Carrera Motors Magazine spring-summer 2011

IWC - JeanRichard - Baume & Mercier - Bell & Ross - Steffen

Pasquale Bruni - Tamara Comolli - Vhernier - Mattioli - Casato

Jaargang 5 – Nummer 9

Lente/Zomer 2011

Carrera Motors Magazine verschijnt

zesmaandelijks (maart/september)

op 5.000 exemplaren. Het wordt gratis en per post toegestuurd aan de klanten van Carrera Motors Porsche Centre, alsook naar geselecteerde vrije beroepen in de regio.

Website & E-mail www.carreramotors.be/cmm dgp@carreramotors.be

Verantwoordelijke Uitgever

Philippe De Groulaer

Concept & Realisatie

DGP Events BVBA

Marolleweg 4 – 9770 Kruishoutem

 0475/290 911 –  09/270 00 64 dgp@online.be

Drukwerk

Drukkerij Geers Offset NV

Eekhoutdriesstraat 67 – 9041 Gent www.geersoffset.com

Opdrachtgever

Carrera Motors Porsche Centre NV

Kortrijksesteenweg 11

9830 Sint-Martens-Latem

 09/282 24 22 –  09/282 24 74

www.carreramotors.be

porsche@carreramotors.be

Redacteurs/Fotografen

Alain Heggerick – Tom d’Haenens

Christophe Lambert – Yan Verschueren

Johan Van Praet – Philippe De Groulaer

James Corbett – Ruud Vos – Kathy De Neve

Marirosaria Tagliaferri – Michele Fossi

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar worden gemaakt door middel van druk, fotokopie, elektronisch of op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Aan de samenstelling van deze uitgave is uiterste zorg besteed, desondanks kan niet worden ingestaan voor de feitelijke juistheid of volledigheid van de opgenomen gegevens. In geen geval kan er een juridische basis worden aan ontleend. De redactie en uitgever aanvaarden geen aansprakelijkheid voor de volstrekte juistheid en volledigheid van gegevens van de in deze uitgave opgenomen teksten. ©2011 Carrera Motors Magazine.

INHOUD

4. Porsche Cayman R: In het Porsche-alfabet is de letter R voor bijzonder speciale sportwagens voorbehouden: de R staat voor ravissant en riant – maar vooral voor raszuiver.

12. Het gloednieuwe en langverwachte zeiljacht Twizzle is van een arche-typische schoonheid, met een look en een lijn die u ongetwijfeld zullen kunnen verleiden.

20. Porsche 911 Carrera GTS: Nog sportiever met een breed koetswerk en hoger vermogen.

24. Tom d’Haenens: De herontdekking van Gent.

30. Schloß Dyck Classic Days: Een mengeling van de meest bijzondere klassiekers die zijn plaats verdient tussen de grote klassieke evenementen.

34. Avro Business Jet Explorer: ‘Your own travel experience’.

38. Wolwedans, Namibië: Een onvergetelijke confrontatie met de schoonheid van de woestijn.

46. Porsche 918 RSR: Een ‘racelabo’ met een nog krachtigere hybride aandrijving.

52. Justin Onclin: Het genot om zelf wijn te verbouwen.

58. De bijzonder riant uitgeruste Porsche 911 ‘Black Edition’ is beschikbaar als coupé en als cabriolet.

62. James Corbett: weet zielloos materiaal levensecht te maken...

66. Beperkte speciale serie: Porsche Boxster S ‘Black Edition’

70. Zoeken naar sporen van leven: De grandeur van Noordoost-Groenland.

80. Porsche 911 GT3 RSR: De meest succesvolle GT-racewagen ter wereld...

82. Motorcycles & Stars: Een fotografische reis op twee wielen.

88. Nico Verdonck en de liefde voor techniek en motorsport.

92. Investeer ook in 2011 gedisciplineerd: Vertoon geen kuddegedrag.

96. De Panamera S Hybrid: de zuinigste Porsche aller tijden.

100. Guy Pieters: ‘Kunst is een universeel gebeuren’.

102. De 911 GT3R Hybrid Facebook Fan Edition

104. Vierde editie van een sportwagenlegende: Porsche 911 Speedster

12. Het gloednieuwe en langverwachte zeiljacht Twizzle is van een arche-typische schoonheid, met een look en een lijn die u ongetwijfeld zullen kunnen verleiden.

38. Wolwedans, Namibië: Een onvergetelijke confrontatie met de schoonheid van de woestijn.

70. Zoeken naar sporen van leven: De grandeur van Noordoost-Groenland

80. Porsche 911 GT3 RSR: De meest succesvolle GT-racewagen ter wereld...

Pluimgewicht met bijzonder sportieve ambities

Porsche Cayman R

In het Porsche-alfabet is de letter R voor bijzonder speciale sportwagens voorbehouden: de R staat voor ravissant en riant – maar vooral voor raszuiver. De nieuwe Cayman R verenigt al die eigenschappen in één wagen. De nieuwe coupé met centraal geplaatste motor is 55 kg lichter en 10 pk krachtiger dan de Cayman S, en werd enkel en alleen met het oog op rijdynamiek geconcipieerd. Dankzij een speciaal afgesteld onderstel biedt hij een nog preciezere rijervaring dan de Cayman S. De Cayman R vierde zijn wereldpremière op de Los Angeles Auto Show.

De nieuwe coupé met centrale motor wordt aangedreven door een 3,4-literzescilindermotor waarvan het vermogen werd opgevoerd tot 243 kW (330 pk). Standaard wordt de kracht via een manuele zesversnellingsbak naar de achterwielen geleid en is een sprint vanuit stilstand tot 100 km/u in 5,0 s mogelijk. Optioneel is ook de PDK-zevenversnellingsbak met dubbele koppeling beschikbaar, die de acceleratietijd verkort tot 4,9 s. De Cayman R schiet nog sneller uit de startblokken in combinatie met een van de optionele Sport Chrono-pakketten, die een spurt van 0 tot 100 km/u in 4,7 s mogelijk maken. De topsnelheid van de Cayman R bedraagt 282 km/u in combinatie met de handgeschakelde versnellingsbak en 280 km/u met PDK. Het gemiddelde verbruik (gemeten volgens NEDC) bedraagt 9,7 l/100 km met de manuele en 9,3 l/100 km met de PDK-versnellingsbak. Het hoofddoel bij de ontwikkeling van de Cayman R was om de tweezitter door consequente gewichtsvermindering nog betere prestaties, meer rijdynamiek en een pittiger karakter te bezorgen. Met een DIN-leeggewicht van nauwelijks 1.295 kg verlaagden de Porscheingenieurs de gewicht/vermogenverhouding van de handgeschakelde coupé tot 3,9 kg/pk, gekoppeld aan de PDK is dat 4,0 kg/pk. De grootste besparing werd daarbij gerealiseerd door het gebruik van lichtgewichtcomponenten en de afwezigheid van comfortuitrustingen. Net zoals bij de 911 GT3/GT3 RS en de Boxster Spyder is ook een lichtgewicht lithium-ionaccu verkrijgbaar. Verder staat het topmodel van de coupé met centrale motor op de lichtste 19-duimsvelgen die het Porsche-programma te bieden heeft: De complete set velgen zet minder dan 40 kg op de weegschaal.

De roeping en het puristische karakter van de Cayman R zijn vanaf de eerste oogopslag zichtbaar. Het gestrekte silhouet van het koetswerk – dat in vergelijking met de Cayman S 20

Porsche Cayman R bron Porsche AG

mm dichter bij de weg ligt – zorgt samen met de opmerkelijke vaste achterspoiler, de hoogwaardige, zilverkleurig gelakte wielen en tal van sportieve accenten aan binnen- en buitenzijde voor een unieke uitstraling. De koplampen met zwarte achtergrond, de zwarte buitenspiegelbehuizingen en het Porscheopschrift op de flanken – afhankelijk van de koetswerkkleur contrasterend in zwart of zilver – verwijzen naar de klassieke sportwagens van Porsche.

Precies dat opvallende opschrift sierde ook de eerste Porsche met de letter R als achtervoegsel, de 911 R uit 1967. Die werd voor gebruik in de competitie in een beperkte serie van 19 exemplaren gebouwd. De 911 R was een prototype op basis van een standaard coupé, met een Carrera 6-motor van 210 pk. Dankzij talrijke elementen in kunststof en een extreem minimalistische uitrusting woog hij slechts 830 kg.

Porsche Cayman R

n.v.L.A.RAMEN LANSSENS

RAMEN - DEUREN - POORTEN

HOUT - ALUMINIUM - PVC

E-mail:ferdy@laramen.be

Deze rietgedekte vernieuwbouwvilla in de mondaine badplaats Knokke heeft al veel bewonderde blikken uitgelokt. Ze is het toonbeeld van de hedendaagse strak-klassieke Knokse villa-architectuur.

Ramen Lanssens uit Dentergem stond in voor het prachtige raamwerk. Gebaseerd op de twintig-dertigerjaren kustarchitectuur hebben de ramen een sterk aanwezige horizontale verdeling. Het geheel oogt zeer elegant en is zeer verfijnd uitgevoerd door Ramen Lanssens Nog vele villa’s zullen volgen... De bouwheer, particulier koos reeds voor 4 privébouwprojecten voor Ramen Lanssens.

Architectenbureau ARTTEC bvba Knokke-Heist Interior designers Neoo Selon Neo Gent

Gelakte houten tuinpoort

Prachtig schrijnwerk siert deze landelijke woning. Een mooie klassiek geprofileerde voordeur, uiterst fijne grote kruisramen met kleinhouten en traditionele ramen met volle luiken. Gelukkig kan men voor al dat vakmanschap terecht bij Ramen Lanssens , al sinds generaties het adres voor het betere schrijnwerk.

Architect François Van Damme

Benader Twizzle vanop een afstand, en haar slanke, gesculpteerde profiel verraadt meteen dat dit geen gewoon zeiljacht is. Het echte verschil wordt u echter pas duidelijk zodra u voet aan boord zet. De uitzonderlijke Twizzle wacht u op voor een verfrissende en adembenemende charterervaring.

Het gloednieuwe en langverwachte zeiljacht Twizzle is van een archetypische schoonheid, met een look en een lijn die u ongetwijfeld zullen kunnen verleiden. Van haar eindeloze dekken in teak zijn alle obstakels verwijderd, en de leefruimtes op haar kunstig ontworpen hoofddek biedt een ononderbroken zicht over het water. Toch is de eenvoud van deze hypermoderne schoonheid misleidend. Twizzle is een jacht met een doel. Van bij het begin werd dit visionair project gerugsteund door Twizzles ervaren eigenaars. Ze brachten hetzelfde designteam bijeen dat in de prijzen viel met hun vorige 55-meter lange ‘Feadship’: Redman Whiteley Dixon en Todhunter Earle. Dubois Naval Architects was verantwoordelijk voor de romp en de zeilsystemen en de gerespecteerde Royal Huisman jachtwerf

in Nederland werd aangesproken omwille van het superieure vakmanschap en de uitgebreide expertise in het bouwen van zeiljachten.

Het resultaat is een jacht dat de grenzen verlegt in elke richting, zowel op technisch gebied als op designvlak, om het hoogste niveau van comfort en voorzieningen te bieden. Dankzij haar buitengewone zeilprestaties vormt het jacht een indrukwekkende concurrent in het racecircuit voor superjachten, terwijl het tegelijk stabiel, comfortabel en gemakkelijk te besturen is bij het cruisen. Met eenzelfde onverstoorbaarheid racet het rond het eiland of cruiset het de wereld rond.

Een jacht met een doel. Ingehouden en geraffineerd. ‘Twizzle’

Alles aan Twizzle belichaamt een ingehouden en geraffineerde esthetiek.

Twizzle draagt een van de meest geavanceerde zeiltuigages die ooit werden gecreëerd: 1.780 m² zeil. Zowel de voorzeilen, het grootzeil als de bezaanzeilen kunnen simultaan, stil en in minder dan twee minuten worden gehesen.

© Bugsy Gedlek

Zijn geavanceerde mast, tuigage en zeilsystemen vormen de belichaming van dit dubbele doel. De tuigage kan bijzonder precies worden afgesteld en snel worden opgerold, en staat dan ook garant voor snelle koerswijzigingen en racen in alle windomstandigheden. Tegelijk is het Panamax-zeilplan (de hoofdmast steekt 62,34 meter boven het water uit) – met het oog op een wereldzeiltocht – ontworpen om bij laag water onder de Bridge of the Americas in Panama te varen. Zijn hoogtechnologische en kantelbaar kielzwaard kan, onder het varen, in minder dan een minuut neergelaten of opgetrokken worden, waardoor haar diepgang aangepast kan worden van maximaal 10,4 meter tot 3,8 meter. Het biedt dan ook flexibele racemogelijkheden en dient als stabilisator bij het varen op motor. Met deze geringe diepgang krijgt u ook de mogelijkheid om over de hele wereld op ondiepe ankerplaatsen aan te leggen.

Ongewoon voor een zeiljacht is tevens dat het volledige hoofddek werd vrijgehouden voor de eigenaars en de gasten. Het stuurhuis neemt een halfverhoogd dek in boven het verbazingwekkende TV/dining salon vooraan. De gigantische halfronde ramen bieden een panoramisch zeezicht ver voorbij het strakke voordek. Achteraan loopt de salon (via automatische glazen deuren op volle breedte) over in een ruime cockpit uitgerust met bar, comfortabele zitbanken en een overdekte eettafel, waardoor een verbeeldingrijke binnen-buitenleefruimte gecreeerd wordt. De flybridge is een andere fijne leefruimte in de buitenlucht, met zonnebedden, voldoende zitruimte, voorzieningen voor informeel dineren en een barbecue.

Op het benedendek genieten acht gasten van alle mogelijke luxe, in twee kajuiten met dubbel bed en één kajuit met twee

Twizzles innoverende lay-out staat garant voor meer ruimte, comfort en genot.

Uitzonderlijk voor een superjacht: de Twizzle is koolstof-neutraal. Dankzij zijn strenge milieubeheerprocedures is het bijzonder milieuvriendelijk, en het is gecertificeerd op het hoogste niveau voor cruisen in milieugevoelige zones. Zijn beleid: alle CO2-uitstoot uit de hoofdmotor, generatoren en tenders compenseren. Zelfs de CO2-voetafdruk van het constructieproces werd geneutraliseerd.

© Ray Main © Ray Main

© Bugsy Gedlek

enkele bedden, plus een grote mastersuite met badkamer, spadouche en privébureau dat rechtstreeks toegang geeft tot de achterdekse cockpit.

In samenwerking met Justin Redman, Emily Todhunter en Royal Huisman hebben de eigenaars van Twizzle een prachtig geproportioneerd en minimalistisch interieur gecreëerd, waarbij elke lijn en elk detail zorgvuldig werd afgewogen. De stijl is modern, ingehouden en geraffineerd. Elk materiaal werd uitgekozen omwille van zijn kwaliteit en textuur, en creëert diepte binnen een natuurlijk kleurenpalet: kasjmieren tapijtjes, lederen

handgrepen, geweven linnen, handgeschilderde zijde, gekalkte eiken jaloezieën, chocoladekleurig lakwerk en bleek gepolijst Italiaans marmer in de badkamers – comfort zonder overdaad, natuurlijk licht, een kalme en ontspannende omgeving. De eigenaars wilden niet inbinden op de luxueuze kenmerken en faciliteiten van motorjachten. Ze kozen dan ook voor geavanceerde entertainment- en communicatiesystemen, en rekruteerden een uitmuntende bemanning met ervaring in het leveren van topdiensten op prestigieuze motorjachten, waaronder op hun vorige 55-meter Feadship. Verschillende van deze bemanningsleden werden in dienst genomen voor het nieuwe schip, en ze staan onder leiding van de gerespecteerde kapitein Gordon Percy, die Twizzle met een volleerd professionalisme bestuurt. De hoge verhouding tussen bemanning en gasten (en de hoge kwaliteit van de bemanningskwartieren) garanderen een onberispelijke service; Oliver McKeown, die werd opgeleid in talloze Michelin-sterrenrestaurants, was betrokken bij het ontwerp van zijn mezzaninekombuis, waarin alle praktische aspecten voor zelfvoorziening op lange reizen werden ingebouwd.

Twizzle is uitermate geschikt om te genieten van activiteiten op het water. Het is het perfecte jacht voor wie houdt van

Met één enkele iTouch afstandsbediening controleren de gasten de lichten, airconditioning, jaloezieën, satelliet-tv en Twizzle-kanalen, naast het volledige assortiment Kaleidescape-muziek en dvd’s.

SPOCK©. TECHNOLOGY | ECOLOGY | FLEXIBILITY | DESIGN

Equipped with a revolutionary flat LED disc, the nicely shaped Modular SPOCK is the first fully fledged eco-friendly substitute for the classic halogen spot. From now on, design and ecology go hand in hand.

kajakken, zwemmen, zeilen, vissen, snorkelen of duiken – en de toegang tot het water is handig dankzij een ingenieus achterstevenplatform op tussenniveau dat vanuit de spiegel kan worden neergelaten.

En wat uitzonderlijk is voor een superjacht: de Twizzle is koolstofneutraal. Dankzij zijn strenge milieubeheerprocedures is het bijzonder milieuvriendelijk, en het is gecertificeerd op het hoogste niveau voor cruisen in milieugevoelige zones. Zijn beleid: alle CO2-uitstoot uit de hoofdmotor, generatoren en tenders compenseren. Zelfs de CO2-voetafdruk van het constructieproces werd geneutraliseerd.

Wanneer u uiteindelijk dit jacht verlaat en nog een laatste keer terugblikt naar zijn ranke silhouet, zult u zich niet alleen zijn fraaie looks herinneren, maar vooral de innerlijke passie waardoor zijn eigenaars, bemanningsleden en iedereen die meezeilt, wordt gedreven. Wilt u het beste van beide werelden, perfectie onder zeil én kracht, snel zeilen én absolute kalmte, een uitmuntende service én een ongedwongen sfeer, de wereld verkennen én hem respecteren, dan hebt u zonet het perfecte jacht gevonden. Geniet ervan. 

www.burgessyachts.com www.royalhuisman.com/twizzle

© Ray Main © Ray Main © Ray Main © Ray Main

Twizzle beschikt over een Panamax grote mast in koolstofvezel van 62,5 m hoog en een bezaansmast van 58 m hoog, de grootste ooit gebouwd. Het kantelbare kielzwaard kan in één minuut naar om het even welke hoek worden bijgesteld, zelfs bij motoraandrijving of tijdens het zeilen, van maximaal 10,4 m tot 3,8 m, voor flexibiliteit, stabiliteit en toegang tot ondiepe wateren.

© Bugsy Gedlek

Porsche 911 Carrera GTS

Nog sportiever met een breed koetswerk en hoger vermogen

Met een vermogen van 408 pk, een uitgesproken rijdynamiek en een bijzonder sportieve uitrusting neemt de 911 Carrera GTS de koppositie in de Carrera-reeks over. Met 23 pk meer dan de 911 Carrera S vult de nieuwe – als coupé en cabriolet verkrijgbare – GTS met 3,8-litermotor de leemte tussen dat model en de 911 GT3 van 435 pk. De extra sportiviteit gaat hand in hand met economisch voordeel: De nieuwe topsporter verbruikt dankzij Porsche Intelligent Performance immers niet meer dan de Carrera S (gemeten volgens NEDC) en is in verhouding met zijn omvangrijke standaarduitrusting ook bijzonder aantrekkelijk geprijsd.

