nieuwe album Sterrenlopen, hierop staan onder andere de onlangs uitgebrachte nummers Het Is Genoeg, Dit Is Alles, en ook enkele songs uit De Wildernis hebben een plek gevonden op dit nieuwe album.

BLACK BOX REVELATION

DONDERDAG 19 OKTOBER - 20:00

Meer dan tien jaar raasde Black Box Revelation als een wervelwind door het Belgische muzieklandschap. Ze

CINEMA ROMA

scoorden verschillende radiohits en leverden vijf topalbums af. Ook in het buitenland bleven de Brusselse rockers niet onopgemerkt. Zo stonden ze onder meer in de voorprogramma’s van wereldbands als Meat Puppets, Beady Eye, Jane’s Addiction en Iggy Pop. Voor hun nieuwe plaat doken Dries Van Dijck en Jan Paternoster de studio in met Andy Savours, producer van onder meer Arctic Monkeys, Black Country, New Road en my bloody valentine. Qua sound grijpen ze terug naar de onversneden gitaarrock van debuutalbum Set Your Head On Fire. Of zoals ze het zelf verwoorden: “It’s rock-‘n-roll and if you don’t like it, well … we won’t fucking care.”

Wist je dat je in De Roma ook naar de film kan? Voor slechts 5 euro vertonen we de beste kwaliteitsfilms. Nestel je in onze gezellige stoeltjes op het balkon voor een heerlijke filmavond. Je drankje mag je gewoon meenemen in de zaal. De actuele filmprogrammatie vind je terug op www.deroma.be/film

programma najaar ‘23

september

za 9|9 - 14 uur - buurt

Berchem Bruist

Trap samen met c o r s o het nieuwe cultuurseizoen in gang! Op zaterdag 9 september zetten we de deuren van ons cultuurhuis wagenwijd. Boek je tickets voor het nieuwe seizoen met fikse korting en maak kans op mooie prijzen.

do 14|9 & vr 15|9 - 20 uur - theater

We gaan Deur!

Nyira Hens, Bruno Vanden Broecke & Trappelend Talent

do 28|9 - 20 uur - dans, theater

Flemish Primitives

Chokri Ben Chikha & Action Zoo Humain

Een secuur getimede absurdistische komedie vol verwarring, spelplezier en misverstanden, waarbij de personages en het publiek op het eind van de avond buikpijn hebben van respectievelijk de stress en het lachen.

za 16|9 - 15.30 uur - familiefestival

Mustafette

Johnny MUS & I SOLISTI

Een spiksplinternieuw festival met muziek(en)theater voor jong en oud. Op het programma staan enkele kleppers van muziektheatervoorstellingen en heel veel gratis kijk-, luister- en ontdekkingsmomenten. Kom proeven van primeurs, fris talent staat klaar om je te verrassen.

zo 24|9 - 14 & 16 uur - familiedag

Wie niet weg is, is gezien! (4+)

Johnny MUS

Maak kennis met zij, hij en hem. Zij speelt zonder woorden met woorden. Hij tokkelt op zichzelf en op wat hem omringt. Hem duikelt en struikelt. Zo komen ze samen tot een nieuwe taal vol extraverte energie en eenvoud en vertellen een verhaal van blijven, zijn en worden.

Regisseur Chokri Ben Chikha zoekt naar de ultieme formule voor Vlaams succes. De voorstelling schijnt nieuw licht op flitsende talentenjachten en de maakbaarheid van dit succes. Samen met 6 jonge performers onderzoekt hij de relatie tussen de drang om te excelleren en de spectacularisatie van het verschil.

vr 29|9 - 20 uur - comedy

Comedy c o r s o #8

Quinten Friederichs, Karim Shatla, Yannick Noben, Jeron Dewulf

Een nieuwe comedy corso met als gastheer comedian Quinten Friederichs die enkele toppers meebrengt, zoals het West Vlaamse te ontdekken talent Karim Shatla, de imposante en gezellige Limburger Yannick Noben en de immer geweldige Jeron Dewulf.

oktober

vr 6|10 & za 7|10 - 20 uur - theater

RrrRrrrrRrrrrrrrr

Wannes Deneer & Yinka Kuitenbrouwer

Trillingen brengen nieuwe dingen voort. Het heelal, een breiwerk, een beeldhouwwerk, een kind, een internetverbinding. Wannes Deneer en Yinka Kuitenbrouwer zetten door trilling, woord en beeld de mens tussen de dingen, als trillend lichaam tussen andere trillende lichamen.

