Man over vrouw
‘ALS DE WERELD VERGAAT en er kunnen mensen worden gered, ben ik de laatste die meegaat. Ik ben maar een
TELEVISIEMAKER.’
Hij oogstte veel lof met de documentaireserie 100 dagen voor de klas en ontdekte voor het oog van de camera hoe het is om als homoseksuele man te vrijen met een vrouw. Televisiemaker Tim den Besten (1987) houdt van een uitdaging en schuwt geen enkel taboe. Liefst wel met een portie humor. In een Amsterdams café sprak OPZIJ met hem over wonen in een Rotterdamse wolkenkrabber, quinoakutten en preken voor eigen parochie. D O O R N OÉ M I P R E N T
94
J
e maakt nu zo’n negen jaar documentaires voor de VPRO. 100 dagen voor de klas, waarin je samen met televisiepartner Nicolaas Veul je debuut maakte als docent in het voortgezet onderwijs, maakte vorig jaar veel indruk. “We hebben hier veel complimenten over gekregen, nog steeds. Nicolaas en ik hadden nooit durven dromen dat er zoveel mensen naar zouden kijken. Er zijn zelfs mensen die ons lieten weten dat ze door de documentaire zijn overgestapt naar een baan in het onderwijs. Hoge kijkcijfers zijn leuk, maar we waren vooral blij dat het programma echt impact had gemaakt en het lerarentekort zo aandacht kreeg.” Met zelfs een eervolle vermelding van de jury van de Zilveren Nipkowschijf. Heeft het mensen ook afgeschrikt om het onderwijs in te gaan? (lacht) “Dat heb ik nog niet gehoord, maar misschien durven mensen dat minder snel te zeggen.” Even wat anders. In een interview las ik over jouw ’coming-out’ bij je moeder. Haar reactie was nogal opmerkelijk. “Ik was een jaar of vijftien toen ik verliefd was geworden op een jongen. Ik wist al langer dat ik niet op meisjes viel. Via een forum had ik deze jongen ontmoet en ik was helemaal hotel-de-botel. Het voelde als het juiste moment om uit de kast te komen. Ik dacht toen: als mijn ouders mij niet meer willen zien, vind ik dat prima. Ik voelde me gesterkt door de verliefdheid. De hele dag was ik vastberaden om het aan mijn moeder te vertellen – mijn ouders waren gescheiden. Maar na het ontbijt, de lunch en het avondeten had ik het nog niet gezegd. Ik kreeg
