p sa ari heb je oog voor alles. mdat het er thuis niet is o omdat je er bedrij sblind voor bent geworden. Survivalgidsen an en os nemen je mee op Sa ety Sa ari en werpen een risse blik achter poorten en hekken.
co
SA ET SA ARI
ple ent t e
E
en ongeluk zit weliswaar in een klein hoekje, maar als het eruit komt, doet het dat zelden onverwacht. Althans, dat is het idee achter de RIE. Als je je als bedrijf netjes door de risicochecklist hebt getijgerd, weet je waar de adders onder het gras, de haaien onder water en de leeuwen op de loer liggen. De RIE moet die hele moordzuchtige dierentuin opsporen en maatregelen in gang zetten, met als hoogste doel ongelukken en ziekte voorkomen. Volgens de Arbowet begint preventie dus bij risicoinventarisatie. Wat wij ons als survivalgidsen regelmatig afvragen als we weer eens door een bedrijf banjeren en medewerkers de ene na de andere halsbrekende toer zien uithalen: werkt dat hele systeem? Als je de risico’s kent, ga je ze dan vermijden? Oftewel: leidt weten tot doen? Is er dus zoiets als risicobewustzijn? Of is het andersom? Leidt doen tot weten? We gingen op onderzoek. Sterker nog: we deden een experiment.
toelg ng We waren voor de corona-ellende op bezoek in een kantoor. Zo’n grote glanzende, glazen kolos. Eenmaal binnen struinden we van tuin naar tuin zonder maar een sprankje groen te zien. Wel waren er volop concentratieschuurtjes. In elk daarvan stond maar één bureau en zes stoelen. Een flexplek, geen twijfel mogelijk. Zes stoelen, elk met een naamsticker: iedere flexwerker een eigen stoel. Elke stoel een eigen instelling. Dat is makkelijker dan voor aanvang van het werk de stoel op je eigen maten en wensen instellen. Weet je wat we gedaan hebben? Echt leuk. Alle standen van alle stoelen veranderd. Zitvlak en armsteunen hoger en lager gezet, rughelling verdraaid. We waren de glazen plafonds nog niet ontvlucht of er kwam al een stroom aan verontwaardigde tot verwensende mail-, app- en telefoonberichten op gang. Plan geslaagd! Als antwoord stuurden we de gebruiksaanwijzing van de stoel. e en ng Deze interventie werkte zo goed dat we bezig zijn een volgende arbo-guerilla-actie voor te bereiden. We denken aan een BHV-oefening. Dat is een repetitie voor het onverwachte, maar die
gebeurt doorgaans gepland. Bij voorkeur voor een vakantie of op een vrijdagmiddag. Enkele collega’s weigeren steevast mee te doen aan ‘die onzin-oefening’ omdat ze net de belangrijkste mail uit hun loopbaan moeten afmaken. Tien tegen één dat die carrièretijgers als eerste op de stoep staan als wij van het arbo-guerillateam, geheel onverwacht, op een maandag na de vakantie bijvoorbeeld, met een rookmachine het pand volpompen. Om het leereffect nog wat te vergroten hebben we uiteraard nog wat nooduitgangen gebarricadeerd. En her en der kronkelen wat lotusslachtoffers door de gangen. Ongetwijfeld ontvangen we ook dan een stroom aan verontwaardigde tot verwensende mail-, app- en telefoonberichten. Als antwoord sturen we het BHV-plan.
Reageren? Heb je opmerkingen, suggesties of vragen? Of wil je zelf een pakkende werkfoto delen? Graag! Mail naar: info@safetysafari.nl
p I Deze experimenten geven ons een nieuwe kijk op de RIE. Leert de diersoort mens van wat ze weet dat fout kan gaan? Of leert ze van wat ze voelt dat daadwerkelijk fout gaat? Juist ja. Dus weg met de risico-inventarisatie, leve de risicoimplementatie! an Snijder is survivalgids veiligheids kundige en arbeidshygi nist. os Bus is survivalgids en communicator.
MEER WETEN? SA ET SA ARI.NL
arbo 10 | 2020 1
017-017_ARB10_SAFETY.indd 17
20-11-20 11:24
