trein met die ballasklippe het van agter teen die troepetrein in die stasie gebots met noodlottige gevolge. Dit het ongeveer vyf dae geduur om die ongelukstoneel op te ruim en nadere ondersoek het aan die lig gebring dat die vakuumpype wat die remstelsel van die trein beheer het, blykbaar nie gekoppel was nie omdat die rangeerpersoneel op die remkrag van die dieseleenhede staatgemaak het. Die betrokke spoorweg personeel wat vir die ongeluk verantwoordelik was, het later voor die hof verskyn. Speurder sersant A.P van Lill was die dag toe die treinramp plaasgevind het, met vakansie. Die dag toe hy by die kantoor vir diens aanmeld, het daar ʼn aantal kartondose met dokumente op sy tafel gelê. Kolonel van Taak het hom ingeroep met die opdrag dat hy die dossier moes saamstel. Dit het hom ʼn hele dag en nag geneem om die “A” afdeling dokumente van die “B” afdeling dokumente te skei. Die “C” afdeling; die ondersoekdagboek, het nie bestaan nie. Die beseerde soldate van wie daar nog nie verklarings geneem was nie, was reeds in Grootfontein en Ovamboland. Vir elk van die vyfen-tagtig lede wat in die ramp omgekom het, moes ʼn nadoodse dossier saamgestel word. Kolonel van Taak, destydse Bevelvoerende Offisier van die S.A. Spoorwegpolisie in SWA, en adjudant offisier Loekie Jordaan, Posbevelvoerder te Grootfontein, het die nodige verklarings van die weermaglede wat passasiers op die trein was, in Ovamboland gaan afneem. Die treindrywer was van strafbare manslag aangekla en het voor die hof verskyn. (Loekie Jordaan en Apie Van Lill) BEWARING VAN DIE BINNELANDSE VEILIGHEID : SUIDWES AFRIKA. Die S.A. Spoorwegpolisie se werksaamhede in Suidwes Afrika het, soos in die Republiek van Suid Afrika, die volgende behels: (i) (ii) (iii) (iv)
Die voorkoming van Misdaad. Die handhawing van Wet en orde. Die Ondersoek van enige misdryf of beweerde misdryf. Die Bewaring van die Binnelandse veiligheid van die Republiek
Ovambo staking 1970/71. Die propaganda en vrese wat die oorlog in die noorde van SWA onder die plaaslike bevolking teweeggebring het, het mettertyd na Windhoek oorgespoel. Aangesien die S.A. Spoorweë die grootste enkele werkgewer in SWA was, was dit te wagte dat die Spoorweë nie die arbeidsonrus wat daarop sou volg, sou vryspring nie. In 1970/71 het die Ovambo werkers wat in diens van die Spoorweë was met hulle protesaksies begin. ʼn Volskaalse staking het gevolg en daardeur wou hulle die werksaamhede van die Spoorweë lamlê. Die Spoorweghoofkantoor in Johannesburg het besluit dat al die stakers se dienste dadelik beëindig moes word en dat hulle na Ovamboland teruggestuur moes word. Die getalsterkte van die SASP lede in Windhoek was egter onvoldoende om die plofbare situasie te ontlont en die vervoer van die stakers suksesvol te kon uitvoer. Majoor Gustav Erlank van Hoofkantoor, sersante Ronnie Beyl, Allie Jooste, Daan Venter, Buks Meintjes en Johan Potgieter van die kollege, tesame met vyftig kollege studente was ter ondersteuning van die lede in Windhoek daarheen gestuur. Die stakers was opgesweep en het ʼn dreigende houding ingeneem. Die situasie was plofbaar en daar was nie genoegsame passasierstreine beskikbaar om hulle na Grootfontein te vervoer nie. Daar is toe besluit om die stakende werkers in beestrokke te laai ten einde hulle so spoedig moontlik na Grootfontein te vervoer. Vanaf Grootfontein sou hulle per bus na Oshivellohek geneem word. Na onderhandelinge met die stakers was hulle aanvanklik tevrede om in die beestrokke na Grootfontein te reis. Hulle wou so spoedig moontlik by hulle families in Ovamboland uitkom. ʼn Klein groepie stakers was egter nie met dié reëling tevrede nie en het geweier om in die beestrokke te klim. Weer was daar aan hulle verduidelik dat daar nie passasierstreine te Windhoek beskikbaar was nie, maar hulle het verseg om in die beestrokke te klim. Verskeie trokke was klaar gelaai toe daar ʼn beroering onder die stakers by een van die trokke ontstaan het. Ewe skielik het van die agterste stakers na vore begin beur
7
