5000 km asfalt
Van San Francisco naar Knoxville Door: Michiel Panhuysen
San Francisco is een soort Amsterdam in Californië. Op straat ruikt het naar wiet en het bier in de kroegen smaakt prima. Stevige stouts, straffe porters, hoppige pale ales en zelfs de meeste pils is redelijk binnen te houden. Wel doen de junks op de stoep downtown op een vervelende manier denken aan Perron Nul (010) uit een ver verleden… maar al met al hangt er in de stad een liberaal sfeertje. Onze vooroordelen over Amerika doven snel.
avondschemer zie ik een wasbeer tussen onze tent en de auto scharrelen. Ook hij zal het vanavond zonder eten moeten doen. In de ochtend sta ik vroeg op, mijn bioklok is nog van streek. Ik kruip uit de tent en hoop de wasbeer weer tegen te komen, maar wat ik zie is nog veel verbluffender.
We huren vanuit ons motel een autootje
dikke Dodge strak over de ideale lijn. Bij
In de ochtendschemer zie ik de volle maan
voor de komende maand, om van San
een plaspauze op een parking wijst een
ondergaan in de Paci¿c. De dikke oranje
Franciso naar Knoxville, Tennessee te rij-
oudere Amerikaanse meneer ons naar
bal zakt langzaam in het water. Ik weet nu
den. Als we de auto gaan ophalen blijkt
een plek in het water waar we de staar-
zéker dat er geen drugs nodig zijn voor hal-
onze huur Dinky Toy kosteloos te zijn op-
ten van walvissen zien ‘zwaaien’ door
lucinogene ervaringen!
gewaardeerd naar een dikke Amerikaanse
het water. Hier en daar spuit er water
zescilinder. Best prettig, met een kleine
omhoog. We zijn totaal verrast door het
3500 mijl in het verschiet. Het rijdt niet
schouwspel van de langstrekkende kudde
Sneeuw in de woestijn
zuinig, maar met een lokale literprijs van
zeezoogdieren. Dit is nog spectaculairder
Na een pannenkoekenontbijt toeren we
nog geen tachtig eurocenten rekenen we
dan de stinkende en luidruchtige zeeleeu-
via wijnvelden door het binnenland van
ons toch gelukkig.
wen waar we ongepland tegenaan liepen
Californië, om via de Mojave Desert in
in de haven van San Francisco…
Death Valley te komen. Een beetje tegen
Highway One
onze zin loggen we in op de camping van Stovepipe Wells, een toeristennederzet-
We rijden de stad uit op weg naar Highway
Hallucinogene ervaringen
One, een stuk asfalt dat van de Canadese
Die avond pakken we onze tent uit op een
hete woestijn. Het landschap is oorverdo-
grens tot aan Mexico loopt en over grote
afgelegen camping die uitziet op de oce-
vend mooi, maar de toeristenscene bevalt
afstanden de kustlijn volgt van de Paci¿c.
aan. Het avondeten gaat aan ons voorbij.
ons niet. Rijke blanke Amerikanen uit het
De uitzichten over de magische oceaan
In de wijde omtrek is geen restaurant te
hele land trekken in de saloon een wacht-
en de baaien zijn adembenemend mooi
vinden en we zijn door de aanhoudende
rijnummertje voor enorme steaks en Àes-
en leiden Àink af. Gelukkig spoort onze
jetlag nog niet goed georganiseerd. In de
sen goede, maar peperdure Californische
64
ting in deze, tijdens zomers ondraaglijk
