ԽՈՍՏՈՒՄԸ. ԱՍՏԾՈ ՀԱՎԻՏԵՆԱԿԱՆ ՈՒԽՏ

ԴԱՍ 1 ՄԱՐՏԻ 27–ԱՊՐԻԼԻ 2

Ի՞ՆՉ ՊԱ­ՏԱ­ՀԵՑ Այս շա­բաթ­վա ու­սում­նա­սի­րու­թյան հա­մար կար­դա­ցե՛ք. Սաղ­մոս­ներ 100.3, Գործք ա­ռա­քե­լոց 17.26, Ծնն­դոց 2.7, 18–25, Ծնն­դոց 1.28, 29, Ծնն­դոց 3.15։ Հի­շե­լու հա­մա­րը. «Եվ Աստ­ված ա­սաց. «­Մեր պատ­կե­րով ու մեր նմա­նու­ թյամբ մարդ ա­րա­րենք …»։ Եվ Աստ­ված ստեղ­ծեց մար­դուն Իր պատ­կե­րով. Աստ­ծու պատ­կե­րով ստեղ­ծեց նրան. ա­րու և­էգ ստեղ­ծեց նրանց» (Ծնն­դոց 1.26, 27): Շա­բաթ­վա դա­սի հա­կիրճ ամ­փո­փում. Ի՞նչ է սո­վո­րեց­նում Աստ­վա­ծա­շուն­չը ծագ­ման մա­սին։ Ի՞նչ հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ է Աստ­ված կա­մե­նում ու­նե­նալ մարդ­ կու­թյան հետ։ Ո՞րն էր բա­րու և չա­րի գի­տու­թյան ծա­ռի նպա­տա­կը։ Ի՞նչ հույս տրվեց Ա­դա­մին և Ե­վա­յին նրանց մե­ ղան­չու­մից ան­մի­ջա­պես հե­տո։ ­Մարդ­կու­թյան ա­րար­ման աստ­վա­ծաշնչ­յան պատ­մու­թյու­նը լի է հույ­սով, եր­ջան­կու­թյամբ և կա­տա­րե­լու­թյամբ։ Ա­րար­ման յու­րա­ քանչ­յուր օր ա­վարտ­վում էր Աստ­ծո հայ­տա­րա­րու­թյամբ, որ ինչ որ ա­րար­վել էր, «բա­րի» էր։ Կաս­կած չկա, որ այդ ա­րա­րու­մը չէր նե­րա­ ռում փո­թո­րիկ­ներ, երկ­րա­շար­ժեր, սով և հի­վան­դու­թյուն­ներ։ Ի՞նչ պա­տա­հեց։ Ա­րար­ման վե­ցե­րորդ օրն ա­վարտ­վեց Աստ­ծո «շատ բա­րի» է խոս­քով։ Դրա պատ­ճառն այն էր, որ այդ օ­րը Տերն ա­րա­րեց Իր պատ­կե­րը կրող էակ­նե­րի՝ մարդ­կանց։ Եվ Երկ­րի վրա էլ Իր պատ­ կե­րով ոչ մե­կին չա­րա­րեց։ Այս էակ­նե­րը, ի­հար­կե, կա­տար­յալ էին ա­ մեն ին­չում. այլ բան չէր էլ կա­րող լի­նել։ Վերջ ի վեր­ջո, նրանք Աստ­ծո պատ­կե­րով էին ա­րար­վել։ Ուս­տի բնավ անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն չկար, որ ի­րենց շար­քե­րում նե­րա­ռեին մար­դաս­պան­նե­րի, գո­ղե­րի, սու­ տա­սան­նե­րի, խա­բե­բա­նե­րի և­ ա­նարգ մարդ­կանց։ Սա­կայն ի՞նչ պա­տա­հեց։ 6

Դաս 1