© RomainRicard
© Vladimir Partalo
Pinault in Parijs In mei van dit jaar ging er een schitterend nieuw museum open in Parijs: de Collection Pinault, Een droom die uitkwam voor François Pinault, een Franse zakenman met een omvangrijke kunstverzameling (én eigenaar van onder meer de Fnac-keten en modehuizen Gucci en Yves Saint Laurent). “One way to be very happy, is to be very very very rich”, componeert Kurt Weill in zijn geinige liedje ‘Very very very’ in de jaren veertig aan de piano. Blijkbaar heeft de jonge François Pinault iets van dit deuntje opgevangen en het in zijn levensfilosofie gegrift. Net als Dagobert Duck zou hij een zwembad kunnen vullen met zijn goudstukken, maar omdat zo’n hobby op den duur ook gaat vervelen, is Francois Pinault een fervent kunstverzamelaar geworden. Zo zegt hij in een documentaire, met een zucht van verlichting: “In kunst gaat het vooral niet om geld.” En zo zie je maar weer dat mensen met innerlijke paradoxen voor veel interessante dynamiek in het leven kunnen zorgen. Eindelijk kan Pinault (een deel van) zijn kunstcollectie op zijn geboortegrond kwijt (een eerder project op het Île Seguin liep spaak, steekwoorden: ‘Franse bureaucratie’) en in plaats van zijn collectie in het Italiaanse Palazzo Grassi te laten zien, heeft hij nu een huurcontract met La Bourse de Commerce de Paris in het 1ste arrondissement. In ruil daarvoor kwam er een vergaande restauratie van dit prachtige, maar verwaarloosde
24 LEVEN IN FRANKRIJK
monument om de hoek van het Louvre. In de documentaire zien we Pinault bij de start van het project stoïcijns de aan flarden hangende glazen koepel van La Bourse in ogenschouw nemen. Dit wordt een nachtmerrieachtige verbouwing met duizenden verschillende ruitjes in diverse vormen en maten, waar dakduiven ook nog eens provocerend doorheen poepen. Waarop Pinault grimmig zegt “Le confort m’indispose”, en “Faut prendre des risques”. Je weet op zo’n moment dat de zakenman dit soort uitdagingen nodig heeft om een dagelijks benodigde dosis adrenaline door zijn bloed te voelen stromen. Na jaren van verbouwingen en restauraties (architectuur van Tadao Ando) kon het pronkstuk in mei dan echt open. Centraal onder de koepel een fijn werk van Urs Fischer: een in was gegoten replica van een groots marmeren beeld dat aangestoken wordt als een kaars en waarvan uiteindelijk dus niets zal overblijven. Ook een must: een aantal werken van de geheimzinnige conceptuele kunstenaar David Hammons, die moeilijk te verzamelen is en er absoluut niet op uit is om iemand te ‘pleasen’: logischerwijs een favoriet van Pinault. Bourse de Commerce Collection Pinault, 2, rue de Viarmes, Parijs. Geopend van 11 tot 19 uur, behalve op dinsdag. Op vrijdag open tot 21 uur. Openingsexpositie t/m 31 december 2021. pinaultcollection.com
Zonde om weg te gooien
Wat maakt het altijd zo spannend, anders en feestelijk om iets te kopen in Parijs? Omdat alles zo supermooi en verfijnd verpakt wordt, natuurlijk. Zoek je een klein cadeautje als attentie voor iemand, maar heb je geen idee wat, dan is een doosje macarons van Ladurée per definitie een succes. Elke verpakking is een klein kunstwerkje en zo mooi dat je het nooit weg wil gooien. En mochten je vrienden geen zoetekauwen zijn, dan kun je ze wellicht een genoegen doen met een elegant flesje roomspray of een sleutelhanger met de Eiffeltoren waaraan een risje macarons bungelen. laduree.fr
