column wim ghijsen GENERATIE Y IS NIET NIX! Je moet eigenlijk een 60 plusser nooit vragen om iets te schrijven over generaties, en al helemaal niet als hij tot de zogenaamde Babyboom generatie behoort, de geboortegolf van na de Tweede Wereld oorlog tussen 1945 en 1955.
pelijk betrokken zou voelen, en zo gezegd alleen voor de t.v. hing en vaak niet eens wist wie onze Ministerpresident was. Na X komt Y, en dan hebben we dus de huidige 15-30 jarigen. Zij zijn opgegroeid in een tijd van digitale technologische vooruitgang en economische welvaart, en worden getypeerd als zelfverzekerd, optimistisch, en “gewend altijd hun zin te krijgen”.
Deze generatie is grootgebracht in de tijd van wederopbouw, en wordt doorgaans neergezet als rijk en egoïstisch. Zij wordt in de Tweede Kamer vertegenwoordigd door ene meneer Krol, en wordt zogezegd bedolven door hun schandalig hoge pensioeninkomsten waar zij vaak al van vanaf hun 55e van genieten, en verdoen hun tijd voornamelijk met luxe cruises naar verre oorden met lezingen van bekende pensionado’s. En dat allemaal om hun verveling te temperen. Ik wist eerlijk gezegd niet meteen wat de Generatie Y eigenlijk omvatte. Ik kende alleen de Generatie X die na de babyboomers kwam en ook wel Verloren Generatie wordt genoemd. De generatie die in weelde is opgegroeid, zich niet echt maatschap-
Dan hebben we het over de huidige studentenpopulatie die Gymnorhina lezen. Ik sta dus vrijwel dagelijks voor matig gevulde collegezalen met Generatie Y- genoten. Het merendeel van de studenten maakt kennelijk van de gelegenheid gebruik om de video opnames van mijn colleges elders te consumeren. Ik moet eerlijk toegeven dat deze babyboemelende docent daar moeite mee heeft, maar heb tegelijkertijd ook diep respect voor die studenten die mijn colleges integraal op hun computer (moeten) bekijken, een megaprestatie. Ikzelf houd dat hooguit een half uur vol! Maar zijn die ouderwetse massale hoorcolleges nog wel van deze tijd? Enerzijds is het nog steeds een uitgelezen kans om als docent echt contact te hebben met de studenten en vice-versa. Want zeg nou eerlijk, thuis college kijken kan dan
efficiënter zijn, maar je bent er veel minder bij betrokken en mist toch het enthousiasme van de docent over het onderwerp? Anderzijds, voor het zich eigen maken van de stof zouden meer activerende werkvormen dan ellenlange colleges te verkiezen zijn. Een mix van beiden biedt naar mijn idee dan ook de beste academische opleiding. Maar ook in de collegezaal moet ik talloze malen wedijveren met het gebruik van de sociale media die de Generatie Y zo typeren. De sociale media die de multi-taskende toehoorders regelmatig met beide duimen bedienen om maar zoveel mogelijk in contact te blijven met de buitenwereld, in plaats van zich geheel te focussen op de enge wereld van Celbiologie of Neurofysiologie! Ik troost me dan maar met de gedachte: beter twee duimen op het touchscreen van de smartphone, dan één middelvinger omhoog! Omdat naar schatting momenteel ruim eenderde (!) van de wereldbevolking sociale media gebruikt, en daarvan een belangrijk deel ook nog eens zo vaak dat je van een soort verslaving kunt spreken, dringt zich natuurlijk de vraag op wat dit met je doet? Duidelijk is in ieder geval dat veelvuldig twitteren of whatsappen de concentratieboog, zeg maar de gemiddelde tijd van aandacht, Gymnorhina
10
