“Het is godverdomme lekker hè” Door: Wernard Bruining
De organisaties ENCOD, VOC en Trekt Uw Plant steunen op vele vrijwilligers en vaste krachten. Wernard Bruining sprak met een aantal van hen, waaronder Jos Nijsten: “Tot op de dag van vandaag rook ik het graag in een klein pijpje, het is godverdomme lekker hè?”
De Rookies. Het VOC? Natuurlijk zou je wat meer willen bereiken, maar er is ondertussen best wel wat bereikt. Het VOC heeft contact met alle lagen van de cannabiswereld, maar meer met de coffeeshophouders
daar met zijn tweeën, de advocaat en ik.
en de gebruikers. De growshops blijven op
Ik woonde in Antwerpen en de wiet kwam
een afstand, die zouden zich meer moeten
daar aan met de boot uit Kongo, we heb-
laten horen, denk ik.”
ben elkaar ontmoet en voilà! Tot op de dag van vandaag rook ik het graag in een klein
Derrick Bergman (1971) is journalist, bij
pijpje, het is godverdomme lekker hè? Ac-
onder andere de VPRO en Essensie. Derrick
tivisme in België? Ik wil niemand pijn doen,
is fotograaf, webmaster en woordvoerder
ik spreek dan niet over Encod en Trekt Uw
van het VOC. Hij schrijft opiniestukken en
“Opstelten zegt; van blowen word je dom. Ik zou willen zeggen, beledig mij niet.” Plant, dat is een andere zaak, maar het
ingezonden brieven naar de politiek en de
straatactivisme. Je moet al veel doen om
media. “Ik blow sinds mijn zestiende, dus
een blower van zijn stoel te krijgen, hij gaat
nu al 24 jaar. Blowen is voor mij meer gaan
al nauwelijks naar de brievenbus als er een
betekenen door de jaren heen. Je kunt niet
Highlife insteekt, haha!”
anders zeggen dan dat het je bewustzijn verruimd. Of dat de reden is waarom het verbo-
Jos Nijsten
Jos Nijsten (1951) schreef het prachtige boek Cannaclopedia en maakt een gelijknamige website waar een schat aan informatie over cannabis en industriële hennep te vinden is. In het verleden was hij lange tijd medewerker van Highlife. Ook maakte hij de eerste nummers van de Franstalige Soft Secrets. “In 1969 ben ik begonnen met cannabis. We maakten muziek met vrienden. Eén van de jongens was daarin wat verder geëvolueerd dan wij. Toen we eenmaal gerookt hadden, merkten we dat we ineens veel beter muziek maakten. Tenminste, dat was onze persoonlijke bevinding. Ik speelde bas en rammelde wat op een gitaar, maar spelen kan je dat niet echt noemen. Ik heb geen expliciet beroep, ik heb van alles gedaan, alleen dingen die ik interessant vond, dat wel. Een beetje muziek en ja, ik heb jaren op een advocatenkantoor gezeten. Daar deed ik de administratie, we werkten
44
Freek Polak (1942) is arts en psychiater, en vaste deelnemer aan VOC-vergaderingen en acties. Hij draagt kennis, wijsheid en respectabiliteit aan. Hij is tevens lid van de Stichting Drugsbeleid van Raymond Dufour. Freek treedt regelmatig op als procannabis spokesman op hoog niveau, zoals toen hij Antonio Maria Costa, de UN drugstsaar in Wenen in zijn hemd zette. Hij rookt nog regelmatig zijn wietje, niet iedere dag, maar vaker wél dan niet. Waarom? “Dat is verschillend. Als ik de stad in ga en denk, als ik wat rook dan wordt het nog leuker. Of als ik naar muziek ga luisteren. Of als ik met een vriendin ‘plannen’ heb. Als ik een moeilijk artikel ga lezen dan moet ik het juist niet doen. Aan de andere kant, sommige dingen die ik geschreven heb en waar ik nu nog tevreden over ben, heb ik grotendeels onder invloed gedaan. Maar die teksten heb ik wel de volgende dag gecontroleerd natuurlijk. Ik begon te blowen toen ik 17 was, op het Leidseplein. Daar was in gewone ouderwetse café’s hasj en wiet te koop, Thaise wiet op stokjes. Ik kom nu in coffeeshops: De Noon, De Tweede Kamer, Dutch Flowers,
den is? Ik lees daar heel veel over, ik heb een kleine bibliotheek daarover verzameld. Maar voor veel mensen is cannabis gewoon leuk, een beetje kicken, iets voor bij de ¿lm, meer niet! We gaan met het VOC wel vooruit. De
Freek Polak