De 911 Carrera GTS is een unicum in de Carrera-familie, door de combinatie van het 44 mm bredere Carrera 4-koetswerk –normaal voorbehouden voor de vierwielaangedreven versies – met een grotere spoorbreedte en achterwielaandrijving. De GTS onderscheidt zich zowel op esthetisch als op technisch vlak in vele details van de andere Carrera-modellen. Zo staat hij standaard op zwart gelakte RS Spyder-velgen van 19 duim met een centrale wielbout en een gepolijste velgrand, die achteraan geschoeid zijn met banden in de maat 305/30 R 19.

Andere optische kenmerken zijn onder meer de Sport Designbumperschort vooraan met zwarte spoilerlip, speciale – even-

eens zwarte – zijdrempels en het afhankelijk van de koetswerkkleur zwarte of zilverkleurige Carrera GTS-opschrift op de deuren en de achterklep. Ook het gedeelte tussen de uitlaatpijpen contrasteert in zwart. De bestuurder en de passagier nemen plaats in sportzetels waarvan de middenstrook, net als het interieur, standaard met zwart alcantara bekleed is. Dat hoogwaardge materiaal wordt in het sportieve, overwegend zwarte interieur ook gebruikt voor de directe ‘contactpunten’ tussen de inzittenden en de wagen – onder meer aan de stuurwielkrans van het nieuwe driespakige Sport Design-stuur en aan de schakelpook en handremgreep.

Bijzondere aandacht ging uit naar de ladingswissel in de nu 408 pk sterke 3,8-literboxermotor. In het speciale resonantieinlaatspruitstuk zorgen voortaan zes onderdrukgestuurde kleppen voor de omschakeling tussen een geometrie geoptimaliseerd op het vlak van het vermogen enerzijds en op het vlak van het koppel anderzijds, terwijl dat bij de motor van de Carrera S slechts door één enkele klep gebeurt. Zo wordt

het ongewijzigde maximumkoppel van 420 Nm al bij 4.200 o/min bereikt, of 200 o/min vroeger dan bij de Carrera S. Het sportuitlaatsysteem heeft twee dubbele eindpijpen links en rechts onderaan de bumper, die aan de buitenzijde zwart gelakt zijn, terwijl de binnenzijde gepolijst is en voorzien van een nanocoating.

De Carrera GTS is standaard aan een manuele zesversnellingsbak gekoppeld, naar wens is ook de Porsche-PDK-versnellingsbak met dubbele koppeling leverbaar. De topsnelheid in combinatie met de manuele versnellingsbak nam ten opzichte van de Carrera S met 4 km/u toe, tot 306 km/u. De acceleratie van 0 tot 100 km/u verbeterde algemeen met 0,1 s en is bijvoorbeeld bij de Carrera GTS met PDK en Sport Chrono Pluspack in de Sport Plus-modus mogelijk in 4,2 s. Het gemiddelde verbruik (gemeten volgens NEDC) bedraagt bij de Carrera GTS met PDK 10,2 l/100 km, wat resulteert in een CO2-uitstoot van 240 g/km. 

GEPERSONALISEERDE STUDIES met doordacht advies

RUIME SHOWROOM

met grensverleggende innovatieve technieken

INDIENSTSTELLING EN PROGRAMMATIE

door onze eigen vakmensen

Tom d’Haenens

De herontdekking van Gent

Tom d’Haenens: “Ik moet zeggen dat ik indertijd de juiste keuze heb gemaakt om naar Amerika te trekken. Begin jaren tachtig werd ik er fotograaf voor Philip Morris. Je kent ze wel, hé, de beelden met de cowboys en de mooie, oneindige landschappen op de achtergrond. Later trok ik verder naar Californië en heb ik een tijdje in Beverly Hills portretten van filmsterren gemaakt. Een heel leuke tijd maar iets wat je volgens mij niet te lang mag doen. Gedurende een korte periode was ik dan persoonlijke fotograaf van onze kroonprins Filip. Dit vond ik echt interessant, vooral de buitenlandse handelsmissies zijn me bijgebleven. Als fotograaf hebben deze reizen mij dichter bij de industrie gebracht en het mag gezegd worden dat het uitgelezen momenten waren om aan networking te doen.”

CMm: De wereld van de industrie is zo een beetje jouw favoriete onderwerp geworden?

Tom d’Haenens: “Via de connecties die ik had opgebouwd is er inderdaad een heel nieuwe wereld voor mij opengegaan. En dan is er het eerste boek gekomen: ‘Brussels Airport’. Ik wilde een sfeerbeeld maken van het leven achter de schermen van een internationale luchthaven. Een niet evident gegeven. Initieel werden veel foto’s geweigerd, vooral dan omwille van veiligheidsredenen. Ik kan zeggen dat ik acht maanden als het ware op de luchthaven heb gewoond en dat ik het niet cadeau heb gekregen. Eens de mensen me echter begonnen te kennen en wisten waar ik mee bezig was, groeide het vertrouwen, zowel bij hen als bij mij. En zo heb ik een echt heel interessant beeld kunnen schetsen van wat er zich achter de coulissen

Na zijn studies fotografie vertrok Tom d’Haenens als jonge snaak richting Verenigde Staten. Hij trok naar Baltimore, Maryland, en, zoals hij het zelf vertelt, leerde hij daar echt zijn vak kennen. Maar Tom is iemand die van afwisseling houdt en de wereld is één klein dorp voor hem. Dus reisde hij de laatste vijfentwintig jaar vrij intensief rond en deed hij tal van interessante projecten.

afspeelt. Veelal op plaatsen waar de gewone bezoeker geen toegang krijgt.

Een tweede publicatie volgde met de ‘Port of Antwerp’, een boek dat de industriële atmosfeer en de werking van een haven op een grafische wijze passend weergeeft. Het directe resultaat van dit boek was ‘Flanders Ports’ over de vier havens, in feite een project op vraag van de overheid. Dan volgde ‘Creating Land for the Future’, een fotoboek over alle opgespoten eilanden in de wereld. Zowel de gekende artificiële eilanden, ook wel eens de banding islands genoemd, Dubai en Abu Dabi. Maar ook een hele reeks sociale projecten. Zo heb ik een hele tijd in Afrika gefotografeerd, soms in kleine haventjes waar baggeraars aan het werk waren, maar regelmatig ook op de

sites van gigantische prestigeprojecten.”

CMm: Allemaal boeken die je zowel letterlijk als figuurlijk in internationale sferen hebben gedompeld. En toch brengen we je nu graag weer dichter bij huis. Om over je laatste boek ‘Gent, so much city’ te kunnen praten. Was de lokroep van je geboortestad te groot om te kunnen weerstaan aan de drang ook hier een prachtig kunstboek over te maken?

Tom d’Haenens: “Kijk, ik denk dat niemand kan ontkennen dat Gent een prachtige stad is. De verwondering op de gezichten van mensen die hier voor het eerst op bezoek komen, spreekt boekdelen. Wanneer ze op de Sint-Michielsbrug, in de schaduw van de drie torens, op de Graslei neerkijken, zie je dat Gent indruk op hen maakt. Doordat ik veel in het buitenland ben, weet

ik wat ze voelen. Regelmatig als ik thuiskom, zeg ik bij mezelf: ‘Jongens, wat is Gent toch een mooie stad!’ Wat ik ook vaststel is dat de Gentenaars de schoonheid van hun stad als een evidentie zijn gaan beschouwen en dat ze een beetje vergeten zijn welk privilege ze hebben om er te mogen leven. Als je dag in, dag uit, de gewoonte hebt in een mooie stad te vertoeven, kan ik wel begrijpen dat je daar niet altijd bij stil staat, maar toch is het enigszins jammer…”

CMm: Dus kom jij op het idee om ze daar even aan te herinneren?

Tom d’Haenens: “Ja en nee. Ik denk dat het weinig zoden aan de dijk zou brengen om een zoveelste boek uit te brengen waarin de historische troeven van Gent nogmaals door een andere fotograaf in beeld worden gebracht. De meeste mensen zou je daar,

volgens mij, niet kunnen mee boeien. Voor mij zou dit een beetje aanvoelen als het heruitvinden van het wiel. Om eerlijk te zijn, dat interesseert mij ook niet. Wat mij wel interessant leek was Gent te herontdekken. De uiterlijke schoonheid van de stad kent iedereen ondertussen. De verborgen rijkdommen in beeld brengen is een vernieuwend idee. Dat leek mij dan ook een veel grotere uitdaging. Ik wilde weten hoe diezelfde Graslei er uit ziet bv. vanuit de living van een persoon die er woont. Hoe het voelt wanneer je met je lens duizenden mensen in de ogen kijkt van op een groot podium tijdens de Gentse Feesten. Wat het betekent om met loeiende sirenes door Gent te razen in de eerste wagen van de brandweer. Wat is er in onze ziekenhuizen te zien achter de schermen? Hoe is de sfeer tijdens de bekerfinale op het Sint-Pietersplein wanneer duizenden Gentenaars uit de bol gaan? Gent is misschien een kleine stad, maar het is er een op maat. Het fantastische is dat het ook een gezellige stad is die bruist. Er is een heel groot en divers aanbod aan cultuur, met verschillende toneelhuizen, met dans, muziek en alles op hoog niveau. Ik was te gast in de opera. Man, schitterend! Gent is daarenboven de grootste universiteitsstad van Vlaanderen, met een uitgaansleven dat dus automatisch ook vitaliteit uitstraalt. Ik vond het fijn weer in mijn rol als observator te kunnen kruipen die achter de schermen het andere verhaal vertelt.”

CMm: Hoe heb je dit project aangepakt?

Tom d’Haenens: “Ik had gepland om een jaar uit te trekken om dit boek te realiseren. Niet fulltime wel te verstaan! Ondertussen werkte ik nog aan andere projecten. Deze werkwijze leek me initieel een echte luxesituatie. Je krijgt de tijd om je eigen stad gedurende een vol jaar, onder diverse hemels, te mogen in beeld brengen. Indien je ergens in een ver land een boek moet maken, word je dit meestal, door budgettaire overwegingen alleen al, niet gegund. Dus ik was uiteraard dankbaar voor dit ideale scenario.

Ik heb dan ook mijn tijd genomen. Heel veel door mijn stad gewandeld. Je mag gerust stellen dat ik mijn stad terug heb leren kennen en dat we elkaar innig in de armen zijn gevallen. Maar ik moet toe-

geven dat ik het toch onderschat heb. Er zijn gedurende dat jaar zoveel dingen op mij afgekomen dat ik zeker nog een tijdje had kunnen doorgaan. Ik heb als Gentenaar zo veel bijgeleerd over mijn eigen stad en haar mensen. Dit project was deels op aanvraag van de Stad Gent. Ik ben hen dan ook dankbaar dat ze mij volledig carte blanche hebben gegeven.”

CMm: Wat was je meest bijzondere ervaring?

Tom d’Haenens: “Dat is echt een moeilijke vraag. Ik heb echt veel onvergetelijke momenten gehad. Als ik aan een boek begin, kies ik bijna altijd voor een verhaal. Er moet als het ware een begin en een einde zijn. Dat vraagt uiteraard tijd en leidt meestal naar vrij lijvige boeken. Aan het einde van de rit is het altijd aartsmoeilijk om uit al het verzamelde materiaal de juiste beelden te kiezen. Emoties en herinneringen komen boven. Er is bovendien een hemelsbreed verschil tussen de eerste beelden en de laatste. Je mag het gerust evolutie noemen, al verwoord ik het misschien beter als inleving, als een natuurlijke groei in het onderwerp…”

Het verhaal begint met een geboorte in het ziekenhuis. Om de 77 minuten wordt er iemand geboren in Gent. Nu mocht ik er met mijn camera getuige van zijn! We proberen verder het idee te opperen dat het kind als het ware doorheen het boek opgroeit en met ons meekijkt. En zo zal het verhaal haar einde kennen op Campo Santo, het mysterieuze en enigmatische kerkhof van Sint-Amandsberg. Daartussen is een heel leven beschoren. Ik denk dat het boek een echte ode is aan zowel

de stad Gent als haar bevolking. Ik hoop dat de Gentenaar er zich kan in terugvinden en dat hij/zij geboeid zal zijn door mijn fotografische getuigenis. En door de teksten van Kurt Brugelmans.”

CMm: Toch grijpen wij graag terug naar een foto die je nam van op de Kouter richting Operagebouw. Een verlaten straat met, als stille hoofdgetuige, centraal een fiets in het beeld. Een beetje surrealistisch?

Tom d’Haenens: “Het is inderdaad een mooie foto. Waar ongelukkige omstandigheden voor een keertje hebben geleid naar iets moois…”

CMm: Wat bedoel je?

Tom d’Haenens: “Op het moment dat ik aan het boek werkte, lag Gent volledig open, overal waren er werken. Het was dus niet altijd even plezant om in die omstandigheden te moeten fotograferen. In het specifieke geval van deze foto hadden de openliggende straten aan de Kouter ons een voordeel bezorgd, namelijk dat er geen auto’s in de straat voor het Operagebouw konden rijden. Met dit verrassend uniek nachtelijk decor als resultaat. Het geluk mag de fotograaf ook wel eens toelachen…” 

www.tomdhaenens.com

Schloß Dyck Classic Days

Een mengeling van de meest bijzondere klassiekers

Dit event is in 2011 toe aan de vijfde editie. De vorige editie telde zo een 40.000 bezoekers gedurende twee dagen. Het domein dat ooit bewoond werd door de graven Von Metternich, wordt vandaag beheerd door een stichting. Het kasteel met de omringende tuinen wordt heel het jaar opengesteld voor het publiek. Het idee om een groots oldtimer-event te organiseren ontstond in 2005. Met de hulp van enkele autofabrikanten, verzamelaars en autoclubs werd het concept in 2006 vanaf de eerste keer een succes. Het mooie is ook dat er een goed doel aan gekoppeld is. Een opbrengst van 12.000 euro ging in 2010 naar Stichting Felix Burda, dat de middelen gebruikt om darmkanker te bestrijden. Het ‘Goodwood van het Continent’ bestaat uit 3 deelactiviteiten, elk met hun eigen locatie en elk met hun eigen atmosfeer.

Racing Legends

Dit is een race parcours van 2,8 km rond het kasteel waarop prachtige demo’s plaatsvinden met racewagens uit particuliere en museum-verzamelingen. Vijftig wagens worden geselecteerd om hier aan deel te nemen. Ook regelmatigheidsritten vormen een onderdeel. Voordeel is dat je als toeschouwer alles van zeer dichtbij kan ervaren. Ideaal voor de amateurfotograaf. Het Museum van Porsche was goed vertegenwoordigd met oa. een prachtige 908, 917 in Gulf-kleurenen een 936 Martini van Jacky Ickx. Uiteraard is dit geen exclusief Porsche-evenement, maar komen alle grote merken aan bod. Uitblinkers waren verder twee Auto Union’s, een raketauto van Opel,... Dan hebben we het nog niet gehad over oude moto’s die rondscheuren.

Vele liefhebbers van oldtimers trekken jaarlijks naar grote buitenlandse evenementen zoals de Goodwood Revival Meeting in Engeland, of naar Le Mans Classic in Frankrijk. Zonder twijfel zijn dit toppers om te beleven, mar als je het liever wat dichter bij huis zoekt, dan zijn de Schloß Dyck Classic Days een waardig alternatief. Schloss Dyck is gesitueerd in de buurt van Neuss, Düsseldorf, ongeveer 270 km rijden vanuit Gent. Ideaal voor een daguitstap of te combineren met een overnachting in het gezellige en heel levendige Düsseldorf.

BMW Formule Oldtimer

Porsche 908

Alfa Romeo GTA

Auto Union Type A

Porsche 908

Porsche 936

Jewels in the park

Dit tweede onderdeel bestaat uit een FIVA A Concours. FIVA staat voor Fédération Internationale des Voitures Anciennes. Deze concours d’élégance bestaat uit een expositie van een maximum van 40 auto’s. Stuk voor stuk pareltjes waar een geschiedenis aan verbonden is. Deze worden onder het nietsontziende oog van een internationale jury gewikt en gewogen. In tegenstelling tot de klassieke manier, worden hier de oldtimers vanaf de Orangerie gereden naar een tafel waar de jury zit te wachten voor de beoordeling. Dit heeft het voordeel dat de show een veel dynamischer karakter krijgt. Het is oogstrelend om deze oude exclusieve voertuigen te zien rondrijden door het park, ook omdat er aan het kleinste detail aandacht wordt besteed. Het thema Charm & Style maakt dat de rijders getooid zijn in kleding uit de veertiger jaren of zelfs ouder. Dames paraderen en beschermen zich met antieke paraplus tegen de zon, die gelukkig ruimschoots van de partij was. De algemene winnaar was een prachtige Düsenberg Model X Boat Roadster uit 1927. Er wordt een kleine extra bijdrage gevraagd voor het bezoek aan het park, maar dit is het meer dan waard. Eén van de blikvangers was bijvoorbeeld een oude Aston Martin, die nog dienst had gedaan in één van de James Bond films.

Classic Meeting

Dit derde onderdeel moet je je voorstellen als een grote picknick. De grasperken en -velden voor het kasteel worden opengesteld voor een 7000 oldtimers. Trek dus maar voldoende tijd uit en goed schoeisel als je alles wil bekijken. De meeste merkenclubs krijgen de kans om hun leden daar te ontvangen.

Heel gezellig is het thema ‘Nostalgic Journey’. Een gedeelte wordt voorbehouden aan een oldtimer-camping. Je waant je vijftig jaar terug in de tijd. Iedere caravan, ieder attribuut, de auto’s,…. Alles moet kloppen met hoe het er vroeger uitzag. Heel verrassend. Doe er nog een muzikale omlijsting bij van een lopend orkest dat klinkt als de Andrew Sisters, voorbijvliegende oldtimer-vliegtuigen in de lucht, 60 tentjes met automobilia, voldoende catering en het plaatje is compleet.

Kortom, Schloss Dyck Classic Days verdient zijn plaats tussen de grote klassieke evenementen. De volgende editie is gepland voor 6 en 7 augustus 2011. 

www.schloss-dyck-classic-days.de

Aston Martin DB5 (James Bond)

Volkswagen T1 Bar

Bugatti ‘Junior’

Twee Alfa Romeo’s (collectie C. Lopresto)

Avro Business Jet Explorer

Goed onderhouden vliegtuigen gaan lang mee, levenslang zelfs. Zo ook de Britse vliegtuigen BAe/Avro van BAE Systems Regional Aircraft. Oorspronkelijk werden ze ontworpen voor een technische levensduur van twintig jaar waarin tussen de veertig- en vijftigduizend starts en landingen (cycles) zouden worden uitgevoerd. Maar ze gaan in de praktijk veel langer mee. Wat weer mogelijkheden oplevert voor de ontwikkeling van nieuwe business-uitvoeringen als de ABJ Explorer One of Four.

