Przyjechałem i… co dalej? Jako obywatel Unii Europejskiej możesz swobodnie poruszać się po krajach Wspólnoty i państwach z nią stowarzyszonych. Jedyne, o czym musisz pamiętać, to posiadanie przy sobie dowodu osobistego. Inne wymogi i procedury zaczynają się dopiero wówczas, gdy postanowisz się osiedlić i szukać pracy. Jakie to procedury? Przede wszystkim meldunek. Generalnie kraje Europy dzielą się na trzy grupy: (1) te, w których musisz się zameldować niezależnie od celu i długości pobytu (np. Austria – w ciągu trzech dni), (2) te, w których trzeba się zameldować, jeśli przyjechało się z zamiarem poszukiwania pracy lub dłuższego pobytu (m.in. Norwegia – osiem dni od wjazdu), (3) te, w których meldunek jest potrzebny dopiero wówczas, gdy znajdzie się pracę i zdecyduje na przeprowadzkę na stałe (Belgia, Dania i większość pozostałych krajów).
6
Jak długo można szukać pracy za granicą? Zgodnie z prawem UE – co najmniej 90 dni. Niektóre państwa są jednak bardziej gościnne i osobom poszukującym zatrudnienia pozwalają mieszkać aż sześć miesięcy. Tak jest m.in. na Islandii. Jak udowodnić fakt szukania pracy? Najprościej postarać się o wpis do rejestru bezrobotnych. Co prawda niezbędny do tego jest meldunek lub przedstawienie umowy najmu mieszkania, ale w zamian można liczyć na pełen zakres usług związanych z pośrednictwem pracy.
na biało, czyli jak legalnie pracować w Europie
Znalezienie zatrudnienia pozwala ubiegać się o potwierdzenie prawa do pobytu w danym kraju przez okres dłuższy niż 90 dni. W tym celu zwykle odwiedza się odpowiedni urząd i przedstawia wstępną umowę o pracę, dowód tożsamości i umowę najmu mieszkania. Wtedy urzędnicy przyznają numery: identyfikacyjny i podatkowy (odpowiedniki polskiego numeru PESEL oraz numeru NIP), które są zwykle niezbędne do załatwienia formalności związanych z podjęciem pracy. Kolejnym krokiem jest założenie