wo 11|10 - 20 uur - muziektheater

Surfer Rosa Begijntje

Het nieuwstedelijk

Diepe emoties. Luide muziek. Adriaan Van Aken werpt een

hedendaags licht op de heimatnovelle ‘De zeer schone uren van Juffrouw Symforosa, begijntjen’ van Felix Timmermans (1918). Het begijntje Symforosa krijgt op een lenteochtend bezoek van een tuinman die de druivelaar komt snoeien. Ze raakt op slag verliefd.

vr 13|10 - 20 uur - dans

The Goldberg Variations

Platform-K & Michiel Vandevelde/ Philippe Thuriot

Hoe open, democratisch en toegankelijk is dans vandaag? Choreograaf Michiel Vandevelde maakt een heel eigen versie van de iconische danssolo van Steve Paxton uit de jaren ‘80 . En componist Philippe Thuriot brengt het beroemde muziekwerk van J.S. Bach tot leven op accordeon.

zo 15|10 - 15 uur - familie

Man strikes Back (6+) Post uit Hessdalen

Een muzikale jongleer-performance die op zoek gaat naar de symbiose tussen mens en robot. Het concert ontwikkelt zich tot een spannende choreografie van vijf houten driehoeken, jongleur Stijn Grupping en muzikant Frederik Meulyzer. Maar wie stuurt wie?

di 17|10 - 14.30 uur - matinee Edith!

Les Triadours

Een chansonprogramma met nummers die door Edith Piaf gezongen werden. Door haar chansons leren we haar beter kennen en via haar muziek doorlopen we haar hele leven. Milord, Hymne à l’amour, Mon Homme, La Marseillaise, Rien de Rien, Une en-fant, Padam... Edith Piaf, een vrouw met vele facetten.

vr 20|10 - 20 uur - muziek De Langste Nacht

Laïs

Na een release-pauze van meer dan 8 jaar, is Laïs terg met een nieuwe plaat! Jorunn en Nathalie, staan op het podium samen met hun partners Bjorn Eriksson en Tomas de Smet (Zita Swoon), Esther Lybeert (The Antler King), Tom Theuns (Aurélia) en Roel Poriau (Rumbaristas).

zo 22|10 - 15 uur - familiedag Bro’s (6+)

Leue

Een zieke moeder kermt dat alleen een drakenei haar nog kan redden. Haar twee zonen weten niet zo goed of ze bedoelde dat ze ongeneeslijk is of dat ze werkelijk zou kunnen genezen door een drakenei. De broers beslissen om op zoek te gaan naar iets wat niet bestaat. Ze hebben exact 1 nacht de tijd om het onvindbare te vinden.

wo 25|10 & do 26|10 - 20 uur - theater nuggets

Maxim Storms

Storms (de)constructeert het individu dat zich staande houdt in de hedendaagse ‘we-want-more’maatschappij on speed. Hij doet dit in zijn geroemde, groteske speelstijl en unieke, ritmische taalconstructies. Aan de hand van bouwvallige constructie en fatale reparatie poogt het personage het onbestemde doel te bereiken.

za 28|10 - 20 uur - documentaire

Children of al Andalus

Hicham Ghalbane en Rick Leeuwestein

In de Middeleeuwen koesterden Spanje en Portugal een uniek samenlevingsmodel. Moslims, Joden en Christenen konden acht eeuwen lang in relatieve vrede samenleven. In steden als Córdoba, Toledo, Sevilla en Granada ontwikkelde zich een prachtige Andalusische cultuur, die uiteindelijk tragisch eindigde.

zo 29|10 - 19 uur - jongeren bazzz out

JC Bazzz

Jongeren die een kwetsbare positie

innemen, krijgen niet altijd dezelfde kansen om hun talenten te ontwikkelen. Jeugdcentrum Bazzz wil via dit jaarlijks event jongeren uit Antwerpen de ruimte bieden om hun artistieke talenten te ontdekken met behulp van muziek, dans en poëzie.

november

zo 5|11 - 14 uur - familiedag

Korrol (4+)