In 2005 wordt de levensduur van de BAe/Avro opgetrokken naar zestigduizend, en niet veel later zelfs naar tachtigduizend cycles. Daardoor overleven de toestellen met gemak de operationele levensduur die luchtvaartmaatschappijen aanhouden. Wanneer voor hen de balans tussen opbrengsten en kosten de verkeerde kant uit slaat, worden de vliegtuigen resoluut vervangen. Een vaak gevolgde strategie is deze vliegtuigen,eens teruggenomen door de fabrikant of leasemaatschappij, aan te bieden voor ombouw tot vrachtvliegtuig. Dan gaan de stoelen eruit, en wordt een versterkte vrachtvloer aangebracht in combinatie met een grote vrachtdeur.

BAE Systems kent dit klappen van de zweep en biedt uitgefaseerde viermotorige toestellen aan als Quiet Trader (QT) of QC (Quick Change). In Europa vallen de Britten hierbij terug op Roemeense ombouwbedrijven die hierin gespecialiseerd zijn. Na ombouw tot zogenoemde E-Class Freighters kunnen de vliegtuigen BAe/Avro vervolgens tussen de tien en twaalf ton vracht vervoeren.

ABJ

Er is ook een elegantere manier om een vliegtuig een tweede leven te gunnen: als betaalbare business jet. Ook dan gaat het oorspronkelijke interieur er uit om plaats te maken voor een luxe inrichting. Op die manier ontstonden inmiddels bijna dertig Avro Business Jets (ABJ’s) die wereldwijd emplooi vonden.

Volgens BAE is hier sprake van een langzaam, maar gestaag groeiende markt. Debet aan die groei lijken de unieke eigenschappen van ‘Jumbolientje’ te zijn: fluisterstille motoren en gecertificeerd voor short take offs van gravel- en andere onverharde korte banen. De vliegtuigen zijn evenmin afhankelijk van grondapparatuur en hebben eigen air stairs.

Explorer

Met het BAe/Avro Explorer One en Four concept gaan de Britten nog weer een stap verder. Er wordt nu gemikt op een kleine avontuurlijke groep die zich wereldwijd kan en wil verplaatsen in een vrachtvliegtuig met grote laaddeur, maar dan

‘Your own travel experience’

© BAe Systems

© BAe Systems© BAe Systems

© BAe Systems

© BAe Systems

© BAe Systems

wel met het gesofisticeerde interieur van een uitermate smaakvol ingerichte business jet.

De Explorer One is hierbij uitgedacht voor het individu dat zelf z’n volstrekt unieke reisroute wil uitstippelen. De Explorer Four biedt daarentegen plaats aan twee stellen die met z’n vieren op vakantie willen. Bovendien gaat de klant bij de One voor een wat meer klassieke uitstraling, en bij de Four voor een stoere inrichting. Ga zowel bij de Explorer One als Four uit van een range van bijna 3.000 km met bemanning en passagiers.

Design Q

BAE Systems klopte voor het Explorer-concept aan bij ‘Design Q’ van de Brit Gary Doy. Doy is geen onbekende voor BAE. Hij tekende eerder VIP-interieurs. De designer kreeg de vrije hand. Hij bleef vervolgens in visioenen malen over dineren aan boord van een jacht. Dat idee vertaalde hij uiteindelijk in een uitschuifbaar ‘air deck’ met teakhouten bodem!

Ook aan de piloten is gedacht. Die krijgen een eigen onderkomen in het vrachtruim aan de rechterkant. Inclusief eigen ‘uitschuiftent’ met tafel en stoelen. Volgens Doy staat het concept garant voor een ‘great off roads experience’.

Aan de Explorer hangt een stevig prijskaartje. Volgens BAE moeten kopers rekenen op twee miljoen dollar voor een oudere BAe 146-200 tot maximaal zeven miljoen dollar voor een Avro RJ100 van recenter bouwjaar. Reken vervolgens na aanschaf op een ombouwtijd van maximaal anderhalf jaar en een uiteindelijk prijskaartje van hooguit zestien miljoen dollar all-in. Vergeleken met fabrieksnieuwe toestellen van vergelijkbare statuur is de ABJ daarmee meer dan de helft (en soms zelfs nog meer) goedkoper.

Het vervolg

BAE rekent op twee tot drie jaarlijkse bestellingen voor de Explorer. Daarmee zijn de ontwikkelingen niet gestopt, wat blijkt uit de recent geïntroduceerde ABJ Fusion. BAE mikt hier opnieuw op het exclusieve segment dat zich uitsluitend wil laten

vervoeren in een vliegende limousine. Voor het interieur van de Fusion tekende opnieuw ‘Design Q’ die het toestel ditmaal door speciale kleur- en lichteffecten een kameleonachtig karakter toedicht. De Fusion gaat plaats bieden aan maximaal negentien passagiers, verdeeld over drie lounges. In het voorste compartiment is plaats gereserveerd voor een home cinema met een beeldscherm van 127 cm. Er is ook ruimte voorzien voor een boordbibliotheek. 

British Aerospace (BAe)

De BAe 146 werd tussen 1983 en 1992 gebouwd door British Aerospace (Bae) dat later op ging in BAE Systems. In 1992 werd begonnen met het leveren van een gemoderniseerde versie die als Avro RJ werd vermarkt en tot 2002 in productie was. Uiteindelijk werden 221 BAe 146’s gebouwd en 166 Avro RJ’s.

De Avro RJ70, RJ 85 en RJ100 hebben een identieke cabinebreedte en hoogte: 3,42 x 2,07 m. De cabinelengte verschilt: de RJ70 heeft een inwendige lengte van 15,42 m, de RJ 85 is 17,81 m lang en de RJ100 meet zelfs 20,19 m.

De viermotorige toestellen zijn ook in België vaak te zien omdat er bijna zeventig in gebruik zijn bij aldaar gebaseerde operators. Zo heeft bijvoorbeeld CityJet (voorheen VLM, nu in handen van Air France KLM) 23 Avro RJ85’s in gebruik. Daarmee wordt op werkdagen onder meer vanaf Brussel-Zaventem meerdere malen op en neer gevlogen naar bijvoorbeeld London City Airport in het hartje van de Britse hoofdstad. Ook Brussels Airlines is met veertien RJ85’s en twaalf RJ100’s dagelijks pan-Europees in de weer. En TNT Airways uit Luik heeft dan weer twintig vrachtvarianten BAe 146 in gebruik die worden ingezet voor pakketvervoer.

BAE Systems Regional Aircraft zelf heeft ruim 110 vliegtuigen BAe 146/Avro RJ in eigendom die via lease of koop aan derden worden aangeboden.

© BAe Systems

Porsche 918 RSR

Een coupé met middenmotor als technologisch speerpunt. Een ‘racelabo’ met nog krachtigere hybride aandrijving.

De racewagen 911 GT3 R Hybrid met uiterst efficiënte vliegwielaccumulator kon bij zijn racedeelnames op de Nordschleife van de Nürburgring, aan de ALMS-race (American Le Mans Series) van Road Atlanta (VS) en de ILMC-race (Intercontinental Le Mans Cup) in het Chinese Zhuhai op heel wat aandacht rekenen. Hij demonstreerde zijn enorme prestatiepotentieel in realistische raceomstandigheden tegenover te duchten concurrenten. Daarmee overtrof de intern als ‘Race Lab’ aangeduide 911 GT3 R Hybrid zelfs de hoge verwachtingen van Porsche Motorsport. Competitiviteit, hoge betrouwbaarheid en voorbeeldige energieefficiëntie in combinatie met sterke prestaties onderstreepten de basisidee van de Porsche-ingenieurs om op intelligente wijze extra vermogen te genereren. De 911 GT3 R Hybrid haalt dat extra vermogen bij het remmen uit de eigen rijdynamiek. Nu integreert Porsche die techniek in de coupé met middenmotor 918 RSR – de racevariant van het studiemodel 918 Spyder.

Vanuit de traditie van klassieke Porsche-langeafstandsracewagens, zoals de 908 Coupé met lange achterkant (1969) en de

917 Coupé met korte achterkant (1971), sloegen de Porscheontwerpers een brug naar het postmodernisme van de ‘form follows function’-filosofie. Het elegante lijnenspel van de 918 RSR wordt gedomineerd door gespierde wielkasten, dynamische luchtopeningen en een koepelvormige cockpit.

Een zichtbaar ventilatorwiel tussen de ‘ram air’-luchtinlaatstukken en een achterspoiler in RS Spyder-formaat zetten zijn functie als ‘racelabo’ extra in de verf. De nieuw ontwikkelde kleur ‘Liquid Metal Chromblau’ beklemtoont de sculpturale welving van de vormen, terwijl het typische Porsche Hybrid-oranje van de remzadels en de overlangse strepen over het koetswerk voor opmerkelijke accenten zorgt.

Ook onder de bijzonder lichte, torsiestijve monocoque uit koolstofvezelversterkte kunststof (KVK) domineert motorsporttechnologie. De V8-motor is een evolutie van de rechtstreeks ingespoten krachtbron uit de succesvolle RS Spyder en ontwikkelt in de 918 RSR voortaan exact 563 pk bij 10.300 o/min. De elektromotoren aan de voorwielen leveren elk 75 kW, dus

Porsche AG bouwt haar competenties op het vlak van prestaties en uiterste energie-efficiëntie verder uit door intensieve ontwikkelingsarbeid in het domein van de hybridetechnologie. Met de Porsche 918 RSR presenteert de constructeur van sportieve premiumwagens een topsynthese van de succesvolle hybrideconcepten uit 2010. De coupé met middenmotor 918 RSR maakt duidelijk wat het resultaat is als de technologie van de 911 GT3 R Hybrid en het design van de 918 Spyder gecombineerd worden in een moderne supersportwagen voor de toekomst.

in totaal 150 kW (± 204 pk), voor een totaal piekvermogen van 767 pk. Het extra vermogen dat bij het remmen wordt gegenereerd, wordt in een geoptimaliseerde vliegwielaccumulator opgeslagen.

De beide elektromotoren van de 918 RSR beschikken over een ‘torque vectoring’-functie met variabele koppelverdeling over de voorwielen. Dat verhoogt de agiliteit en verbetert het stuurgedrag nog verder. De middenmotor, die voor de achtertrein is geplaatst, is gekoppeld aan een raceversnellingsbak, eveneens gebaseerd op de RS Spyder. Deze doorontwikkelde zesversnellingsbak met klauwkoppeling, langsliggende assen en recht vertande tandwielen wordt bediend via twee schakelpeddels achter het racestuur.

De functionele uitrusting beklemtoont het puristische racekarakter van de 918 RSR. Zijn roeping als experimenteel racelabo blijkt duidelijk uit tal van elementen: de karakteristieke, schuin naar boven openende deuren, de luchtopening in het dak tussen de deurvleugels, de snelsluitingen aan de voorste en achterste kap in KVK, de twee dakantennes voor pitsradio en telemetrie, de kleine zijdelingse luchtgeleiders vooraan zoals bij de RS Spyder, de splitters onder de voorspoiler of de profielloze ‘slick’-racebanden op 19-duimsvelgen met een centrale wielbout.

In tegenstelling tot bij het studiemodel 918 Spyder heerst in het interieur van de 918 RSR een strakke racesfeer. De bekleding in bruin leder van de nauw aansluitende kuipzetels herinnert aan de geschiedenis van de gentleman drivers; de schakellichtjes aan het racestuur en het recuperatiedisplay op de stuurkolom voor het infoscherm voorzien de bestuurder van nuttige informatie. De toekomstgerichte, ergonomisch avant-gardistische middenconsole uit het conceptmodel 918 Spyder maakt in de 918 RSR plaats voor een tot de essentie beperkte middenconsole met tuimelschakelaars. In plaats van een tweede zetel is naast de middenconsole een vliegwielaccumulator gemonteerd.

Die vliegwielaccumulator is een elektromotor, waarvan de

rotor met een snelheid tot 36.000 o/min ronddraait en waarbij de mechanische energie in de vorm van rotatie-energie wordt opgeslagen. De vliegwielaccumulator wordt opgeladen tijdens het remmen, doordat de elektromotoren aan de voortrein in dat geval als generatoren gaan werken. Indien nodig, bijvoorbeeld bij het uitaccelereren van bochten of bij inhaalmanoeuvres, kan de piloot met een druk op de knop een beroep doen op de energie die in de accumulator is opgeslagen. Het vliegwiel wordt dan elektromagnetisch afgeremd en genereert zo uit de bewegingsenergie een vermogen tot 2 x 75 kW, of in totaal 150 kW, dat naar de beide elektromotoren op de vooras wordt gestuurd.

Na een volledige ‘laadbeurt’ is het extra vermogen gedurende acht seconden beschikbaar. Bij de succesvolle 911 GT3 R Hybrid kan dat extra vermogen afhankelijk van de raceomstandigheden ook gebruikt worden om het verbruik te verlagen. Zo kunnen pitstops bijvoorbeeld worden uitgesteld of moet minder brandstof worden getankt, wat dan weer het gewicht van de wagen verlaagt. Met het nieuwe racelabo 918 RSR tilt Porsche dit in de racerij gebruikte hybrideconcept nu tot experimenteel niveau. ‘Porsche Intelligent Performance’ staat in de 918 RSR symbool voor de research naar manieren om de efficiëntie op duurzame wijze te verbeteren onder de intense omstandigheden op het circuit, waar snelle rondetijden en pitstops even essentieel zijn als betrouwbaarheid – een metier waarin Porsche sinds meer dan zestig jaar succesvol is.

Het nummer 22 tot slot brengt hulde aan het jubileum van een vroegere triomf. In 1971, toen de eindoverwinning in Le Mans nog geen routine was voor de Porsche-raceafdeling, kwamen de piloten dr. Helmut Marko en Gijs van Lennep bij de 24-urenklassieker als eerste over de finish. Het afstandsrecord dat ze met hun Porsche 917 Coupé met startnummer 22 vestigden –5.335,313 km bij een gemiddelde snelheid van 222,304 km/u –, hield exact 39 jaar stand, tot in 2010. De 917 in de kleuren van Martini was destijds eveneens een experiment en zijn tijd ver vooruit: zijn buizenframe in magnesium bepaalde nieuwe normen in de lichtgewichtconstructie bij Porsche. 

Wolwedans, Namibië

Een onvergetelijke confrontatie met de schoonheid van de woestijn

In de jaren tachtig van de vorige eeuw kreeg een zakenman uit Windhoek een stuk land in de woestijn aangeboden… Om een lang verhaal kort te maken: hij kocht de boerderij in kwestie (samen met acht andere, waaronder Wolwedans), brak alle omheiningen af en besliste om het land terug aan de wildernis te geven. Die man had een droom en zijn naam was Albi Brückner.

Met nauwelijks 2

Eigenlijk was het simpel. Hij wou een natuurreservaat, en zou het prachtige gebied koste wat het kost houden zoals het was en de dieren die er leefden beschermen. Uiteindelijk, na vele jaren van bloed, zweet en tranen, kwam het NamibRand Nature Reserve er.

De appel valt niet ver van de boom: ten minste niet bij de familie Brückner. Toen Stephan, de jongste zoon van Albi Brückner, terugkwam uit Berlijn, waar hij een Master in Business Communications had behaald, vroeg zijn vader of hij wilde helpen bij de uitbouw van het reservaat. En wat bleek: Stephan had ook een droom. Hij wou een safarikamp bouwen in de duinen van

Wolwedans, zijn favoriete boerderij. Dat kamp zou niet alleen bijdragen tot de natuurbeschermingsethiek van het NamibRand Nature Reserve en die ondersteunen, maar ook zorgen voor de broodnodige werkgelegenheid in het gebied.

In 1994 werd begonnen met de bouw van Dune Camp. Stephan was het brein achter het hele project en zorgde zelf voor de vormgeving van de structuren en het interieur. Het principe van ethische eenvoud werd strikt nageleefd en zou de maatstaf vormen voor alle kampplaatsen die daarna werden gebouwd.

Omdat de vraag toenam en de economische druk om het re-

inwoners per vierkante kilometer is Namibië nog steeds een leeg land, maar van een onmetelijke schoonheid. De oude Namibwoestijn, langs de hele Atlantische kust, varieert van rode zandduinen tot geïsoleerde bergen en diep uitgesneden canyons.

servaat te behouden groter werd, werd in 1999 Dunes Lodge gebouwd, wat voor 20 bijkomende bedden zorgde. In 2002 ging Private Camp open, een afgelegen ‘villa’ voor slechts vier gasten.

Maar in 2003 sloeg het noodlot toe: door een vreselijk ongeluk brandde het hele hoofdcomplex van de lodge af. Gelukkig raakte niemand van de gasten of het personeel gewond.

Al snel werd er begonnen met de wederopbouw van de lodge. Net als bij de andere projecten in Wolwedans werd bij de bouw van de nieuwe lodge gekozen voor een zachte aanpak, met

respect voor natuur en omgeving. Met uitzondering van het zwembad werd er nergens gebruikgemaakt van beton. De lodge werd opgetrokken op basis van een paalstructuur en hoog geplaatste planken vloeren. Na amper vijf maanden was de lodge uit zijn as verrezen.

(Interessant om te vermelden is dat alle chalets en tenten in Wolwedans zo ontworpen zijn dat ze gemakkelijk kunnen worden ontmanteld. Na zes maanden heeft de natuur zich op de betrokken plaats hersteld en zijn er nergens nog sporen van een kamp te zien.)

Dunes Lodge, Wolwedans

De Namib-woestijn wordt gezien als de oudste woestijn ter wereld. De ca. 100 kilometer brede zandwoestijn strekt zich uit van noord naar zuid langs de Atlantische kust van Namibië over een lengte van ca. 400 kilometer, van Walvisbaai in het noorden tot Lüderitz in het zuiden.

De Republiek van Namibië is een woestijnachtig land met een enorme verscheidenheid en merkwaardige contrasten.

In dezelfde periode werd er op een stuk land ver ten zuiden van NamibRand op ongeveer 45 km van Wolwedans een nieuw en totaal ander kamp gebouwd: het Boulders Safari Camp.

Boulders opende in augustus 2007. Het kamp ziet er helemaal anders uit dan de andere kampplaatsen en vormt een fraai contrast met de omgevende duinen. Het ligt helemaal verscholen tussen de indrukwekkende granieten rotsen van het gebied en is speciaal ontworpen om de gasten optimaal te laten genieten van het verbluffend mooie uitzicht. Boulders is ongetwijfeld het meest exclusieve kamp van de Wolwedans Collection.

Filoso

Wolwedans is meer dan een verzameling kampplaatsen – het wil het goede voorbeeld geven op het vlak van verantwoord toerisme, mondige werknemers en de bescherming van het

Mountain View Suite, WolwedansDunes Lodge, Wolwedans

Boulders Camp, Wolwedans

Wolwedans Dunes Lodge ligt in het Namib Rand Nature Reserve, grenzend aan het Namib Naukluft National Park. De lodge ligt op de top van een duinplateau waardoor u de schoonheid van de woestijn en haar eindeloze vlaktes kunt bewonderen.

NamibRand Nature Reserve (het toegangsgeld dat in 2007 voor het natuurreservaat werd geïnd, bedroeg in totaal meer dan 1 miljoen NAD).

Eén van de projecten die in 2006 het levenslicht zagen, is het Namibian Institute of Culinary Education in Windhoek. Het Institute heeft een eersteklas restaurant en een stijlvolle bar, en biedt een ‘living classroom’-opleiding aan, waar koks hun vaardigheden kunnen bijschaven en de nodige ervaring kunnen opdoen om hun loopbaan in de horeca verder uit te bouwen. De opleiding kwam het societyleven in Windhoek al ruimschoots ten goede!

