zout magazine 8/2022
column
Krak! Boem! Gedaan!
Het decor van Studio Orka stond in het aardappelveld. De betovering was totaal
⏤
S
tudio Orka stopt. Vlaams theatergezelschap was het, met voorstellingen op locatie. Kaartjes waren altijd direct op. Het maakte geen verschil. Studio Orka stopte toch. Niemand deed het graag, maar het was op. Tekort aan middelen, stond in het persbericht. Maar het had ook te maken met te hoog vliegen. Het woord ontgoocheling viel. Het begin van de zomer was het begin van het einde. In Poesele, onnozel dorpje, onderweg naar zee, net achter Gent, daarna nog kleine wegels naar nergens, daar! In Poesele speelde Studio Orka Chasse Patate, één van zijn klassiekers, 29 keer. Alle voorstellingen waren uitverkocht. Ik verzoop een slok diesel om erbij te kunnen zijn. Afspraak in een koeienwei, naast het verdoken glaspaleis van een tomatenserre. Het regende hard. Poncho’s hingen nat en slap om de schouders van cultuurliefhebbers. Mijn witte tennisschoentjes werden vies. We wandelden samen naar een ander erf, voorbij een hoop met autobanden, loods met landbouwmachines, een nieuwsgierige boerenfamilie op plastic stoelen in een openstaande garage. Het decor van Studio Orka stond in het aardappelveld. De betovering was totaal. Een witte stationwagon had zich vastgereden in de modder. Twee muzikanten lagen erin te slapen. We gingen zitten op de grens tussen echte miserie en gespeelde. Niet alles was om te lachen. Café/ Frituur De Sportvriend was een bouwval, werd met takels overeind gehouden in het slijk. Chasse patate, wist ik veel, is wielrennersjargon. Het is een ontsnapping uit de koers die op niets uitdraait. De Flandrien trapt en trapt en trapt tevergeefs, om halverwege te blijven hangen. Sporters kunnen uitstekend doen alsof hun inspanningen ergens toe leiden. Maar het échte leven haalt iederéén in, altijd. Je zou voor minder janken. Finaal zakte Café De Sportvriend weg in het verdriet en in de slijk van de locatie. Krak! Boem! Gedaan! Studio Orka trakteerde met frieten, limonade, bouletten en theater. De lucht klaarde op. En ik liet me troosten. Titus De Voogdt knalde op een oude brommer weg in het patattenloof. Janne Desmet viel voorover in de prut van alles. En drie koeien in de wei maakten bokkensprongen van verbazing toen Tom Ternest met loeiende gitaren van Guns ‘n Roses begon te schreeuwen. Sweet child o’ mine klonk hemeltergend hard. Theater is de klacht die we allemaal delen. Het is ook zo oneerlijk: een kind dat overreden wordt door een volgwagen in de koers. Rodania, Rodania Rodania, zo klonk het muziekje van de sponsor, een merk van Zwitserse uurwerken. Ik mag de plot van Chasse Patate nu wel verklappen. Want Studio Orka houdt ermee op. Tijd is alles wat we hebben. Tot het ineens gedaan is. De voorstelling duurde 110 minuten. AN OLAERTS
25
