Stadsmonnik Leni Cellini
Ont-moeten als nieuwjaarswens Ik heb lang getwijfeld over wat ik in dit stukje zou schrijven. Wat zeg je in hemelsnaam na zo’n jaar? Ik zocht naar woorden van wijsheid en troost, maar vond ze niet. Dus geef ik nu maar gewoon toe dat ik niet veel woorden heb…
Om van daaruit met meer helderheid en wijsheid te handelen. Om de bron te voeden van waaruit liefdevolle actie spontaan opwelt. Ik wens ons allemaal toe dat we deze winter extra mild mogen zijn voor onszelf. Dat we geduldig en zacht mogen zijn voor ons overbelast systeem. En we pas in de lente terug te hoeven openbloeien.
De laatste tijd word ik erg geraakt door wat er in de wereld gebeurt. Ik ben altijd al een gevoelige ziel geweest, maar nu is er toch echt wel veel gaande. Soms rijst de vraag in mij: doe ik wel genoeg? Hoe kan ik (uit Leni’s nieuwsbrief online leesnog meer van betekenis zijn? baar op www.ont-moeten.be) Foto: Leni Cellini Onlangs moest ik aan dit gedicht denken. Meteen voelde ik mijn hele systeem ontspannen. Een spanning waarvan ik niet eens wist dat ik hem droeg. Ik deel het dan ook graag aan het einde van dit bewogen jaar. Het verwoordt heel mooi de wijsheid van het ont-moeten, vind ik: Clearing
Een poëzietje Welke woorden kan ik gebruiken zodat jij mij kunt begrijpen hoewel mijn ogen alles zeggen wat ze willen. Jij moet alleen maar in jezelf kijken en niet bang zijn want ik zal mijn hart in mijn hand dragen.
Do not try to save the whole world or do anything grandiose. Instead, create a clearing in the dense forest of your life
Kijk naar mij kijk naar jezelf er is niets dat we moeten veranderen.
~ Martha Postlewaite Een prachtige reminder om te mogen rusten in niet-doen. Om een broodnodige pauze te mogen nemen alvorens in actie te schieten. Want het is veel geweest om te verwerken dit jaar. En nog steeds. Misschien mogen we nu de tijd nemen om alles te laten bezinken. Ruimte maken. Een ‘clearing’ creëren.
Het regent stenen het regent liedjes het regent tranen in onze velden. Maar als je mijn hand pakt zullen druppels van gelijkheid vallen. Ik ben gastvrij - Erika Esteban 15