Wolwedans wil niet alleen winst maken, maar ook een belangrijke bijdrage leveren aan de plaatselijke economie, kansen bieden aan personen die anders geen kansen zouden krijgen en één van de mooiste landschappen ter wereld beschermen.

Dunes Lodge

Dunes Lodge ligt bovenop een duinenplateau, biedt weidse panoramische uitzichten en confronteert je op een onvergetelijke manier met de schoonheid van de woestijn. De gebouwen zijn een combinatie van houten structuren en canvasschermen die uitkijken op de woestijn. De lodge straalt de atmosfeer van een tentenkamp uit, maar biedt het comfort en de bescherming van een echt huis. De negen ruime chalets hebben allemaal een eigen badkamer en een privéveranda met uitzicht op de onmetelijke zandvlakten. Slapen met open canvasschermen is

als slapen onder de blote hemel. Het hoofdcomplex – dat in 2003 volledig heropgebouwd werd – bestaat uit twee lounges, enkele Sundowner Decks, een open haard, een theedek, een bibliotheek, een wijnkelder en twee eetkamers. Er is ook een zwembad, dat als het ware boven het zand zweeft.

Mountain View Suite

Met een boven de duinen uitstekend dekoppervlak van 200 m² heeft de Mountain View Suite heel wat woonruimte en voegt ze een luxueuze toets toe aan de Wolwedans Collection.

De Suite bevindt zich op wandelafstand van de Dunes Lodge, maar ligt toch voldoende afgelegen om de gasten in een huiselijke en stijlvolle atmosfeer hun tijd te laten doorbrengen.

De Suite bestaat uit een ruime slaapkamer met een badkamer

Boulders Camp, Wolwedans

Boulders Camp, Wolwedans

Wolwedans

Wolwedans

Voor diegenen die een vakantie zonder weerga zoeken is Namibië een paradijselijke bestemming. De sportieven onder ons kunnen er abseilen, kayaken, mountainbiken, parachute springen en paragliding, paardrijden, quad biken, sand boarden, trektochten maken, tot wildwater raften en surfen. Diegenen die het een fractie kalmer aan willen doen kunnen een ballonvaart maken, een middagje golfen of langs de kust wat vissen.

Wie Afrika zegt denkt daarnaast natuurlijk ook aan prachtige zonsondergangen en dat is in Namibie niet anders!

en een kingsize bed zodat de gasten ten volle kunnen genieten van het uitzicht op hun eigen duinenvallei. De schaduwrijke patio vormt een ideale plaats om te eten of in een hangmat te relaxen. Voeg daarbij nog een ruime lounge, een barkabinet en een eetruimte, en je hebt een fantastische thuis ver van huis.

Dune Camp

Dune Camp ligt op de rand van een duin van 250 meter hoog en geeft onderdak aan maximaal 12 gasten in een volledig ongerepte omgeving. De gasten verblijven in comfortabele tenten, die opgesteld staan op houten platformen.

Een ruim dek waar je veilig onder de blote hemel kunt slapen, staat samen met een eigen badkamer garant voor een comfortabele kampeerervaring. De ‘lapa’ bestaat uit een lounge, een eetruimte en een open keuken, zodat de gasten een praatje kunnen maken met de kok terwijl hij voor hen een rijkelijke maaltijd klaarmaakt. Het Sundowner Deck met zijn open haard is het centrale ontmoetingspunt van het kamp en straalt een gezellige en ontspannen sfeer uit.

Boulders Camp

Boulders Camp bevindt zich 45 kilometer ten zuiden van Wolwedans en is omringd door enorme granietrotsen. Het is de meest recente aanwinst van de Wolwedans Collection.

Boulders biedt onderdak aan maximaal acht gasten en is ongetwijfeld de meest exclusieve kampplaats van Wolwedans. Het hoofdterrein is voorzien van een eet- en loungetent, een ontbijtdek en een open haard. Vlakbij is er een indrukwekkende Sundowner Spot waar je de weidse schoonheid van het reservaat kunt bewonderen.

Vanuit Boulders Camp kun je het diepe zuiden van het NamibRand Nature Reserve verkennen. Je kunt er je dagen aangenaam doorbrengen met begeleide trips of wandelsafari’s doorheen de eeuwenoude jachtvelden van de Bosjesmannen.

Private Camp

Private Camp biedt twee ruime slaapkamers met een eigen badkamer, een ‘sala’ om lekker luierend de siësta door te

brengen, verschillende dekken, en een centrale lounge met een studeerkamer, een zitkamer, een eetruimte en een volledig uitgeruste keuken. Het open-planontwerp zorgt voor een permanent uitzicht op de omgevende natuur. Private Camp is ontworpen voor mensen die van de rust kunnen genieten die absolute stilte geeft. De ideale plaats dus om je enkele dagen van de rest van de wereld af te zonderen en te genieten van een goed boek, wat te mijmeren of een wandeling te maken door één van de meest betoverende landschappen van Afrika.

Daarnaast zijn er nog begeleide activiteiten op individuele basis of in groep, zoals trips met wagens of sportvliegtuigjes, ballonvaren of natuurwandelingen.

Ballonvaren

Een speciale attractie in NamibRand is ballonvaren. Je vliegt in alle stilte boven duinzones of eindeloze vlakten en geniet van onvergetelijke en adembenemende uitzichten. Vanuit het best denkbare gezichtspunt bewonder je één uur lang de verlaten schoonheid van de Namib en daarna vier je die unieke ervaring op de landingsplaats met een champagneontbijt.

Trips

Wolwedans vormt een perfecte basis om uitgestrekte stukken ongerepte natuur te exploreren. Onze geïndividualiseerde en leerzame trips met open Land Rovers onthullen de wonderen van de wildernis. Je verneemt alles over kleine en grote woestijnbewoners, en hun inspanningen om te overleven in een wrede en meedogenloze omgeving. Je ontdekt bovendien de zeer verscheiden flora (zowel veerkrachtige schoonheid als geharde overlevers) en de fascinerende geologie van NamibRand. 

www.wolwedans-namibia.com info@wolwedans.com.na

Toeristen uit België die naar Namibië willen vliegen doen daar ongeveer 10 uur over. Vluchten worden onder andere uitgevoerd door Air Namibia (directe vlucht van Frankfurt naar Windhoek, Namibië), Brussels Airlines, South African Airways, British Airways en Lufthansa.

Het genot om zelf wijn te verbouwen

Wanneer men kenners de vraag zou stellen een wijnstreek bij naam te noemen die excelleert door de kwaliteit en de fijnheid van haar wijnen, dan is de kans vrij groot dat bij de meerderheid van de ondervraagden spontaan de naam Bordeaux over de lippen komt. Bordeaux is sinds mensenheugenis de regio in Frankrijk die tot de verbeelding spreekt van elke wijnliefhebber. Ronkende namen als Margaux, Saint-Emilion, Graves, Pomerol, Saint-Estèphe staan eenieder die iets van wijn kent als in het geheugen gegrift. De Bordeaux is een streek met een eeuwenoude wijntraditie en savoir faire, een roemrijke geschiedenis en ook vandaag nog een mondiale renommée voor topwijnen.

Toch is het werkelijke beeld rond de eeuwwisseling heel anders geweest en heeft deze gereputeerde wijnstreek ook haar economische problemen gekend. Door de mondialisering en het ruimer aanbod van wijnen op wereldvlak kregen sommige châteaus het moeilijk. De export verminderde tot ruim 10% per jaar. Het droomscenario van de Franse Bordeauxwijnen die moeiteloos aan woekerprijzen richting nieuwe markten China en India vertrokken midden jaren ‘90 is de sector als een boemerang in het gezicht gekomen. Het aantal wijnoppervlaktes werd groter, maar in vele gevallen werd de kwaliteit minder. En

iedereen deelde in de malaise, ook de grote kastelen. Het was duidelijk dat de Bordeauxwijnen aan een gewetensonderzoek toe waren. Wijnbouwers moesten terug kwaliteitswijnen produceren, de markt had nood aan een herstructurering en het vertrouwen van de klant diende herwonnen te worden. Oude gloriën moesten terug in ere worden hersteld. Justin Onclin, gereputeerd wijnhandelaar in de Bordeaux, wijnmaker en vooral wijnliefhebber doet ons zijn verhaal.

CMm: Hoe verklaart u dat een wereldregio op het vlak van wijn

Justin Onclin interview Christophe Lambert | foto’s Sovex-Woltner

Justin Onclin (Sovex-Woltner)

tijdens

zulke impasse kan kennen?

J. Onclin: “Onderschat de complexiteit van de Bordeauxstreek niet. Vandaag spreekt men over 57 appellaties, 9000 châteaus en 13000 wijnbouwers/boeren. Bordeauxwijnen hebben decennialang garant gestaan voor kwaliteit. Dat kwaliteitslabel is volgens mij wat de echte topwijnen betreft grotendeels onaangetast gebleven. Maar het aantal producenten en dus ook het aanbod was veel te groot geworden. Dat maakte het moeilijk om nog een goed beeld van de markt te kunnen hebben. En dus de kwaliteitsnormen in het oog te kunnen houden. Sommige kleinere wijnboeren produceerden dan wel in de Bordeaux, maar hadden daarom niet meteen dezelfde kennis en ervaring als de meer gereputeerde wijnbouwers en châteaus. Iedereen wilde delen in het succes maar kon niet aan de dezelfde hoge criteria voldoen. Dus was het inderdaad zo dat er een neerwaartse nivellering optrad. Er werden immers wijnen geproduceerd op terroirs van mindere kwaliteit. En daar heeft de gehele wijnindustrie in de Bordeauxstreek dan de gevolgen moeten van dragen.”

CMm: Hoe kan men dergelijk probleem oplossen?

J. Onclin: “Kwaliteit staat altijd voorop. Want het is op kwaliteit dat je in eerste instantie wordt beoordeeld. Daar moet dan ook prioritair aan gewerkt worden. Om het probleem in te dijken moest er afgestapt worden van de gedachte kwantiteit en moest er opnieuw gedacht worden in termen van kwaliteit. Daar hebben wij de laatste jaren heel wat energie ingestopt. Wij hebben langdurige contracten afgesloten met boeren die goede wijngaarden hadden en met ons die weg wilden inslaan. Wij hebben hen bijgestaan met advies en hebben hen hiervoor in de plaats de afname van hun productie gegarandeerd. We zijn ervan overtuigd dat deze visie geholpen heeft er voor te zorgen de minder gemotiveerde spelers buitenspel te zetten.”

CMm: Uw duidelijke visie als zakenman, gepaard met uw meesterschap op het vlak van distributie heeft er voor gezorgd dat weldra ook heel wat topchateaus beroep op uw expertise deden om hun wijnen wereldwijd te verdelen. Een teken van erkenning?

J. Onclin: “Een teken van vertrouwen vooral, denk ik. Wat ik enorm apprecieer en waar ik dankbaar voor ben. Zoiets verdien je echter niet op een dag. Daar gaan jaren van hard labeur aan vooraf. De enige manier waarop je in de zakenwereld, in welke sector dan ook, iets kan bereiken, is trachten de beste te zijn. Daarom moet je vertrekken vanuit een gezonde structuur en je omringen met mensen die in hun specifiek vakterrein specialisten zijn. Of je nu wijn distribueert over de gehele wereld, of zelf wijn verbouwt, dat zijn de enige regels om te slagen. Dat grote châteaus uit Pomerol, Saint-Julien, Saint-Estèphe met ons willen samenwerken is gestoeld op het feit dat zij weten dat wij hun wijnen waar dan ook ter wereld in de beste omstandigheden zullen afleveren. Rekening houdend met de vereiste hoge criteria die hun topwijnen verdienen.”

CMm: Van waar in feite deze passie voor wijn? En voor de Bordeauxwijnen in het bijzonder?

J.Onclin: “Je wordt niet geboren met een passie. Passie is de apotheose van je interesse. Wanneer je iets dat je hebt ontdekt leert begrijpen. En je aan de drang om er nog meer van te weten niet kan weerstaan. Passie is iets wat je vreugde brengt. Ik heb altijd gehouden van de prachtige mix tussen de natuur en de menselijke inbreng. Wijn en alles wat daarmee te maken heeft is een terroire gedachte. Je bent verbonden met de natuur en wanneer je zorgzaam, in het geval van wijn, met je ranken omgaat, er voor zorgt dat je de beste druiven kunt oogsten en de epertise hebt om er dan ook nog een uitstekende wijn mee te produceren, ja goed, dan heb je iets zeer bijzonders verwezenlijkt. Iets wat enkel maar blijdschap kan schenken. Voor jezelf, maar vooral voor hen die van je goede wijn zullen mogen proeven.

Je vroeg me waarom ik in het bijzonder van Bordeauxwijnen hou. Ik durf, na 30 jaar ervaring, te stellen dat Bordeaux met zijn terroirs, zijn druivensoorten en het klimaat dat er heerst, alles heeft om een sublieme wijn te produceren. Een wijn die alle epitheta waardig is: een krachtige, volle wijn, complex maar toch met een enorme finesse, een mooie kleur en structuur. Een wijn die men uiteraard mag drinken, maar die ook het potentieel heeft om bewaard te worden. Een wijn waar men de ziel van de wijnbouwer in terugvindt...”

CMm: Hoe bent u in deze business terechtgekomen?

J. Onclin: “Na mijn studies ben ik via een jeugdvriend, John Monard, bij de Wijnmakelaarsunie in Diepenbeek beland. Ik heb dus jaren als commercieel directeur gewerkt bij een wijninvoerder. Regelmatig ging ik ook naar de Bordeauxstreek en zag dat de grote beslissingen in principe genomen werden op wat men noemt de “Place de Bordeaux”, de verzamelnaam voor de Bordelese handelshuizen die aan de bron beslisten waar de

Justin Onclin

Justin Onclin: “Je wordt niet geboren met een passie. Passie is de apotheose van je interesse. Wanneer je iets dat je hebt ontdekt leert begrijpen. En je aan de drang om er nog meer van te weten niet kan weerstaan. Passie is iets wat je vreugde brengt.”

wijnen van de grote châteaus naar toe zouden gaan. Mijn hart als ondernemer vond deze werkomgeving veel interessanter. En zo begon ik initieel als kleine speler zelf wijnen waar ik in geloofde, te commercialiseren vanuit Bordeaux. Ik realiseerde me dat dit mijn echte roeping was en ik wilde in dit gesloten milieu mijn kans wagen. Vastberaden om te slagen. Zo nam ik de public relations van een aantal wijnbouwers op mij. In 1982 stichtte ik Sovex en de passie voor de Bordeaux en de distributie van haar wijnen was een realiteit geworden. Sindsdien is het alleen maar in stijgende lijn gegaan. In 2001 kocht ik Woltner op, vooral omdat ik mij meer wilde gaan profileren op de markt van de grand crus. Het mooie resultaat dat wij hebben bereikt is enkel maar het gevolg van ons driewoordig motto: energie, talent en veeleisendheid. Woorden die gelden voor alle entiteiten binnen onze bedrijfsgroep en die we graag ook transponeren als label naar onze aankopers toe. Het Label Sovinif, toegekend aan 17 châteaus, exclusief gecommercialiseerd door Sovex-Woltner kan mooie referenties voorleggen. 12 gouden, 17 zilveren en 12 bronzen medailles werden ons in de laatste 5 jaar toegekend...”

CMm: Ondertussen hebt u zelf ook al drie châteaus opgekocht. De ultieme droom van de wijnmakelaar die wijnbouwer wordt?

J. Onclin: “Ik kan niet ontkennen dat zelf wijn kunnen verbouwen het mooiste is wat er bestaat. Het is voor mij de ultieme voldoening. In 1999 kreeg ik de kans om samen met de investeringsgroep Ballande het wat achteropgeraakte PrieuréLichine over te nemen, een gekende château uit de Margaux. Het is voor mij altijd een uitdaging geweest om te trachten ‘huizen’ in moeilijkheden een tweede leven te geven. Het geeft mij zakelijk een enorme boost wanneer het lukt, dat zal ik zeker niet ontkennen. Maar het zakelijke is niet de enige drijfveer. Huizen met een traditie roemloos zien ten onder gaan en verdwijnen, ik heb daar emotioneel moeite mee. Eeuwen traditie en cultuur als stof onder het tapijt vegen, dan kan ik niet zo maar laten gebeuren. Vandaag is Château Prieuré-Lichine een prachtig domein van 68 hectare wijngaarden verspreid over de appellation Margaux. Als ik zie dat mijn inspanningen effectief kunnen werken, vind ik dit enorm stimulerend. Zo kocht ik nog, ter persoonlijke titel, twee andere oude gloriën op: In 2002 Château Branas Grands Poujeaux, een Moulis-en-Medoc en in 2007 Château Villemaurine, een Saint-Emilion Grand Cru Classé. Ik denk dat wij ook deze châteaus weer gezond hebben gemaakt. Door de juiste investeringen te maken, en met de beste mensen de droom waar te maken om een prachtige en volwaardige wijn te maken. Ik geef toe dat de wetenschap dat wij grand crus produceren mij diep gelukkig maakt.”

CMm: Uw werk wordt duidelijk geapprecieerd door kenners. u hebt immers tal van prijzen gewonnen. Wat doet dat met u?

J. Onclin: “Prijzen verdien je niet alleen. Weet u, de allermooiste successen zijn deze die men mag delen. Ze zijn de bekroning voor het werk van een heel team. Als ik ze onder die noemer mag in ontvangst nemen, dan ben ik uiteraard een zeer tevreden man. Dat het gereputeerde ‘Decanter Magazine’ ons

in 2008 bekroonde met een prijs voor Château Branas Grand Poujeaux 2005, dat is voor mij het bewijs dat we iets moois hebben gedaan door deze château te laten resusciteren. Dat het prestigieuze wijnvakblad ‘Vino’ mij verkoos tot wijnpersoonlijkheid van het 2008, dat vind ik uiteraard een hele eer. Het is een aanmoediging om op dezelfde weg door te gaan.”

CMm: U bent een grote speler in de Bordeaux. Wat is uw doel voor de komende jaren?

J. Onclin: “Ik wil vooral verder doorgroeien en op wereldschaal een belangrijke speler blijven in de distributie van grote Bordeauxwijnen. Wij moeten daarvoor de nieuwe markten verder blijven analyseren en de bestaande verder uitbreiden. Iedereen weet dat naast de VS en Rusland vooral China, India en het Midden-Oosten sleutelmarkten worden. We zijn daar uiteraard al actief, maar moeten deze markten nog verder exploreren. Onze expertise op het vlak van export heeft ons de laatste jaren in alle gespecialiseerde winkels, prestigieuze hotels en restaurants wereldwijd gebracht. Het is aan ons die lijn verder door te trekken en samen met de markten mee te groeien.”

CMm: Kunt u zelf, in uw druk leven, nog de tijd vinden om te genieten van een goed glas wijn?

