headland. According to d’Oysonville’s own account, the people of Paros were more than hospitable. They gave the sailors clothing and kept them warm, accommodating them in their homes for a whole week. Imagine what it was like, having hundreds of men suddenly arriving in a village whose own population was scarcely any larger. Then, on 26 December, the crew, led by their drummer, arrived in Naoussa, where the «Ville-de-Marseille» was expected to take them to Nauplia. THE CAPTAIN’S REPUTATION RESTORED In Paros, a detachment of thirty-two French sailors under the command of Jean de Burgare kept watch over the wreck until the arrival of a recovery team. This arrived at Easter 1834 on the corvette «La Meuse», who raised the cannons and anchors (one of which had a broken ring and therefore no longer held the ship). In the meantime, Jean de Burgare had married a young woman from Paros. Their son was to spend his career in the French steam navy, which was then in its infancy. The council of war, always meeting in such circumstances, acknowledged d’Oysonville’s actions and he was honourably acquitted by a unanimous decision, in Toulon, on 7 March 1834. He was made a commander of the French Legion of Honour. He died in 1862, at the age of 78, and is buried in the Père-Lachaise cemetery in Paris. THE MONUMENT
Τα θύματα Marius-Louis Castellan (δίοπος πυροβολητής), Nicolas Chalamet (ναύτης δευτέρας τάξεως), Gabriel Dodu (ναύτης δευτέρας τάξεως), Jean Fritz (ναύτης τρίτης τάξεως), Joseph Gentil (ναυτόπαις), Jean Gras (δίοπος πυροβολητής), Jean Jouglas (κελευστής), Jean-Toussaint Leost (ναύτης τρίτης τάξεως) και Jean Nicolaï (ναύτης τρίτης τάξεως).
The victims Marius-Louis Castellan (leading seaman gunner), Nicolas Chalamet (seaman second class), Gabriel Dodu (seaman second class), Jean Fritz (seaman third class), Joseph Gentil (ordinary seaman), Jean Gras (leading seaman gunner), Jean Jouglas (petty officer), Jean-Toussaint Leost (seaman third class) et Jean Nicolaï (seaman third class).
Les victimes
The «Meuse» departed long ago, with the cannons from the «Superbe». All that remains is the little improvised cemetery for the nine men who died. Worn down by time and the elements, it was in a sad state of neglect 70 years later. It was then that the French consul in Paros, Nikephoros Kypraios, took control of the matter, «We cannot allow this site to fall into ruin after everything France has done for our independence». He arranged for the municipality to restore the cemetery and build a commemorative monument. The pyramid-shaped monument was inaugurated in 1904 by the mayor, Petros Baos. Today, the monument, which was on the brink of ruin under the onslaught of erosion, has regained its pride. We remembered in time that the French sailors had supported the Greek revolution.... P
Marius-Louis Castellan (quartier-maître canonnier), Nicolas Chalamet (matelot de 2e classe), Gabriel Dodu (matelot de 2e classe), Jean Fritz (matelot de 3e classe), Joseph Gentil (mousse), Jean Gras (quartier-maître canonnier), Jean Jouglas (second-maître), JeanToussaint Leost (matelot de 3e classe) et Jean Nicolaï (matelot de 3e classe).
Alain Desauvage is a Belgian journalist, former President of the Federation of European Internal Editors Associations. He shares his time between Brussels and Paros.
