i nternet of things dossie r 201 7 | chan n e lco n n ec t
Analyse | Rashid Niamat
Verschil tussen zakelijke en consumententoepassingen
eeft IoT wet- en H regelgeving nodig?
Wie met vakgenoten praat over regelgeving rond IoT krijgt snel te horen dat er nog maar weinig is gereguleerd. Wel valt al snel de term GDPR. Dit kan zowel een vloek als zegen zijn. Is er voor het Internet of Things wel specifieke regelgeving nodig en wat is de rol van GDPR daarbij? Het is opvallend hoeveel onderzoek er naar het IoT wordt gedaan. De lijst van publicaties, zowel door wetenschappers als overheden, begint (ook in Nederland) forse proporties aan te nemen. De verklaring hiervoor is eenvoudig. De verwachtingen rondom het IoT zijn hoog gespannen en iedereen heeft in de gaten dat het complexe materie betreft. Talloze IoT-incidenten zijn wereldnieuws
‘ Regelgeving industriële IoT is goed verankerd’ geweest, maar toch blijft het aanbod groeien. Er is dus onderzoek nodig om orde aan te brengen en, waar nodig, regels op te stellen om de veiligheid en privacy te waarborgen. In de onderzoeken valt op dat definities voor IoT goed op elkaar aansluiten, maar voor de scope geldt dat zeker niet. Voor de meesten is IoT iets dat een rol speelt binnen of rondom het huis; smart homes. Gevoed door berichten over slimme koelkasten en verlichting is dat de eerste associatie. 54
IoT in industrie Door deze focus op smart homes wordt vaak over het hoofd gezien dat IoT eigenlijk helemaal niet nieuw is. Vooral de maakindustrie gebruikt dit soort toepassingen al jaren om processen te optimaliseren op basis van data van diezelfde processen. Door het gebruik van sensoren en big data hebben fabrikanten als Daimler Benz tientallen procenten minder onderdelen nodig, terwijl de techniek onder de motorkap van auto’s steeds complexer wordt. Dat is het niveau waarop IoT al lang met veel succes wordt ingezet. In dit voorbeeld is IoT ook goed verankerd. Er zijn vele maatregelen getroffen om processen en producten te controleren en auditten. Het IoT-deel wordt daarin direct meegenomen. Hebben die fabrikanten dan nog behoefte aan nieuwe of aanpaste wetgeving voor IoT in die omgevingen? Gesprekken met betrokkenen leren dat de reactie op die vraag overwegend terughoudend is. In principe is er met bestaande contracten, SLA’s en certificeringen al veel mogelijk. Dit geldt echter alleen voor situaties zoals productieomgevingen waar fabrikanten veel grip op hebben.
Het wil niet zeggen dat in de industriële omgevingen geen sprake is van risico’s verbonden aan IoT, sensoren, big data en analytics. Vragen als wie of wat leading is en wie het complete overzicht heeft, zijn hier wel aan de orde. De maakindustrie is van veel toeleveranciers afhankelijk en in de keten lijkt IoT een bijzonder type schakel te zijn. Of hiervoor nieuwe wet- en regelgeving mogelijk, laat staan nodig of wenselijk is, valt echter te betwijfelen. Vanuit de politiek wordt ook duidelijk het signaal afgegeven dat het IoT vooral als een consumentenvraagstuk wordt gezien.
IoT en consumenten De problematiek rondom het IoT bij consumenten is van een andere orde. Een belangrijk verschil met de zakelijke markt is dat het om standaardproducten gaat die op grote schaal worden geproduceerd. De kopers hebben geen invloed op de productie en kunnen in de regel amper zicht krijgen op de gebruikte techniek en protocollen. Dat is niet uitzonderlijk, er zijn ook maar weinigen die exact weten hoe koffiemachines werken. Wat ze wel weten, is dat bij technische gebreken de leveranciers hen helpen.