J. Onclin: “Absoluut! Het zou spijtig zijn mocht me dit plezier niet gegund worden. Ik ben dan wel een zeer drukbezet persoon, toch neem ik graag de weinige tijd die ik heb om te genieten van mijn châteaus en de schitterende omgeving waar ze liggen. Die momenten van rust koester ik, en dat kan zeker met een goed glas Bordeaux...” 

www.branasgrandpoujeaux.com

www.villemaurine.com

Justin Onclin

Beperkte speciale serie

Porsche 911

‘Black Edition’

In de lente van 2011 wordt de wereld van de Porsche 911 nog attractiever, met een uiterst aantrekkelijke speciale serie op basis van de 911 Carrera met 3,6-litermotor van 345 pk (254 kW). De bijzonder riant uitgeruste 911 Black Edition is beschikbaar als coupé en als cabriolet, steeds met achterwielaandrijving –en natuurlijk enkel in het zwart. Nog knapper wordt deze 911 Carrera door zijn exclusiviteit en zijn prijs. Van de 911 Black Edition worden slechts 1.911 exemplaren gebouwd, en hij kost exact evenveel als de Carrerabasismodellen. Hij wordt gecommercialiseerd vanaf april 2011.

De 911 Black Edition is standaard in het zwart gelakt, optioneel is ook de metaalkleur basaltzwart verkrijgbaar. De cabriokap is steeds uitgevoerd in zwarte stof. Voor kleurrijke accenten aan de 911 Black Edition zorgen de tweekleurige 911 Turbo II-wielen van 19 duim, die perfect bij de discreetelegante koetswerkkleur passen. Bovendien bieden de velgen vrij zicht op het remsysteem, met – uiteraard zwarte – vaste aluminium monobloc-remzadels met vier zuigers.

De standaard grijze zonneband in de voorruit rondt het totaalbeeld van de wagen harmonieus af. Het zwarte ‘Black Edition’opschrift op de roestvrijstalen drempellijsten vormt een eerste hint naar het hoogwaardige interieurconcept, waarin de nadruk ligt op puristische sportwagenwaarden.

In het interieur wordt de kleur van de buitenzijde consequent voortgezet. De zetels zijn standaard gedeeltelijk met hoogwaardig leder bekleed, maar als optie kan de 911 Black Edition natuurlijk ook met een uitgebreide lederbekleding worden verfraaid. Eveneens standaard is het Sport Design-stuur. Het instrumentenbord is uiteraard zwart. Een genummerd plaatje op de klep van het handschoenkastje verwijst naar het beperkte aantal exemplaren van de 911 Black Edition. De sierlijsten aan het instrumentenbord, de schakelpook en de ventilatieroostertjes zorgen met hun afwerking in alulook voor een knap contrast. Het achterste gedeelte van de middentunnel is in de koetswerkkleur gelakt.

Een akoestisch hoogtepunt van de uitgebreide 911 Black Edition-uitrusting is het standaard aanwezige BOSE® Surround Sound-systeem. Het werd speciaal op het interieur van de 911 Carrera-modellen afgestemd, met 13 luidsprekers (12 in de cabriolet) inclusief actieve subwoofer en centerspeaker, en een digitale zevenkanaalsversterker met een totaal vermogen

van 385 watt, voor een briljante klankbeleving. Net zoals alle 911 Carrera-modellen is ook deze speciale serie standaard met het Porsche Communication Management (PCM) uitgerust. De GPS-navigatiemodule is op de 911 Black Edition eveneens standaard, net zoals de universele audio-interface in het opbergvak in de middenconsole. Tot de standaarduitrusting behoren verder ook parkeersensoren, een snelheidsregelaar, een automatisch dimmende binnenspiegel en dito buitenspiegels en een regensensor.

Op technisch vlak beantwoordt de 911 Black Edition aan de hoge standaards van de Carrera. Onder de motorkap schuilt de typische zescilinderboxermotor van de Carrera, die uit zijn cilinderinhoud van 3.614 cm3 bij 6.500 o/min een vermogen van 345 pk (254 kW) puurt. Gekoppeld aan de standaard manuele zesversnellingsbak maakt dat vermogen voor beide koetswerkvarianten een topsnelheid van 289 km/u mogelijk. De coupé spurt in 4,9 van 0 tot 100 km/u, de cabriolet in 5,1 s. Ondanks die indrukwekkende prestatiecijfers blijft het verbruik gematigd. De coupé verbruikt gemiddeld (gemeten volgens NEDC) 10,3 l/100 km, de open Carrera heeft nauwelijks 0,1 l meer nodig.

De 911 Black Edition kan beschikken over alle technische opties die ook voor de andere Carrera-modellen aangeboden worden. Om te beginnen is er de Porsche PDK-versnellingsbak

met dubbele koppeling, die in de 911 zijn intrede deed in het wereldwijde sportwagensegment. Dankzij de zeven verhoudingen en de snelle versnellingswissels zonder onderbreking van de trekkracht laat de 911 Carrera met PDK topcijfers optekenen. Enerzijds op verbruiksvlak: Met gemiddeld 9,8 l/100 km voor de coupé en 9,9 l/100 km voor de open 911 blijft de Carrera onder de magische tienlitergrens. Anderzijds op dynamisch gebied: Met de PDK legt de coupé de sprint van 0 tot 100 km/u af in 4,7 s, de cabriolet doet er 4,9 s over. Met het optioneel verkrijgbare Sport Chrono Plus-pack kan het er nog heftiger aan toe gaan. Het omvat de extra functie Launch Control, voor bliksemsnelle acceleraties vanuit stilstand, en een schakelmodus die het mogelijk maakt om nog sneller te schakelen, voor extreem sportief rijden. Dankzij de Launch Control verloopt de sprint van nul tot honderd bij de modellen met PDK-versnellingsbak nog 0,2 s sneller.

De sportiviteit en het comfort van de 911 Black Edition kunnen naar wens nog verder verhoogd worden. Met het Porsche Active Suspension Management (PASM) bijvoorbeeld, of met het voor de coupé verkrijgbare PASM-sportonderstel, met een 20 mm verlaagd koetswerk en een mechanische differentieelsper op de achtertrein. De remprestaties kunnen verder geoptimaliseerd worden met het optionele Porsche Ceramic Composite Brake-systeem (PCCB). 

James Corbett

weet zielloos materiaal levensecht te maken...

James ontwerpt sinds eind 1998 ongelooflijk levensechte sculpturen. Hij was toen de eigenaar van een autosloopplaats in Brisbane, Australië. Op een regenachtige zaterdagnamiddag besloot hij enkele ideeën, die al een tijdje in zijn achterhoofd zaten, te concretiseren en begon onderdelen bij elkaar te voegen. Het resultaat was een ‘off road race buggy’ (een sport die James ongeveer 10 jaar lang beoefende). Hij was blij met het resultaat, net als vele anderen die de buggy op de toonbank in zijn zaak zagen staan. Aangemoedigd door de vele positieve reacties ging James de maanden daarna verder met het creëren van sculpturen en het duurde niet lang voor hij ze aan klanten kon verkopen.

De reacties waren zo goed dat hij in 1999 zijn eerste tentoonstelling organiseerde bij ‘Vroom’, een motorcafé in Brisbane. De rest is geschiedenis... James verkocht zijn stukken en werd gevraagd om als gastartiest op te treden op de Brisbane International Motor Show, wat hij drie jaar lang zou doen. Ontelbare tentoonstellingen, shows en opdrachten volgden.

Tegen maart 2000 werd het duidelijk dat de sculpturen een permanent deel van hun leven zouden uitmaken en dus besloten James en zijn vrouw Jodie om de autosloopplaats te

verkopen en zich voltijds op de carrière van James als artiest te richten.

Nu, tien jaar later, wordt hij nog steeds populairder. Hij heeft succesvolle tentoonstellingen gehouden in Engeland en Amerika, verschillende succesrijke solotentoonstellingen in drie van de belangrijkste Australische steden en werken verkocht aan klanten in Engeland, de VS, Nieuw-Zeeland, de Verenigde Arabische Emiraten, Zwitserland, Japan, Argentinië en Maleisië. Hij werd uitgenodigd voor een tentoonstelling op de Essen Motor

Show in Duitsland, voerde verschillende grote bedrijfsopdrachten uit voor openbare tentoonstellingen en heeft het gewoonweg bijzonder druk!

James heeft een grote passie voor raceauto’s en -motoren en dat zijn dus enkele van zijn favoriete onderwerpen. Dieren, en dan vooral honden, vogels en inheemse Australische fauna, zijn ook enorm populair. James houdt ervan om chauffeurs in zijn auto’s en motorrijders op zijn motoren te zetten omdat hij vindt dat ze het snelheidsgevoel, enthousiasme en de liefde voor hun machine overbrengen. Het gaat dan vooral om oudere raceauto’s, een onderwerp dat James na aan het hart ligt (hij racet op dit moment met een replica van de 1939 Ford sprintauto, die hij zelf bouwde).

Zijn sculpturen omvatten een glimp, een moment, een seconde van het onderwerp, of dat nu een motor is die over een cir-

cuit uit de jaren 1900 raast, een auto die onstuimig een bocht neemt in een race of een hond die even naar je opkijkt. Zijn talent om dit met zielloos materiaal zo levensecht te maken, is een unieke gave, die mensen uit elke leeftijdsgroep ontroert. Een resultaat dat James veel voldoening schenkt!

De auto-onderdelen die Corbett gebruikt, gaan van heel nieuw tot heel oud. Sommige stukken zijn meer dan 80 jaar oud en gaan goed samen met meer moderne technologieën om een nog interessantere sculptuur te vormen. De originele staat van elk auto-onderdeel wordt bewaard en het gebeurt zelden of nooit dat een stuk gebogen of hervormd wordt. 

www.jamescorbettart.com

James Corbett

Beperkte speciale serie met 320 pk Porsche Boxster S ‘Black Edition’

Het kleurconcept van de Boxster S ‘Black Edition’ is tot in het kleinste detail consequent doorgevoerd. Zo zijn de luchtinlaten achteraan in de flanken zwart gelakt, en ook de dubbele uitlaatpijp is zwart. De zwarte modelbenaming op de kofferklep

Porsche-logo in de hoofdsteunen. Naar wens is ook een volledige lederbekleding in zwart verkrijgbaar. Een genummerd plaatje op de klep van het handschoenkastje kenmerkt de sportwagen als exemplaar van de Black Edition-reeks. Standaard is de Boxster S

Black Edition uitgerust met de

achteraan is even typisch voor de ‘Black Edition’ als het gestanste ‘Black Edition’-opschrift op de zijkant van de kap. Ook de rolbeugels zijn zwart gelakt.

In het interieur loopt het kleurconcept van de buitenzijde nauwgezet voort. Op de roestvrijstalen drempellijsten prijkt een zwart ‘Black Edition’-opschrift. De drie spaken van het standaard Sport Design-stuur zien eruit als dubbele spaken. Het stuur heeft een sportieve ergonomie en de stuurwielkrans is bekleed met glad leder. De sierlijsten aan het instrumentenbord en de schakelpook zijn zwart gelakt. Ook de wijzerplaten zijn zwart, net zoals de gedeeltelijk met leder beklede zetels met het

anders optionele packs ‘Comfort’, ‘Infotainment’ en ‘Design’, wat een prijsvoordeel oplevert ten opzichte van een vergelijkbaar uitgeruste ‘gewone’ Boxster S. Het windscherm is eveneens af fabriek aanwezig, net zoals een automatisch dimmende binnenspiegel, dito buitenspiegels en een regensensor. Ook standaard: het Porsche Communication Management (PCM) met navigatiemodule, een universele audio-interface en een mobiele telefoon-voorbereiding. Voor een indrukwekkende klankbelevenis zorgt het Sound Package Plus. De standaard bi-xenonkoplampen met dynamische bochtenverlichting en led-dagrijlichten garanderen veilig rijplezier op donkere wegen.

De reeks van de Porsche Boxster krijgt een nieuw luxueus topmodel naast de bijzonder sportieve Boxster Spyder: de Boxster S Black Edition, in een beperkte oplage van 987 stuks. Behalve 10 pk meer dan de Boxster S (320 pk) biedt hij een aanzienlijk uitgebreide standaarduitrusting en exclusieve elementen tegen een zeer aantrekkelijke prijs. De nieuwe sportwagen met middenmotor is compleet in het zwart uitgevoerd: het zwart gelakte koetswerk, de zwarte kap en de zwarte Boxster Spyder-velgen van 19 duim onderstrepen de gespierde verschijning van deze toproadster.

Porsche Boxster S ‘Black Edition’ bron Porsche AG

Naar keuze kan de Boxster S ‘Black Edition’ nog verder gepersonaliseerd worden met andere opties uit het Boxsterprogramma, zoals het Porsche Ceramic Composite Brakesysteem (PCCB) of het Porsche Active Suspension Management (PASM).

Het onderstel van de Boxster S ‘Black Edition’ is duidelijk sportief afgesteld. Een bepalende rol in de nog verder verbeterde rijdynamiek van het ‘Black Edition’-model spelen de banden in maat 235/35 ZR 19 vooraan en 265/35 ZR 19 achteraan, geschoeid op bijzonder lichte velgen met het speciale tienspaaksdesign van de Boxster Spyder. De typische agiliteit van de sportwagen met middenmotor, die mede te danken is aan het lage zwaartepunt als gevolg van de geringe hoogte van de boxermotor, bereikt in het nieuwe topmodel een nog indrukwekkender niveau.

Voor de achtertrein schuilt een 3,4-liter zescilinderboxermotor met rechtstreekse benzine-inspuiting. Hij levert 320 pk, dat is 10 pk meer dan in de Boxster S. Deze motor bereikt zijn nominale vermogen bij 7.200 o/min, de motor van de Boxster S bij 6.400 o/min. Het met 10 Nm toegenomen koppel van 370 Nm is beschikbaar bij 4.750 o/min. Meer vermogen en meer kracht leiden tot meer dynamiek: De Boxster S ‘Black Edition’ maakt zijn toppositie waar met indrukwekkende prestaties. Met de standaard manuele zesversnellingsbak accelereert hij

vanuit stilstand in 5,2 s tot 100 km/u, een tiende van een seconde sneller dan de Boxster S. De maximumsnelheid van dit topmodel bedraagt 276 km/u, dat is 2 km/u sneller dan die van de Boxster S. In het brandstofverbruik toont de Boxster S ‘Black Edition’ zich dan weer gematigd: Hij neemt genoegen met gemiddeld 9,8 l/100 km (gemeten volgens NEDC), evenveel als de Boxster S.

Voor een nog dynamischer en tegelijk zuiniger karakter kan de Boxster S ‘Black Edition’ ook besteld worden met de geautomatiseerde PDK-zevenversnellingsbak met dubbele koppeling. In dat geval accelereert hij in 5,1 s van 0 tot 100 km/u en bedraagt de topsnelheid 274 km/u. Dankzij de intelligente schakelstrategie en de extra versnelling tegenover de manuele versnellingsbak daalt het gemiddelde verbruik tot 9,4 l/100 km (NEDC). 

Zoeken naar sporen van leven

De grandeur van Noordoost-Groenland

De barkoude wildernis van de noordoostkust van Groenland is het grootste Nationaal Park ter wereld. Enkel toegankelijk voor Eskimo’s, wetenschapslui en de Deense militairen van de Sirius Sledge Patrol. Enkele maanden geleden ging een selecte groep van poolfanaten en wereldburgers er uitzonderlijk aan wal. Ze volgden het spoor van de Belgische poolontdekker Adrien de Gerlache die 105 jaar geleden als pionier 200 km kust ontdekte. Een exclusieve kans om behalve de intense natuurpracht ook de historiek van het thans zo goed als onbewoonde Arctische gebied te ontdekken.

Wie boven 70° Noord wil trekken langs de kusten van Noordoost-Groenland moet avonturier zijn. Het ongerepte en beschermde natuurgebied is onbewoond en biedt geen accommodaties. Bovendien is de toelating vereist van de Deense en Groenlandse overheden om aan land te mogen gaan. De beste oplossing is te reizen tot Ittoqqortoormiit, de meest noordelijk gelegen nederzetting, en van daaruit met lokale gidsen ‘s werelds grootste fjordenstelsel te verkennen. In de winter met sledehonden, ’s zomers hiking.

Longyearbyen (78°13’ Noord), de hoofdstad van de Noorse eilandengroep Svalbard, oogt grauw en troosteloos onder het stof van de eeuwenoude lokale steenkoolnijverheid. Alleen de kleurrijke houten huizen steken schril af tegen de asbruine rotsflanken waarvan de toppen in de lage wolken oplossen. Hier en daar schiet lichtgele Spitsbergenpapaver wortel in de ontdooide permafrostlaag. Het is zomer, het kwik bengelt rond het vriespunt. Voor we inschepen breng ik nog een blitzbezoek aan het lokale museum. Een affiche bij de ingang toont twee gewonde wetenschappers die recent nog in hun tentje werden aangevallen door een ijsbeer met trek. Je ziet de witte

kolossen dan misschien nog nauwelijks – hun soort staat sinds 2008 op de lijst met bedreigde diersoorten – toch zou ik liever niet struikelen over een levend exemplaar. Daarom dragen al onze gidsen een wapen. Verplicht als we straks aan land gaan op de kusten van het onbewoonde Noordoost-Groenland. Aan boord van het ijsversterkt schip Plancius stelt expeditieleider Rinie van Meurs zijn doorgewinterde ploeg voor. Om 18u30 stipt geeft kapitein en master van het schip Han Tiemes het bevel: “Trossen los!”

Met een snelheid van 11 knopen of zo’n 20 kilometer per uur,

Moeder ijsbeer met twee jaarlingen: goed doorvoed.

Het pakijs drijft gevaarlijk dicht in de buurt van de Plancius.

IJsnomaden op drift in Nordvest Fjord.

Met honderden wachten ijsbergen langs de kust geduldig op hoogtij om te ontsnappen en daarna maanden, zelfs jaren rond te zwerven.

stomen we richting Nuna Allanngutsaaliugao, de Inuit-naam voor het grootste Nationaal Park ter wereld. “Met nog 500 zeemijl voor de boeg kunnen we in pakweg twee dagen tijd de Groenlandzee dwarsen”, berekent eerste stuurman François Kwekkeboom. Het is bijna bedtijd als we uit de beschutting van de Isfjordbaai varen en traag het uiterste landpuntje van Prins Karls Forland achter ons laten. Mijn gsm gaat onherroepelijk uit. Bereik is er sowieso niet in de barkoude wildernis van de noordoostkust van Groenland.

IJsberen in zicht

De hele nacht bleef de zon net onder de horizon hangen. Hoe zuidelijker we zakken, hoe donkerder de nachten zullen worden. In het vale licht snijdt de Plancius door de vlakke zee – het schip draagt de naam van de beroemde 17de-eeuwse Belgische cartograaf. Noordse stormvogels glijden langszij en volgen nauwgezet al onze bewegingen. Of is het andersom? Ons eerste doel is Ile de France, een klein eiland in 1905 ontdekt door de Belgische poolontdekkingsreiziger Adrien de Gerlache. Vier van zijn kleinkinderen varen met ons mee en hopen om de boodschap-in-de-fles die hun grootvader destijds onder een stapel stenen verstopte, terug te vinden. Het weer en de drift van het pakijs zullen bepalen of we tot bij het eiland geraken of niet.