Grensgeval

Na de succesvolle familievoorstellingen Plock! en murmur komt Grensgeval met een nieuwe circusvoorstelling. Korrol wordt het sluitstuk van het drieluik over kunst en creëren. Met drummende blokken, een versteende acrobaat en dansend beton brengt Grensgeval bruisend nieuw circus-geluidstheater.

za 11|11 - 20 uur - comedy benefiet

Oorlog & Humor

Oorlog lijkt misschien een gevoelig onderwerp voor comedy. Maar Sergej Lopouchanski, Nigel Williams, Fedor Ikelaar, Alina Sharipova zijn vastbesloten om te laten zien dat lachen zelfs de meest serieuze onderwerpen kan overstijgen. Hun doel is niet om de verschrikkingen van oorlog te bagatelliseren, maar om humor te gebruiken als middel om de absurditeit ervan te belichten en mensen samen te brengen. De opbrengst gaat naar medische hulp voor Oekraïne.

do 16|11 - 20 uur

muziektheater, dans

Portici

Silence Radio en Muziektheater

Transparant

Een hedendaagse herwerking van 'De Stomme van Portici' door Silence Radio en Muziektheater Transparant, is een ritmisch dovemansgesprek waarin muziek, dans, (gebaren)taal en trillingen strijden om het hoogste woord. Een revolutie in het theater, op de taalgrens tussen horen en voelen.

za 18|11 - 15 uur - dans

Dance Battle

Rabba Kinkela

Danser, choreograaf en eventorganisator Rabba Kinkela behoort tot de top van de Belgische Afro scene. In november organiseert hij opnieuw een Dance Battle in de stijlen afro, house, krump en hiphop. Een professionele jury kiest de beste dansers in de verschillende stijlen.

di 21|11 - 14.30 uur - matinee

Un petit coin de paradis...

Brasserie Croque-Notes

Kom luisteren naar de mooiste muziek van Georges Brassens, icoon van het Franse chanson. Klassiekers en onbekende juweeltjes, ontspannend en gezellig - elk chanson een verhaal. Over de liefde, de hypocrisie, de samenleving, de mooie en pikante dingen des levens. Soms romantisch, soms grof, altijd genereus.

vr 24|11 - 20 uur - comedy

Wake Me Up When It’s Over

Alex Agnew

Dit is wat je krijgt wanneer je een komiek twee jaar lang opsluit in zijn eigen hoofd! Agnew vergroot meedogenloos onze zwakke plekken uit, maar dan wel op zo’n manier dat ze hilarisch worden. Hij hanteert een ongezouten mening en verrast met maatschappijkritische rock’n roll comedy.

wo 29|11 - 20 uur - muziektheater

Vlammende vrouwen

Johnny MUS

Mieke Laureys en Annelore Stubbe kijken genadeloos in de spiegel. Achter de spiegel staan Bette Davis en Joan Crawford, de twee grootste actrices uit het Hollywood van de jaren ’50. Ze waren mooi, getalenteerd, geliefd en… ze haatten elkaar. Benjamin Boutreur en Kaspar Schellingerhout zorgen voor bitterzoete filmmuziek.

december

za 2|12 - 19 uur - familie

Hink Stap Spring (8+)

LOD Muziektheater / Inne Goris

Deze speelse muziektheatervoorstelling is een zoektocht naar groot worden, kind zijn, de baas zijn en grenzen bepalen. Regisseur Inne Goris, componist Thomas Smetryns en auteur Pieter Delfosse geven de regie in handen van kinderen. Een unieke samenwerking tussen jong en oud. Ik hink. Jij stapt. Wij springen.

wo 6|12 - 20 uur - dans nimbus & Pallavi

Soraaj Subramaniam/ Maghenta

Soraaj is opgeleid in hedendaagse dans en klassieke Indiase dansstijlen. In de solo Nimbus verbeeldt hij de menselijke capaciteit om te dromen, van alledaagse fantasieën tot existentiële levensverwachtin-

gen. In het groepsstuk Pallavi –Sanskriet voor ‘ontluikend’ – breekt hij samen met 4 Indiase dansers de traditionele Odissi dansstijl open.

