VAN A NAAR BETER In mijn vorige Bezem gebruikte ik het woordje ‘raar’. In samenhang met ‘rare tijden’. Daar is sinds de laatst verschenen GRAM niets aan veranderd. 1,5 meter afstand houden, handen wassen, hoesten en niezen in je elleboog en thuis blijven bij verkoudheidsklachten. Wen er maar aan. Hat is de nieuwe werkelijkheid, het nieuwe normaal. Waar de mens een kuddedier is en van nature in en bij een groep wil horen, moet men nu als een vlucht spreeuwen om elkaar heen gaan cirkelen. Prachtige, fascinerende bijna hypnotiserende beelden levert dat op. Bij de spreeuwen. Fascinerend is deze tijd zeker ook. Naast raar.
Fascinerend is ook dat waar wij ons als branche in begeven, nu weer heel snel wordt vergeten. Nee, de mensen van de inzameling krijgen nog steeds complimenten. Maar toch, het begrip voor de wachttijden bij de milieustraten wordt minder. Als ik afval heb, wil ik het eigenlijk nu direct wel weer kwijt. Maar het meest fascinerende is wel de beleving bij de omgeving waar ik mij als Bezem in begeef. Dagelijks. Het lijkt er soms op dat die ruimte niet bestaat. Waar ik op doel? Ik snap dat je als kroegbaas of bazin open wilt, dat je als sportschool weer mensen wilt helpen gezonder te leven. Maar hoe komen die mensen daar dan? Je kunt alle maatregelen nemen die je wilt in je bedrijf maar een stoep blijft een stoep. Een weg een weg, en die wordt niet ineens breder. Het lijkt soms eerder een obstakel, een hindernis, om van A naar B te gaan. Juist die ruimte gaat ons als branche al jaren aan het hart. We houden het schoon, ruimen er op, herstraten het, zuigen kolken, legen containers, leggen aan en onderhouden plantvakken. En dat zullen we blijven doen, al was het maar om, zeker in deze tijden, de mensen een opgeruimd en goed gevoel te geven. Dat ze zich, als ze buiten komen een beetje minder lock-down voelen. Dat ze niet ook nog struikelen over een flesje of blikje. Oh nee, dat gooien mensen straks - na juni 2021 - niet meer weg. Dat scheelt dan alweer. Maar zover is het nog niet.
GRAM #05 juni 2020 | 5
