ZMIANY W KSC
CZY OPERATORÓW CZEKAJĄ WIELOMILIARDOWE STRATY? Telekomunikacja jest dziś podstawą rozwoju gospodarki – bez niej nie ma dostępu do Internetu, a bez dostępu do Internetu mało który biznes jest w stanie przetrwać. W tym swoistym kręgosłupie współczesnej gospodarki mogą zostać wkrótce usunięte istotne kręgi. I chociaż cała konstrukcja się nie zawali, to z pewnością zaboli nas wszystkich.
O
d ubiegłego roku trwają prace nad nowelizacją ustawy o Krajowym Systemie Cyberbezpieczeństwa (KSC). Kontrowersyjnych zapisów jest w kolejnych wersjach projektu sporo, a większość tychże skupia się na eliminacji dostawców sprzętu i oprogramowania z Chin. I chociaż w wymiarze strategicznym, związku Polski z toczącymi wojnę handlowo-informacyjną z Chinami Stanami Zjednoczonymi, taki ruch może wydawać się zasadny, to diabeł tkwi w szczegółach.
Co przyniesie Krajowy System Cyberbezpieczeństwa? W połowie października opublikowano nową, trzecią już wersję projektu. Aktualnie trwają nad nią prace w Komitetcie Rady Ministrów ds. Bezpieczeństwa Narodowego i Spraw Obronnych. Podobnie jak wcześniejsze wersje, ta również nie uwzględnia w większym stopniu głosu operatorów telekomunikacyjnych. Projekt, nawet jeżeli przeszedł przez konsultacje branżowe, to wyraźnie nadaje wyższy priorytet celom politycznym, niż gospodarczym, czy związanym z samym cyberbezpieczeństwem. Krajowa Izba Komunikacji Ethernetowej (KIKE), która zrzesza firmy telekomunikacyjne – przede wszystkim mniejszych i średnich operatorów i providerów, a więc instytucja będąca prawdopodobnie najlepszym potencjalnym ciałem doradczym do opiniowania zmian w KSC, podaje, że
36
| 341/2021 ITReseller
ZMIANY W KSC MOGĄ SKUTECZNIE UTRUDNIĆ FUNKCJONOWANIE FIRM W BRANŻY TELEKOMUNIKACYJNEJ. A NAS WSZYSTKICH UDERZĄ PO KIESZENI.
praktycznie żadne z wniesionych przez nią, na etapie konsultacji, propozycji zmian, nie zostały uwzględnione. Obawy KIKE, co do obecnego kształtu projektu nowelizacji ustawy, wydają się uzasadnione. Zgodnie z proponowanym kształtem ustawy, miałby powstać nowy organ: Kolegium ds. Cyberbezpieczeństwa, który ma decydować o tym, czy przyznawać firmom technologicznym status bezpiecznej czy dostawcy wysokiego ryzyka. O ile zasadność istnienia takiej instytucji można wybronić, o tyle już kryteria, którymi ma się ów organ kierować, są, mówiąc delikatnie, kontrowersyjne. Wśród nich jest bowiem kryterium pochodzenia. Czynnikami składowymi jest to, czy np. kraj pochodzenia firmy znajduje się w NATO lub UE. Wydaje się oczywistym, że kryteria są napisane w ten sposób, aby nie napisać wprost słowa „Chiny”, przy zachowaniu jednocześnie koncepcji zablokowania producentów z najludniejszego kraju świata.
Co oznaczać ma uznanie za dostawcę wysokiego ryzyka? Pod tym terminem kryje się po prostu faktyczne usunięcie z polskiego rynku. I nie chodzi tylko o praktyczny zakaz sprzedaży. Mowa o wycofaniu rozwiązań danej firmy z przestrzeni użytkowej w okresie od pięciu do siedmiu lat. Od decyzji Kolegium ma przysługiwać możliwość odwołania się. Zostawiono jednakże furtkę dla firm, które tworzą nie tylko infrastrukturalny sprzęt telekomunikacyjny. W uzasadnieniu nowelizacji ustawy zawarto zapis mówiący: (…) obowiązkowi wycofania będą podlegały produkty, usługi i procesy ICT wskazane w decyzji ministra właściwego do spraw informatyzacji, a więc nie wszystkie produkty, usługi i procesy ICT oferowane przez dostawcę wysokiego ryzyka.
Jaki jest koszt wprowadzenia KSC? Nie jest tajemnicą, że zapisy KSC są wymierzone przede wszystkim w Huawei. Chiński producent to prawdziwa potęga w świecie rozwiązań telekomunikacyjnych w ujęciu globalnym, ale też w Polsce. Wiele sieci korzysta z rozwiązań Huawei w różnych punktach: od routerów węzłowych, po stacje BTS. Konieczność zastąpienia tych urządzeń innymi wiązać się będzie z potężnymi kosztami dla operatorów. Różne firmy analityczne próbowały oszacować łączny koszt takiej opera-
