Maastricht en het buurlandcriterium
Onbegrip bij Franse blowers Door: Michiel Panhuysen
Een mooie zaterdagmiddag eind oktober. Een stel uit het Franse Lille, goed gekleed, begin dertig, staat voor de deur van de Maastrichtse coffeeshop Easy Going, enigszins gedesillusioneerd.
bewijs mogen naar binnen, of andere nationaliteiten die kunnen aantonen dat ze in deze drie landen studeren of werken.
Hij: “We mogen er niet in, dat is iets
de Apartheid. Dit begint er aardig op te
nieuws. Dat hebben we hier nog nooit
lijken. Belgen mogen wel naar binnen en
meegemaakt. We gaan een paar keer per
wij niet. Alleen maar omdat we een Frans
Europese gedachte?
jaar een weekeindje naar Maastricht. Daar
paspoort hebben. Ik heb zoiets nog nooit
Even later komt een groepje van twee
horen een paar coffeeshopbezoekjes bij
meegemaakt. Kom, we gaan op zoek naar
mannen en twee vrouwen niet door de
natuurlijk. Dat maakt Nederland speci-
een plek waar ze wel een jointje hebben.”
paspoortcontrole bij de portier van de cof-
”Ik vind het racistisch. W e zagen kort geleden een docu over Zuid-Afrika tijdens de Apartheid. Dit begint er aardig op te lijken.”
feeshop. “We zijn collega’s en we werken
aal. Ik kan ergens wel begrijpen dat ze de
Op de deur van de Maastrichtse coffee-
toen mocht ik als Fransman gewoon naar
wietverkoop aan buitenlanders aan banden
shops hangt een grote poster:
binnen. Dat is nu veranderd. Op zich zou-
leggen, maar het is natuurlijk wel jammer.
‘Non Nein France Luxembourg. Oui Ja
den we naar binnen mogen, want we heb-
Misschien moeten we in Lille zelf maar een
Nederland Deutschland België Belgique’.
ben alle vier werk in Duitsland, een buur-
coffeeshop openen...”
Vanaf 1 oktober passen de Maastrichtse
land. Maar dat kan ik op dit moment niet
coffeeshops het zogenaamde buurlandcri-
bewijzen, dus we komen er niet in. Ergens
Zij: ”Ik vind het racistisch. We zagen kort
terium toe. Alleen personen met een geldig
begrijp ik het wel, maar toch is het jam-
geleden een docu over Zuid-Afrika tijdens
Nederlands, Belgisch of Duits identiteits-
mer. Ik snap niet waarom ze een verschil
in Düsseldorf”, legt een van de mannen uit. “Ik heb de Franse nationaliteit, maar mijn collega is Spaans en de dames komen uit Portugal. Ik was hier voor de zomer en
maken tussen Belgen en Duitsers en de rest. Ik kom zelf oorspronkelijk uit Parijs. Dat ligt heel wat dichter bij Maastricht dan Berlijn. Ik vraag me af of dit binnen de Europese gedachte wel toelaatbaar is. We zijn alle vier Europese juristen, we zullen het eens uitzoeken... Maarreh: hoe vinden we nu toch wat te roken?”
Regeerakkoord Marc Josemans, woordvoerder van de VOCM, de Vereniging Of¿ciële Coffeeshops Maastricht, legt uit waarom de coffeeshops in Maastricht over zijn gegaan tot het hanteren van het ‘buurlandcriterium’: “Er zijn kort gezegd drie redenen die ons hebben doen besluiten tot het weren van een deel van de buitenlanders. Ten eerste geven we met deze maatregel uitvoering aan een in het regeerakkoord opgenomen wens. In dat akkoord staat dat de coffeeshops in grensgemeenten op de een of andere manier aan zelfregulering moeten doen om wat kleinschaliger te worden. Maastricht verliest een deel van haar aantrekkingskracht.
32
