Peter Pontiac:
“Ik blow alleen als ik werk” Tekst: Feije Wieringa
Deze maand kreeg Peter Pontiac de prestigieuze Marten Toonderprijs voor zijn hele oeuvre van het Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst. Tegelijkertijd verscheen ook zijn verzameld stripwerk: Rhythm. De collectie is een uitgelezen kans om kennis te maken met Pontiac, en anders wel om je verzameling compleet te maken. Zijn strips verschenen overal en nergens. In een grijs verleden zelfs ook in Highlife. Nooit eerder is zo’n compleet overzicht van
aan hem uitgereikt in de Grote Kerk in Breda,
zijn werk gepubliceerd. In Rhythm is het ma-
waarna de overzichtstentoonstelling Comix,
teriaal chronologisch geordend. Het geeft de
Hot Pix & Tragix in het Graphic Design Mu-
ontwikkeling weer van de underground-strips
seum in Breda volgde. Deze expositie loopt
uit de jaren zeventig tot zijn latere werk. Ook
nog tot 27 november 2011. Mis hem niet!
langere verhalen als Lost in the Lowlands en Requim Fortissimo ontbreken niet.
Expositie in Breda
Kippenhok Ik ontmoet Peter in wat hij zijn ‘kippenhok’ noemt, een stulpje op een boerenerf in een
Peter Pontiac is beroemd in binnen- en bui-
klein dorpje, in het Noorden van Friesland.
tenland. Hij publiceert en exposeert sinds de
Op het erf scharrelen kippen en geiten, het
jaren zeventig strips in verschillende landen.
toilet is op loopafstand van zijn huis annex
Ook illustreert Peter voor onder andere de
atelier (“Zo loop ik nog eens een stukje”) en
VPRO-Gids, NRC Handelsblad en Oor, en hij
het uitzicht is adembenemend. Weidse ver-
tekent boek-, plaat- en CD-omslagen. Zijn
gezichten, een steeds veranderende lucht
bekendste werk is Kraut, over het leven van
en geen horizonvervuiling te bekennen. Een
zijn vader en diens mysterieuze verdwijning.
opmerkelijk rustieke omgeving voor een
Eind jaren negentig won Pontiac de Strip-
kunstenaar wiens werk is doordrenkt van
schapspenning en de Professor Pi-illustrato-
het turbulente stadsleven, vol seks, drugs
renprijs. En nu is dus de Marten Toonderprijs
en rock.
De Marten Toonderprijs, gefeliciteerd. Geen geringe prijs. Al ben ik van mening dat je ‘m best eerder had mogen hebben. “Ik ben geen ¿guur die prijzen en onderscheidingen belangrijk vindt, maar ik kan niet ontkennen dat ik aangenaam verrast was toen ik deze prijs in ontvangst mocht nemen. Ten eerste ben ik een groot bewonderaar van Toonder en ten tweede zie ik het als een erkenning voor mijn werk.” Maar jij hebt over waardering toch niet te klagen? “Waardering is iets wat je van anderen krijgt. Ik twijfel vaak aan mezelf en aan wat ik maak. Maar deze prijs heeft mijn zelfvertrouwen toch een duwtje in de goede richting gegeven. Eigenlijk ben ik zelden of nooit tevreden met mijn werk. Dat heeft misschien te maken met een gebrek aan afstand, want objectief naar je eigen tekeningen kijken is eigenlijk onmogelijk. Maar deze prijs zie ik toch als een soort bevestiging dat ik soms in staat ben om niet onverdienstelijk werk te maken.” Het is een prijs voor de striptekenaar Pontiac. Pontiac is toch meer dan een maker van strips, waarmee ik niks ten nadele van strips wil zeggen? “Ik teken. Strips zijn een onderdeel van mijn werk. Dus ik voel me op de eerste plaats tekenaar, dat vind ik een betere omschrijving van mezelf dan striptekenaar.” Wat ik opmerkelijk vind, is dat je in vrijwel elke stijl kunt tekenen, van klare lijn tot rudimentaire schets en alles daartussen in, maar dat de signatuur van Pontiac altijd duidelijk aanwezig is. Voor mijn gevoel zijn je tekeningen zo gelaagd dat je, naarmate je er langer naar kijkt, er steeds meer ziet. “Je kunt mijn tekeningen het best als ‘barok’ omschrijven. Ik ben geen liefhebber
52
