vat 85
LEIF ANTWERPEN
Vragen een zelfgekozen levenseinde en voorafgaande zorgplanning? De vrijwilligers van LEIF Antwerpen informeren.
Jacinta De Roeck
[ 38 ]
De lente en zomer 2020 waren niet wat ze ooit waren, Covid-19 veranderde het dagdagelijkse leven. Geen sprake meer van winkelen en reizen zonder mondmasker. Gedaan met handjes schudden, kussen uitdelen en groepsknuffels. Er blijft niet veel meer over van onbezonnen en zorgeloos genieten. De snelheid en hardnekkigheid waarmee het virus toeslaat, deed iedereen stilstaan bij de eindigheid van het leven.
Oud worden en sterven in een land met keuzevrijheid. We hebben het geluk in een land te leven waar er keuzemogelijkheden zijn bij het levenseinde. We kunnen als het ware kiezen voor een zelfgekozen ‘waardig’ levenseinde.
door de arts niet gehoord wordt, om welke reden dan ook, ook dan kan wie dat wil bij ons terecht. Wij zoeken samen met de patiënt, zijn arts en ons team naar een oplossing. Weet wel dat LEIF Antwerpen uitsluitend binnen het wettelijke kader werkt.
De patiënt is wilsbekwaam.
De patiënt in onomkeerbaar wilsonbekwaam.
Als een patiënt nog wilsbekwaam is en een onomkeerbare, ongeneeslijke (lichamelijke of psychiatrische) ziekte heeft, dan kan hij om euthanasie vragen. Die vraag moet door de patiënt zelf aan zijn huisarts of behandelende arts gesteld worden. Bij LEIF Antwerpen geven vrijwilligers correcte informatie over alle zorgvuldigheidsvoorwaarden van de euthanasiewet en over de wet patiëntenrechten. Indien de euthanasievraag
Dementie, één van de vormen van niet-aangeboren wilsonbekwaamheid, zal één op vijf mensen ooit treffen. Nu al leven er in België 202.000 patiënten met dementie, tegen 2060 zal dat het dubbele zijn. Hoe ouder we worden hoe meer kans we hebben te eindigen in een WZC met een vorm van dementie, meestal Alzheimer. Het is een ongeneeslijke aandoening die een persoon op acht jaar tijd terug ‘kinds’ zal maken. Iedereen zag
deze aftakeling intussen al eens in de familie- of vriendenkring. Velen willen dit niet. Ze wensen ‘waardig’ te sterven voor het moment dat ze zichzelf en hun naasten niet meer herkennen, dingen doen die ze nooit deden, woorden uitspreken die ze nooit uitspraken. Zo lang de patiënt wilsbekwaam is (hij is ‘dementerend’ en nog wilsbekwaam genoeg) is er niets aan de hand. De euthanasiewet staat toe euthanasie te vragen, zoals Hugo Claus het deed. Voor wie echter de pech heeft te snel of plots (na een herseninfarct) wilsonbekwaam te worden, kan euthanasie niet meer omdat de vraag niet meer zelf en bewust gesteld kan worden. Wie denkt dat er dan de euthanasieverklaring is, denkt verkeerd. De wilsverklaring euthanasie geldt uitsluitend indien de patiënt zich in een onomkeerbare coma bevindt. Voor een