Het is nog vroeg de volgende ochtend wanneer de twee beren waarmee ik de benepen kajuit deel, natuurfotograaf Yan Verschueren en cineast Mark Boone, me wakker schudden. Het is

windstil en er hangt een dikke mist. We zetten koers richting Shannon Sund om daarna terug naar het noorden te zwenken tot Koldewey Eiland (75° 57’ Noord - 18° 38’ West) en verder te varen langs de westzijde van het eiland (Dove Baai) naar Danmarkshavn, op zo’n 50 zeemijlen van Ile de France. Dat is alvast het plan. Op de radar doemen de eerste stippen op van de kilometersbrede ijsgordel waar de Plancius zich door wil worstelen. “Op zondag werkt het Noorse Meteorologische Instituut niet en daardoor moeten we het redden met verdomd onnauwkeurige ijskaarten”, gromt de kapitein en hij roept tweede stuurman Aleksey Nazaron op de brug. “Deze Rus heeft bijna 15 jaar vaarervaring in het pakijs en navigeert ons op zicht veilig door het witblauwe tapijt van ijsschollen, -schotsen en -bergen.” Terwijl de kapitein vooral oog heeft voor het drijfijs krijgt Thor Hjarsen, onze Deense bioloog, een ijsberin met twee jongen in het vizier. Luttele minuten later hoor je op het boegdek overal fototoestellen klikken. “De weldoorvoede jongen zijn zo’n 20 maanden oud en zullen binnen enkele maanden op eigen poten door het leven moeten.” Het is bijna middag en de beren vangen neus in de wind de geuren uit onze kombuis. Een oude truc die jagers al generaties lang toepassen.

Eerste landing: Store Koldewey

Geruisloos glijdt de nacht de volgende ochtend binnen en aan bakboord doemt de kust van Groenland, Hochstetter Forland, uit de mist op. De lage zon weerkaatst verblindend mooi op de parelwitte ijsvlekken, willekeurig verspreid in het donkere, rimpelloze wateroppervlak. Een jong exemplaar van de grote

De zes militairen van de Sirius Sledge Patrol leven twee jaar lang in totaal isolement in hun hoofdkwartier op Daneborg. En patrouilleren met hun sledehonden langs de 2.000 km lange kust.

burgemeester-meeuw scheert rakelings over het achterdek. Na twee dagen volle zee wil expeditieleider Rinie halt houden: deze namiddag strekken we de benen op Store Koldewey eiland. Hoog tijd dus om iedereen te briefen over de spelregels bij het aanmeren met de zodiacs. “Gezond verstand primeert. Aan land laat je niets achter en neem je niets mee. En wees gerust, ijsberen liggen heus niet achter een rots te loeren om dan plots aan te vallen.” Toch moeten we op onze hoede blijven en alles doen om het gevaar te vermijden. Tenslotte zijn wij de indringers, niet andersom.

Enkele imposante ijsbergen bewaken de ingang van de beschutte fjord terwijl de zodiacs ons aan wal zetten. In colonne wandelen we door een halfwoestijn van ‘Trollenbrood’, zoals de door de vrieskou gebarsten en gespleten steenbrokken in de volksmond worden genoemd. Uitwerpselen en sporen van muskusos, poolhaas, ganzen … bewijzen dat we niet alleen zijn. “Maar de dieren weten zich verdomd goed te verstoppen”, zuchten de fotojagers onder ons. Terwijl ik 195 meter hoog van het indrukwekkende vergezicht geniet, vang ik toevallig het radiogesprek op tussen Rinie en de kapitein: “Volgens de net binnengelopen ijskaart moet het lukken om vannacht door te stoten tot Ile de France.”

Hun woorden zijn amper koud of ik wring me ’s anderdaags in de vroege ochtend in mijn thermisch ondergoed. Nog voor ik het goed en wel besef, slingeren mijn voeten uit de zodiac op het keienstrand van Ile de France. Opdracht volbracht. Veel tijd om te speuren naar sporen van de historische prestatie van Adrien de Gerlache in 1905 krijgen we echter niet. De kapitein laat zich niet ompraten: “De weersomstandigheden wisselen soms razendsnel en dan is het zaak om je even vlug weer uit de voeten te maken. Zo niet raakt je schip onherroepelijk vast in het ijs.” Amper twee uren na onze landing is het al zover en sommeert hij ons terug naar de Plancius. Van de steenhoop jammer genoeg geen enkel spoor. Wellicht ligt de boodschapin-de-fles verborgen onder de metersdikke ijslaag die de top van het eiland bedekt.

Ontgoocheld is dr. Jos B. Peeters niet. De managing partner van Capricorn Venture Partners tast ook in zijn vrije tijd met plezier de randjes van het gemiddelde af. “In 2008 trok ik al met Asteria naar Antarctica om er samen met een kleine groep Belgen de eerste landing ooit te maken op Gent Eiland. Toen de kans zich aanbood om ook door het Arctisch gebied te trekken, kon ik moeilijk neen zeggen. De kans om zo hoog noordelijk te reizen en tegelijk een stukje Belgische geschiedenis te herontdekken, is uniek. Ile de France hebben we gevonden, de fles jammer genoeg niet. De natuur besliste daar anders over.”

Natuur en honden

“We are all good people”, zingt Jack Johnson op de achtergrond. De observation lounge op dek vier loopt langzaam leeg. Het is 01 uur ’s morgens. Of moet ik schrijven: ’s nachts? De zon die op deze noorderbreedte nooit helemaal wegzakt in

de zomer brengt mijn ritme uit balans. Buiten komt geen eind aan het schouwspel van kleuren: rood, geel, wit, blauw… Ze versmelten de nacht tot een magisch moment. Ik voel me bijna schuldig omdat ik niet blijf kijken en onder de wol kruip.

“Iterluarit!” Medereiziger Rik, een militair op pensioen, geeft me een snelcursus Groenlands tijdens het ontbijt. “Goeiemorgen!” Ik hoop dat hij me niet in het ootje neemt. God weet wat slinger ik de commandant van de Sirius Sledge Patrol naar het hoofd als ik hem straks vraag: “Tulutuuto qualu sinavit?”. Ik zie wel als we later op de dag hopelijk aan land mogen bij de Deense militaire basis in Daneborg (74° 20’ Noord - 20° 14’ West).

We krijgen toelating. Het anker ploft iets na drieën 32 meter diep op de bodem van de baai Young Sund. Vier van de twaalf militairen van de hondensleepatrouille verwelkomen ons in hun zomerplunje. De zon staat hoog en het is behoorlijk warm. Te warm om geloofwaardig te zijn. Straks als het wintert, trekt sergeant Morten Petersen met een collega en een span van 13 sleehonden langs de 2.000 km kust om te waken over de soevereiniteit van het natuurgebied. “Enkel jonge mannen, ongehuwd, noch verloofd, zonder kinderen, kunnen zich kandidaat stellen om twee jaar lang in totaal isolement geleefd te worden door de natuur.” Pin-upgirl Pamela Anderson verzacht de pijn.

“Doe je het voor de kick, de eer, de traditie?” pols ik commandant Jens Bonde. “Voor de natuur die je hier rondom je ziet. En de honden natuurlijk!” Ik snap ten volle wat hij bedoelt als hij zijn ‘pack’ of roedel Groenlanders voedert. De iets grotere soortgenoten van de Siberische husky’s laten zich uitgebreid kroelen – ook door ons trouwens. Een kort en krachtig bevel later wachten ze uiterst gedisciplineerd tot ze hun maaltijd in een ruk mogen verorberen. De liefde gaat zelfs zover dat de soldaten hun eigen oude honden afmaken wanneer die het respect verliezen van de jongere dieren.

Noorse expeditie gestrand

Ik hoor raven krassen net voor ik opnieuw in de zodiac spring na de ochtendwandeling op Ymer Eiland (73° 08’ Noord - 23° 38’ West). ‘Tulugaq’ of verhalenbrenger, doopten de Inuit de zwarte roofvogel. Volgens de overlevering schiep de raaf, door met zijn vleugels te slaan, de wereld en de wateren. Hij had de krachten van zowel mens als vogel en kon beide gedaantes aannemen. Omdat de aarde donker en stil was, maakte de raaf water en bergen en bedekte hij de aarde met planten waaraan erwten groeiden. Uit een overrijpe erwt barstte een volwassen man. De raaf was verwonderd en blij tegelijk. Daarna schiep hij dieren en planten uit klei en liet voedsel groeien. En omdat hij zag dat de man eenzaam was, maakte hij een tweede mens, kleiner en zachter. Hun kinderen bevolkten de aarde.

Terwijl het verhaal sterft in de grootsheid van de Sofia Sundfjord, bereikt het groepje stappers dat zich dieper in het landschap waagde enthousiast de waterkant. “Op de flanken van de heuvels benaderden we een groepje muskusossen tot op zo’n

De kust die de baron-avonturier 105 jaar geleden bereikte, werd sinds de ontdekking nauwelijks bezocht. Vandaag de dag is het een beschermd natuurgebied waar in principe uitsluitend wetenschapslui mogen landen vanwege onder andere de waardevolle archeologische sites en de kwetsbare fauna en flora. Laat staan dat een toerist ze ooit in zijn vizier kreeg.

‘Sunnmore Arbeideavis nr. 156, jaargang 32’, 11 juli 1955.

Kaap Steward, paradijs voor vogelaars: bonte strandloper.

Landing bij de Sirius Sledge Patrol.

Kamperen bij Sydkap op Scoresby Land.

70 meter”, vertelt Yan enthousiast. Een berg plaatjes moet zijn verhaal bekrachtigen. Ook Henrik Elling, onze Deense archeoloog, glundert. Langs het zanderige keienstrand vond hij een tentring van een eeuwenoud Inuit-zomerkamp. “Van Thulenomaden die in deze gebieden rondtrokken tussen 1300 en 1850.” Tijdens de warme maanden volgden ze met hun kajaks de kustlijnen en hielden er kamp. Tenten van huiden werden aan de rand met stenen verstevigd. “Die liggen nog altijd in dezelfde cirkel zoals ze er honderden jaren geleden werden achtergelaten: met aan de ingang de typische platte schieferstenen waarop de lamp stond. Achterin de huiden gestapeld om te slapen.”

Ik moet zelf dringend wat slaap inhalen. De Plancius zet ondertussen koers naar Antarctichavn, een oude expeditie-, dito jagershut van 1930 op Scorsby Land (72° 00’ Noord - 33° 07’ West). Blijkbaar blies een storm de hele site weg want overal in het rond ligt verroest materiaal en huisraad uitgestald. Op een stuk half onder het zand bedolven krant herken ik de datum: 11 juli 1955. Dat de ‘Sunnmore Arbeideavis nr. 156, jaargang 32’ überhaupt nog leesbaar is, bewijst dat hier een uitermate droog klimaat heerst. Ook bijna onder het zand verdwenen ligt in de vloedlijn het twee jaar oude kadaver van een jonge dwergvinvis. Rinie hoopte dat er nog ijsberen zouden rondhangen –waar voedsel is zijn beren. Helaas zijn ze in de verste verte niet te bespeuren, behalve hun sporen in de drassige zandbodem. Het is 23 uur. Bedtijd. Morgen kamperen en …

… kayakken. Nog enkele uren varen vooraleer de Plancius ankert en we op eigen kracht mogen peddelen door Nordvest Fjord. Maar wat voor uren! IJskathedralen en -burchten drijven statig voorbij. De meeste van deze wel tot 30 meter hoge mastodonten beginnen hun nomadenleven bij het front van de Daugaard-Jensen gletsjer. Met honderden wachten ze langs de kust geduldig op hoogtij om te ontsnappen en daarna maanden, zelfs jaren rond te zwerven, geleid door wind en stroom. “Hoe grilliger de vormen, hoe wilder hun levensloop”, legt de Deense geoloog Adam Garde uit. “Sommige brokken ijs die de gletsjer in zee duwt, zijn 240.000 (!) jaar oud.” Je wilt ze aanraken, maar ze dwingen je tot zwijgen en kijken.

In duozit met Stefan sturen we ’s middags onze kayak richting enkele ervaren exemplaren verderop. We snijden door het spiegelgladde water en vergeten dat ze ondanks hun pracht gevaarlijk kunnen afbrokkelen. De golf die daarop ontstaat, zou onze kayak zo doen kantelen. Begeleider Louis roept ons terug naar de werkelijkheid. Als we de nacht niet onder de blote hemel willen doorbrengen moeten we nu onze tent opzetten.

Kamperen

in de toendra

Terwijl we de toendra verkennen op zoek naar een geschikte kampplek, stoten we op vers uitgebeende kadavers van muskusossen. De Inuitjagers lieten de koppen, hoeven en huiden achter. “Volgend jaar komen ze de kaalgevreten schedels oppikken om ze aan toeristen te verkopen”, weet Rinie. Luguber,

maar jagen mag in dit gebied dat net buiten het natuurreservaat ligt. Weinig hoop dus dat we hier nog levende exemplaren zullen zien vandaag. Het in dikke wintervacht gehulde beest leefde tijdens de ijstijd in de Lage landen en Beringia toen het gebied tussen West-Alaska en Oost-Siberië nog een landbrug was. In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, behoort de muskusos tot de geitenfamilie. Een volwassen dier heeft een schouderhoogte van zowat 1,5 meter en weegt tot 300 kg. Onze positie (71° 17’ Noord - 24° 58’ West) verraadt dat we alsmaar zuidelijker afdalen. De dagen worden korter. Beter: we krijgen enkele uren donker. Op het keienstrand steekt ons tentenkamp schril af tegen de kleuren van de toendraherfst: rood, oranje en okergeel. Behalve matje en slaapzak neem ik handdoek en zwembroek mee. Voor het eerst gaan we de nacht in zonder varen.

Geflankeerd door Henri en Stefan neem ik een duik in het duister van de baai. Hooguit 20 seconden. Het duurt nog een klein uur vooraleer ik opnieuw al mijn tenen voel. Het ijskoude, maar kristalheldere zoutwater schudt me klaarwakker. Het is 6 uur. Een uur later licht de kapitein het anker terwijl de zon traag de meer dan duizend meter hoge toppen van de Caledonische bergketen in de schijnwerpers zet. Aan stuurboord domineert Grundtivigskirken (zo genoemd vanwege de gelijkenis met zijn naamgenoot: de kathedraal in Kopenhagen) met zijn 1.977 meter hoogte het landschap. Gletsjer na gletsjer glijdt ons voorbij. “Aan de hoeveelheid bloot gekomen gletsjerpuin of morenen kun je zien dat ze zich langzaam maar zeker terugtrekken naar hogere, koudere oorden”, treurt geoloog Adam.

Diezelfde namiddag ploffen de zodiacs te water in Rødefjord. Onze driver, de Rus Dimitri, cruist tussen de majestueuze witte reuzen naar een gletsjerfront dat duidelijk met afsterven is bedreigd. Zijn navelstreng met de rand van de Groenlandse ijskap is afgesneden. En zo zijn er almaar meer. Hen wacht nu alleen nog de smeltdood. Opvallend hoe weinig dieren we spotten, op een koppel giervalken na. Inuits mogen hier ongestoord jagen. De overlevers houden zich gedeisd.

Zoeken naar leven

Fotograaf Marc Slootmaekers jaagt op beelden en houdt de tred erin wanneer we met een kleine groep de heuvels van Sorte Eiland (70° 41’ Noord - 27° 24’ West) intrekken, op zoek naar leven. Soms veer ik wel tien centimeter diep weg in de mossige toendra, dicht begroeid met kruipstruikjes. Het kan decennia duren vooraleer mijn sporen zijn uitgewist. De zon brandt en na een half uur spoorzoeken in T-shirt vang ik een muskusosfamilie met mijn verrekijker. We hebben de wind in de rug, ongemerkt dichterbij sluipen zit er dus niet in. Daar krijgen we trouwens de tijd niet voor want we moeten terug naar de bewoonde wereld.

In Ittoqqortoormiit, Groenlands voor Scoresbysund (70° 20’ Noord – 21° 57’ West), hoop ik na vijf jaar Tore Andreasen terug te zien. Al meer dan 30 jaar bemant hij het lokale weer-

en telecomstation in de meest noordelijke nederzetting aan de oostkust. In 2005 had ik hier met de man een verontrustend gesprek over de impact van de klimaatsverandering. Toen lag er ook nauwelijks ijs begin september. “Het had verdorie net andersom moeten zijn”, vloekte Tore terwijl hij hoopte dat er een natuurlijke verklaring voor de temperatuursstijging was en dat niet wij, mensen, de enige oorzaak zouden zijn van de drastische verandering. Benieuwd naar zijn mening vandaag, vijf jaar later.

“Ook op zondag kun je hem in zijn weerstation vinden. Zeven dagen op zeven”, verklapt Karina. De lokale schone heeft haar handen meer dan vol met onze invasie van het piepkleine ‘tourist office’ annex souvenirshop van het afgelegen Inuitdorp. Weinig tijd voor een praatje dus. Ik bonk op alle deuren van Tores kantoren, maar nergens een teken van leven. Blijkt dat ik hem op een haar na heb gemist. Hij vertrok met een aantal Inuits om een gestrande – lees: geschoten – walvis op te pikken.

Zo’n 20 Inuitfamilies leven hier nog echt van de jacht op muskusossen, zeehonden en … ijsberen. De jongeren nemen de draad weer op. Jager Sejer Arge is een tevreden man. Ook al is hij te oud (78) om zijn zonen nog te vergezellen op de lange tochten. “Jaarlijks mogen ze maximaal 30 beren schieten,” weet Ruth Kühn. Vier jaar geleden migreerde de Duitse naar deze uithoek om in de winter met de sledehonden te trekken. Als er geen sneeuw ligt, maakt ze zich nuttig in het schooltje of werkt ze als poetsvrouw. “Een gezin onderhouden van de jacht

is overleven. Wil je meer comfort dan moet je bijverdienen. Toerisme biedt dan een mooi en milieuvriendelijk alternatief.” Ook de Canadese Jennifer woont hier al een poosje. Samen met haar Britse vriend houdt ze een sledehondenkennel. “Het Groenlandse ras is uniek en toeristen kunnen bij ons een slederoedel huren. Interesse?” Zelfs in een nederzetting met amper 450 zielen loert de internationale concurrentie.

Het gehuil van de honden, kriskras vastgeketend tussen de bonte verzameling kleurrijke houten huizen, weergalmt door de kleine vallei. De Denen importeerden lang geleden het gebruik van gekleurde huizen in Groenland. De tinten gaven vroeger de eigendomsverhoudingen weer: rode gebouwen hadden te maken met handel, groene met onderwijs en kerkelijke zaken, gele met gezondheidszorg en blauwe met post en telefonie. Het systeem is ondertussen al flink verwaterd, maar de kleuren bleven – gelukkig. Toch wordt het authenticiteitgehalte van Scoresbysund langzaam verteerd door de oprukkende consumptiesamenleving. Ook dat is evolutie. Terwijl de Plancius de motoren op kruissnelheid trekt richting IJsland, beloer ik door de verrekijker de kleine motorboot langs de kustlijn die een walvis op sleeptouw neemt. Op de koffie bij Tore zal voor een volgende keer zijn. Nog 360 zeemijl of 36 uren varen voor we Vopnafjördur in IJsland bereiken. Groenland deint weg, de golven worden woeliger. 

Lees het volledige reisverhaal op www.asteriaexpeditions.be Algemene informatie Groenland: www.greenland.com

Spiers Slaap heet u welkom sinds 1881

Porsche 911 GT3 RSR

De meest succesvolle GT-racewagen ter wereld, editie 2011

De Porsche 911 GT3 RSR verschijnt met tal van wijzigingen aan de start van het nieuwe motorsportseizoen. De versie 2011 van de meest succesvolle GT-racewagen ter wereld werd in wereldpremière voorgesteld tijdens de ‘Night of the Champions’-slothappening van het voorbije motorsportseizoen, in het ontwikkelingscentrum van Porsche in Weissach. Bij de evolutie van de GT3 RSR stonden een nieuwe aerodynamica van de voor- en achterzijde en wijzigingen aan de voertuigkinematica en de motor centraal.

