*Tijdschrift_MSMD_2_2012 (origineel)
17-04-2012
15:36
Pagina 29
29
De horizon voorbij
Boven: Henk Lassche in zijn atelier
Henk Lassche verlegt zijn grenzen
‘Als het goed is, maak je als schilder een ontwikkeling door, waarvoor je alle tijd nodig hebt. Door er elke dag mee bezig te zijn, kom je stapje voor stapje verder. Ik vergelijk het met een ontdekkingsreis. Heb je een punt bereikt, dan wil je om de volgende hoek kijken. Daarom vind ik de horizon zo belangrijk, dat mysterieuze; er zit wat achter dat je zó nieuwsgierig maakt, dat je steeds verder wilt’, aldus Henk Lassche in een interview uit 1993. Bronnen Hans Sizoo, Het verdronken landschap van Henk Lassche, Hengelo 1993. Ed Wingen, Henk Lassche, het eigen landschap, Zwolle 2001. Erik Slagter, Henk Lassche, het wisselende licht, Zwolle 2011.
assche, in 1948 geboren in Zwartsluis, groeide op in de Kop van Overijssel. Het weidse landschap, de wolkenpartijen, het water en de rietkragen fascineerden hem en staan in zijn geheugen gegrift. Hij was geboeid door de landschappen van schilders als Piet Zwiers (1907-1965) en Hendrik Broer (1886-1968), die het gebied waar zij woonden en werkten zo karakteristiek en krachtig in beeld brachten.
L
Uitgesteld begin Hoewel hij al vroeg de drang voelde om te schilderen, duurde het enige tijd voor Lassche de definitieve stap maakte naar het kunstenaarschap. In 1970 trad hij in dienst van Rijkswaterstaat en verhuisde naar Hengelo. Tien jaar lang was hij sluiswachter aan het Twentekanaal. Ondertussen probeerde hij een mix te vinden tussen deze baan en het schilderen. Niet tot zijn volle tevredenheid. In 1980 besloot hij zijn passie te volgen door ontslag te nemen en naar de dagopleiding van de kunstacademie te gaan. Eerst ging hij naar Kampen om een ambachtelijke en theoretisch brede basis te leggen, vervolgens naar de AKI in Enschede, waar hij zijn artisticiteit §
