die dissipline moeilik aanvaar. Een van dié Engelssprekende onder sersante was vreeslik moeilik maar kon nie Afrikaans praat of verstaan nie. Die jong plaasboer het glad nie sy stewels, knope en kentekens skoongemaak of sy broek gestryk nie. Ons tree vir diens aan en die sersant inspekteer ons. Hy vra aan die vuil konstabel: “Why are your boots en buttons so dirty"? “Gaan k#k sersant” sê hy, waarop die sersant antwoord: “That is no excuse, you still have to clean them.” (Andries Gouws) LEDE SE HERINNERINGE My kort reis. Ek was ʼn rekruut en ek dink dit was my tweede dag in die Mag toe ek saam met konstabel Frey in die aanklagtekantoor op Kaapstad stasie gewerk het. Twee aansienlike dames het die aanklagtekantoor binnegestap met foto’s wat hulle by die foto kiosk op die stasie geneem het. Hulle het dit vir een of ander amptelike dokument nodig gehad. Ek kan nie onthou of die foto’s vir 'n permit of ʼn paspoort was nie. In elk geval, Frey was besig met iets en het vir my gesê: "Pikkie, stempel net gou die foto’s vir die dames", waarna hy die stempel na my kant toe oor die toonbank geskuif het. Ewe kordaat het ek die stempel en gevat en “whap!!” stempel ek die polisie stempel op die foto’s. Niemand het egter vir my gesê dat die stempel moes op die agterkant van die foto’s, en nie op die voorkant nie, gewees het. Ai, was die anties vir jou ontsteld gewees?! Frey het geweet dat luitenant Kritzinger in die omtrek was. Hy het vinnig geld uit sy sak gehaal en vir hulle gegee om ander foto’s te gaan neem net om hulle so vinnig as moontlik uit die aanklagtekantoor te kry voordat die luitenant dalk daar ingestap het. Ek was darem erg verleë oor daardie voorval. Daar was so baie lede wat in die kort tydjie wat ek in die Spoorwegpolisie was, ʼn indruk op my gemaak het. Ek dink vandag met heimwee terug aan hulle. Hulle doen en late bring vandag nog ʼn glimlag na my mond. Ek lag oor hulle – nie vir hulle nie. Ek dink onwillekeurig terug aan sersant Porky van der Merwe wat in die aanklagtekantoor gewerk het en Konstabel Pace en sy span wat spoedoortreders met die stophorlosies in Duncanweg gevang het. Sersant Rabe was so maer soos 'n riet, maar het ongelooflike sterk drukkrag in sy hande gehad. Konstabel Wiid, wat ook Skipper op die Loerie was, en Boney van der Westhuizen wat, so lank as ek kan onthou, waarnemende sersant was. Sersant Alec van der Horst met konstabel Keller, Koos Etsebeth en Daphne Heyns - Daphne het van tyd tot tyd tussen die span en Kaap stasie geroteer - die hoerspan soos hulle dit genoem het. Hulle het die prostitute in die hawe aangekeer. Hulle het talle kop en skouer grootte foto’s van elke bekende prostituut, wat in die hawe gevang was, in albums gehad. Dit was ongelooflik om te sien uit watter vlakke van die samelewing party van hulle gekom het. Daar was Freddie se broer, Johan, - Galoopie soos ons hom genoem het - wat later aan sy hart dood is. Hy het net eenvoudig gewig opgetel tot sy hart ingegee het. Om nie te vergeet van H.C. De Waal met die boeremusiek orkes nie. Bellville stasie het weer sersant Grobbelaar - Freddie se Pa - gehad en sersant Ludick wat op nagskof die hele nag met 'n onaangesteekte sigaret gesit het. Hy het gesê hy hou op met rook en op die manier geniet hy die smaak sonder om te rook. Teen die einde van die skof was daai sigaret een pappery. Die Posbevelvoerder was adjudant offisier Mostert met adjudant offisier Kachelhoffer as sy tweede in bevel. Beide van hulle was so netjies met daardie stokkie wat die offisiere en adjudant offisiere gedra het. Dan was daar Jorrie Jordaan met sy hond wat nie 'n mes of vuurwapen kon verdra het nie. Niemand moes die fout maak om 'n wapen uit te haal as die hond - ek dink sy naam was Kannas - naby was nie. Sersant Van Reenen, hondehanteerder, het later jare doof geword en ek het een keer 'n berig in die koerant gesien dat hy 'n inplanting gehad het. Ek het hom daarna by ʼn inkoopsentrum raakgeloop waar hy met die ding wat hulle in sy skedel ingeskroef het, geloop het - hy kon darem weer hoor. So was daar maar dinge wat 'n mens soms laat pootjie het, maar dit was goeie tye. En die hartseer ook – soos toe Sersant Slabbert en Kit van Rensburg, wat met die vangwa in die water by die Landingsmuur beland het, so onnodig omgekom het. Die oggend toe ek aan diens gekom het om die misdaad verslae af te rol, het ek die rapport van Kit se dood gelees. En Kit was altyd so bang vir die water, alhoewel hy baie op die Loerie
184