Ook de positie van de achterspoiler en de vorm van de spoilersteunen werden geoptimaliseerd. De vormgeving van de achterklep werd eveneens vernieuwd en garandeert zo een optimale luchtgeleiding. Net zoals de 911 GT3 Cup en de GT3 R beschikt ook de GT3 RSR nu over de led-achterlichten van de huidige 911-straatversies.

De zescilinderboxermotor van 4,0 liter levert voortaan 455 pk (335 kW) bij 7.800 t/min., dat is 5 pk meer dan zijn voorganger. Het hogere vermogen resulteert uit een nog betere, telkens aan de gebruikte brandstofsoort aangepaste motorsturing, een nieuw ontworpen uitlaatsysteem en een hertekend luchtinlaatspruitstuk. Verder werden ook de rijeigenschappen van de reeds uiterst efficiënte krachtbron geoptimaliseerd. Het maximumtoerental bedraagt nog steeds 9.400 o/min.

De 911 GT3 RSR is naast de 911 GT3 Cup en de 911 GT3 R het topmodel in het aanbod van Porsche Motorsport. Alle wijzigingen voor 2011 zijn ook als ombouwkit beschikbaar voor de GT3 RSR-modellen uit het seizoen 2010. 

GIVE YOUR CAR WINGS

De referentie in high performance tuning:

20 jaar ervaring

Race ervaring - Winaar 24u Zolder 2008 Porsche GT3 Rs

Tuningprogramma op eigen 4x4 vermogenbank

Benzine- en Dieselmotoren

Sportophanging

Sportuitlaten ...

Motorcycles & Stars

Een fotografische reis op twee wielen

Een verlangen naar vrijheid en de wil om te rebelleren tegen sociale conventies: dat is de aantrekkingskracht van de motorfiets! Tectum Publishers biedt in het prachtige fotoboek Motorcycles & Stars een intrigerende en ongewone kijk op de innige relatie tussen sterren en hun motorfietsen. Meer dan 120 ongepubliceerde beelden, ‘film stills’ en paparazzifoto’s onthullen deze lopende geschiedenis van een nieuwe manier van leven en rijden, en van zichzelf aan de wereld te tonen: provocatief en vrij! Wij geven u een kijkje in deze fotografische reis op twee wielen, vergezeld door pop- en rockiconen, filmdiva’s en de grootste sterren aller tijden: allen op weg met dezelfde ongebreidelde passie voor motorfietsen.

Born to be Wild

In het begin van de twintigste eeuw, toen de wereld snel en zonder achterom kijken evolueerde, werden motorfietsen het symbool van snelheid, verlangen, vlucht, plezier en verwondering... Geen grenzen. Het lawaai. Het geraas. De kakofonie. Je kunt het zadel voelen trillen en tegelijk je spieren en je hart. Je ruikt de aarde, het grind en de teer. Een motorfiets is een poort naar de wijde wereld, brengt de rustelozen samen en doet hen verbroederen rond een benzinepomp.

In elk decennium zijn er wel een motorfiets en een bestuurder die een symbool en een vlaggendrager zijn geworden. Dit is

de verdienste van muziek, films, boeken en design... Moderne helden zwaaien met staal en chroom aan de poorten van Troje, dat nu in Californië of Sjanghai ligt. De aristocraten van het begin van de twintigste eeuw maken plaats voor de jongeren, filmsterren, opstandelingen. Motorfietsen zijn zoals lucht om in te ademen, eeuwige jeugd. Herinneringen. Ze doen het gewicht van jaren, sociale conventies, rollen, titels, kronen, wapenschilden en bankrekeningen vergeten.

Motorfietsen doen beroemdheden op ons lijken, of zorgen er misschien nog meer voor dat wij ons voelen zoals zij. Het is gemakkelijk om in de ban te raken van deze droom, een droom

© John Springer Collection (Corbis)

© Reg LancasterExpress (Getty Images)

die regels, precisie en onderhoud vergt. Het geheim van de reiziger: het doet er niet toe waar je naartoe gaat, het belangrijkste is dat je de wereld achter je laat. Je stapt op je motor om vrij te zijn, al is het maar voor een korte reis. Motorrijders zijn altijd reizigers, nooit toeristen. Altijd vrije geesten, zelfs wanneer ze schuil gaan achter een uniform, vast zitten in een rol, een etiket dragen. De muziek op de achtergrond: de gierende gitaren van Steppenwolf in Born to be wild. Bestemming: de wereld. En verder.

The Wild One

Motorfietsen werden in de jaren ‘50 uit de garage gehaald door oorlogsveteranen die nieuwe horizonten wilden verkennen. Deze brullende beesten met mooie rondingen werden bestegen door moderne ridders in jeans, T-shirt en lederen jekker. Het was op een motor dat Amerika kennismaakte met een mijmerende Marlon Brando, het nieuwe archetype van de moderne antiheld. Het was 1953, de film was The Wild One, en Brando, leider van een motorbende, raasde over het scherm op een 1950 6T Triumph Thunderbird. Triumphs werden massaal geëxporteerd als middel om de oorlogsschuld af te betalen en veroverden de harten van velen, waaronder dat van James Dean. Motorfietsen werden tijdens dit decennium voor de eerste keer getoond tijdens een autosalon, en het was de tijd van de straatraces.

Easy Rider

In de sixties brak het tijdperk van het jongerenprotest aan en deden nieuwe levensstijlen hun intrede. Maatschappij en motorrijden ondergingen een revolutie. Vrouwen bestegen de motorfietsen en combineerden provocatie met erotiek. Het onmiskenbare idool van die tijd was Steve McQueen, een onweerstaanbare hedendaagse cowboy met een passie voor snelheid en een gezonde minachting voor gevaar. Aan het einde van de jaren 1960 nam het protest van de jongeren soms de vorm aan van op een motorfiets springen en wegrijden. De weg was de nieuwe grens en ook Hollywood bleek er niet aan te kunnen weerstaan. Het was dan ook een film die de motorfiets een cultstatus, een generatie en een levensvisie opleverde: Easy Rider.

De mystieke motor

Terwijl de droom van verandering en overvloed van het vorige decennium langzaam afbrokkelde, werd de toekomst in de jaren 1970 donkerder. Men begon interesse te tonen voor mysticisme en de belofte van spirituele vernieuwing in de alternatieve religies. Voor de motorwereld betekende Zen en de Kunst van het Motoronderhoud (Zen and the Art of Motorcycle Maintenance) van Robert Pirsig het keerpunt in de manier waarop een hele maatschappij motorfietsen, motorrijders en hun levensstijl bekeek en beoordeelde. De onvergetelijke beschrijvingen van de weidse Amerikaanse landschappen en de “muziek” van de motor wisselen af met reflecties over het leven en de rol van het lijden, maar ook over de kans die de motorreis biedt om na te denken over de diepere betekenis

van het leven. Bij het begin van het nieuwe decennium, vóór de oliecrisis het enthousiasme van de mensen deed bekoelen, kenden de motorfietsfabrikanten een opleving en deden ze hun

Everett Collection

©

Georges Pierre

Sygma (Corbis)

uiterste best om motoren te ontwikkelen met dat ietsje meer. In die tijd draaide motorrijden vooral om snelheid, maar ook om spectaculaire fratsen. Evel Kneivel, wiens carrière tien jaar

tevoren op gang was gekomen, ondertekende een contract met Harley-Davidson en werd één van Amerika’s eerste mediafenomenen en een symbool van de legendarisch seventies.

© Everett Collection

© Leonard de RaemySygma (Corbis)

© 20th Century Fox (Everett Collection)

© Peter StuartHulton Archive (Getty Images)

Populair in de eighties, design in de nineties

In de jaren 1980 kende de motorfiets een opleving in populariteit. Door zijn imago op te poetsen, werd het symbool van rebellie een begerenswaardig object. De marketing zorgde voor een echt mirakel, en door in te spelen op tv en mode, wilde de hele wereld in het zadel, waarbij voor iedereen een droom werd gecreëerd. Een decennium later was dan weer design het leidmotief en kwam er een revolutie in de esthetiek van de motorfietswereld. Een andere uitdaging van de jaren 1990 was het doorbreken van de grens van 300 km/u. Vooral de Japanse bouwers Honda en Suzuki streden om het record. Bij het begin van de zomer van 1998 werd in het Guggenheim in New York de tentoonstelling “The Art of the Motorcycle” geopend. De catalogustekst: “De motorfiets is een perfecte metafoor voor de 20ste eeuw... het object en de geschiedenis ervan vertegenwoordigen de thema’s technologie, engineering, innovatie, design, mobiliteit, snelheid, rebellie, verlangen, vrijheid, liefde, seks en dood... een verboden pleziertje, een voorwerp van fascinatie, fantasie en gevaar. Parkeer een Ducati, Harley, Honda of BMW op de hoek van de straat en er komen mensen rond staan...”

Gepersonaliseerde Luxe

De komst van het nieuwe millennium was een bron van ongerustheid voor velen: het leek alsof de millenniumbug een elektronische Apocalyps teweeg zou brengen en de wereld zou doen stilstaan. Maar niet zo in de wereld van de motorfietsen: Snelheid en exclusiviteit met een vleugje nostalgie waren de kenmerken van de motorfietsen van de toekomst. In 2008 gaf

Angelina Jolie 100.000 dollars aan een Harley-Davidson Shovelhead voor Brad Pitt, en ze hoestte het jaar nadien nog eens meer dan 120.000 dollar op voor een verjaardagsgeschenk waar de mond van de acteur van zou openvallen: een onuitgegeven Ducati, de Monster 1100S Titanium. Gepersonaliseerde luxemotors werden een must voor sterren en beroemdheden die niet noodzakelijk wilden wachten tot ze jarig waren om er één te krijgen. Dit waren gouden tijden voor de “customisers”, producenten van unieke of beperkte edities motorfietsen met duizelingwekkende prijskaartjes. 

Motorcycles & Stars

ISBN: 978-90-79761-44-9

Prijs: 45 Euro

Formaat: 330 x 260 mm

Aantal pagina’s: 208 blz.

Uitgeverij: www.tectum.be info@tectum.be

Ook verkrijgbaar: Cars & Stars

Met dank aan Tectum Publishers

© Rolls PressPopperfoto (Getty Images)

Motorcycles & Stars

© Roger-Viollet (Archivi Alinari)

Porsche Panamera S Hybrid

Een record in zijn klasse: 380 pk en 159 gram CO2/km

Met de Panamera S Hybrid begint Porsche AG uit Stuttgart aan een nieuw hoofdstuk in de ‘Porsche Intelligent Performance’-strategie en schrijft het voort aan de succesgeschiedenis van de vierdeurs GT. Zonder enige toegeving op het vlak van sportiviteit of elegantie combineert de nieuwe GT een totaal vermogen van 380 pk (279 kW) met een mogelijk gemiddeld verbruik van slechts 6,8 l/100 km (gemeten volgens NEDC), wat resulteert in een CO2-uitstoot van amper 159 g/km.

Daarmee is de Panamera S Hybrid niet alleen de zuinigste Porsche aller tijden, maar laat hij ook alle hybridemodellen in zijn klasse ver achter zich op het vlak van verbruik en uitstoot. Deze waarden behaalt hij met de optionele en speciaal voor de Panamera ontwikkelde Michelin-alleseizoensbanden met een verlaagde rolweerstand. Maar ook met de standaardbanden vestigt het nieuwe hybridemodel van Porsche een record in zijn segment, met een gemiddeld verbruik van 7,1 l/100 km en een CO2-uitstoot van 167 g/km (NEDC).

In vergelijking met zowel conventioneel aangedreven als hybride wagens zet de Panamera S Hybrid toonaangevende prestaties neer. Hij accelereert in 6,0 s van 0 tot 100 km/u

Porsche Panamera S Hybrid bron Porsche AG

en haalt een topsnelheid van 270 km/u. Het rijbereik in puur elektrische modus bedraagt ongeveer 2 kilometer. Afhankelijk van de omstandigheden kan tot een snelheid van 85 km/u elektrisch gereden worden. De hybrideaandrijving van Porsche maakt bovendien ook bij hoge snelheden (tot 165 km/u in dit geval, tot 156 km/u voor de Cayenne S Hybrid) een onmiddellijke brandstofbesparing mogelijk, dankzij de zogenaamde ‘zeilfases’, waarbij de motor volledig van de aandrijflijn losgekoppeld en uitgeschakeld wordt zodra de voet van het gaspedaal gehaald wordt.

De Panamera S Hybrid wordt aangedreven door de tandem die ook al onder de motorkap van de Cayenne S Hybrid zijn deugdelijkheid bewees, bestaande uit een drieliter V6 met compressor van 333 pk (245 kW), bijgestaan door een elektromotor van 47 pk (34 kW). Beide motoren kunnen onafhankelijk van elkaar of ook samen werken. De elektromotor doet eveneens dienst als alternator en als startmotor. Samen met de scheidingskoppeling vormt hij de compacte hybridemodule, die tussen de verbrandingsmotor en de versnellingsbak is ondergebracht. De elektromotor wordt gevoed door een nikkel-metaalhydrideaccu (NiMh). In die accu wordt de energie opgeslagen die in deceleratiefases of bij het remmen, en zelfs bij het accelereren wordt gerecupereerd. De krachtoverbrenging wordt standaard verzekerd door de Tiptronic S achtversnellingsbak met lange

spreiding, die ook voor de Cayenne-modellen gebruikt wordt.

Op het gebied van uitrusting overtreft de Panamera S Hybrid zelfs de al riant uitgeruste Panamera S met achtcilindermotor. Zo beschikt het hybridemodel standaard over de adaptieve pneumatische ophanging inclusief het adaptieve schokdempingsysteem PASM, over de Servotronic-stuurbekrachtiging en achterruitenwisser. Daarenboven is de nieuwe GT uitgerust met het innovatieve weergavesysteem uit de Cayenne S Hybrid, dat alle relevante informatie met betrekking tot de werking van de hybrideaandrijving weergeeft.

De Panamera-reeks telt voortaan zes modellen. Dat aanbod beklemtoont het strategische belang van het ‘Porsche Intelligent Performance’-principe en zet in de exclusieve opperklasse nieuwe bakens uit op het vlak van sportiviteit én milieuvriendelijkheid. Daarmee beantwoordt Porsche aan de vraag van de klanten, zoals het grote commerciële succes van de reeks bevestigt. Ongeveer vijftien maanden na de lancering van de Panamera werden er al bijna 30.000 exemplaren van verkocht. De GT realiseert zo een marktaandeel van 13 procent in de opper- en luxeklasse. De nieuwe variant zal de aantrekkingskracht van de vierde modelreeks van Porsche nog verder verhogen.

De Panamera S Hybrid wordt in juni 2011 verwacht. 

Porsche Panamera S Hybrid

Nico Verdonck

en de liefde voor techniek en motorsport

De financiële crisis van de afgelopen twee jaar heeft voor gevolg gehad dat sommige grote sponsors zich teruggetrokken hebben uit de autosport. Gevolg hiervan is dat het voor onze piloten ook moeilijker geworden is om een vrije stoel in een renstal te vinden. De binnen- en buitenlandse concurrentie is groot en dikwijls zijn buitenlandse concurrenten kapitaalkrachtiger, wat in hun voordeel kan spelen. Gelukkig is er nog jong talent die er toch in slaagt om zich te onderscheiden. Eén van deze beloftevolle piloten met reeds een mooi palmares op zijn naam, is Nico Verdonck, 25 jaar en afkomstig uit Brussel.

De liefde voor techniek en motorsport ontstond op vierjarige leeftijd toen Nico een motorfiets van 50 cc cadeau kreeg. Rode lijn door het verhaal is ook de grote belangstelling voor sport in het algemeen. Een paar jaar later zag Nico een advertentie via Antwerp Karting voor een sportkamp met karting georganisseerd door Jean-Marie Pfaff. Zijn ouders schreven hem in, maar het kamp verliep niet helemaal als hij gehoopt had. Er was een kleine misvatting: het sportkamp bestond niet iedere dag uit karten, maar slechts de laatste dag, tot grote ontgoocheling van kleine Nico. Desalniettemin was hij door die ene dag onmiddellijk gebeten door het virus en besloot hij om er zich in te verfijnen. Op zijn 8 jaar is hij veel kart beginnen rijden. De eerste wedstrijd leverde meteen een podiumplaats

op. Nico ging er steeds verder in. Hij bleef werken, trainen en goed presteren. Hij liet zich omringen door de juiste mensen en kreeg de kans om te kunnen rijden voor teams die financieel steunden. Resultaat: Belgisch kampioen bij de kadetten in 1998 en bij de junioren in 1999. Zo gaat het verder in stijgende lijn, eerste in het Belgisch kampioenschap Formule A in 2001. In 2003 winnaar van de RACB Formule Renault Academy. Als geheugensteuntje, dit was de formule die wijlen John Goossens van Belgacom ondersteunde. De bedoeling was om Belgisch talent klaar te stomen voor de Formule 1.

Deze kartperiode beschouwt Nico als één van de mooiste en meest leerrijke periode uit zijn carrière. “Karting is de ideale

badkamer- & interieurrenovatie

Aqua-Design is graag uw partner bij uw badkamer- of interieurrenovatie.

Gegroeid uit Zeker Wonen nv, een algemeen aannemersbedrijf met meer dan 30 jaar ervaring, staan wij dan ook garant voor een totaalconcept van plan tot detailafwerking op maat.

Kwaliteit, service en een optimale coördinatie vormen de basis van een renovatie met duurzame materialen die uw interieur dat tikkeltje ‘extra’ geeft.

Elk project vormt voor ons team van interieurarchitecten een nieuwe uitdaging, vanaf het eerste creatieve ontwerp tot de laatste afwerking.

leerschool voor het begrijpen van de technische kant, het leren werken in een team, het afstellen van de kart, racestrategie bepalen en om ervaring op te doen in duels. Nog vele Formule 1-piloten blijven kart rijden als training.” Nico hecht veel belang aan deze kennis en wil zoveel mogelijk zijn expertise delen met de jeugd. Daarom geeft hij aan jongeren coaching en privéles op het circuit van Antwerp karting. Onze Brusselaar heeft zelf veel geleerd van Jos Verstappen. Hij spreekt vol lof over deze ex-Formule 1 piloot. “Jos is een grote kenner in het tunen van kart-motoren en ondersteunt zo zijn eigen zoon die nu succesvol actief is in deze discipline”.

