De Wijnspiegel Nummer 95
Freisa: rood uit Piemonte De meeste wijnliefhebbers zullen wel hun favoriete wijnen hebben, afkomstig uit een bepaalde streek of gemaakt van een specifieke druif. Niets mis mee, natuurlijk. Maar het zou jammer zijn om ons tot dat ene type wijn te beperken, als je weet hoe divers de wereldwijde wijnwereld is. Diverso is een groepje wijnvrienden dat net de bedoeling heeft die diversiteit aan druiven te verkennen. We komen regelmatig samen en proeven een hele avond één enkele minder bekende druif, in al haar mogelijke verschijningsvormen. Verslag van de Diverso-avond over freisa.
men werd door de soepelere en zachtere barbera. Ze is in zekere zin ten onder gegaan aan haar eigen succes: er werd zoveel freisa geoogst dat de kwaliteit niet meer kon gegarandeerd worden. De reputatie zakte als een pudding in elkaar, waardoor de druif enkel nog gebruikt werd in blends, of als zoete frizzante gevinifieerd werd. Door de mondiale interesse in autochtone druiven, beginnen opnieuw steeds meer wijnbouwers erin te investeren. Het wordt stilaan weer mogelijk om goede monocépage freisa te vinden.
Situering
Freisa-wijnen zijn typisch hoog in aciditeit en tannine, ze kunnen soms bitter tot wrang overkomen. Het geheim voor goede freisa-wijn is zeer rijpe druiven gebruiken, de oogst vindt daarom normaal plaats begin oktober. Typische aroma’s zijn volgens de literatuur aardbei en framboos, maar ook sandelhout en aardse toetsen. Traditioneel werd ze vaak licht mousserend en licht zoet gevinifieerd, om de kenmerkende bittere tannine te compenseren. Door betere vinificatietechnieken is dit niet meer nodig, dus vandaag worden de meeste wijnen droog gevinifieerd.
Freisa is één van de oudste blauwe druiven uit Piemonte. De druif werd al eind 18de eeuw beschreven door Giuseppe Nuvolone Pergamo, de graaf van Scandaluzza (in de buurt van Asti). DNA-analyse heeft aangetoond dat freisa nauw verwant is met nebbiolo, ze stamt er hoogstwaarschijnlijk van af. En opmerkelijk, ze zou ook nauw verwant zijn met viognier. Sommige auteurs spreken over twee belangrijke klonen: een Freisa Piccola met kleine besjes en een Freisa Grossa of Freisa di Nizza met grotere bessen, die eerder aangeplant is op vlak, vruchtbaar terrein en mogelijk daardoor een minder goede wijn levert. Freisa is een robuuste druivenstok die bessen geeft met veel anthocyanen (kleurstoffen) in de schil. Freisa werd in Piemonte gedurende lange tijd gebruikt als druif voor alledaagse tafelwijnen, tot die rol overgeno-
Uit onze degustatie bleek toch eerder zwart fruit als kenmerkend aroma, vaak ook met wat animale geuren, mogelijk te verklaren door de leeftijd van de wijnen? Over de hele lijn vonden we een hoge aciditeit, maar dat is typisch voor veel Italiaanse wijnen, gecombineerd met aanwezige tannine. Die combinatie kan wrange wijnen geven, maar
Zicht op de Colli d’Asti, wellicht het oorsprongsgebied van de freisa
31
