Kryzys czy impuls rozwojowy?
54
„Złota gwiazdka”, czyli GOLD i STAR jako wsparcie uczenia się „w” i „z” codzienności B A R B A R A H A B RYC H
Z powodu pandemii nasza rzeczywistość w ciągu kilku dni radykalnie zmieniła się we wszystkich obszarach. Mam możliwość z bliska obserwować nauczycieli i osoby poszukujące (nowej) pracy. Obie te grupy wspieram zawodowo od wielu lat jako trenerka edukacji i rekruterka. Jeszcze kilka tygodni temu przygotowywałam szkolenie dla menedżerów, dotyczące sposobów i źródeł rekrutacji kandydatów w sytuacji, gdy o ręce do pracy było bardzo trudno. Obecnie na mojej „tablicy” LinkedIn codziennie pojawia się kilkanaście nowych wpisów zaczynających się od słów: „Niestety, w związku z pandemią, jestem zmuszony szukać zatrudnienia…”. Pojawiają się prognozy kilkunastoprocentowego bezrobocia i powrotu „rynku pracodawcy”. Jeszcze kilka tygodni temu słyszałam od nauczycieli, że smartfony mają zgubny wpływ na dzieci, „zabijają relacje”, a w większości szkół obowiązywał całkowity zakaz korzystania z tych urządzeń. Dziś nauczyciele chcą się nauczyć, jak wykorzystać smartfony oraz komputery do prowadzenia lekcji zdalnych i utrzymania kontaktu z uczniami.
Przyspieszony kurs uczenia się „w” i „z” codzienności Gdy w 2010 roku pisałam pracę dyplomową dotyczącą biograficznego uczenia się w miejscu pracy, cytowałam Adriannę Nizińską, która uważała, że „uczenie się ‘w’ i ‘z’ codzienności to może być jeden z najistotniejszych nurtów andragogiki XXI w., z pewnością jedna z bardziej interesujących refleksji nad wspomaganiem całożyciowego rozwoju”1.
1.
andragogów – praktyków, Wrocław:
się może być samo życie, rozumiane jako „własne autokreacyjne działania podmiotów,
Wydawnictwo Naukowe DSW.
refleksyjnie organizujących swoje doświadczenia w sposób, który generuje spójną osobowość, tożsamość, nadaje znaczenie historii ich życia oraz komunikowalną, społecznie żywą perspektywę świata życia kierującą ich działaniami”2. Czas pandemii powoduje, że każdy z nas przechodzi kryzys osobisty, ale doświadcza go zbiorowo, masowo, w tym samym czasie co inni. Warto sięgnąć
Nizińska, A. (2008), Między nauczaniem a uczeniem się. Edukacyjne światy
Przytaczałam także słowa Petera Alheita, który twierdził, że przedmiotem uczenia
2.
Tedder, M., Biesta, G. (2009), Uczenie się bez nauczania? Potencjał i ograniczenia biograficznego uczenia się dorosłych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 2(46).