Als ik vraag naar het favoriete automerk van deze piloot dan komt Porsche hier zeker naar boven. Nico vindt dat Porsche een goede prijs-/kwaliteitsverhouding biedt. “Dat maakt het tot één van de ideale auto’s voor het circuit en is bovendien zeer betrouwbaar. Je moet er wel vertrouwd mee geraken, net zoals bij alle andere auto’s. Het is heel belangrijk dat iedere chauffeur voor zichzelf zijn grenzen kent. Iemand die een race-auto of zelfs een standaard Porsche aanschaft, staat niet genoeg stil bij de gevaren die dat met zich kan meebrengen. Eigenlijk is het een beetje absurd dat wanneer men een wagen aanschaft van meer dan 100.000 euro men geen budget of tijd vrijmaakt voor een degelijke rijvaardigheidstraining. Voor een relatief klein bedrag extra, leren mensen hun auto met groot vermogen te controleren in moeilijke omstandigheden.” Nico stelt dan ook dat dergelijke training eigenlijk verplicht zou moeten worden. Als ik vraag welke merken hem nog interesseren buiten Porsche, hebben we het plots over de Lotus Exige & SLSAMG. Ook is er de liefde voor oldtimers, omdat die weinig of geen elektronica bevatten en veel puurder rijden.

Nico is zich ook bewust van de huidige ecologische tendens en verwacht dan ook dat de autosport er veel milieuvriendelijker zal uitzien in de toekomst. Tevens ondersteunt hij als peter het CQS Groep T Racing Team. Dit team is een ecologisch racing team bestaande uit 20 gemotiveerde ingenieursstudenten van de Internationale Hogeschool Groep T, te Leuven. Ecologisch omdat het racing team staat voor ontwikkeling van duurzame racewagens. Dit duurzame karakter bekomt het team door gebruik te maken van innovatieve technologieën, die worden ingebouwd in twee Citroën ‘DeuxChevaux’ donorwagens. Door deelname aan races, evenementen en organisatie van eigen evenementen wil het team de maatschappij sensibiliseren voor een groenere toekomst. Daarnaast is Nico ook in contact met het Umicore Solar Team dat een zonnewagen bouwt om deel te nemen aan de World Solar Challenge in Australië. Tevens

zijn er ook gesprekken om in Le Mans eventueel met een elektrische auto te racen.

Het voorbije jaar 2010 heeft mooie momenten geleverd. Een zeer mooie prestatie leverde Nico als guest-driver in de Porsche Mobil 1 Supercup, het voorprogramma van de Formule 1, in Francorchamps. De glinstering komt in de ogen als Nico begint te spreken over Porsche Motorsport in Weissach. Het begon met een eerste test in Hockenheim. Een ingenieur van Manthey Racing werd ter beschikking gesteld voor het finetunen van de Porsche. De dag werd verdeeld tussen 2 piloten: Matthias Lauda (de zoon van Niki Lauda) en onze Belg. Nico deed het in 1.5 seconde sneller. Nadien werd in Weissach verder test gereden en daar verblijdde Nico Porsche met een rondetijd die slechts 3 tienden van een seconde trager was dan die van de recordhouder: Martin Ragginger. De dag zelf in Spa weet de Brusselse piloot op te rukken van een 20ste naar een 10de plaats. Een hele prestatie als je bedenkt welke grote namen daar allemaal meedraaien. Een memorabel moment voor 60 jaar Porsche Import in België, wie Nico ook dankbaar is voor de kans.

Een andere mooie opportuniteit is er gekomen via Eric Van de Poele & ALD Automotive, ex-F1 piloot, die Nico de kans gegeven heeft om mee te racen in de FIA GT1, met de Maserati MC12 van Triple H. Ondertussen zijn er al 3 races in deze klasse achter de rug met één podiumplaats. En last but not least werd Nico vorig jaar kampioen in de BTCS, klasse T3, in een BMW 320d van DB Motorsport.

De plannen en gesprekken voor 2011 zien er ook boeiend uit. Er is interesse van diverse teams uit verschillende kampioenschappen, dit dankzij mijn resultaten van afgelopen seizoenen, zo wil Michael Bartels van Vitaphone Racing (team dat sinds 2005, 3x 24u Spa heeft gewonnen en 6x Wereldkampioen is geweest in FIA-GT1 en Nico 2 races met Maserati MC12 in 2010 heeft gereden) graag met mij opnieuw werken voor 2011. Verdere gesprekken voor de Le Mans Series, de 24 Uren van Le Mans. Ook is er hoop op deelname in een nieuwe klasse: Intercontinental Le Mans Cup, waar de 24 Uren van Spa deel zouden van uitmaken. Het ultieme doel is natuurlijk om een stoel als fabrieksrijder te kunnen bemachtigen, zoals bij Porsche bijvoorbeeld.

Het is je van harte gegund.

www.nicoverdonck.be

Investeer ook in 2011 gedisciplineerd

Vertoon geen kuddegedrag

Beleggen is eigenlijk heel eenvoudig. Toch wordt ons handelen te vaak gekenmerkt door kuddegedrag. Spelers op de financiële markten volgen elkaar dikwijls zonder nadenken, soms met heel negatieve gevolgen. Ze gedragen zich als de woelmuis die leeft in de toendra. Deze beestjes trekken in grote getale richting zee, waar ze zich in het water storten en sterven.

Veel beleggers vertonen een gelijkaardig gedrag: ze verkopen massaal als hun aandelen al aanzienlijk gedaald zijn of kopen tegen veel te hoge koersen omdat hun buur, vriend of familielid een bepaald bedrijf aanraadt. Wenst u echter een beter dan gemiddeld rendement te behalen, dan is het belangrijk dat u niet meeloopt met de rest, maar de andere richting durft te kiezen en bijvoorbeeld koopt als de meerderheid pessimistisch is. Dit tegendraads gedrag heeft al zijn nut bewezen door jarenlang superieure resultaten te boeken.

Gefundeerde analyse

Vanzelfsprekend gaat aan uw aandelenkeuze een gefundeerde analyse vooraf. U moet namelijk investeren in ondernemingen en niet zomaar in papier. Naar welk soort onderneming gaat

uw voorkeur uit? Wanneer een ondernemer een bedrijf wil kopen, zal hij nagaan hoeveel winst of dividend deze firma hem in de toekomst kan opleveren. Hij onderzoekt met name de financiële gezondheid of schuldgraad van de onderneming, de behoefte aan werkkapitaal, de activa en de eventuele verbintenissen buiten balans. Ook worden de concurrentie, klantenrelaties, leveranciers en het management onder de loep genomen. Dit is de eerste stap die een gedisciplineerd investeerder moet maken bij zijn keuze welke onderneming hij voor de lange termijn wenst te bezitten.

Prijs versus waarde

Een tweede vraag die men zich moet stellen is hoeveel men wenst te betalen voor het bedrijf, m.a.w. wat is een redelijke

prijs? U moet namelijk een onderscheid maken tussen prijs en waarde. The price is what you pay, the value is what you get, is hierbij een belangrijk gegeven. De waarde van een onderneming is een deel van de toekomstige winst waarover de aandeelhouders kunnen beschikken nadat de andere schuldeisers zijn terugbetaald. De prijs is het bedrag dat bij aankoop wordt betaald. Waarde en prijs kunnen maw aanzienlijk uit elkaar liggen. Op de lange termijn heeft u een behoorlijke kans op een mooi rendement als uw gemaakte analyse aangeeft dat de te bekomen waarde aanzienlijk hoger is dan de te betalen prijs. We spreken hier over uw veiligheidsmarge. (Volgens superbelegger Warren Buffet zijn ‘margin of safety’ de drie belangrijkste woorden bij het investeren). Het is een stuk moeilijker als u de algemene richting van de beurs probeert te voorspellen. Vestig uw aandacht dus niet op het koersbord alleen, maar vooral op de (constante) winsten en bezittingen van een onderneming.

Diversificatie

Investeren is vandaag uitgeven om in de toekomst meer terug te krijgen. Dit brengt natuurlijk enige risico’s met zich mee. De eenvoudigste manier om deze te beperken is spreiding of diversificatie, uw enige free lunch. Dit is een absolute basisvereiste, maar toch is spreiding niet genoeg. Denk maar aan de aandelenhausse op het eind van vorige eeuw. Vele professionals achtten zich veilig door hun aankopen te spreiden over verschillende bedrijven, omdat ze uitgingen van efficiënte markten, waarbij de markt altijd gelijk heeft. De gevolgen zijn gekend. Daarom moeten ondernemingen bijvoorbeeld ook beschikken over een kapitaalsbasis die is afgestemd op de risico’s van hun activiteiten. Ondermeer de financiële wereld is de laatste tijd zodanig geëvolueerd dat de risico’s in deze sector niet langer vergelijkbaar zijn met de historische risico’s.

Langetermijnvisie

Ten slotte moet men ervan bewust zijn dat investeren een werk van lange adem is. Op korte termijn spelen bij de beleggers, ook bij de professionals, de emoties vaak een te grote rol. Men gaat keuzes maken die niet fundamenteel onderbouwd zijn. Als vele marktspelers tegelijk ondoordacht ageren, bekomt men koersen die volledig los staan van de werkelijke, redelijke waarde van een bedrijf. Op de lange termijn vindt de markt echter haar evenwicht terug en uiteindelijk dient de werkelijke waarde van een onderneming tot uiting te komen in de beurskoers. Hoe kunt u dan zeker zijn dat de onderwaardering ooit wordt tenietgedaan? Weet dat er zeer veel professionals zijn die dagdagelijks analyses uitvoeren, die uiteindelijk (als de emoties wat weggeëbd zijn) de werkelijke waarde van een bedrijf inzien en het aandeel van dit bedrijf beginnen te kopen, wat de koers ervan omhoogkrikt. Daarnaast komt het voor dat het eigen management hun eigen aandelen inkoopt, wat in de meeste gevallen leidt tot koersstijgingen. Een lange beleggingshorizon is vereist omdat men niet weet wanneer de onderwaardering verdwijnt; het belangrijkste is dat ze verdwijnt.

Conclusie

De crisis is in 2011 nog niet helemaal voorbij, de verwachtingen zijn echter steeds positiever. Laat u evenwel niet leiden door massaal kuddegedrag, want dit kan namelijk, zoals bij de woelmuis, nare gevolgen met zich meebrengen. Investeer steeds gedisciplineerd op lange termijn, voorafgegaan door een gefundeerde analyse. Enkel op deze manier bekomt u een solide, gespreide portefeuille en vooral... een gegarandeerde nachtrust. 

Met dank aan Stefaan Joseph, Client Relationship Manager, Capitalat Work, Sint-Martens-Latem. www.capitalat work.com

Vertoon geen kuddegedrag...

Guy Pieters, kunstkenner, kunsthandelaar maar bovenal kunstliefhebber

‘Kunst is een universeel gebeuren’

Investeren in kunst is leuk, maar kunst is nog veel leuker, vindt Guy Pieters. Kunstkenner, kunsthandelaar maar bovenal kunstliefhebber. En dat merk je. Als een kind op een draaimolen. Dat verbeten naar de floshe grijpt. Flikkerende ogen, een warm en stil verlangen. Hij zoekt niet. Hij vindt. De grootste namen uit de kunstwereld. Of namen van talentrijke kunstenaars nog onbekend, nog onbemind, waar hij een neus voor heeft. Hij grijpt ze. Om dan zijn hart te laten spreken. ‘Ik ben in heel mijn carrière nog nooit een Van Gogh tegengekomen.’ Guy Pieters alludeert op talent dat pas postuum erkend wordt. Hij waakt. Jan Fabre, Wim Delvoye, Arne Quinze. Ondermeer. Berusten deze ontmoetingen op geluk? Nee. Hij voelt de ziel…

Kwaliteit boven

Guy Pieters: “Er is veel aandacht voor kunst. Kunstprogramma’s, kunsttijdschriften, galeries, exposities. Mensen worden bewogen. Ook internationaal. Nooit eerder zijn er zulke grote audienties geweest voor kunstexposities in het algemeen. De Picasso-route vorige zomer heeft het maximum aan bezoekers gelokt. Jan Fabre in het Louvre trok zomaar even honderdduizenden bezoekers aan. Maar evengoed lokaal. Musea rekenen op groeiende publieke belangstelling. Opmerkelijk is ook dat het kunstboek opnieuw zeer goed verkoopt. Dit alles spreekt voor zich: kunst ís een verademing.”

Maar is er niet een teveel aan kunst? Kunnen we leven met overdaad?

Guy Pieters: “Het lijkt wel een nieuw fenomeen, maar al in de 17de en 19de eeuw waren er ook te veel kunstenaars. Er is een teveel aan kwaliteit. De geschiedenis zal uiteindelijk die overvloed tot de essentie herleiden. Kunst is een univer-

seel gebeuren geworden. Daardoor verhoogt het verantwoordelijkheidsgevoel bij de kunstenaar maar ook bij de galeriehouder; de druk wordt almaar groter. Er is méér van alles. Maar alleen kwaliteit blijft bovendrijven.”

Moet kwaliteit per definitie inhoudelijk relevant zijn?

Guy Pieters: “De kracht van de kunstenaar vuurt alles aan. Ik geloof niet in de oppervlakkigheid van de kunstenaar. Wat irrelevant is voor de ene is relevant voor de ander. Een kunstwerk is de expressie van een tijdsgebeuren die de geest van de kunstenaar of van de maatschappij vertaalt. Ik heb met kunstenaars samengeleefd, stilzwijgend, luisterend, naar hun ziel. Zij beschikken over een ongelooflijk assimilatievermogen. Niets ontstaat zomaar.”

De niet-ismen

De nieuwe esthetiek van de 21ste eeuw is ook het resultaat van nieuwe weten-

schappelijke, psychologische en maatschappelijke inzichten.”

Tijd dus voor een nieuw soort kunst, een nieuw soort esthetiek. Elke fantasie lijkt binnen handbereik…

Guy Pieters: “Opnieuw is het de kunst die de vernieuwingen in de wereld weerspiegelt. Kunst en wetenschap komen dichter bij elkaar. Religie heeft vandaag geen morele waarde meer. Kunstenaars praten over religie as a fact, een beeld. Zij tonen de morele waarden via beelden. Denk maar aan het Christusfiguur van Delvoye. Ik geloof in de kunstenaar die ‘onderzoeker’ wordt, de kunstenaarresearcher à la Jan Fabre bijvoorbeeld. Een mijlpaal, geloof ik echt, want sommige van die experimenten kunnen vaak resulteren in nieuwe technologieën. In dat opzicht wordt kunst meer intellectueel. Alle ismen verdwijnen. Alle ‘neo- en geo-bewegingen’ verdwijnen. We zijn gekomen tot een individualisering van de kunstenaar en dus ook van de kunst. Elk decennium in de geschiedenis heeft zijn eigen kunst. Je kan niet ver genoeg terugdenken. Tussen 1905 en 1920 ontstonden in Parijs nieuwe stromingen gaande van het fauvisme met Cézanne, over het kubisme met Picasso naar het dadaïsme met Duchamps. Tussen 1950 en 1960 ontstond de periode van de nieuwe figuratie; Andy Warhol verheerlijkte Marilyn Monroe als de Mona Lisa van de 20ste eeuw. Vandaag ontstaat een Jan Fabre, een Wim Delvoye, Luc Tuymans of een Arne Quinze. De stromingen vallen weg. Er is meer vrijheid in de kunst. Eind de jaren 1910-1920 deed zich het fenomeen voor van de kunstenaar annex kunstkringen. Filosofen, dichters, schilders en fotografen groepeerden zich. Ze kwamen samen om over kunst te praten of om kunst te maken. Nu wordt kunst binnen de studio gemaakt.” 

Porsche viert 1 miljoen Facebook-leden met speciale 911

GT3R Hybrid Facebook Fan Edition

Ieder zichzelf respecterend merk heeft vandaag de dag een Facebook-pagina, maar niet alle merken zijn even succesvol op het platform. Porsche heeft echter 1 miljoen Facebook fans aan zich weten te binden en viert dit met een Facebook-versie van de 911 GT3 Hybrid.

Als een teken van dank, liet Porsche de wagen bedekken met de namen van meer dan 27.000 fans. Voor één miljoen fans was er praktisch gezien geen ruimte genoeg. Deze 911 GT3 R Hybrid, die tentoon stond van 11 tot 20 februari in het Porsche Museum in Stuttgart, werd gekozen omdat deze wagen de toekomst van de motorsport belichaamt. Misschien staat jouw naam wel op deze racewagen?

De hybride Porsche 911 GT3 is voorzien van een 4,0-liter zescilinder boxermotor die een vermogen van 353 kW (480 pk) uitperst. Tijdens het accelereren krijgt die motor ondersteuning van twee 59 kW sterke elektromotoren. Een vliegwiel op de plaats waar normaal gesproken de bijrijder zit, wekt elektrische energie op als de auto afremt. 

www.porsche.com/thankyou www.facebook.com/porsche

Vierde editie van een sportwagenlegende Porsche 911 Speedster

Porsche AG bouwt een nieuwe 911 Speedster in een beperkte serie. Als eerbetoon aan het eerste Porsche-model met de naam Speedster – de 356 Speedster – worden er van het nieuwe model slechts 356 exemplaren geproduceerd. Het profiel van de nieuwe 911 Speedster wordt naar goede traditie bepaald door de 60 mm lagere en schuinere voorruit, de vlakke vorm van de sportief gesneden manueel bediende kap en de typische dubbele welving in het deksel van de kapafdekking.

De nieuwe 911 Speedster combineert de klassieke kenmerken van dit sportwagentype met de nog straffere prestaties van de huidige 911-generatie: de 3,8-literzescilindermotor levert 408 pk (300 kW), of 23 pk meer dan in de 911 Carrera S. Voor de overbrenging van het vermogen naar de achtertrein met standaard sperdifferentieel zorgt de PDK-zevenversnellingsbak met dubbele koppeling. Eveneens standaard zijn het Porsche Active Suspension Management (PASM) en het keramische remsysteem PCCB. De nieuwe 911 Speedster biedt daarenboven een uitstekende bescherming van de inzittenden.

De nieuwe Speedster werd ontworpen door Porsche Exclusive – de afdeling van het merk die gespecialiseerd is in de individualisering van Porsche-voertuigen en in de bouw van beperkte reeksen. De 911 Speedster luidt het 25-jarige jubileum van Porsche Exclusive in, dat in 2011 gevierd wordt, en levert na

het grote succes van de 911 Sport Classic opnieuw een bewijs van de expertise van Porsche Exclusive in de bouw van beperkte series.

Het sportieve karakter wordt beklemtoond door de exclusief voor de Speedster ontwikkelde koetswerkkleur ‘Purblau’, die een aantrekkelijk contrast vormt met de verdonkerde lichtblokken vooraan, de zwarte omlijsting van de koplampen, het zwarte voorruitframe en andere zwarte elementen. De Speedster is zonder meerprijs ook in Carrerawit verkrijgbaar. Hij beschikt over een speciale bekleding van de voorzijde, specifieke zijdrempels en een unieke bekleding van de achterzijde. 

Eindelijk een navigatiesysteem zonder die vervelende stem.

Portuguese Yacht Club Chronograph. Ref. 3902: “Keer om indien mogelijk.” De traditionele instrumenten van zeevaarders zijn gelukkig minder opdringerig. De nieuwe IWC Portuguese Yacht Club Chronograph is de navigatielegende in wording. Het manufactuur-uurwerk met dubbele pal opwindsysteem en flyback-functie garandeert een nauwkeurig getimede aankomst. En mocht u ooit de verkeerde kant op gaan, begint er niemand tegen u te zeuren. Mechanisch IWC-manufactuur-uurwerk | Flyback-functie | Automatisch IWC dubbele pal opwindsysteem | Datum aanduiding | Ontspiegeld saffierglas | Saffierglazen deksel | Waterdicht 6 bar | 18-karaats roodgoud | IWC. Engineered for men.