απόσπασμα από τριάντα δύο γάλλους ναύτες υπό τις διαταγές του Jean de Burgare για τη φύλαξη του ναυαγίου μέχρι την άφιξη της ομάδας ανέλκυσης. Η τελευταία φθάνει στον τόπο του ναυαγίου το Πάσχα του 1834 με την κορβέτα «La Meuse» που θα ανασύρει τα κανόνια και τις άγκυρες. Εν τω μεταξύ ο Jean de Burgare έχει παντρευτεί μια νεαρή Παριανή. Ο γιος τους θα σταδιοδρομήσει στη γαλλική ατμοπλοΐα που έκανε τότε τα πρώτα της βήματα. Το πολεμικό συμβούλιο που θα συγκληθεί, όπως γίνεται πάντα σε ανάλογες περιστάσεις, θα αθωώσει ομόφωνα τον d’Oysonville στην Τουλώνη στις 7 Μαρτίου 1834. Αργότερα θα του απονεμηθεί ο Ταξιάρχης της Λεγεώνας
σελίδα | page | 44
της Τιμής και θα πεθάνει το 1862 σε ηλικία 78 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο κοιμητήριο Père-Lachaise στο Παρίσι. ΤΟ ΜΝΗΜΕΊΟ Το «La Meuse» έχει αναχωρήσει προ πολλού με τα κανόνια του «Le Superbe». Παραμένει μόνο το μικρό αυτοσχέδιο κοιμητήριο για τα εννέα θύματα. Καταπονημένο από τον χρόνο, παρουσιάζει μία θλιβερή όψη μετά από 70 χρόνια. Τότε ο πρόξενος της Γαλλίας στην Πάρο αποφασίζει να ασχοληθεί με το ζήτημα: «Δεν μπορούμε να αφήσουμε να ρημάξει αυτός ο τόπος μετά από όλα όσα έχει κάνει η Γαλλία για την ανεξαρτησία μας». Πείθει
l’attend depuis la veille le «Ville-deMarseille» qui les conduira à Nauplie. LE COMMANDANT RÉHABILITÉ A Paros, un détachement de trente-deux marins français, sous la conduite de Jean de Burgare, garde l’épave jusqu’à l’arrivée d’une équipe de renflouement. Celle-ci sera sur place à Pâques 1834, avec la corvette de charge «La Meuse» qui remonte les canons et les ancres (dont l’une avait l’organeau brisé et ne retenait donc plus le navire). Entre-temps, Jean de Burgare avait épousé une jeune Pariote. Leur fils a fait carrière dans la marine à vapeur française, alors à ses débuts. Le conseil de guerre, toujours réuni en ce genre de circonstances, acquitte à l’unanimité d’Oysonville, à Toulon, le 7 mars 1834. Fait commandeur de la Légion d’Honneur, il décédera en 1862, à l’âge de 78 ans. Il repose dans la 22e division du Père-Lachaise, à Paris. LE MONUMENT «La Meuse» est repartie depuis longtemps, avec les canons du «Superbe». Seul reste le petit cimetière improvisé pour les neuf victimes. Fatigué par le temps, il fait piètre mine 70 ans plus tard. C’est alors que le consul de France à Paros, Nicéphore Kypreos, s’empare de la question: «Nous ne pouvons pas laisser se délabrer ce site après tout ce que la France a fait pour notre indépendance». Il obtient que la municipalité restaure le cimetière et que soit édifié un monument commémoratif. En forme de pyramide, il est inauguré en 1904 par le maire Petros Baos. Aujourd’hui, le monument, qui a été près de disparaître sous l’assaut de l’érosion, a retrouvé sa fierté. On s’est souvenu à temps que les matelots français avaient épaulé la révolution grecque.... P Alain Desauvage est un journaliste belge, ancien président de la Fédération Européenne des Associations de Rédacteurs Internes. Il vit entre Bruxelles et Paros depuis quelques années.
τον Δήμο να ανασκευάσει το κοιμητήριο και να ανεγείρει ένα μνημείο. Το μνημείο σε σχήμα πυραμίδας εγκαινιάζεται το 1904 από τον τότε δήμαρχο Πέτρο Μπάο. Σήμερα το μνημείο, που κόντευε να εξαφανιστεί από τη διάβρωση, ξαναβρήκε τη δόξα του. Θυμηθήκαμε έγκαιρα ότι οι γάλλοι ναυτικοί στήριξαν την ελληνική ανεξαρτησία.... P Ο κ. Alain Desauvage είναι βέλγος δημοσιογράφος, πρώην πρόεδρος της Federation of European Internal Editors Associations. Εδώ και χρόνια ζει ανάμεσα στις Βρυξέλλες και την Πάρο. Το ελληνικό κείμενο βασίστηκε στη μετάφραση του Ιωάννη Β.Γράβαρη που δημοσιεύτηκε στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» τον Σεπτέμβριο του 2009.
