NIEUWS
Het effect van zeevoeding in de zwangerschap op het aandachtsvermogen van het kind De ontwikkeling van de hersenen van de foetus tijdens de zwangerschap is onder andere afhankelijk van de beschikbaarheid van de daarvoor benodigde bouwstoffen. Een van die bouwstoffen zijn meervoudig onverzadigde vetzuren. Uit eerder onderzoek was al naar voren gekomen dat een tekort aan deze vetzuren tijdens de zwangerschap gevolgen kan hebben voor de ontwikkeling van het kind tot vele jaren na de geboorte. De belangrijkste meervoudig onverzadigbare vetzuren voor de neurologische ontwikkeling van het menselijk brein zijn EPA en DHA. Zeevoeding is de belangrijkste bron van deze vetzuren. Onderzoek Diverse Spaanse onderzoekers onderzochten in deze studie dan ook of het eten van zeevoeding door een vrouw in de verschillende fasen van haar zwangerschap geassocieerd was met een beter vermogen van haar kind op 8-jarige leeftijd om de aandacht vast te houden. De uitkomsten werden gecorrigeerd voor de eigen consumptie van zeevoeding door het kind in de eerste 5 levensjaren en het cognitieve vermogen van het kind op 1- en 5-jarige leeftijd. In het onderzoek zijn 1644 moeder-kind koppels betrokken die deel hadden genomen aan de prospectieve INMA (INfancia y Medio Ambiente) cohortstudie. De deelnemers vulden vragenlijsten in over de frequentie van het eten van verschillende voedingsbronnen. De werking van het aandachtsvermogen
van het kind werd vervolgens onder andere met de Attention Network Test onderzocht. Daarnaast werd de ouders gevraagd om symptomen die kunnen duiden op een aandachtstekortstoornis (ADHD), aan te geven met behulp van de gereviseerde Conner’s Parent Rating Scale Short Form (CPRS:S). Er werd onderzoek gedaan naar het vermogen tot aandacht in dit onderzoek, omdat het vast kunnen houden van de aandacht een belangrijke voorwaarde is om te kunnen leren en sociaal te functioneren. Resultaten Een grotere inname van zeevoedsel gedurende het eerste trimester van de zwangerschap (gemiddeld 498 gram per week) bleek geassocieerd te zijn met een betere aandachtsscore op de ANT-test van het kind. Dit stond los van de cognitieve vermogens van het kind en de hoeveelheid zeevoedsel dat het zelf had gegeten. Zowel de totale visinname als de inname van magere vis, grote en kleine vette vissoorten gaven eenzelfde uitkomst. Als er echter vooral schaal- en schelpdieren en tonijn uit blik was gegeten tijdens de zwangerschap, was de associatie met de aandachtsscore duidelijk minder sterk. Datzelfde gold voor het eten van vis in het derde trimester van de zwangerschap. Het eten van vis door het kind zelf (tot en met de 5-jarige leeftijd) bleek geen associatie te hebben met een betere aandachtsscore. Kennis in praktijk Het onderzoek laat zien dat het met name in het eerste trimester van de zwangerschap belangrijk is, dat een zwangere vrouw voldoende EPA en DHA beschikbaar heeft, zodat de neurologische ontwikkeling van het foetale brein goed kan ontwikkelen. Helaas haalt volgens het CBS in 2015 slechts 14% van de Nederlanders de richtlijn voor visconsumptie. Als het lastig blijkt voor uw patiënte om de benodigde hoeveelheid EPA en DHA uit voeding binnen te krijgen, kan suppletie een mooie aanvulling zijn. Bron Jordi Julvez et al, Maternal seafood consumption during pregnancy and child attention outcomes: a cohort study with gene effect modification by PUFA-related genes, International Journal of Epidemiology (2019). Dit artikel is mogelijke gemaakt door Natura Foundation www.naturafoundation.nl
TCC Magazine | 59
