ԽՈՍՏՈՒՄԸ. ԱՍՏԾՈ ՀԱՎԻՏԵՆԱԿԱՆ ՈՒԽՏ

ԴԱՍ 7 ՄԱՅԻՍԻ 8-14

ՍԻ­ՆԱ­ՅԻ ՈՒԽ­ՏԸ Այս շա­բաթ­վա ու­սում­նա­սի­րու­թյան հա­մար կար­դա­ցե՛ք. Բ Օ­րենք 1.29–31, Ով­սեե 11.1, Հայտ­նու­թյուն 5.9, Բ Օ­րենք 29.10–13, Ելք 19.5, 6, Հռո­մեա­ցի­նե­րին 6.1, 2, Հայտ­նու­թյուն 14.12, Հռո­մեա­ցի­նե­րին 10.3։ Հի­շե­լու հա­մա­րը. «­Դուք տե­սաք, թե ինչ ա­րե­ցի ե­գիպ­տա­ցի­նե­րին և ձեզ արծ­ վի թևե­րի վրա տա­նե­լով՝ բե­րե­ցի Ինձ մոտ» (Ելք 19.4)։ Շա­բաթ­վա դա­սի հա­կիրճ ամ­փո­փում. Ի՞նչ պատ­կեր օգ­տա­գոր­ծեց Տե­րը՝ նկա­րագ­րե­լու Իս­րա­յե­լի հետ Իր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը։ Ի՞նչ կերպ են Ել­քի և Սի­նա­ յի պատ­մու­թյուն­նե­րը զու­գա­հեռ անձ­նա­կան փրկու­թյա­նը։ Ո՞րն էր օ­րեն­քի դե­րը Սի­նա­յի ուխ­տում։ ­ ի փոք­րիկ տղա՝ ըն­տա­նի­քի յոթ ե­րե­խա­նե­րից մե­կը, դժբախտ Մ պա­տա­հա­րից հե­տո տե­ղա­փոխ­վում է հի­վան­դա­նոց։ Նրանց տա­նը շատ հազ­վա­դեպ էր ա­մեն ինչ բա­վա­րար չա­փով լի­նում։ Նրան եր­բեք կես բա­ժակ կա­թից ա­վե­լին բա­ժին չէր հաս­նում։ Ե­թե բա­ժա­կը լիքն էր լի­նում, այն ան­պայ­ման բա­ժան­վում էր եր­կու ե­րե­խա­նե­րի միջև, և­ա­ ռա­ջի­նը խմո­ղը պետք է ու­շա­դիր լի­ներ, որ­պես­զի ի­րեն հա­սա­նե­լի­քից ա­վե­լի չխմեր։ Ե­րե­խա­յին հի­վան­դա­նո­ցա­յին պա­լա­տում տե­ղա­վո­րե­ լուց հե­տո բուժ­քույ­րը նրա հա­մար մի մեծ բա­ժակ կաթ բե­րեց։ Ըն­դա­ մե­նը մի պահ բա­ժա­կին ա­գա­հո­րեն նա­յե­լուց հե­տո ե­րե­խան, հի­շե­լով տա­նը տի­րող զրկանք­նե­րը, հարց­րեց. «Որ­քա՞­նը կա­րող եմ խմել»։ Բուժ­քույրն ար­ցուն­քից փայ­լող աչ­քե­րով և խեղ­դող կո­կոր­դով ա­սաց. «Խմիր ամ­բո՛ղ­ջը, փոք­րի՛կս, խմիր ամ­բող­ջը»։ Հ. Մ. Ս. Ռի­չարդս, «Անվ­ ճար շնորհ», Մար­գա­րեու­թյան լու­րե­րի ձայ­նը, 1950թ. հու­նիս, էջ 4։ Ինչ­պես այս տղա­յին, հին Իս­րա­յե­լին տրված էր փրկու­թյան աղբ­ յու­րից մինչև հա­գե­նա­լը խմե­լու ա­ռա­վե­լու­թյու­նը։ Այդ ա­ռա­վե­լու­թյու­ նը տրված է նաև մեզ այ­սօր։ Դա­րա­վոր գե­րու­թյու­նից և կե­ղե­քու­մից Իս­րա­յե­լի ա­զա­տագ­րումն աստ­վա­ծա­յին շնոր­հի հիաս­քանչ դրսևո­ 66

Դաս 7