ԽՈՍՏՈՒՄԸ. ԱՍՏԾՈ ՀԱՎԻՏԵՆԱԿԱՆ ՈՒԽՏ

ԴԱՍ 13 ՀՈՒՆԻՍԻ 19–25

ՆՈՐ ՈՒԽ­ՏԻ ԿՅԱՆՔ Այս շա­բաթ­վա ու­սում­նա­սի­րու­թյան հա­մար կար­դա­ցե՛ք. Ա Հով­հան­նես 1.4, Հով­հան­նես 5.24, Հռո­մեա­ցի­նե­րին 3.24, 25, Բ կորն­թա­ցի­նե­րին 5.21, Ա Հով­հան­նես 4.16, Հայտ­նու­ թյուն 2.11, Հայտ­նու­թյուն 20.6, 14, Հայտ­նու­թյուն 21.8։ Հի­շե­լու հա­մա­րը. «Ես ե­կա, որ Իմ ոչ­խար­նե­րը կյանք ու­նե­նան և­ ա­ռատ կյանք» (­Հով­հան­նես 10.10)։ Շա­բաթ­վա դա­սի հա­կիրճ ամ­փո­փում. Ին­չո՞ւ մենք պետք է ու­րա­խու­թյուն զգանք։ Ին­չի՞ հի­ման վրա կա­րող ենք հա­վակ­նել այդ խոստ­մա­նը։ Ի՞նչ կա ուխ­ տի մեջ, որ պետք է ա­զա­տի մեզ հան­ցան­քի բե­ռից։ Ի՞նչ է նշա­նա­կում ու­նե­նալ նոր սիրտ։ Այս ե­ռամս­յակ ու­սում­նա­սի­րե­ցինք ուխ­տը, ո­րը (կրճա­տե­լով այն իր ա­մե­նա­պարզ, ա­մե­նա­մա­քուր ձևին), ըստ էու­թյան, Աստ­ծո խոսքն է, որն ա­սում է՝ ա­հա թե ինչ­պես Ես կփրկեմ ձեզ մեղ­քից, վեր­ջա­կետ։ ­Թեև ուխ­տի խոստ­ման մե­ծա­գույն արդ­յուն­քը, մեծ եզ­րա­փա­կի­ չը, ի­հար­կե, նոր երկ­րում հա­վի­տե­նա­կան կյանքն է, ուխ­տի օրհ­ նու­թյուն­ներն այ­սօր վա­յե­լե­լու հա­մար հար­կա­վոր չէ սպա­սել դրան։ Աստ­ծո հա­մար կարևոր է մեր կյան­քը հի­մա, Նա լա­վա­գույնն է կա­ մե­նում մեզ հա­մար հի­մա։ Ուխ­տը գոր­ծարք չէ, ո­րի շրջա­նակ­նե­րում պետք է ա­նեք այս, այս, հե­տո էլ այս, այ­նու­հետև եր­կա­րու­ձիգ տա­ րի­ներ սպա­սեք դրա արդ­յուն­քին։ Պարգև­ներն ու նվեր­ներն այն օրհ­ նու­թյուն­ներն են, ո­րոնք հա­վա­տով ուխ­տի հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի մեջ մտած մար­դիկ վա­յե­լում են այս­տեղ և հի­մա։ Այս շա­բաթ­վա դա­սը, ո­րը ուխ­տի մա­սին պատ­մող շար­քի վեր­ջին դասն է, կանդ­րա­դառ­նա այս ան­մի­ջա­պես տրվող օրհ­նու­թյուն­նե­րին, ո­րոշ խոս­տում­նե­րին, ո­րոնք գա­լիս են մեր հո­գու վրա հեղ­ված Աստ­ ծո շնոր­հից, ո­րով­հետև երբ Նա թա­կում էր մեր սրտի դու­ռը, մենք բա­ցել ենք այն։ Ի­հար­կե, օրհ­նու­թյուն­ներն ան­հա­մե­մատ ա­վե­լի շատ Դաս 13

125