transport
18 Retro 20 Spotlight 25 Topics
TRANSPORTS V. MULLER & CIE IN SERAING
DE GROTE HEREN VAN COCKERILL Nmetaalnijverheid in België. Dat was toen de tweede economische long van het land, na Antwerpen. Cockerill levert zowel aan klanten in a de Tweede Wereldoorlog bleven de vele Cockerill-fabrieken, grotendeels gelegen in de streek rond Luik, het speerpunt van de
België als in Europa, waaronder autofabrikanten. In de Luikse regio ontwikkelen zich tal van transportbedrijven rond alle industriële activiteiten. Onder hen twee ondernemingen die ‘les grands seigneurs de Cockerill’ zullen worden genoemd: Langevin (waarover we het later nog zullen hebben) en Transports V. Muller & Compagnie, uit Seraing. Jean-Marie Becker
De baas, Victor Muller, werd unaniem gewaardeerd. Hij stond bekend om zijn (te) grote goedheid, zijn mooie wagenpark, zijn organisatie en zijn zeer sociale beleid. Zijn transportmaterieel bestond hoofdzakelijk uit trucks uit Amerikaanse stocks, met name Marmons. Ze waren uitgerust met benzinemotoren, maar er werd al snel overgestapt op diesel en de cabines kregen een ‘hardtop’, ter vervanging van het canvas van de militaire voertuigen. Na verschillende merken te hebben geprobeerd, zoals het Engelse AEC en het Italiaanse Lancia, wendt Muller zich tot Unic, waarvan hij een belangrijke klant wordt. Begin jaren zeventig wordt de economie dooreengeschud door de oliecrisis en neemt het aantal fusies in de staalindustrie toe. In deze periode vindt een ontmoeting plaats die haar stempel zal drukken op het verdere verloop van het bedrijfsverhaal. Victor Muller vraagt Gilles Lamarche, de transportmanager van Cockerill, om een prijsverhoging, meer bepaald voor het vervoer naar de Fordfabriek in Genk. Lamarche antwoordt hem: “Daar kan geen sprake van zijn, zolang wij uw vrachtwagens zowat overal stil zien staan. Kom bij mij terug wanneer uw beheer geoptimaliseerd is.” En Muller optimaliseerde zijn vrachtwagenbeheer ... Een les, die andere transporteurs die in de coulissen stonden te wachten, ook vandaag nog meedragen. Victor Muller had een ethiek die unaniem erkend werd, maar hij was misschien te aardig. Sommige van zijn chauffeurs profiteerden daarvan, vooral in de context van de schroothandel. De jaren tachtig brachten de versnelde teloorgang van de Luikse staalindustrie met zich mee, wat leidde tot de verdwijning van één van de ‘seigneurs de Cockerill’.
18
Na de oorlog gebruikten de transporteurs trucks uit Amerikaanse overschotten, zoals deze Marmon, waarvan de benzinemotor werd vervangen door een dieselmotor (van Saurer), terwijl de achterkant van de cabine werd dichtgemaakt.
Een andere gereviseerde Marmon truck, met een speciale oplegger voor het vervoer van 4 bobijnen .
