Poznaj Onastudenta i On
Obszary wspólnoty ludzkiej Obszary komunii osób (Część 1) KAŻDY Z NAS JEST POWOŁANY DO ŻYCIA WE WSPÓLNOCIE – TAKIE HASŁO PRZYŚWIECA PIERWSZEJ CZĘŚCI ROZMOWY DOROTY KUMOREK Z WOJCIECHEM OLEJNIKIEM O TWORZENIU KOMUNII OSÓB I POWOŁANIU CZŁOWIEKA DO BUDOWANIA RELACJI. Dorota Kumorek: Zacznijmy od począt‐ ku: „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich…” – podaje Księga Rodzaju. Czło‐ wiek od momentu poczęcia poszukuje drugiego człowieka. Zostaje stworzony jako osoba, by żyć w wyjątkowej relacji z innymi osobami – we wspólnocie, a nawet więcej, w komunii osób. Wojciech Olejnik: Człowieka nikt nie powołał do życia jedynie dla siebie samego. Już św. Paweł mówi: „nikt nie żyje i nikt nie umiera dla siebie. Czy w życiu, czy w śmierci należymy do Boga” (Rz. 14,7–8). Oczywiście, można egzystować jedynie w obrębie horyzon‐ tu własnego ja, unikając głębszych odniesień personalnych. Będzie to jednak życie nijakie, pozbawione sensu i wręcz sprzeczne z największym powo‐ łaniem osoby. Istota ludzka stworzona została bowiem na obraz i podobień‐ stwo samego Boga, a Stwórca jest Bogiem jedynym w trzech osobach. Oznacza to, że jesteśmy bytami relacyjnymi i że możemy żyć we wspól‐ nocie miłości. D.K.: Antropologia biblijna jest fascynu‐ jąca! Osobowe relacje, teologia ciała, communio personarum. Sporo napisał o tym między innymi Karol Wojtyła – Jan Paweł II. Współcześnie o. prof. Jarosław Kupczak, dominikanin, w zna‐ komity i przystępny sposób przekazuje trudną i piękną wiedzę o człowieku jako osobie ludzkiej, powołanej przez Boga do tego, by być darem z siebie samego dla innych: w małżeństwie, rodzinie,
20
TRYBY – nr 9-10 (76-77)/2020-2021
WWW.FREEPIK.COM/AUTOR JCOMP
wspólnotach. Polecam jego wykłady i książki. W.O.: W tych ciężkich i zakręconych czasach trzeba powracać do pierwotnej wizji osoby zawartej w Księdze Rodzaju. Mówi ona o stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo Boga. Porusza też problem samotności Adama i przypo‐ mina o zbudowaniu przez niego relacji z kobietą. Człowiek przez samego Pana został niejako nakierowany ku wspól‐ nocie. Podstawowym wyrazem owego ukierunkowania jest poszukiwanie drugiej osoby, żeby stworzyć z nią najgłębszy – poza indywidualną relacją człowieka z Bogiem – wymiar wspólno‐ ty, czyli małżeństwo i rodzinę, żyjące w komunii osób. Ten szczególny rodzaj poszukiwania wymaga wyjścia z własnej zaskorupiałości, by nawiązać dialog z innym człowiekiem. Jest to relacja oparta na całkowitym darze z siebie samego dla drugiej osoby oraz przyjęciu jej bez zastrzeżeń z całym bogactwem. D.K.: Bez wątpienia Pismo Święte to lektura obowiązkowa i najważniejsza dla katolika! Księga Rodzaju z wielką dramaturgią przedstawia opis stworze‐ nia pierwszych ludzi, ich pierwotne szczęście wynikające z wzajemnej bliskości i obecności Stwórcy, następ‐ nie upadek i początki życia, właściwie wielkiego zmagania się w świecie po grzechu. Które to jeszcze księgi Pisma Świętego przybliżają tematykę relacji damsko-męskich? W.O.: Jak zapewne wiesz, istnieje jesz‐ cze inna starotestamentowa księga, m i a n ow i c i e P i e ś ń n a d P i e ś n i a m i , opisująca relacje pomiędzy Oblubień‐
cem i Oblubienicą. Powrót do jej pięknych tekstów, uzupełniony lekturą Ewangelii, stanowić może kubeł zimnej wo d y wo b e c t e g o , c o p r o p o n u j ą niektóre nurty laickiej kultury, wprowadzając zamieszanie w świecie podstawowych pojęć, szczególnie zaś na linii: kobiecość, męskość, małżeń‐ stwo, miłość, rodzina, tożsamość płciowa. D.K.: Zdecydowanie Pieśń nad Pieśnia‐ mi może zawstydzać prostotą i czystością przekazu treści, jakby nie było, erotycznych. Ale nie tylko. Oprócz miłości ludzkiej,czytelnik może znaleźć w niej doskonały obraz relacji Oblubieńca, którym jest Chrystus, do swojej Oblubienicy – Kościoła. Miłość Oblubieńca jest namiętna i wierna, oddana, służebna aż po śmierć. Miłość Oblubienicy, choć niedoskonała, ma ogromną wartość w oczach Oblubień‐ ca. Taki jest nasz Bóg i Jego niezwykły zamysł względem nas, ludzi: żebyśmy otworzyli się na prawdziwą miłość i doświadczali jej w świecie, tworzyli cywilizację miłości według wzorca ewangelicznego. W.O.: Ujrzyjmy ponownie piękno Boże‐ go zamysłu wspólnoty i komunii osób. Tylko wierność pierwotnemu, judeochrześcijańskiemu przesłaniu za‐ wartemu w Biblii uchroni nas przed zejściem na manowce, podążaniem za współczesnymi teoriami sprzecznymi z naturą człowieka, wedle których to człowiek może wybierać płeć, a związek osób tej samej płci jest tym samym, co małżeństwo.