vr 15|12 - 20 uur - theater

There Never Was a Box

Femke Van der Steen en Tristan Feyten

Deze tragikomische poëtische herinterpretatie van oude verhalen verbindt op humoristische, brutale wijze het aloude met het hypermoderne en futuristische. Op dansante, bombastische, speelse wijze verkennen Femke Van der Steen en Tristan Feyten de identiteit en de inclusie van de man binnen feminisme.

za 16|12 - 20 uur - muziek Mozart & Schubert in het West-Vlaams

Wannes Capelle & Nicolas Callot Wannes Cappelle, frontman van Het Zesde Metaal en pianist Nicolas Callot toerden de afgelopen jaren door heel Vlaanderen met liederen van Schubert en Mozart, vertaald in het plastische en poëtische WestVlaams dat het oeuvre van Cappelle zo kenmerkt.

do 21|12 - 20 uur - theater

De Duivels KRAPP (Mats Vandroogenbroeck, Nona Demey Gallagher & Timo Sterckx) & KVS

Een theatrale rechtszaak met het

publiek als volksjury. Aan het begin van de 17de eeuw wordt het Franse provinciestadje Loudun opgeschrikt door een golf van hysterie: de non Jeanne des Anges wordt beschuldigd van duivelse bezetenheid. Met de aanklacht begint één van de meest beruchte heksenprocessen uit de geschiedenis.

do 28|12 - 15 uur - familie

Anders is een hele normale

Zweedse voornaam (6+)

Theater Artemis

Als je een fietsband een ‘hamer’ noemt, kan je er dan mee timmeren? Als iedereen denkt dat jij een hond bent, hoef je dan niet naar school? Welkom in deze beeldende, absurdistische en filosofische voorstelling vol vreemde taferelen, zelfbedachte uitvindingen en slapstick-ongelukken.

vr 29|12 - 14 uur - familie

Dansconcert #1 - Tornado (4+) tout petit

Over het podium waait een wervelende wind. Vier muzikanten en enkele dansers doen een kleine tornado ontstaan. Een intiem en mysterieus muzikaal pad voert ons naar een vrolijke baslijn. Die blaast de dansers naar alle richtingen van het podium. Ook de kinderen mogen mee zweven. ‘Dansconcert’ is één groot familiefeest!

POËZIE IN ZURENBORG

Zaterdag 27 mei had in café Moeskop een voorleesnamiddag plaats voor de dichters die deelnemen aan de nieuwe reeks ‘Poëzievensters’ in Zurenborg. De eerste reeks ‘Poëzievensters’, een idee van Jörg Pyl, dateert al van 2016, gevolgd door een in 2017 toen ter ere en in nagedachtenis van Herman de Coninck,wiens gedichten overal in de wijk opgehangen werden. Sindsdien vindt het evenement tweejaarlijks plaats. Nu betreft het minder ronkende namen die in Zurenborg wonen.

(Renee DUFAIT)

De start werd gegeven door dichter Ricardo Anemaet en Tom Van den Borne (schepen van leefmilieu, jeugd en senioren), die Femke Meussen (schepen van cultuur) verving. Ook onze gouverneur, Cathy Berx was gekomen. Geert Gielis sinds jaren contactpersoon van de Cultuurantenne Antwerpen was uiteraard ook van de partij. Het werd een fantastisch evenement, vol prachtige poëzie!

In volgorde traden op: Johanna Pas met fijnzinnige teksten, Peter Theunynck vol nostalgische associaties, Willem Persoon met een actueel gedicht, Luc Depondt met zeer grappige poëzie voor kinderen, Hermine Couvreur sterk vrouwelijk, Stefan Heulot heel beeldend en Yolande Driesen met sensuele accenten. Als laatsten traden Jörg Pyl, met zijn rijke beelden en de meesterlijk beknopte Ricardo Anemaet op.

De kers op de taart was de speelse voordracht van Peter HolvoetHanssen. Hij liet het ook sneeuwen in zijn prachtige kristallen bol.

Voor deze ‘Poëzievensters’ editie van 2023 verzorgde Ricardo Anemaet ook een bundel ‘Gedichten uit

Zurenborg’ (te koop aan 15 € via poezievensters2023@hotmail.com).

Over 2 jaar is er een nieuwe reeks ‘Poëzievensters’, voordrachtnamiddag en boek te verwachten.

Advies voor alle Zurenborgerse poëzieliefhebbers, zeker komen!