RECENZJE
GRY
Wszechświat jest sporym miejscem, a jakby
jeszcze tego było mało, istnieje dość długo – na tyle długo, by po takiej sporej eksplozji na sam start (zgodnie z zasadą Hitchcocka, że powinno się zacząć od trzęsienia ziemi, a następnie napięcie ma jeszcze rosnąć) zdążyły powstać planety, gwiazdy, dinozaury, małe kotki i tak dalej. (Nie)stety, na chwilę obecną nie udało się nam wypatrzeć żadnych śladów żadnych inteligentnych współlokatorów. Alfa Centauryczyjczycy nie wpadają do Nowego Jorku jak skansenu, próżno szukać Betelgezianek na Tinderze, a Syriuszowcy nawet nie pomachali do nas macką. Aż głupio tak siedzieć na jednej planecie i się zastanawiać, czemu wokół nas jest tak pusto. ~Ghatorr Paradoks Fermiego jest względnie prosty – to zwykłe wskazanie, że przy ilości gwiazd i ich wieku inteligentne życie we wszechświecie powinno być bardziej rozpowszechnione niż obecnie, czyli albo jesteśmy naprawdę kiepscy, jeśli chodzi o jego znajdowanie, albo mamy złe założenia… Albo coś sprawia, że inne gatunki inteligentne się z nami nie kontaktują. Studio Anomaly Games dało radę z takiego rozważania wyciągnąć pomysł na grę komputerową – która niedawno trafiła na Steam w formie wczesnego dostępu. Natknąłem się na tę grę przypadkiem, przy jednym z licznych ostatnimi czasy growych festiwali online,
38
w trakcie których na platformę Gabe’a Newella spływają wersje demonstracyjne gier niezależnych. TFP przykuło moją uwagę ciekawym pomysłem – na tyle, bym przeszedł jego demo kilka razy, próbując doprowadzić do różnych rozwiązań. Widać było, że to bardzo wczesna wersja, ale wstępnie spodobało mi się na tyle, bym kupił Early Access, dzięki czemu mam okazję dalej śledzić rozwój tej produkcji.
Ale zacznijmy od podstaw. „The Fermi Paradox“ to gra… Hm, ciężko to ująć. Najprościej byłoby powiedzieć, że to symulator Boga, w którym pod naszą opiekę trafia kilka względnie zbliżonych od siebie planet. Na każdej z nich może rozwinąć się gatunek inteligentny, którym się będziemy opiekować. Co pewien czas możemy zdobywać specjalne punkty, za które płacimy przy ingerowaniu w losy naszych podopiecznych – robimy to albo klikając na wykwitające na ekranie obiekty, albo ściągając na gatunki inteligentne mniejsze lub większe problemy. Spalenie naukowca na stosie może dać nam
