David O'Malley
“Ik ben gefascineerd door vervreemding” Door: Feije Wieringa
‘Het lichaam dat je draagt was ooit van mij’. Zo begint de brief aan een vrouw die bijkomt in een Londens park, omringd door dode mensen met witte handschoenen. Zonder enige herinnering is ze aangewezen op instructies van haar voormalige zelf om haar identiteit te ontdekken en degenen op te sporen die haar willen vernietigen.
Daniel O’Malley (een Australiër die in de VS studeerde) debuteert met een briljante mix van spionagethriller, fantasy en onderkoelde Britse humor. Zijn boek De Dame zit verder vol verwijzingen naar literatuur, popcultuur, occultisme en geschiedenis. ‘Overtuigend, fascinerend en bij tijden schaterend hilarisch. Zijn proza is zo zelfverzekerd en flitsend dat zelfs deze doorgewinterde, snel afgeleide criticus er ondersteboven van was’, aldus Lev Grossman in Time. Ook won O'Malley de Aurelis Award voor het beste Australische S.F. / Fantasy werk. Hij was een dagje in Amsterdam voor interviews. Als ik hem ontmoet, heeft hij net een CD van Blind Willie McTell gescoord. Een opmerkelijke keus voor een schrijver van Australische afkomst. “Dat zijn mijn Amerikaanse roots. Ik ontdekte hier in de stad de CD-winkel Concerto. En kwam er gewoon tijd te kort. Ik ben me ervan bewust dat het een genre is dat niet bij mijn leeftijd past, maar ik ben nu eenmaal een muziekmaniak. De blues zoals blues moet wezen, toch?” Ik heb je boek onbevangen als drukproef gelezen en ik kon het niet binnen een genre plaatsen. Misschien is dat ook wel je bedoeling. Verrassend en oorspronkelijk dus. “Thanks. Zo is het natuurlijk ook bedoeld. Ik zie het ook als mijn echte debuut. Ik heb eerder wel wat Young Adult geschreven. Maar met dit boek heb ik me als een volwassen schrijver willen manifesteren. Aan doelgroepen heb ik bij het schrijven niet gedacht. Ik wilde een boek maken zoals ik me een boek voorstelde.”
70
Wat is eigenlijk het motief van het boek? “Ik vind het meer aan de lezer om er motieven in te ontdekken. Maar deels is het duidelijk te herkennen als een historische roman. Onder meer dan. Of als een pastiche daarop. Dat heeft te maken met mijn studie. Van huis uit ben ik namelijk historicus.” En dan is er nog het SF en Fantasy element. Eerlijk gezegd raakte ik soms de draad kwijt. “Dat ligt aan jou. Nee, dat is een geintje. Ik heb heel bewust een verhaal geschreven dat meerde kanten opwaaiert. Er zijn meer critici geweest die me van een te brede aanpak beschuldigden. Misschien hebben ze gelijk. Maar daar staat dan wel weer tegenover dat veel lezers die verschillende verhaallijnen wel konden waarderen. Ik heb zelf het gevoel dat ik nergens de controle kwijt ben geraakt. Maar het genre, en dan bedoel ik fantasy, vraagt natuurlijk ook wel enige fantasie van
sommige psychiatrische aandoeningen, zoals schizofrenie, voelen dat ook. Maar ik wilde een gewoon iemand laten vervreemden van zichzelf.” En het element van het bovennatuurlijke? Dat vind je weinig in thrillers. “Het bovennatuurlijke speelt eerder een rol in het hoofd van mijn hoofdpersoon
Ik heb me altijd afgevraagd hoe het zou zijn om je iemand anders te voelen dan je bent. de lezer. Alhoewel, je mag me in de hoek plaatsen van China Miéville, die veel fantasy fiction schrijft.” Die hebben wij ook geïnterviewd. “It’s a small world. Maar ik voel me dus verwant aan de weirde fiction school.” Je speelt in het boek met identiteit. “Daar heb je een soort motief. Ik heb me altijd afgevraagd hoe het zou zijn om je iemand anders te voelen dan je bent. Natuurlijk kun je dat gevoel oproepen door het gebruik van bepaalde drugs. En mensen met
dan in mijn boek als zodanig. Vergeet niet dat het iemand is die zichzelf leert kennen door brieven te lezen die ze in het verleden aan zichzelf schreef. En ik geef toe dat een beetje paranormale actie een makkelijke en beproefde truc is om een persoon in een vrijwel ongeloofwaardige toestand te brengen. Edgar Allen Poe en H.P. Lovecraft deden het vroeger en recentelijk Stephen King en Dean Koontz. Ik ben dus in goed gezelschap.” Het boek is grillig. Schreef je het planmatig? “Nee. Ik had geen idee waaraan ik begon en
