Powołanie Historia
Naziści przed Trybunałem Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze 20 LISTOPADA 1945 ROKU, PO PONAD SZEŚCIU LATACH OD WYBUCHU II WOJNY ŚWIATOWEJ, W PAŁACU SPRAWIEDLIWOŚCI W NORYMBERDZE, BAWARSKIM MIEŚCIE, W KTÓRYM NIEGDYŚ NAZIŚCI ORGANIZOWALI ZLOTY PARTYJNE NSDAP, ROZPOCZĄŁ SIĘ PROCES, W KTÓRYM O PODŻEGANIE I PRZYGOTOWANIE WOJNY ORAZ ZBRODNIE WOJENNE PRZECIWKO LUDZKOŚCI I POKOJOWI OSKARŻENI ZOSTALI NACZELNICY PARTII NAZISTOWSKIEJ, M. IN. NAJBLIŻSI WSPÓŁPRACOWNICY ADOLFA HITLERA. W CELU PRZEPROWADZENIA TEGO BEZPRECEDENSOWEGO PROCESU POWOŁANY ZOSTAŁ MIĘDZYNARODOWY TRYBUNAŁ WOJSKOWY, KTÓRY OBRADOWAŁ AŻ DO OGŁOSZENIA WYROKU, ODCZYTANEGO 1 PAŹDZIERNIKA 1946 ROKU. Dowody Tak poważny proces musiał rozpocząć się skrupulatnym gromadzeniem obszernego materiału dowodowego. Oskarżo‐ nych przesłuchano, gdy zostali doprowadzeni do aresztu. Zeznania składali również liczni świadkowie, których łącznie naliczono ponad 240. Wśród nich było dwoje Polaków, którzy przeżyli piekło obozu zagłady: pisarka Seweryna Szmaglewska oraz Samuel Rajzman. Do najważniejszych dowodów zaliczono zeznania nazistowskiego inżyniera Hermanna Friedricha Gräbego, komendanta obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu Rudolfa Hessa oraz dowódcy grup operacyjnych SS Ottona Ohlendorfa. Wśród zebranych na sali sądowej ogromne poruszenie wywołało odtworzenie nagrań przedstawiający ciała zmarłych w obozach koncentracyjnych w Buchenwald, Dachau i Bergen-Belsen, które spychane były do masowego grobu. Istotne dla sprawy okazały się również notatki oskarżonych: dziennik Generalnego Gubernatora Hansa Franka oraz Ministra Rzeszy Alfreda Rosenberga.
ROBERT H. JACKSON
– GŁÓWNY OSKARŻYCIEL, WWW.WIKIPEDIA.ORG
Alfreda Jodla, który 7 maja 1945 roku podpisał akt bezwarunkowej kapitulacji niemieckich sił zbrojnych, ministra Rzeszy ds. okupowanych terenów wschodnich Alfreda Rosenberga, Generalnego Gubernatora okupowanych terenów polskich Hansa Franka, wicekanclerza Rzeszy i szefa Luftwaffe Hermanna Göringa, ministra spraw zagranicznych Rzeszy Joachima von Ribbentropa, komisarza Rzeszy w Holandii Arthura Seyss-Inquarta, szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy Ernsta Kaltenbrunnera, generalnego pełnomocnika ds. wykorzystania siły roboczej Fritza Sauckela, naczelnika (gauleitera) Frankonii i redaktora propagandowego pisma Der Stürmer Juliusa Streichera, ministra spraw wewnętrznych Rzeszy Wilhelma Fricka, feldmarszałka Wilhelma Keitela oraz zaocznie (in absentia) szefa Kancelarii NSDAP i prywatnego sekretarza Adolfa Hitlera Martina Bormanna. Wyrok na dziesięciu skazanych wykonano 16 października 1946 roku. Hermann Göring noc wcześniej przyjął kapsułkę z trucizną i popełnił samobójstwo, a ciała Martina Bormanna nie odnalezio‐ no aż do grudnia 1972 roku. Na karę dożywotniego więzienia skazano naczelnego dowódcę Kriegsmarine Ericha Raedera, zastępcę führera Rudolfa Hessa oraz ministra gospodarki i prezesa Reichsbanku Walthera Funka. Wyrok w postaci dwudziestu lat więzienia usłyszeli Albert Speer oraz Baldur von Schirach. Skazany na piętnaście lat pozbawienia wolności został Konstantin von Neurath, natomiast na dziesięć lat – Karl Dönitz. Uniewinniono Franza von Papena, Hansa Fritzschego oraz Hjalmara Schachta. Gustav Krupp von Bohlen und Halbach nie został osądzony ze względu na zły stan zdrowia. Wyrok ten w całości został zatwierdzony przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych. Co dalej?
Proces Proces został przeprowadzony zgodnie z procedurą anglosaską. Brytyjczyk Geoffrey Lawrence został przewodniczącym ośmioosobowego składu sędziowskiego. Wśród odpowiedzial‐ nych za opracowanie aktu oskarżenia byli przedstawiciele Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji i Związku Radzieckiego. Głównym oskarżycielem był Amerykanin Robert Houghwout Jackson, który tuż po wydaniu wyroku złożył urząd. Jego następcą został gen. Telford Taylor. Proces mający na celu osądzenie głównych zbrodniarzy II wojny światowej trwał dokładnie 218 pełnych dni roboczych. W tym czasie odbyło się ponad czterysta otwartych sesji. Spisywany w tym czasie protokół miał ostatecznie szesnaście tysięcy stron. Wyrok Po dziesięciu miesiącach intensywnego procesu Trybunał ogłosił wyrok, którego wysłuchali zasiadający na ławie oskarżonych naziści. Na karę śmierci przez powieszenie skazano dwunastu spośród nich: szefa sztabu dowodzenia Wehrmachtu
8
TRYBY – nr 6-7 (83-84)/2021
W następnych miesiącach przed Trybunałem Wojskowym przeprowadzono dwanaście następnych procesów, na których sądzeni byli kolejni naziści, lekarze, prawnicy i dowódcy. Ostatni proces zakończył się 13 sierpnia 1949 roku. Statut londyński orzekł, że wyroki, które zostały ogłoszone w czasie procesów norymberskich, są ostateczne i nie można ich zaskarżyć. MARIA PARUCH GŁÓWNI OSKARŻENI PODCZAS PROCESU, WWW.WIKIPEDIA.ORG
