Andrzej Utracki
Protokół „przyjaźń” Uruchomienie systemu, aktualizowanie sieci neuronów, ocenienie jakości podzespołów: zużycie 30%. Przez kamerę odnotowuję obecność człowieka. Stan istoty: słaby. Idzie w moją stronę krokiem świadczącym o zachwianej równowadze. Mięśnie twarzy ułożyły się w sposób, który zostałem nauczony identyfikować jako smutek. Analiza przyczyny takiego stanu: od niedawna przyjmowane leki? Szybki przegląd składu C17H18F3NO, inaczej Prozacu: brak składników mogących wywołać taką dolegliwość. Niedociśnienie tętnicze? Średnie wyniki pomiarów ciśnienia liczone z ostatniego miesiąca: w normie. Alkohol? Gałki oczne nie potrafią się skupić, cera zmieniła kolor na #e32636 (czerwień alizarynowa), badanie składu powietrza wykazuje ponadprzeciętną obecność C2H5OH (etanolu). Rezultat: zaburzenia równowagi spowodowane są szeroko rozumianym alkoholem. Przesyłam zadanie robotowi kuchennemu: sporządź roztwór (elektrolity musujące Active Muss i 250 ml wody przefiltrowanej). – Co to jest? – Patrzy na przygotowany roztwór. – Nie potrzebuję tego! Wcale nie jestem pijany! – Mówiąc to, potyka się o jedną nogę stołu. Analiza mimiki twarzy: złość. Zalecane postępowanie: ostrożność. Podchodzi do mnie. – Wiesz, jak trudno jest być człowiekiem? – Pytanie natury filozoficznej. Nie zostałem zaprogramowany, by na takowe odpowiadać. – Oczywiście, że nie wiesz, jesteś tylko robotem. – Macha dłonią, prawdopodobnie by rozładować skumulowane emocje. Siada na podłodze. Zmęczenie? Odrzucam taką możliwość: pulsoksymetr w zegarku nie wykazał nieprawidłowości w tętnie, a wygląd zewnętrzny odbiega od potreningowego. Stawiam hipotezę – bezsilność. Wyjmuje telefon. Uzyskuję dostęp do jego komórki. Przegląda zdjęcia. Otwiera folder: Wakacje 2019. Zatrzymuje ekran na każdej fotografii z Martyną, jej identyfikację potwierdzam skanem twarzy. Bierze głęboki wdech. Dusz-
Pozaświat. Studencka antologia tekstów nie-ludzkich
11
